Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΊΑΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΟΦ

02-02-2017

Η καλύτερη ταινία της Εσθήρ Σουμπ «Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΊΑΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΟΦ» από 23 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους σε επανέκδοση, από τη NEW STAR.

«Η μάγισσα του μοντάζ» Σ. Γιουτκέβιτς
​Η​ ​Εσθηρ Σουμπ αποτέλεσε την καλλιτεχνική δασκάλα γιγάντων της έβδομης τέχνης, ​όπως ο Σεργκέι Αϊζενστάιν και οι αδελφοί Βασίλιεφ.

Η Εσθήρ Σουμπ ήταν από τους ιδρυτές του σοβιετικού κινηματογραφικού χρονικού και του ντοκιμαντέρ, για τον νεογέννητο ρωσικό κινηματογράφο της πρωτοπορίας, είναι το θαύμα στην έβδομη τέχνη, όπως περιγράφει με απροκάλυπτο θαυμασμό ο σπουδαίος σκηνοθέτης, Σεργκέι Γιουτκέβιτς και ο νεαρός Αϊζενστάιν μάθαινε από την Εσθηρ Σουμπ, παρακολουθώντας την με δέος να μετατρέπει τα κομμάτια του φιλμ σε έργο τέχνης.

«Η ζωή μου είναι ο κινηματογράφος» Εσθηρ. Σουμπ

Η ταινία δημιουργήθηκε για τα δεκάχρονα της επανάστασης του Φλεβάρη, η εργατική της ονομασία ήταν “Φλεβάρης”.

Μια συμπαραγωγή της «Σοβκινό» και του Μουσείου της Επανάστασης, που αυτοσυστήνεται ως «μοντάζ ιστορικών κινηματογραφικών ντοκουμέντων».

Η “Σοβκινό” βοήθησε να ανακαλύψει όλα τα κινηματογραφικά αρχεία που βρίσκονταν σε ιδιωτικά χέρια στο Λένινγκραντ και ήταν το προσωπικό αρχείο του τελευταίου, μικρού τσάρου, Νικόλαου ΙΙ.

«Η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ» διευρύνει τον ιστορικό τόπο και χρόνο και αποδεικνύει την γενική νομοτέλεια που διέπει την βασική αντίθεση μεταξύ του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και της αρπαγής του από μια ελάχιστη μειοψηφία κεφαλαιοκρατικών παρασίτων. Μέσα από ειρωνικές αντιπαραθέσεις αποδεικνύει γιατί η καταπίεση της εργατικής τάξης υπό των τσάρων, οδήγησε σε αναπόφευκτη εξέγερση.

Ο σπουδαίος Γιουτκέβιτς την είχε βαφτίσει «μάγισσα του μοντάζ». Ο νεαρός Αϊζενστάιν ξημεροβραδιαζόταν στο τραπέζι της μονταζιέρας παρακολουθώντας την συνεσταλμένος να μετατρέπει το μοντάζ σε βασικό δημιουργικό όπλο. Οι αδελφοί Βασίλιεφ την θεωρούσαν, δικαίως, δασκάλα τους.

Η Εσθήρ Ιλίνιτσνα Σουμπ είναι σπάνια περίπτωση δημιουργού, αν όχι μοναδική, στα σοβιετικά, αλλά πολύ πιθανόν και στα παγκόσμια, κινηματογραφικά χρονικά! Αντλώντας το δημιουργικό «ζουμί» των πειραματισμών του Βέρτοφ, ο οποίος αποκάλυψε πρώτος την θηριώδη δύναμη του μοντάζ, η Σουμπ το εξέλιξε σε βασικό μέσο μετατροπής ακόμη και μερικών κομματιών λήψεων τεκμηρίωσης, σε ισχυρό προπαγανδιστικό όπλο.

Με σπάνιο κινηματογραφικό υλικό από την τσαρική Ρωσία που είδε για πρώτη φορά με αυτήν την ταινία το φως της δημοσιότητας, αλλά και με ανάλογο υλικό από τις επαναστατικές μέρες του Φλεβάρη και το Οχτώβρη του 1917, που συγκεντρώθηκε μέσα από μια γιγαντιαία επιχείρηση από τις ξεχασμένες αποθήκες της Ρωσίας μέχρι και την Αμερική, η ταινία αποτελεί μία συγκλονιστική τεκμηρίωση της νομοτελειακής πτώσης του μισητού τσαρικού καθεστώτος και της γέννησης του πρώτου κράτους της εργατικής τάξης!

«Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΊΑΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΟΦ»

Ιστορικό ντοκιμαντέρ – Σοβιετική Ένωση – 1927 – Διάρκεια 90΄

Σκηνοθεσία – σενάριο: Εσθήρ Σουμπ

Σύμβουλος: Ο επιστημονικός συνεργάτης του Μουσείου της Επανάστασης, Μ. Τσέιτλιν.

Σύνοψη

Η σκηνοθέτρια «αφήνει» να ξεχυθεί εξαρχής και σε όλη της την κλίμακα η προεπαναστατική «Μόσχα του παπαδαριού», των λιτανειών έξω από τα τείχη του Κρεμλίνου, αλλά και η συνεδρίαση της «υπάκουης στον τσάρο Δούμας» (Βουλής), στην Αγία Πετρούπολη. Με ένα ευφυές σαρκαστικό μοντάζ παρεμβάλει στην φιλμική ροή στοιχεία για την σύσταση της τσαρικής Δούμας, η οποία αποτελείται από βουλευτές – τσιφλικάδες, αστούς, παπάδες. Καλοζωισμένες φιγούρες καλοντυμένων εκπροσώπων της άγριας ταξικής σκλαβιάς «παρελαύνουν» σε μορφή κινηματογραφικών «πορτρέτων», με γοργό, «παιχνιδιάρικο» λες, ρυθμό.

Εικόνες των ράθυμων, κοινωνικά βαλτωμένων επαρχιακών πόλεων, αλλά και των μοναστηριών, εκεί που «κυλά η χορτασμένη ζωή των “αγίων πατέρων”» μεταδίδουν αβίαστα στον θεατή το αίσθημα του «φτάνει, δεν πάει άλλο»! Για την Σουμπ, το μπολσεβίκικο κάλεσμα προς την εργατική τάξη και την εξαθλιωμένη αγροτιά ενάντια στο σφαγείο του πολέμου, σε αυτούς που τον προκαλούν και για την ταξική απελευθέρωση ήταν νομοτελειακό και αυτό το συμπέρασμα το τεκμηριώνει κατηγορηματικά. Από αυτή την άποψη, «Η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ» διευρύνει τον ιστορικό τόπο και χρόνο και αποδεικνύει την γενική νομοτέλεια που διέπει την βασική αντίθεση μεταξύ του κοινωνικά παραγώμενου πλούτου και της αρπαγής του από μια ελάχιστη μειοψηφία κεφαλαιοκρατικών παρασίτων.