Βραχάκια Ακρόπολης: Με θέα ...στο άπειρο

Γράφει ο Αλέξανδρος Κουτσοχρήστος 05-11-2017

Διασχίζοντας τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και έχοντας προσπεράσει το Νέο Μουσείο και τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, θα συναντήσεις μερικά μέτρα πιο κάτω ένα μικρό παράδρομο με ορισμένα σκαλάκια και κατεύθυνση προς τα δεξιά.

Ακολουθώντας τον, οδηγείσαι σε ένα σταυροδρόμι. Στα δεξιά κατευθύνεσαι προς το αρχαίο θέατρο του Ηρώδου του Αττικού, ενώ στα αριστερά σε ένα μικρό λοφάκι. Η επίσημη ονομασία του είναι ''Λόφος του Αρείου Πάγου'', ωστόσο ο περισσότερος κόσμος το γνωρίζει ως ''Βραχάκια''.

Πρώτη φορά βρέθηκα εκεί στην ηλικία των 20, κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής. Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος, το οποίο μπορεί να προσεγγίσει κανείς με δύο τρόπους: είτε ανεβαίνοντας από τα παραδοσιακά πέτρινα σκαλάκια σε μια πιο απότομη διαδρομή είτε από σύγχρονες σκάλες στην αριστερή πλευρά. Όποιον από τους δύο τρόπους επιλέξει κανείς, ελάχιστη σημασία έχει.

Ευρισκόμενος πάνω στο λόφο, ο οποίος αποτελείται από συστάδα μεγάλων βράχων ( εξ' ου και η λαϊκή του ονομασία ''Βραχάκια''), αντικρίζει κανείς ολάκερη την Αθήνα. Μια θέα μοναδική, καθώς όπου κι αν σταθεί το βλέμμα σου, υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο. Πίσω δεξιά ορθώνεται ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, απέναντι ο Λυκαβηττός, χαμηλά ο ναός του Ηφαίστου, το Θησείο, το Μοναστηράκι. Ολόκληρη η Αθήνα στο πιάτο του επισκέπτη.

Τα ''Βραχάκια'' αποτελούν δημοφιλές σημείο για τους εκατομμύρια τουρίστες, που υποδέχεται κάθε χρόνο η πρωτεύουσα. Άπαντες δε χάνουν ευκαιρία, να απαθανατίσουν το τοπίο, που προβάλλει εμπρός τους ή να βγάλουν φωτογραφίες των εαυτών τους με φόντο το όλο σκηνικό.



Επιπλέον, ο χώρος αυτός φιλοξενεί σε τακτική βάση ρομαντικά ζευγαράκια, τα οποία επιλέγουν μια πιο ήσυχη βόλτα από το να βρεθούν στις πολυσύχναστες καφετέριες των γύρω συνοικιών. Ακόμη, μπορείς να συναντήσεις οικογένειες με μικρά παιδιά ή παρέες, που επιθυμούν απλώς να ''αράξουν'', με ένα κουτάκι μπύρας στο χέρι και να απολαύσουν μια πιο οικονομική βόλτα.

Η επίσκεψή μου στα ''Βραχάκια'' πριν λίγες ημέρες μου έδωσε την έμπνευση, να δημιουργήσω αυτό το, ας πούμε, κείμενο εκθειασμού. Την πρώτη φορά στα 20, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία στο σημείο. Ήταν απλά ένας περίπατος χαλάρωσης μετά το μάθημα στη σχολή. Τώρα, τη δεύτερη φορά, στα 26, κατάφερα να διακρίνω καλύτερα τη δυναμική του σημείου. Μαγική θέα, απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο κι όλα αυτά ελάχιστα βήματα μακριά από το κέντρο της Αθήνας, όπου επικρατεί το χάος από το θόρυβο, τα ψηλά κτίρια, τη ρύπανση. Το απόλυτο κοντράστ.

Αναμφίβολα, συνιστώ σε όσους έχουν αγνοήσει ή δεν έχουν επισκεφτεί ακόμη το συγκεκριμένο σημείο, να το πραγματοποιήσουν κάποια στιγμή. Πρόκειται για μοναδική εμπειρία.