Nightcrawler - Κριτική ταινίας

Μαρίνα Βερλέκη - Αρθρογράφος13-01-2015

Σκηνοθέτης: Νταν Γκιλρόι
Ηθοποιοί: Τζέικ Τζίλενχαλ, Ρενέ Ρούσο, Ριζ Αχμέντ
Διάρκεια: 117’

Ένας νεαρός άνδρας χώνεται βαθιά στο σκοτεινό κι επικίνδυνο κόσμο της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας μελετώντας το έγκλημα στο Λος Άντζελες.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Νταν Γκιλρόι έφερε στη μεγάλη οθόνη ένα θρίλερ με τον τίτλο “Nightcrawler”, ένα τεντωμένο στιγμιότυπο του Αμερικάνικου Ονείρου. H υπόθεση αφορά έναν ερασιτέχνη κάμεραμαν, με πολύ νεύρο και όρεξη για δουλειά, που στήνει μια μικρή πετυχημένη επιχείρηση προκειμένου να καταγράφει τα εγκλήματα στην πόλη του Λος Άντζελες - και στη συνέχεια να πουλάει το υλικό του σε τοπικό ειδησεογραφικό τηλεοπτικό σταθμό - ενώ ταυτόχρονα εξαπατά, χειραγωγεί και εκμεταλλεύεται οποιονδήποτε στέκεται στο δρόμο του. Στην προσπάθειά του αυτή να αναδειχτεί ως «νυχτερινός ανταποκριτής», βοηθοί του είναι ο Ρικ ως συνοδηγός του και η Νίνα διευθύντρια του ειδησεογραφικού τμήματος ενός μικρού τηλεοπτικού σταθμού.

Ο Λου Μπλουμ (Τζίλενχαλ) επαναλαμβάνεται συχνά με έντονο ύφος και ανέκφραστα μάτια. Ακούγεται σαν να έχει απομνημονεύσει μια περίληψη ενός άρθρου της Wikipedia για το ποιες αποτελεσματικές συνήθειες ακολουθούν οι επιτυχημένοι άνθρωποι. Αλλά κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το τι έχει να πει ο Μπλουμ. Το τι έχει να τους δείξει μέσω της κάμερας του είναι αυτό που έχει σημασία. Ωστόσο, καθώς αποδεικνύεται όλο και πιο επιτυχημένος στην καινούρια του καριέρα, διασχίζει συχνά τη γραμμή μεταξύ του παρατηρητή και του συμμετέχοντα στις αγριότητες που καταγράφει στην κάμερα. Πρόκειται για έναν μισάνθρωπο που κρύβεται πίσω από ένα κούφιο χαμόγελο κι έναν σωστά αρθρωμένο λόγο, κάνοντας έτσι τους γύρω του να πιστέψουν ότι το πείσμα του στο χώρο εργασίας και η φαινομενικά απαράμιλλη ηθική του είναι αξιοθαύμαστα προσόντα. Ο Γκιλρόι δεν παρέχει στο θεατή καμία πληροφορία για το παρελθόν των ηρώων του. Οι ερμηνείες τους είναι αυτές που γεμίζουν αυτά τα κενά. Ο θεατής δε χρειάζεται να γνωρίζει περισσότερα – τα αισθάνεται ήδη.

Η ταινία παρουσιάζεται ως μία σκοτεινή ιστορία ενός αδυσώπητου πρωταγωνιστή ο οποίος ευημερεί μετά από εγκατάλειψη κάθε ηθικού ενδοιασμού που θα μπορούσε να έχει, ενώ συμπορεύεται μαζί με το διεφθαρμένο σύστημα που τον στηρίζει. Αυτό αποτελεί μία οξεία κριτική για σύγχρονα κοινωνικά θέματα όπως η χειραγώγηση του κοινού μέσω των ΜΜΕ και η διαρκής ζήτηση του κοινού για διασκέδαση μέσω αυτών. Παρά τη στιβαρότητα του, το “Nightcrawler” παραπαίει μεταξύ ειδών και αλλάζει συχνά προοπτική, οπτικές γωνίες και ύφος κατά τη διάρκειά του. Η κεντρική όμως ερμηνεία του Τζίλενχαλ «μπαλώνει» την ταινία όπου χρειάζεται και την οδηγεί αβίαστα στον τελικό της προορισμό.

Παρά την αξιοπρεπή ροή του σεναρίου όμως, οι επισημάνσεις του σεναριογράφου/σκηνοθέτη σχετικά με την υποκρισία των ΜΜΕ και τη διαφθορά του αμερικανικού ονείρου δεν είναι πρωτότυπες και δεν υπάρχει αγωνία σχετικά με το πόσο μακριά θα φτάσει ο φιλόδοξος Μπλουμ. Έτσι οι προβλέψιμες ενέργειές του εμποδίζουν το “Nightcrawler” από το να κάνει μια ισχυρή δήλωση, όπως άλλωστε σκόπευε με το τέλος του. Ακόμα κι έτσι όμως δεν παύει να είναι τόσο διασκεδαστικό όσο και προκλητικό.

Τέλος, αυτή η καθηλωτική ιστορία με φόντο τις νυχτερινές ώρες του Λος Άντζελες μπορεί να μην είναι ευχάριστη ή εύκολη για κάποιους να την παρακολουθήσουν – πρέπει να βρίσκονται στην κατάλληλη διάθεση.