Εξολοθρευτής Γένεsys (Terminator Genisys) – Κριτική Ταινίας

Ελένη Κόρδα29-06-2015

Σκηνοθεσία: Άλαν Τέιλορ

Ηθοποιοί: Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Εμίλια Κλαρκ, Τζέι Κόρτνεϊ, Τζέισον Κλαρκ, Τζ. Κ. Σίμονς, Μπιούνγκ-Χουν Λι, Άαρον Γουίλιαμσον, Ματ Σμιθ



Υπόθεση: Βρισκόμαστε στο έτος 2029. Το πρόγραμμα Skynet έχει αυτονομηθεί από την ανθρώπινη επέμβαση και έχει στρέψει τις μηχανές εναντίον της ανθρωπότητας. Οι μηχανές αποφάσισαν ότι οι άνθρωποι αποτελούν απειλή για την ύπαρξή τους και γι αυτό πρέπει να αφανιστούν. Έτσι, τη λεγόμενη Ημέρα της Κρίσης, οι μηχανές οδήγησαν στον θάνατο 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Λίγοι επιβίωσαν, οι οποίοι ενώθηκαν και δημιούργησαν την Αντίσταση που τάχθηκε στον πόλεμο εναντίον των μηχανών. Και ενώ φαινόταν ότι τελικά οι άνθρωποι νίκησαν το Skynet, εκείνο κατέφυγε στην τελευταία λύση που του είχε απομείνει προκειμένου να επιβιώσει: αξιοποίησε τη χρονομηχανή που είχε κατασκευάσει και έστειλε έναν Εξολοθρευτή (Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ) πίσω στο χρόνο - στο 1984 για να είμαστε ακριβείς - για να σκοτώσει τη μητέρα του αρχηγού της Αντίστασης έτσι ώστε εκείνος… να μη γεννηθεί ποτέ! Ο αρχηγός της Αντίστασης, ο Τζον Κόνορ (Τζέισον Κλαρκ) στέλνει το δεξί του χέρι και φίλο του, τον Κάιλ Ρις (Τζέι Κόρτνεϊ) πίσω στο 1984 για να πολεμήσει τον Εξολοθρευτή και να σώσει τη μητέρα του, τη Σάρα Κόνορ (Εμίλια Κλαρκ). Αλλά όταν ο Κάιλ Ρις καταφθάνει πίσω στο 1984, τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε.



Περισσότερα: Ουφ, τα δύσκολα πέρασαν! Πραγματικά, όταν έκατσα στον υπολογιστή μου για να γράψω αυτή την κριτική, δεν ανησυχούσα τόσο για το κύριο μέρος της κριτικής, αλλά για το πως θα εξιστορήσω την υπόθεση! Τελικά, αποφάσισα να διηγηθώ την αρχή της ταινίας (τα πρώτα 15-20 λεπτά δηλαδή) και μόνο ένα από τα διάφορα ταξίδια στο χρόνο και τα συγκρουόμενα χρονοδιαγράμματα που παρουσιάζονται. Τα ταξίδια στο χρόνο είναι συνεχή (από το 2029 στο 1984 ένα τσιγάρο δρόμος και στη συνέχεια υπερπηδάμε το 1997 για να πάμε στο 2017) και καθιστούν την υπόθεση αρκετά μπερδεμένη (το Inception μπροστά σ’ αυτήν την ταινία μοιάζει με παραμύθι των αδελφών Γκριμ).



Η ταινία δεν είναι sequel, ούτε prequel, ούτε remake, ούτε reboot, αλλά περιλαμβάνει στοιχεία από όλα τα παραπάνω. Όταν ο Κάιλ Ρις μεταφέρεται πίσω στο 1984, συναντάμε στοιχεία πλοκής που είδαμε στον πρώτο Εξολοθρευτή (ο Κάιλ Ρις και ο Εξολοθρευτής-Σβαρτσενέγκερ καταφτάνουν γυμνοί μέσα από μια ηλεκτρικά φορτωμένη μπλε φούσκα, ο Εξολοθρευτής-Σβαρτσενέγκερ συναντάει κάτι πανκιά και προσπαθεί να τους πάρει τα ρούχα, ενώ ο Ρις προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και βρίσκει τη νέα του γκαρνταρόμπα σ’ ένα κατάστημα ρούχων με μηδαμινή νυχτερινή φύλαξη). Μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλά ο αστυνομικός που κυνηγάει τον Ρις είναι στην πραγματικότητα ένας Εξολοθρευτής πιο εξελιγμένος από το μοντέλο του Σβαρτσενέγκερ και έρχεται από το μέλλον που έπεται του 2029. Μάλιστα, ο Αστυνόμος-Εξολοθρευτής είναι το μοντέλο Τ-1000, το οποίο είναι φτιαγμένο από υγρό μέταλλο που αλλάζει μορφή και το είδαμε στη δεύτερη ταινία Εξολοθρευτή.



Επιπλέον, η Σάρα Κόνορ δεν είναι μόνη και αβοήθητη όπως την ερμήνευε η Λίντα Χάμιλτον στην πρώτη ταινία, αλλά ξέρει να πολεμάει και να υπερασπίζεται τον εαυτό της, επειδή όταν ήταν 9 χρονών είχε σταλεί ένας Εξολοθρευτής προγραμματισμένος να την προστατεύει (πάλι ο Σβατσενέγκερ σε άλλον ρόλο, ο οποίος γερνάει όσο κυλάει η ιστορία φτάνοντας στην πραγματική του ηλικία μέχρι το τέλος). Και αυτά είναι μόνο η αρχή, καθώς έχουμε ακόμα το Genisys, μια εφαρμογή (IOS ή Android, δεν ξεκαθαρίζεται στην ταινία) που θα φέρει το τέλος της ανθρωπότητας, καθώς και τον Τζόν Κόνορ, που μετατρέπεται ο ίδιος σε Εξολοθρευτή και στέλνεται πίσω στο παρελθόν για να σκοτώσει τη μητέρα του και τον Κάιλ Ρις. Έχει κι άλλα που δεν ανέφερα για να μη σας μπερδέψω!



Η ταινία έχει εντυπωσιακές σκηνές δράσης και καλοδουλεμένα εφέ που γράφουν πολύ ωραία σε 3D. Ο σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Άλαν Τέιλορ, ο οποίος έχει μια σχετική πείρα σε περιπέτειες επικών διαστάσεων έχοντας σκηνοθετήσει την ταινία Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος, καθώς και πολλά επεισόδια γνωστών σειρών, όπως το Game of Thrones. Στον Εξολοθρευτή Γένεsys, ο Τέιλορ κάνει ότι μπορεί για να αφηγηθεί μια υπερβολικά μπερδεμένη ιστορία και προβάλλει άρτια δομημένες σκηνές δράσης. Καταλαβαίνω το «βάρος» που ένιωθαν οι σεναριογράφοι να ανταποκριθούν στο πρωτότυπο υλικό του Τζέιμς Κάμερον και να παρουσιάσουν κάτι αντάξιό του, αλλά μου φαίνεται ότι ξέχασαν το ρητό “less is more” («το λιγότερο είναι περισσότερο», δηλαδή η εγκράτεια αποδίδει). Τέλος, οι ερμηνείες είναι εντάξει, τίποτα το φοβερό ή συνταρακτικό. Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι ο κλασσικός λιγομίλητος και κοινωνικά αμήχανος Εξολοθρευτής που ξέρουμε και αγαπάμε, οι ερμηνείες των Εμίλια Κλαρκ και Τζέι Κόρτνεϊ είναι «λίγες» και δεν έχουν το βάθος που είχαν οι ερμηνείες των προκατόχων τους στην πρώτη ταινία (Λίντα Χάμιλτον και Μάικλ Μπιν αντίστοιχα), ενώ αυτός που εντυπωσιάζει είναι ο Τζέισον Κλαρκ ως Τζον Κόνορ που έχει βαλθεί να σκοτώσει τη μητέρα του και τον καλύτερό του φίλο (αφού πρώτα κάνει ένα ταξιδάκι στο παρελθόν, τα ‘παμε αυτά). Ο Τζ. Κ. Σίμονς έχει έναν μικρό ρόλο, ο οποίος αποσπά μερικά γέλια, αλλά είναι κρίμα ένας τόσο καλός ηθοποιός να παραμένει αναξιοποίητος.



Ετυμηγορία: Ο Εξολοθρευτής Γένεsys έχει τα πάντα. Κυριολεκτικά τα πάντα. Δράση, χιούμορ, σασπένς, ρομάντζο, μια μεγάλη ποικιλία ρομπότ, τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους εξέλιξης της ιστορίας, συνεχώς διαφοροποιούμενα χρονοδιαγράμματα, χρονομηχανές, εφαρμογές tablet και κινητών, ολογράμματα που μεγαλώνουν ηλικιακά όπως και οι άνθρωποι, παράλληλα σύμπαντα και πολλά άλλα. Όσοι δεν σκοτίζονται και τόσο για την υπόθεση και όσοι εγκαταλείψουν νωρίς την προσπάθεια να κατανοήσουν την ιστορία, θα περάσουν καλά και θα διασκεδάσουν. Για τους υπόλοιπους, η ταινία αποτελεί μια δίωρη σπαζοκεφαλιά που έχει κι αυτή την πλάκα της.



Βαθμολογία: 7/10