Στο πλαίσιο του θεματικού προγράμματος του Athens Photo Festival 2015 με τίτλο REFRAME MEMORY φιλοξενούνται στο metamatic:taf δύο ομαδικές εκθέσεις, οι οποίες εγκαινιάζονται την Πέμπτη 28 Μαίου στις 20.30 και θα διαρκέσουν έως την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015.
Μερικά από τα πιο συναρπαστικά διανοητικά εγχειρήματα του εικοστού αιώνα έχουν να κάνουν με τη μνήμη. Ανάλογο καtι παρεμφερές ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο θεωρητικός προβληματισμός γύρω από την ιστορία. Ειδικά τούτος, ξεφεύγοντας οριστικά από την κατανόηση της ιστορίας ως ρεαλιστικής αναπαράστασης του παρελθόντος αποκαλύπτει ένα πεδίο σύγκλισης με τη μνήμη. Η φωτογραφία, από τις αρχές της ακόμη, κράτησε μια σημαντική θέση στο πεδίο αυτό.
Λειτούργησε δε από τη μια ως καταγραφικός μηχανισμός, υποκατάστατο της μνήμης και από την άλλη ως αναστοχαστικός φακός, αυτοπροσωπογραφία των μηχανισμών που τη διέπουν. Εδώ και αρκετά χρόνια πλέον το βάρος της σχετικής φωτογραφικής παραγωγής γέρνει προς τη δεύτερη αυτή κατεύθυνση. Το ζητούμενο: να ξεφύγουμε από τη στατική εικόνα που παρουσιάζει την ιστορία ως μια σειρά εικόνων που δεν διασταυρώνονται με τη δική μας ζωή και να αναρωτηθούμε που πατάμε και προς τα που κοιτάμε όταν μιλάμε για το παρελθόν.
Η παρούσα έκθεση επιχειρεί να δώσει τις αποχρώσεις ανάμεσα στην ιστορία ως εικόνα και τη μνήμη ως βιωμένο υλικό εικόνων. Έντεκα φωτογράφοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό ξεφυλλίζουν στους τοίχους τις εικόνες τους. Ορισμένοι πλάθουν τις αναμνήσεις τους στήνοντας αυτοβιογραφικές καταγραφές (Collett, Keulards, Γεωργιάδης, Ζηπέλα, Ζώτου, Μπουγιάκα, Ράπτη, Τσαγκαράκη) άλλοι κάνουν δικό τους υλικό πτυχές της ιστορίας των προγόνων τους επισκεπτόμενοι τόπους που έζησαν εκείνοι (Schmitz, Ταμουρίδου). Αλλού σχολιάζεται από τα παρασκήνια η επιτέλεση σκηνών της ιστορίας (Ψαρουδάκη). Αυτές οι εικόνες δεν θέλουν απλώς να δείξουν. Κάνουν πράγματα, πρώτα γι΄αυτούς που ανοίγουν το άλμπουμ κι έπειτα για μας που σκύβουμε πάνω του.
Στην εποχή του «πεφωτισμένου καταστροφισμού», της απέραντης κρισ(ι)ολογίας, των πολλών διαγνώσεων και της έλλειψης ισχυρών προτάσεων ή προοπτικών (θεωρίας και πράξης), κάθε πρακτική καλλιτεχνική υπόκειται σε σειρά δοκιμασιών, σε σειρά «πλαισιώσεων» προκειμένου να διακριβωθεί η υπόστασή της, η συνεισφορά της, η αντοχή της και η σύμπλεξή της με τις ριζικές ανακατατάξεις στις αρχές του 21ου αιώνα και της 3ης χιλιετίας.
Το κομβικό σημείο αυτής της εκθεσιακής πρότασης συνοψίζεται στο αν η σύγχρονη φωτογραφία - φωτογραφική έχει τη δυναμική και την εμβέλεια μιας σύνθετης αποτύπωσης των «πρώτων κινούντων» του ιστορικού γίγνεσθαι ή θα περιοριστεί στα επιφανειακά παίγνια, σε καταγραφές των επιφαινομένων; Πώς σε τελευταία ανάλυση, η ανάδειξη του «ουσιώδους» και του «θεμελιακού» των ανθρώπινων παθών και δράσεων συμπλέκεται με το «αιώνιο» παιχνίδι της μυθοπλασίας και της ιστορικής προσέγγισης;
Τα προαναφερόμενα ζητήματα επιδέχονται διαφορετικές προσεγγίσεις και κυρίως διαφορετικές απαντήσεις – με την παραγωγή φωτογραφικών έργων, που είναι και εντέλει το τελικό και απόλυτο πεδίο εξακρίβωσης της συνεκτικότητας τους. Τα «κελιά» του εκθεσιακού χώρου του metamatic:taf, ως άμεσα υλικά πλαίσια αποτελούν τη μήτρα του αμοιβαίου ελέγχου μεταξύ ιδεών και έργων, θεσμών και φωτογράφων, του τοπικού και του παγκόσμιου, του ουσιώδους και του ελάσσονος.
Ελεύθερη είσοδος σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους το Σαββατοκύριακο 28-09-2019 και 29-09-2019
Το Σαββατοκύριακο 28 Σεπτεμβρίου 2019 και 29 Σεπτεμβρίου 2019 εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς (το τελευταίο σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου εκάστου έτους) η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τα μνημεία του κράτους είναι ε...
Σάββατο πρωί και με παίρνει φίλος τηλέφωνο, πάμε Βόλο λέει για βόλτα μαζί με τους άλλους, είναι και η συναυλία σήμερα (συναυλία hip-hop που θα αναφερθώ σε αυτήν αργότερα). Είδα τον καιρό-έβρεχε, είδα το πορτοφόλι-ένα εικοσάρικο, είδα τα μούτρα μου στον καθρέφτη-χωρίς καμιά όρεξη, οπότε είπα «έρχομαι»....
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Manchester, NH, USA) παρουσιάζουν, στο πλαίσιο της έκθεσης ζωγραφικής Reflectionship, προβολή βίντεο με την παράσταση του θεατρικού έργου «Πήρε τη...
Στο μυαλό μου τουλάχιστον αποτελεί κοινή παραδοχή ότι το βρετανικό επίπεδο σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές είναι κάτι το αξεπέραστο. Αυτό μπορεί να συμβαίνει απλά γιατί με γοητεύει αφάνταστα άποψη που υπάρχει σε αυτό, το μελαγχολικό και σκιώδες πρίσμα με το οποίο ο κόσμος είναι ιδωμένος. Ακόμα και οι βρετανικές κωμωδίες έχουν κάτι...
Ο Άκις Βλουτής παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά, λόγω επιτυχίας, το αριστούργημα του Έντουαρντ Άλμπυ «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, με τους Άκι Βλουτή, Δήμητρα Χατούπη, Σαράντο Γεωγλερή, Αντωνίνα Βλουτή. Ένα έργο κλειστοφοβικό που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα στο Θέατρο Μεταξουργείο...
«Όσα ξέρουν οι χαμένοι» είναι ο τίτλος του πρώτου προσωπικού δίσκου μιας εξαιρετικής νέας ερμηνεύτριας, της Θεοδώρας Τζίτα. Τα έξι τραγούδια του άλμπουμ φέρουν την υπογραφή ενός σπουδαίου λαϊκού συνθέτη, του Τάκη Σούκα, ενώ τους στίχους υπογράφουν οι Δημήτρης Λέντζος, Κώστας Μπαλαχούτης, Γιώργος Μίτσιγκας και Μάκης Τσίτας.
Στο CD υπάρχουν τέσσερα καινούργ...
Ο αρχαίος έλληνας φιλόσοφος, Αριστοτέλης, γεννήθηκε το 384 π.Χ, στην περιοχή Στάγειρα της Χαλκιδικής.
Μπορεί να μην έζησε μεγάλο διάστημα στη γενέτειρα του, όμως οι επόμενες γενιές, φρόντισαν να αναδείξουν το έργο και την προσωπικότητα του μεγάλου φιλόσοφου και δάσκαλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με έναν ιδιαίτερο τρόπο....
Τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Όλο και περισσότεροι πολίτες πριν να πετάξουν μια συσκευασία αναρωτιούνται αν θα την πετάξουν στον κάδο σκουπιδιών ή αν θα την ανακυκλώσουν. Ολοένα και περισσότερος κόσμος μαθαίνει τι ανακυκλώνεται και τι όχι. Πόσο σίγουροι...
Ο εξερευνητής Κάπτεν Κουκ το ονόμασε Λευκό νησί, όμως πρόκειται για το πιο ενεργό ηφαίστειο της Νέας Ζηλανδίας και χαρακτηρίζεται από πανδαισία χρωμάτων.
Ο Κουκ του έδωσε αυτό το όνομα το 1769, εξαιτίας του λευκού καπνού που βγαίνει συνεχώς από το κρατήρα και καλύπτει τα κίτρινα, μπλε πράσινα και κόκκινα χρώματα που απλώνονται στην επιφάνεια του, από τα η...
Το «σύνδρομο παραίτησης» είναι μια πολύ σοβαρή ψυχική ασθένεια που χτυπά κυρίως παιδιά και εφήβους με μετατραυματικό σοκ. Σταματούν να περπατούν, να μιλούν, να τρώνε και βυθίζονταν σε έναν βαθύ λήθαργο. Είναι σαν να πέφτουν σε κώμα, όμως κανένας γιατρός δεν μπορεί να εντοπίσει κάποια βλάβη στο νευρικό τους σύστημα. Τα παιδιά αυτά - κυρίως προσφυγόπουλα - μοι...
Θέλετε να μην τρώτε πολύ, ώστε να χάσετε μερικά κιλά, αλλά ταυτόχρονα να μη νιώθετε πείνα;
Αυτό τον "μαγικό" συνδυασμό μπορούν να σας προσφέρουν ορισμένες τροφές, οι οποίες θα σας κάνουν να νιώθετε χορτασμένοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και θα σας βοηθήσουν να ελέγξετε καλύτερα την επιθυμία σας για σνακ ή/και για μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού στο κανονικ...
Ένας ανεπιθύμητος και απροσδόκητος χωρισμός μπορεί να επιφέρει σημαντικό ψυχολογικό στρες. Συχνά οι άνθρωποι παρομοιάζουν το αίσθημα με μία γροθιά στο στομάχι ή μία μαχαιριά στην καρδιά. Παρά τις όποιες προσπάθειές τους, τη βοήθεια και την υποστήριξη του φιλικού τους κύκλου, το συναίσθημα αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες...
Με αφορμή το καινούριο βιβλίο στο οποίο συμμετέχει, τη συλλογή διηγημάτων «9 ώρες στα Εξάρχεια», καλωσορίζουμε τον συγγραφέα Χρήστο Δασκαλάκη και τον γνωρίζουμε μέσα από τις εννέα ερωτήσεις που του απευθύναμε.
Μετά από τρία προσωπικά βιβλία, επιστρέφετε με μια συλλογική δουλειά εννέα διαφορετικών συγγραφέων. Πως ήταν να συνεργάζεστε με οκτώ ακόμα συγγραφεί...
Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2016. Η ημέρα που είδα το Warcraft, η ημέρα που μετά από χρόνια θα θυμάμαι σαν την επίσημη συνέχεια στις ταινίες φαντασίας και έπους, στον κινηματογράφο που νομίζαμε ότι πέθανε με το κλείσιμο της τριλογίας του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών (και όχι, το Χόμπιτ όσο κι αν μου άρεσε δεν ήταν άξιο σύγκρισης ούτε κατά διάνοια με την πρώτη τριλογία)...
Η μετανάστευση και προσφυγιά έχουν κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση των ταυτοτήτων και της ιστορίας των λαών που ζουν ή έχουν ζήσει στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Οι μεταναστευτικές διαδρομές σημαδεύονται πάντοτε από μία απώλεια: αφήνοντας κανείς τα υπάρχοντά του πίσω, ό,τι κουβαλάει μαζί είναι σύμβολο της όλης εμπειρίας του....
Μια σωστά οργανωμένη ντουλάπα μας κάνει να κερδίζουμε χρόνο χωρίς να χρειάζεται να ψάχνουμε τι θα φορέσουμε ή που έχουμε βάλει αυτό το οποίο θέλουμε να φορέσουμε.
Ξεχωρίζουμε τι θέλουμε να κρατήσουμε, τι να δώσουμε και τι να πετάξουμε. Αφού βάλουμε σε κουτιά ή σακούλες αυτά που θέλουμε να δώσουμε ή να πετάξουμε, ασχολούμαστε με την τακτοποίηση...
