In order of disappearance (Kraftidioten) - Κριτική ταινίας

Μαρίνα Βερλέκη - Αρθρογράφος28-04-2015

Σκηνοθεσία: Hans Petter Moland
Σενάριο: Kim Fupz Aakeson
Ηθοποιοί: Stellan Skarsgård, Kristofer Hivju, Birgitte Hjort Sørensen
Διάρκεια: 116’

Αν προσπαθήσουμε να κατηγοριοποιήσουμε την τέταρτη στη σειρά - πολύ Νορβηγική – συνεργασία Hans Petter Moland με (υποτιμημένους θρύλος) και Stellan Skarsgård θα το βρούμε δύσκολο. Το “In Order of Disappearance” παραπαίει αβίαστα μεταξύ εγχώριου δράματος, θρίλερ βίαιης εκδίκησης και νοσηρής φάρσας - κάτι που αποτελεί κυρίως όμως είναι μια πρωτότυπη μαύρη κωμωδία.

Ενώ οι συγκρίσεις με τις ταινίες των αδερφών Coen είναι αναπόφευκτες λόγω της ανάμειξης των κινηματογραφικών ειδών και στυλ – όπως και τα στοιχεία του Fargo, με το αίμα πάνω στο χιόνι, το “In Order of Disappearance” δίνει μια διαφορετική αίσθηση από αυτή που σου αφήνει μια ταινία των αδερφών Coen. Τα στοιχεία του θυμού αλλά και της παρεξήγησης είναι έντονα στην εν λόγω ταινία, αλλά δε διστάζει και να προχωρήσει στα πιο σκοτεινά μέρη των σχέσεων που εξετάζει, αλλά και του χιούμορ της.

Ο Skarsgård υποδύεται τον Nils Dickman, ο οποίος ανοίγει την ταινία κερδίζοντας το βραβείο του Πολίτη της Χρονιάς (εξαιτίας της δουλειάς του να κρατάει τους ορεινούς δρόμους καθαρούς από το χιόνι), μόνο και μόνο για να λάβει την είδηση ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης. Ο Nils δεν πιστεύει ότι ποτέ ο γιος του ήταν ένας τοξικομανής, και έτσι αρχίζει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό για να πάρει εκδίκηση από τους ανθρώπους που βρέθηκαν πίσω από το θάνατο του γιου του.


Αρχικά, η ταινία είναι έντονα δραματική. Υπέροχες και φρικτές εικόνες περνούν από την οθόνη εναλλάξ (τα σκηνικά που κόβουν την ανάσα πολλές φορές) και η μοίρα του γιου του Nils καθίσταται βάναυση, κυρίως μετά το θάνατό του, λόγω της πραγματικής αιτίας. Μια οικογένεια σφαδάζει αργά, έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός από την κακή τύχη, τη θλίψη, και την αποτυχία. Είναι απίστευτα λυπηρό, αλλά και περιστασιακά συγκλονιστικό.

Αμέσως μετά την πρώτη επιδρομή του Nils στον κόσμο της βίαιης εκδίκησης, η ταινία ξεκινά να εγκαθιστά το κατάμαυρο χιούμορ της, και κάπως έτσι έχουμε εισέλθει σε έναν σχεδόν γελοίο κόσμο από καρτέλ ναρκωτικών, απαγωγές γιων και μια σειρά από βίαιες παρεξηγήσεις. Ακόμη και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει ακόμα χρόνος για συγκινητικά ευγενείς πράξεις, οι οποίες όμως στη συνέχεια, υποχωρούν κάτω από το βάρος «αγενών» αντιδράσεων. Τα επίπεδα του θανάτου είναι υψηλά και κάθε θάνατος επισημαίνεται στην οθόνη με μια έξυπνη, οικονομική συσκευή αφήγησης. Οι ηγέτες δε των δύο μεγάλων καρτέλ είναι καρτουνοποιημένοι: ένας αλαζόνας vegan ψυχοπαθής και χαμηλής νοημοσύνης πατέρας (Pål Sverre Hagen) και ο σχετικά αδύναμος αλλά θανατηφόρος Papa (o Bruno Ganz από το “Downfall”).

Το σενάριο διατηρεί μια ισορροπία μεταξύ απαλού εμπαιγμού και μιας οργής που κοχλάζει, μεταξύ λυπηρής απώλειας και κατάμαυρου χιούμορ.
Με αξέχαστους χαρακτήρες, αγνά αστείες στιγμές, σκηνές τρόμου και πάθους, το “In Order of Disappearance” είναι ένα εξαιρετικό σεναριακά και φωτογραφικά έργο, μια πικρή, αιματηρή απόλαυση για το μαύρο της καρδιάς.