«Ένας βασιλιάς δεν φοράει στέμματα»

Αποστόλης Σαμακοβλής - Αρθρογραφος06-04-2015

Σάββατο 28 του Μάρτη είχα τη χαρά να ξαναδώ επί σκηνής έναν από τους καλύτερους hip hopers και πρωτομάστορα του ελληνικού κινήματος τη δεκαετία του '90, τον Ευθύμη των Terror X Crew, μετέπειτα των Α/Ε και τώρα πλέον μόνο του με μια αξιόλογη μπάντα δίπλα του με νέους ήχους που θυμίζουν τους παλιούς καλούς καιρούς.

Με μεγάλη μου χαρά είδα στο χώρο του live πάρα πολλούς πιτσιρικάδες, κάτω των είκοσι, να δείχνουν ανυπόμονοι και χαρούμενοι για να δουν στη σκηνή κάτι το οποίο ξεκίνησε ίσως πριν καν γεννηθούν, αλλά είδα και με μεγάλη μου λύπη τη δικιά μου γενιά, είκοσι πέντε και πάνω, να απέχει. Ίσως επειδή βαρέθηκαν αυτή τη μουσική, ίσως επειδή πλέον σοβαρεύτηκαν και τα ακούσματα τους είναι πιο mainstream, ίσως πάλι επειδή δημιούργησαν οικογένεια και η γυναίκα δέρνει αν στο στερεοφωνικό παίξει κάτι άλλο εκτός από τις κονσερβοποιημένες πατάτες του σήμερα, συνέβη. Η κρυφή μου ελπίδα είναι απλά να μην παράτησαν τον μαγικό κόσμο του hip hop.

Μετά λοιπόν από μια δίωρη εμφάνιση, ο Ευθύμης μας χαιρέτησε, μας ευχαρίστησε κι υποσχέθηκε πως έρχονται κι άλλα πιο ωραία. Σε όλη τη διάρκεια δεν άκουγα μόνο τη μουσική, έβλεπα την παιδική μου ηλικία να με χαιρετάει και την εφηβεία μου να χοροπηδάει μανιασμένα ουρλιάζοντας στίχους που με συντροφεύουν ακόμα και σήμερα και θα μου κάνουν παρέα και θα με διδάσκουν για πάντα. Σκεπτόμενος τούτα, σήκωσα το βλέμμα μου δυο φορές και είδα την ίδια ακριβώς έκφραση νοσταλγίας, χαράς και συγκίνησης σε πολλά πρόσωπα γύρω μου.

Τελικά δεν είμαστε τόσο μόνοι όσο νομίζουμε ότι είμαστε. Η μουσική με έχει διδάξει πως όλοι αυτοί που είναι δίπλα μου έξω από ένα μαγαζί περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να αρχίσει ένα live, είναι οι ίδιοι που προσπερνάω όταν διασχίζω μια διάβαση ή βρίζω όταν πεζοί διασχίζουν έναν κεντρικό δρόμο την ώρα που περνάω με το πορτοκαλί μου στο θωρακισμένο μου δίθυρο. Εμένα και αυτούς μας ενώνει μια αγάπη, η μουσική.

Για να ολοκληρώσω την εξιστόρηση της εμπειρίας που περίμενα αρκετό καιρό, αν και μπάρμπα-Θύμιος πλέον έχει σχεδόν σαρανταρίσει, πάνω στη σκηνή δεν γέρασε ούτε μια μέρα από το πρώτο live των TxC τόσα χρόνια πριν κάτι το οποίο οι σημερινοί ψευτο-hip hopers δεν θα το πετύχουν ποτέ όσο κι αν το ονειρεύονται. Από την αρχή μέχρι το τέλος το σπάσιμο του σβέρκου πάνω κάτω στο ρυθμό, ήταν κάτι που σου έβγαινε αυτόματα αν ήσουν στην ίδια ηλικιακή κλίμακα με εμένα, αν ήσουν πιο πιτσιρικάς είχες πιο εξτρεμιστική συμπεριφορά.

Προσωπικά θεωρώ πως ήταν από τα καλύτερα live που έχω παρακολουθήσει κι όχι μόνο λόγω του ότι είδα έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες να επιστρέφει δυναμικά στη δισκογραφία, αλλά γιατί είδα δύο γενιές να γουστάρουν την πραγματική hip hop, κάτι το οποίο με χαροποίησε ιδιαίτερα. Λοιπόν ο Ευθύμης επέστρεψε με καινούργιο δίσκο, «Εκδοχή Ε», η παρουσίαση στην Αθήνα θα γίνει στις 17 Απριλίου. Επέστρεψε ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της ελληνικής σκηνής, ελπίζω να καταφέρει να επιβιώσει στην αδηφάγα βιομηχανία της μουσικής. Έτσι είναι ένας πραγματικός μπροστάρης, δεν φοράει αλυσίδες και δαχτυλίδια, το στέμμα του είναι ο κόσμος που έχει γύρω του και πίσω του, που τον στηρίζει και τον ακολουθεί σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα.