Ο Stan Lee έφυγε
Έχουν περάσει κάποιες ημέρες από τον θάνατο του Stan Lee κι έτσι μπορώ να γράψω κι εγώ δυο λόγια.
Σαν δημιουργό, τον Stan Lee τον έμαθα από τις εμφανίσεις του σε όλες σχεδόν τις ταινίες της Marvel. Και απολύτως φυσιολογικό να εμφανίζεται σε κάθε ταινία της ένας από τους δημιουργούς του συγκεκριμένου σύμπαντος.
Για να πω, μάλλον για να γράψω και την αλήθεια, τότε που είχε κάθε χρόνος πέντε ταινίες της Marvel κι έβλεπα τον Stan Lee σε κάθε ταινία, τον κορόιδευα.
Με τον καιρό άρχισα να καταλαβαίνω ποιος ήταν ο παππούς που έμπαινε σε σκηνές ταινιών για δευτερόλεπτα κι έλεγε την ανοησία του.
«Κάποιος μεγάλος από την εταιρία θα είναι» έλεγα με το μυαλό μου το φτωχό τότε. Ούτε που συνδύασα το όνομα του, νομίζω δεν το είχα δει καν. Ειδικά στην αρχή της ανάβασης της Marvel στον ουρανοξύστη του Hollywood που είναι σήμερα.
Σαν πιτσιρίκος διάβαζα κόμιξ. Πολύ.
Πάρα πολύ.
Όταν είσαι αντικοινωνικός και δεν έχεις και internet, αναγκαστικά καταφεύγεις στον κόσμο των βιβλίων και των περιοδικών κόμιξ για να βρεις μια γαλήνη. Μάλλον όταν ήσουνα, γιατί πλέον και οι αντικοινωνικοί βρίσκουν μια διέξοδο στο αχανές διαδίκτυο.
Τέλος πάντων.
Τότε στα περίπτερα, ναι υπήρχαν ακόμη περίπτερα, κυκλοφορούσαν όσοι ήρωες σήμερα ακολουθούν καριέρα στο σινεμά. Hulk και Spiderman, Iron Man και Fantastic Four. Νομίζω αυτούς διάβαζα από την Marvel.
Οι υπόλοιποι ήταν στην απέναντι μεριά. Αυτή της DC.
Κι όλοι μα όλοι είχαν την υπογραφή του γεράκου που πολλά χρόνια αργότερα θα βαριόμουν να βλέπω σε ταινίες. Του Stan Lee.
Έχω μαλώσει πολλές φορές με φίλους και με αγνώστους για τις ταινίες με υπερήρωες. Η θέση μου ήταν και είναι ότι πρόκειται απλά για ταινίες επιφανειακές, χωρίς κανένα νόημα πέρα από μια ιστορία που έχει αποτυπωθεί σε χαρτί, είχε αποτυπωθεί σε χαρτί πολλά χρόνια πριν.
Και πλέον η τεχνολογία μας επιτρέπει να δούμε την ιστορία αυτή στην μεγάλη οθόνη.
Και η άποψη μου παραμένει η ίδια, κι ας έφυγε ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του σύγχρονου κόσμου.
Γιατί, ότι και να πιστεύει ο καθένας για τα κόμιξ, για τις νουβέλες, για την συγκεκριμένη μορφή τέχνης, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί.
Ο Stan Lee ήταν πρώτα από όλα καλλιτέχνης, δημιουργός μια κουλτούρας pop που πλέον έχει ακόλουθους από όλο τον κόσμο και όλων των ηλικιών.
Οπότε θα θυμόμαστε για πάντα τον Stan Lee.
Γιατί, δεν γεννηθήκαμε μεγάλοι και μουντρούχοι. Κάποτε υπήρξαμε παιδιά. Κάποτε περιμέναμε κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο τα καινούργια τεύχη των περιπετειών των αγαπημένων μας ηρώων.
Κι αυτή την προσμονή, αυτή την λαχτάρα, αυτή την αγάπη για το συγκεκριμένο σύμπαν την κουβαλάμε ακόμη και σήμερα. Είκοσι χρόνια από τότε που κρατήσαμε κόμιξ στα χέρια μας. Από την στιγμή που δεθήκαμε με έναν χαρακτήρα φτιαγμένο από την μοναδική πένα του Stan Lee.
Ίσως η μεγαλύτερη ανακάλυψη που έφερε ο θάνατος του αξιαγάπητου γεράκου, ήταν η ηλικία μας. Πλέον δεν είμαστε τα παιδιά που διαβάζουν κόμιξ.
Μεγαλώσαμε.
Αλλά ακόμη μέσα μας το παιδί που διαβάζει κόμιξ υπάρχει. Και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο το συντροφεύει ένας χαρακτήρας του Stan Lee, στα καλά και τα άσχημα του.
Η Γενοκτονία των Ποντίων
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αποτέλεσε την μεγαλύτερη γενοκτονία του αιώνα μας. Διεξήχθη από το 1916 έως το 1923, με περισσότερους από 350.000 νεκρούς....
«Toc Toc» (…αγάπη ρε μ… )
Για δεύτερη χρονιά, ανεβαίνει φέτος η θεατρική παράσταση «Toc Toc», στο θέατρο Ήβη, με βασικό πρωταγωνιστή αλλά και σκηνοθέτη τον Κώστα Σπυρόπουλο. Πρόκειται για μία εναλλακτική κωμωδία που ταυτόχρονα αφήνει ένα αισιόδοξο και γλυκό μήνυμα. Είναι ένα έργο του Laurent Baffie που παίχτηκε πρώτη φορά το 2005 στο Παρίσι, με μεγάλη επιτυχία για τρία χρόνια...
Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής κληρονομιάς: Δωρεάν είσοδος σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους στις 18/4
Στόχος της συγκεκριμένης επετείου είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού στο σημαντικό θέμα της προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς γι’ αυτό και τη συγκεκριμένη ημέρα διοργανώνονται σε όλο τον κόσμο εκδηλώσεις, με τις οποίες επιδιώκεται όχι μόνο να γίνουν γνωστά στο ευρύτερο κοινό η σημασία των μνημείων κάθε χώρας και τα προβλήματά τους, ...
“Delete”
Δύο μονόπρακτα, το Σοβαρό ατύχημα επιβάτη της Βάνας Πεφάνη (βραβεύτηκε στο Α' Εργαστήρι Θεατρικού Κειμένου του Εθνικού Θεάτρου) και τα Θεριά του Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη με κοινό θέμα το bullying, παρουσιάζονται σε μια κοινή, διπλή έκδοση. Το έργο θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00 στο θέατρο Underground (Κοραή 4, Μετρό Πανεπιστήμιο)....
Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας
Η Ομάδα Νάμα ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας» του Ιρλανδού συγγραφέα Κόνορ Μακφέρσον που θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018 στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ....
Game of Thrones (Παιχνίδι του Θρόνου)
Ανήμερα του Πάσχα έκανε πρεμιέρα για Πέμπτη συνεχόμενη χρονιά η σειρά που αναμφισβήτητα έχει αποκτήσει εκατομμύρια θαυμαστές και τηλεθεατές παρόλο που δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι από την μέχρι τώρα έκβασή της. Έχει μισηθεί και αγαπηθεί εξίσου από όλες τις ηλικίες, έχει γεννήσει τηλεοπτικά απίθανους ...
Ανώνυμος Αποστολέας - Κριτική θεάτρου
Το έργο ξεκινάει με έναν Ρώσο πράκτορα μεγάλης ηλικίας πλέον και σε παρακμή ο οποίος θα μας αφηγηθεί μία από τις αποστολές του. Η συγκεκριμένη αποστολή του αφορά την Ελλάδα του σήμερα.
...
Lemon: Μια απίστευτη ιστορία - Κριτική θεάτρου
Το ατμόπλοιο Virginia πραγματοποιεί το ταξίδι Ευρώπη – Αμερική τη δεκαετία του '30, μεταφέροντας κάθε λογής ανθρώπους, όνειρα και ιστορίες. Πάνω σε αυτό το πλοίο γεννήθηκε και πέθανε, ο Ντάννυ Μπούντμαν Τι Ντι Λέμον Χίλιαεννικόσια, ο καλύτερος πιανίστας που υπήρξε ποτέ. ...
Οι αρχαίες καταβολές των εθίμων του δωδεκαημέρου (Μέρος Β΄)
Ποια αλήθεια αρχέτυπη μορφή κρύβεται πίσω από το διεθνοποιημένο πρότυπο του Αη Βασίλη έτσι όπως το έκαναν γνωστό ανά τον κόσμο οι διαφημιστικές καμπάνιες της Coca-cola;
Θηλυκό, αρσενικό ή και τα δυο μαζί; Ίσως μια γηραιά γυναίκα και ένας γηραιός άνδρας, ολόγιομες χορτάτες πηγές ζωτικής ευφορίας και γενναιοδωρίας και όχι μόνο. Ίσως και πηγές φόβου και τρό...
