Ο νόμος της σιωπής (Son of a Gun) – Κριτική ταινίας

Μαρίνα Βερλέκη26-05-2015

Σκηνοθεσία: Julius Avery
Σενάριο: Julius Avery
Ηθοποιοί: Ewan McGregor, Brendan Kerkvliet, Brenton Thwaites
Διάρκεια: 108’

Πιο πολύ απορροφημένο από τον ανθρώπινο κίνδυνο και αρκετά αδιάφορο σχετικά με τα ανθρώπινα κίνητρα, το “Son of A Gun” ξεκινά με τη μεταφορά του πρωταγωνιστή του JR (Brenton Thwaites) σε ένα όχημα που μεταφέρει καταδίκους προς μια φυλακή στην Αυστραλέζικη έρημο. Ο JR εκεί εκτίει μια ποινή έξι μηνών για ένα ακαθόριστο έγκλημα (η περιέργειά σας για το τι διέπραξε ο πρωταγωνιστής θα εξανεμιστεί γρήγορα, μιας και δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία στην πλοκή του έργου) και σύντομα απειλείται από άλλους κρατούμενους.

Το πρώτο 15λεπτο του “Son of a Gun”, που ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον κινηματογραφικά ολόκληρης της ταινίας, τονίζει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι οι άντρες χωρίς μούσια στις φυλακές είναι και ο πρώτος και συνεχής στόχος βιασμού εκεί μέσα. Ο άντρας με τον οποίο ο JR μοιράζεται το κελί του σύντομα αυτοκτονεί, καθώς γονάτισε κάτω από το βάρος συνεχόμενων σεξουαλικών κακοποιήσεών του από άλλους ογκώδεις καταδίκους.


Ο JR παραλίγο να έχει την ίδια τύχη αλλά στο τσακ τη γλιτώνει χάρη στην επιρροή και στην «συμπάθεια» που του έδειξε ο γενειοφόρος και λάτρης του σκάκι επίσης κατάδικος Brendan Lynch (Ewan McGregor).

Ο Lynch αποτελεί το Νο. 1 κίνδυνο για την Αυστραλία, με πολλές ένοπλες ληστείες στο ενεργητικό του , αλλά για τον JR είναι πολύ περισσότερα πράγματα: είναι ένας φίλος, μια πατρική φιγούρα και ο πάροχος μια επικερδούς ενασχόλησης στο οργανωμένο έγκλημα. Με το δελεαστικό αντάλλαγμα ενός καλύτερου μέλλοντος, ο JR, μετά την έκτιση της ποινής του, συμφώνησε στο να βοηθήσει τον Lynch να δραπετεύσει από τη φυλακή – αυτό μας δίνεται με μια αρκετά ψυχαγωγική σκηνή απόδρασης με ελικόπτερο.

Μαζί με άλλους καταδίκους που απέδρασαν μαζί, ο Lynch με τον JR αναλαμβάνουν μια αποστολή κλοπής ράβδων χρυσού από ένα ορυχείο στα δυτικά της Αυστραλίας. Αλλά οι «τρύπες» στις συμμαχίες όπως και η εμφάνιση ενός ερωτικού ενδιαφέροντος στο πρόσωπο μιας Ρωσίδας πρόσφυγα ονόματι Tasha (Alicia Vikander – “Ex Machina”) περιπλέκουν τα πράγματα.


Η ταινία έχει ένα κάπως παράξενο είδος αφηγηματικής απόδοσης. Η -σχεδόν παιδικά- αθώα συμμόρφωση του JR προς οτιδήποτε αποτελεί μια πράξη «υιοθεσίας» ή μια ακόμα συμφωνία με το διάβολο; Αποτελεί ένα ερώτημα που ανακύπτει στους θεατές αλλά το “Son of a Gun” επιλέγει να μην το απαντήσει ποτέ τελικά, αποφεύγοντας έτσι κάθε εμβάθυνση στους χαρακτήρες ή το παρελθόν τους, ούτε καν στον κεντρικό πρωταγωνιστή , για τον οποίο δεν μας δίνεται ποτέ μια λογική εξήγηση πίσω από τον φαινομενικό καταναγκασμό του σε μια ζωή βουτηγμένη στο έγκλημα.

Η σπιρτάδα του JR σκιάζεται κατά πολύ ανά διαστήματα μιας και ο Julius Avery επιμένει να στέκεται στην αθωότητα του χαρακτήρα του. Ο πρωταγωνιστής παρασύρεται εύκολα από ένα πλούσιο ασφαλές σπίτι με πολλές μπίρες στο ψυγείο και με καλλίγραμμες παρουσίες να βουτάνε στην πισίνα. Κι όταν δεν φοράει το καινούριο δερμάτινο μπουφάν γύρω από άγονα τοπία, η ταινία τον δείχνει σε πολλές σκηνές να έχει μόλις ξυπνήσει ημίγυμνος και να τρέχει να φορέσει το μπλουζάκι του για να προλάβει κάποια δουλειά. Δεν ξέρει να κολυμπάει και κάθε προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να υπογραμμιστεί και να σταθεροποιηθεί η ταυτότητά του φαίνεται να ναυαγεί μέσα στο ούτως ή άλλως ακυβέρνητο πλοίο του Avery.


Από την άλλη, ο Thwaites, με τα σμιχτά του φρύδια, το αθώο του βλέμμα και το εφηβικό του μουστάκι φαίνεται να είναι ακριβώς το αντίθετο δίπλα στον μουσάτο, μυώδη και με μεγάλα τατουάζ McGregor. Ο Σκοτσέζος ηθοποιός είναι αλάνθαστος όπως πάντα στις ερμηνείες του, το βάθος και η σημασία του ρόλου του όμως δεν διαφέρει ιδιαίτερα από ότι προαναφέρθηκε για τον JR.

H ταινία έχει όλη την απαιτούμενη εικονογραφία για ένα crime thriller αλλά δεν επενδύει καθόλου σε αυτό. Ο ηθικός του κώδικας δεν επεκτείνεται πέρα από το «Μην είσαι βιαστής» κι ενώ κάθε πιθανός συμβολισμός παρέχει στην ταινία μια κάποια συναισθηματική ώθηση, αυτό διαλύεται όταν ξεκινά το ειδύλλιο του JR με την Tasha (ενώ από πίσω παίζει ένα μαγευτικό τραγούδι από Bon Iver), το οποίο και αποτελεί έναν απλό κινητήρα προκειμένου απλά να διατηρήσει σε μια ώθηση την ταινία.

Ίσως το “Son of a Gun” να ήταν καλύτερο με περισσότερα εντυπωσιακά πλάνα της Αυστραλέζικης ερήμου που θα μας έκαναν να ξεχνιόμαστε από την φλατ και αναμενόμενη υπόθεσή της.