«It Follows»

Μαρίνα Βερλέκη13-07-2015

Σκηνοθεσία: David Robert Mitchell
Σενάριο: David Robert Mitchell
Ηθοποιοί: Maika Monroe, Keir Gilchrist, Olivia Luccardi
Διάρκεια: 100’

Ξεκίνησε με έναν εφιάλτη: «Είμαι 10 ή 11 χρονών και είμαι στο σχολείο, όπου παίζω με τους φίλους μου το διάλειμμα» μας εξηγεί ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος David Robert Mitchell, «κι έτσι όπως κοιτάω πέρα από το χώρο πάρκινγκ, βλέπω ένα μικρό παιδί να προχωράει πολύ αργά προς το μέρος μου. Στο όνειρό μου, ξέρω ότι δεν έρχεται για καλό. Ξέρω ότι είναι ένα τέρας. Έτσι τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ, και, μερικά τετράγωνα πιο μακριά, βλέπω πάλι το ίδιο παιδί να στρίβει από την γωνία και να έρχεται ολοένα και πιο κοντά.» «Κάποιες άλλες φορές βλέπω όνειρο ότι είμαι σπίτι μου με τη οικογένειά μου, αλλά συμβαίνει το ίδιο πράγμα: κάποιος έρχεται προς εμένα. Έτσι πηδάω από το παράθυρο και το φράχτη τρέχοντας και καταφέρνω έτσι να του ξεφύγω, γιατί είναι πολύ αργό. Αλλά είναι πάντα εκεί και προχωράει προς το μέρος μου.»

«Είναι ένας αρκετά κοινός εφιάλτης για την ακρίβεια. Πολλοί φίλοι και γνωστοί μου είπαν πως έχουν το ίδιο ή παρόμοιο όνειρο ξανά και ξανά, επομένως με παρακίνησαν να το κάνω σε ταινία τρόμου».



Και αυτό και έκανε ο Mitchell. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα 19χρονο κορίτσι (Maika Monroe), η οποία αποφασίζει να ολοκληρώσει τη σχέση της με το φλερτ της, μόνο και μόνο για να της αποκαλύψει αυτός μετά ότι μέσω της συνουσίας τους, της πέρασε μια κατάρα που πάντα και παντού θα την ακολουθεί «κάτι» που αλλάζει μορφές και ότι δεν πρέπει να την πιάσει, γιατί έτσι θα τη σκοτώσει. Τα καλά νέα είναι ότι μπορεί να το αποβάλει αυτό από πάνω της εάν συνευρεθεί σεξουαλικά με κάποιον άλλον – οπότε θα του το «περάσει». Τα τρομακτικά νέα είναι ότι μόνο τα άτομα που έχουν προσβληθεί από αυτό μπορούν να δουν αυτό το «κάτι» που τους ακολουθεί, όπου και να βρίσκονται στον κόσμο, ό,τι και να κάνουν, «κάτι» προχωράει αργά αλλά σταθερά προς το μέρος τους.



Αυτή η ιστορία που διηγείται ο Mitchell σχετικά με αυτή τη θανατηφόρα κατάρα, η οποία μπορεί να μεταφερθεί μέσω σεξουαλικής συνεύρεσης σε έναν ανυποψίαστο εραστή, γδέρνει τις αρχέγονες ανησυχίες του ανθρώπου τόσο αποτελεσματικά, ώστε μόνο πληγωμένος και καχύποπτος μπορεί να βγει ο θεατής.



Ο τίτλος της ταινίας είναι αρκετά vintage, διότι δεν βγάζει και πολύ νόημα ευθύς εξαρχής, αλλά αν θυμάστε το “It” του Stephen King, είναι ένας αρκετά εύστοχος παραλληλισμός. «Αυτό ακολουθεί». Ποιο αυτό ακολουθεί; Και ποιον ακολουθεί; Εμένα, εσένα; Ή όλους μας εντέλει;



Η μουσική της ταινίας είναι τόσο παλιομοδίτικης αισθητικής ταινιών τρόμου, όσο και μοντέρνα. Ένα σχεδόν Caprenter-ικό soundtrack, διά χειρός του μουσικοσυνθέτη Disasterpeace (ψευδώνυμο του Richard Vreeland), αξίζει την προσοχή σας έστω κι αν τελικά αποφασίσετε να μη δείτε την ταινία (που καλό θα ήταν να τη δείτε). Θα μπορούσε πολύ άνετα να αποτελεί soundtrack ταινίας του Lynch.



Ο Mitchell, με σοβαρές σκηνοθετικές επιρροές από το “The Shining”, ξεδιπλώνει αργά αλλά σταθερά το “It Follows”, ακριβώς όπως θα άρμοζε σε ένα modern horror classic. Οι ήρωες δεν είναι της κλασσικής «αμερικάνικης» νοοτροπίας, έχουν προβληματισμούς και φαίνεται ένα σύννεφο υποφαίνουσας κατάθλιψης να βρίσκεται πάνω από τον καθένα τους. Μας δίνονται σκόρπιες πληροφορίες για το παρελθόν τους, όπως και με το ζόρι «ψαρεύουμε» άλλα περιστατικά που μπορεί και να επηρέασαν το χαρακτήρα τους. Αλλά αυτό είναι και το πολύ έξυπνο στοιχείο του “It Follows”: ναι μεν σου αφήνει πράγματα στη φαντασία, να τα υποθέσεις και να ερμηνεύσεις εσύ όπως θες, αλλά πρόκειται για περιστατικά που δεν σου υποδεικνύει αν εντέλει έχουν σημασία για την έκβαση της υπόθεσης ή όχι. Μπορεί να είναι ο κύριος λόγος που τα πράγματα έφτασαν ως εδώ και να χρησιμεύσουν ως «μεταφορά» για πολλά φανταστικά στοιχεία της υπόθεσης, μπορεί όμως και να μην έχουν καμία σχέση. Επιλέξτε ό,τι σας βολεύει.



Πολλοί θα δουν την ταινία ως μια μεταφορά για το AIDS και γενικότερα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα – αλλά αυτό δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια πάρα πολύ πεζή αντιμετώπιση και σχεδόν προσβολή στο μεγαλείο της ταινίας αυτής αντάξιας στο να επηρεάσει το σινεμά όπως αυτές του David Cronenberg και του John Carpenter. Μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν ότι το “It Follows” δεν είναι τόσο πολύ βαθύ όσο αυτό φιλοδοξεί να γίνει, αλλά πρόκειται σίγουρα για μια ρετρό ταινία τρόμου. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά ανατριχιαστικό και με αρκετά υψηλή αισθητική.



«Δεν πρόκειται για μια ταινία που θα σε δασκαλέψει σχετικά με την αισθητική», δηλώνει τέλος ο ίδιος ο Mitchell. «Προφανώς αυτό το κολλάς μέσω του σεξ. Αλλά και το σεξ είναι αυτό που θα σε κάνει να επιβιώσεις από αυτό – μιας και το μεταφέρεις στον επόμενο. Είναι πολύ πιο περίπλοκο από το σεξ=θάνατος». Οτιδήποτε ερμηνεία και να θέλει να προσδώσει κανείς στο “It Follows”, θα το αδικήσει. Δεν υπάρχει πολλή λογική σε αυτό – δεν μπορείς να εξηγήσεις ή και να ερμηνεύσεις επακριβώς έναν εφιάλτη. Είναι κάτι περισσότερο του στυλ: Δεν μπορείς να δραπετεύσεις. Κάτι έρχεται προς το μέρος σου. Ποτέ δε σταματάει να προχωράει προς τα εσένα. Δεν ξέρεις τι είναι, αλλά δεν είναι καλό σίγουρα.