Fauda όπως χάος
Οι εξελίξεις στην Γάζα και η διαμάχη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων δεν είναι κάτι καινούργιο στον κόσμο. Από πολλά χρόνια οι δύο αυτές φυλές εξοντώνουν η μία την άλλη κάνοντας την Παλαιστίνη μια ματωμένη πόλη και την Γάζα να ακούγεται σαν ένας προορισμός τζιχαντιστών σαχίντ και Ισραηλινών εκτελεστών. Μόνο αυτό, δεν υπάρχουν άνθρωποι και συνθήκες κανονικής και φυσιολογικής ζωής εκεί κάτω. Δεν ισχύει βεβαίως κάτι τέτοιο.
Το 2016 προβλήθηκε η πρώτη σεζόν του «Fauda», μιας Ισραηλιτικής δραματικής σειράς η οποία ακολουθεί την ιστορία του Ντόρον Καβίλιο, ενός στρατιωτικού της Ισραηλινής Ομάδας Άμυνας και του Ταοφίκ Χαμέντ, πιο γνωστού ως Άμπου Άχμεντ ή Πάνθηρα ο οποίος είναι ένας από τους μεγαλύτερους τρομοκράτες της Χαμάς και ο νούμερο ένα στόχος του Ισραήλ.
Η μοίρα των δύο ανθρώπων είναι συνυφασμένη καθώς ενάμισι χρόνο πριν από τα γεγονότα της πρώτης σεζόν, ο Ντόρον νομίζει πως σε μια επιχείρηση έχει σκοτώσει τον Πάνθηρα οπότε και αποσύρεται από την ενεργό δράση για να ζήσει ήσυχα με την οικογένεια του. Όμως στην αρχή της σειράς τον επισκέπτεται ο διοικητής της πρώην μονάδας του για να τον πληροφορήσει πως μετά από μια καταγγελία μάθανε πως ο Άμπου Άχμεντ ζει.
Ο Ντόρον επιστρέφει στην ενεργό δράση και τα γεγονότα που συμβαίνουν μέχρι το τελευταίο επεισόδιο γυρίζουν γύρω από τους δύο αυτούς άντρες, τις μονάδες στρατού τους και μια εκδίκηση που τους έχει αγκαλιάσει και τους δύο.
Το ωραίο με την σειρά είναι πως πρόκειται για μια παραγωγή του Netflix, οπότε αυτομάτως γνωρίζουμε πως θα δούμε μια καλογυρισμένη και ποιοτική σειρά. Η φωτογραφία είναι εξαιρετική και η σκηνοθεσία μας δείχνει το ωμό πρόσωπο του αδηφάγου πολέμου και την καθημερινή κατάσταση σε Ισραήλ, Παλαιστίνη, Γάζα. Καθημερινοί άνθρωποι που πεθαίνουν για έναν σκοπό που κατατρώει τους δύο αυτούς λαούς χρόνια τώρα παρελαύνουν στην οθόνη.
Το σενάριο τώρα, πατά αρκετά στην πραγματική ζωή της περιοχής χωρίς να δίνει απόλυτο δίκαιο στην μία ή την άλλη πλευρά, βεβαίως πρέπει να υπάρχει ο κακός και ο καλός σε μια ιστορία αλλά αυτό φαίνεται ελάχιστα. Η σειρά έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές και βραβεία κι έχει πάρει το πράσινο φως για μια τρίτη σεζόν η οποία θα προβληθεί το 2019 ενώ η δεύτερη αναμένεται. Οι ηθοποιοί, προς μεγάλη μου έκπληξη, είναι εξαιρετικοί. Βεβαίως όλα τα παραπάνω δεν θα ενδιαφέρουν κανέναν που δεν έχει διαβάσει την ιστορία των λαών αυτών ή δεν έχει δει κάτι που αφορά την περιοχή.
Σε μια χρονική περίοδο που μετράμε νεκρούς και πάλι στην Γάζα, το «Fauda» είναι μια καλή ευκαιρία να μάθει περισσότερος κόσμος την εκεί κατάσταση που βιώνουν οι άνθρωποι. Επίσης μας δείχνει πως δεν χρειάζεται το πιο ευφάνταστο σενάριο και τα καλύτερα εφέ για μια σειρά που θέλει να φτιάξει ή να πει μια ιστορία, μια πραγματική ιστορία.
Θα μπορούσε και η Ελλάδα να κάνει κάτι τέτοιο; Βεβαίως, από σενάρια πραγματικής ωμής βίας στην ζωή των Ελλήνων και από μάχες μεταξύ των, γίνεται πανικός. Μέχρι να πάρει κάποιος το ρίσκο να γυρίσει κάτι ανάλογο, ας αρκεστούμε στο «Fauda» κι ας το παρακολουθήσουμε χωρίς παρωπίδες.
ΠΛΟΥΤΟΣ του Αριστοφάνη
Για τη σύγχρονη κοινωνία, όπου το χρήμα αποτελεί πλέον θεμέλιο ολόκληρου του συστήματος αξιών, ο Αριστοφάνης φαίνεται να έχει τη λύση.
Η παράσταση επικεντρώνει την ερμηνεία αυτής της αριστοφανικής κωμωδίας σε ένα στοιχείο που τις περισσότερες φορές παραβλέπεται: ο ποιητής στο τέλος του έργου εγκαθιστά τον Θεό Πλούτο στο ίδιο το κράτος, δίνοντας έτσι στους...
Ανώνυμος Αποστολέας - Κριτική θεάτρου
Το έργο ξεκινάει με έναν Ρώσο πράκτορα μεγάλης ηλικίας πλέον και σε παρακμή ο οποίος θα μας αφηγηθεί μία από τις αποστολές του. Η συγκεκριμένη αποστολή του αφορά την Ελλάδα του σήμερα.
...
Οι αρχαίες καταβολές των εθίμων του δωδεκαημέρου (Μέρος Γ΄)
Άλλο μέγιστο έθιμο του 12ήμερου είναι τα κάλαντα. Στην αρχαία Ελλαδα μαρτυρούνται τέτοια ευχητήρια τραγούδια που λέγαν τα παιδιά γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι παίρνωντας φιλοδωρήματα, αλλα τότε ήταν γνωστά ως έθιμο της "Ειρεσιώνης", σαν να λέμε έθιμο των "λεγομένων στα σπίτια κρατώντας στολισμένα κλαριά ελιάς". Tα τραγούδια αυτά λέγονταν ...
«Απ’ το χαρτί στην αίθουσα»
Έχοντας μεγαλώσει και διαπαιδαγωγηθεί στην τρελή και καθοριστική για το μέλλον μας δεκαετία του '90, οι παιδικές, προεφηβικές αλλά και εφηβικές και τωρινές μου μνήμες είναι γεμάτες με αυτά που ένα πιτσιρίκι μπορεί να παρακολουθεί για ώρες και να ταυτιστεί για πάντα, τα κινούμενα σχέδια, καρτούν ή για τους ψαγμένους και χαρτζιλικάτους των τότε ξέγνοιαστων (στ...
Μετακόμιση στο εξωτερικό – Πλήρης οδηγός
Κάποια στιγμή ίσως χρειαστεί να αλλάξετε χώρα διαμονής, είτε βρείτε μια νέα δουλειά, είτε μετακινηθείτε σε κάποιο άλλο τμήμα της εταιρείας που εργάζεστε, είτε -πιο επίκαιρα-βλέπετε καλύτερο το μέλλον σας σε μια άλλη χώρα.
Οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία της μεγάλης αυτής αλλαγής, είτε αφορά δουλειά, σπουδές ή κάτι άλλο, γεγονός είναι ότι αυτή η αλλαγή, μερ...
«Ps3 προτάσεις»
Τέλος εποχής για την αγαπημένη μου κονσόλα δόθηκε από την Sony αφού επισήμως η παραγωγή του PlayStation3 σταμάτησε. Θα ήθελα να παρουσιάσω πέντε τίτλους που θα αξίζουν προσοχής από έναν μη μυημένο στον κόσμο των παιχνιδιών. Αν και δεν είναι οι αγαπημένοι μου τίτλοι, με συντρόφευσαν αρκετά βράδια και με δίδαξε ο καθένας και κάτι....
«Read Dead Redemption»
Για πολλοστή φορά οι τίτλοι τέλους άρχισαν να πέφτουν στην οθόνη, ονόματα συντελεστών του R.D.D. άρχισαν να εμφανίζονται δεν γνωρίζω ακριβώς με τι σειρά και η γνώριμη πλέον μουσική των Ashtar Command άρχισε να δένει με τους τίτλους, το τελείωμα της ιστορίας και το ψυχοπλάκωμα που ένιωσε όποιος έχει παρακολουθήσει την ιστορία του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Γ...
Ο απαγορευμένος «Τελευταίος Πειρασμός»
Ο Νίκος Καζαντζάκης εξέδωσε το βιβλίο «Ο τελευταίος Πειρασμός» το 1951 στη Νορβηγία, εφόσον γνώριζε ότι το κλίμα της Ελλάδας δεν θα ήταν ευνοϊκό για την έκδοση του. Πράγματι, το 1953 και πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο στη χώρα μας, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ξεκίνησε διώξεις κατά του συγγραφέα και κατά της έκδοσης του βιβλίου. Ένα χρόνο μετά...
Είμαστε οι Πέρσες
Μαρτυρίες-σοκ απ’ την Αμυγδαλέζα και οδύσσειες προσφύγων απ’ το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές μπολιάζουν τους Πέρσες και τις Ικέτιδες στην παράσταση-ντοκουμέντο Είμαστε οι Πέρσες! της Γιολάντας Μαρκοπούλου.
Πόση είναι, πράγματι, η απόσταση από τις εμπόλεμες ζώνες της Καμπούλ μέχρι τα κρούσματα βίας και ρατσισμού της ελληνικής καθημερινότητας...
