Mule - Κριτική Ταινίας

Αποστόλης Σαμακοβλής26-03-2019

Μια από τις ωραιότερες ταινίες του 2018 ήταν το Mule. Εγώ άργησα να τη δω την ταινία γύρω στους τέσσερις μήνες. Αλλά την είδα και η γνώμη μου δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο για τον Clint Eastwood. Ο άνθρωπος ξέρει να αφήνει το στίγμα του σε κάθε του δημιούργημα, ειδικά σε ταινίες που παρουσιάζεται ο ίδιος στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ειδικά στην ηλικία που είναι σήμερα. Μου αρέσει που τσαλακώνει την εικόνα του «Ανθρώπου χωρίς Όνομα» και του Επιθεωρητή Κάλαχαν.

Αλλά στα της ταινίας.

Το Mule είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του Leo Sharp, ενός ογδοντάχρονου βετεράνου ο οποίος τη δεκαετία του ’80 έκανε μεταφορές ναρκωτικών για ένα μεξικάνικο καρτέλ.

Η ιστορία μας λοιπόν ακολουθεί τον Earl Stone, έναν διακεκριμένο και διάσημο στον κλάδο της κηπουρικής, με βραβεία και διακρίσεις. Το πάθος του για τη δουλειά του ήταν αυτό που οδήγησε τη σχέση του με την οικογένεια του σε ένα αδιέξοδο.

Χωρισμένος και χωρίς να μιλά στην γυναίκα του και στην κόρη του βυθίζεται σε ένα οικονομικό αδιέξοδο παρά τις όποιες επιτυχίες της δουλειάς του. Αποτέλεσμα είναι η πτώχευση της επιχείρησης του παράλληλα με οικονομικές περιπέτειες με τράπεζες.

Έτσι, μέσω ενός γνωστού της εγγονής του, κανονίζει την πρώτη συνάντηση με ανθρώπους του καρτέλ ναρκωτικών για μια μεταφορά ενός δέματος. Η επιλογή του από το καρτέλ φαίνεται απολύτως λογική καθώς ο Earl, όπως επισημαίνει και ο ίδιος, οδηγά πολλά χρόνια σε κάθε γωνιά της χώρας, ενώ δεν έχει πάρει ποτέ ούτε κλήση. Επίσης δεν έχει συλληφθεί ποτέ, ο φάκελος του είναι πεντακάθαρος.

Αυτά συν την προχωρημένη του ηλικία, μην την ξεχάσουμε, αποτελούν την τέλεια βιτρίνα για το υπεράνω πάσης υποψίας βαποράκι, που μπορεί να εμφανιστεί τη συγκεκριμένη περίοδο για το καρτέλ.

Στην αρχή, στο πρώτο δρομολόγιο του, ο Earl Stone δεν κοιτάζει το πακέτο και το περιεχόμενο του, όμως όσο προχωράν οι μεταφορές καταλαβαίνει για ποιους ξεκίνησε να εργάζεται και αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις που θα έχει αν τυχόν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που του λένε.

Δεν το δείχνει στην ταινία ούτε μια στιγμή, αλλά φαίνεται, ειδικότερα προς το τέλος, ότι φοβάται. Είναι ίσως κι ένα από τα μείον της ταινίας, η παντελής έλλειψη φόβου του Clint Eastwood απέναντι σε τόσο επικίνδυνους κακοποιούς.

Με τα πολλά και έπειτα από δέκα μεταφορές πακέτων, ο Earl Stone τακτοποιεί τις οικονομικές του υποθέσεις, αλλάζει φορτηγάκι και ανακαινίζει το κέντρο βετεράνων της γειτονιάς του. Ο αρχηγός του καρτέλ (Andy Garcia) αρχίζει να τον εμπιστεύεται και τον κάνει το νούμερο 1 βαποράκι (Mule) του. Σε λίγους μήνες έχει μεταφέρει και περάσει από το Ιλινόις περισσότερα κιλά από οποιοδήποτε άλλο «συνάδελφο του».

Σε όλη τη διάρκεια που βλέπουμε τον Earl Stone να περνά καιρό μέσα στο καρτέλ, πιάνουμε φράσεις και κινήσεις που ο Clint Eastwood ήθελε να βάλει για συγκεκριμένο, λογικά, λόγο.

Η φράση που λέει στον νούμερο 2 του καρτέλ, «Φύγε από εδώ, βρες κάτι να κάνεις με τη ζωή σου» είναι μια από τις πιο ωμές και ρεαλιστικές σκηνές στην ταινία.

Και υπάρχουν κι άλλες, αλλά δε θα προδώσω τώρα πού εμφανίζονται στην ταινία και πότε.
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, ο ειδικός πράκτορας Colin Bates (Bradley Cooper) κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πιάσει το καρτέλ και τα βαποράκια του. Οι φήμες για τον «Παππού» έχουν φτάσει στα αυτιά του και προσπαθεί να τον παγιδεύσει με όλα τα μέσα.
Θα τα καταφέρει; Ναι.

Λογικό δεν είναι; Αλλά ο δρόμος προς την επιτυχία του είναι όλη η ουσία της ιστορίας.
Παράλληλα με όλα αυτά που εξελίσσονται, ο Earl μαθαίνει ότι η γυναίκα του πάσχει από μια ανίατη ασθένεια. Ενημερώνεται εν μέσω ενός δρομολογίου για το καρτέλ.

Βγαίνει από την πορεία του και κατευθύνεται στο σπίτι της γυναίκας του για να είναι μαζί της τις τελευταίες της στιγμές. Εκεί ο Clint Eastwood ξεδιπλώνει το χαρακτήρα του Earl, ο οποίος πάντα αισθανόταν επιτυχημένος στη δουλειά του αλλά πάντα αποτυχημένος στην προσωπική του ζωή.

Μια τελευταία συγγνώμη κι ένα τελευταίο σ’ αγαπώ κλείνουν το κεφάλαιο της γυναίκας του στο βιβλίο της ζωής του.

Οι άνθρωποι του καρτέλ δεν έχουν νέα του και ανησυχούν για το πακέτο τους καθώς πρόκειται για πολύ μεγάλης αξίας προϊόν, όπως λένε οι ίδιοι. Αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Earl όταν τον βρουν όμως όταν μαθαίνουν για τη γυναίκα του, του χαρίζουν τη ζωή.
Στο τέλος, η αστυνομία στήνει μπλόκο μετά από μια υποκλοπή τηλεφώνου, συλλαμβάνουν τον Earl και τον οδηγούν στο δικαστήριο.

Ο Earl δηλώνει ένοχος, χαιρετά την οικογένεια του και μεταφέρεται στις φυλακές όπου ασχολείται και πάλι με την κηπουρική.

Όλη η ουσία της ιστορίας είναι η ερμηνεία του Clint Eastwood. Ο άνθρωπος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του για την τελευταία, ίσως, μεγάλη κινηματογραφική του στιγμή.

Κάτι που κράτησα από την ταινία, το μόνο μάλλον που κράτησα και το έχω σαν μότο εδώ και αρκετά χρόνια είναι αυτό: ο χρόνος μας τελειώνει, να προσέχουμε πως και με ποιους τον περνάμε, ας μην το σπαταλάμε άσκοπα.

Η σκηνοθεσία και το σενάριο ήταν εξαιρετικά όπως και το υπόλοιπο cast της ταινίας, όμως θα αναφέρω και πάλι ότι ο Clint Eastwood έδωσε ρεσιτάλ, ίσως να έπαιξε και καλύτερα από ότι είχε παίξει στο Gran Torino. Και θεωρώ το Gran Torino μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν βγει ποτέ.

Όποιος δεν έχει δει το Mule να το κάνει αμέσως. Μιάμιση ώρα παλιού καλού σινεμά με πολύ ωραία μηνύματα. Όταν τελειώσει, ειδικά όταν ακούσεις για δεύτερη φορά το κομμάτι «Don't Let the Old Man In» μπορεί να τρέξεις και σε παλιές μνήμες.

Ίσως να μπήξεις και κανένα κλάμα.
Εγώ το έπαθα και το έκανα. Και δεν μετάνιωσα καθόλου.