Πώς αντιμετωπίζεται η διαφορετικότητα σε μία επαρχιακή πόλη;

Αθηνελη Φωτεινή – Ευγενία, Αρθρογράφος 03-03-2015

Ένας Ιταλός ουμανιστής τον 13ο αιώνα είχε δηλώσει ότι όποιος προσπαθεί να βγει από το μεγάλο κοπάδι που λέγεται "κοινωνία" προκαλεί τη δυσαρέσκεια του κοπαδιού. Οχτώ αιώνες αργότερα αυτό το απόφθεγμα παραμένει επίκαιρο. Το διαφορετικό πάντοτε μονοπωλεί τις κοινωνίες και από αυτό το γενικό κανόνα δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι επαρχιακές πόλεις, για τις οποίες υπάρχει η εντύπωση ότι αποτελούνται από κατοίκους όχι με ιδιαίτερα εκμοντερνισμένες αντιλήψεις. Ζώντας για πολλά χρόνια στην Καλαμάτα, θέλησα να μάθω τι υποστηρίζει η νέα γενιά για το διαφορετικό, πως το αντιμετωπίζει.

Συνοψίζοντας τις απόψεις λοιπόν, μία μερίδα των νέων υποστήριξε ότι ένας άνθρωπος που διαφέρει από το σύνολο θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι κάποιος που δεν προκαλεί με τη διαφορετικότητα του, δεν υπάρχει λόγος να κατακρίνεται. Όλοι πάντως συμφωνούν ότι το "ιδιαίτερο", είτε αυτό είναι μια διαφορετική εθνικότητα, είτε μια σεξουαλική προτίμηση είτε ακόμα ένα περίεργο ντύσιμο, σχεδόν πάντα θα συζητηθεί και τις περισσότερες φορές εν αγνοία του. Όπως λένε σε αυτό δεν ευθύνεται κατά αποκλειστικότητα η πόλη στην οποία ζει κάποιος. Κύρια ευθύνη για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους καταστάσεων φέρει η οικογένεια, το μορφωτικό επίπεδο αλλά και η διαμόρφωση του χαρακτήρα που έχει ο καθένας. Το ερώτημα είναι πόσο όλα αυτά μένουν ανεπηρέαστα από τον παράγοντα "τοπική κοινότητα" είτε λέγεται Αθήνα, είτε Καλαμάτα είτε οποιαδήποτε άλλη πόλη.

Ένας νέος, τέως κάτοικος της Καλαμάτας και νυν Αθηναίος μας μιλά για την προσωπική του εμπειρία. Ο Δημήτρης Μαντέλης , στα 12 του χρόνια ήρθε στην επαρχία μαζί με την οικογένεια του. Ας δούμε τι μας είπε σήμερα σε ηλικία 18 χρονών

- Πότε εξέφρασες δημοσίως ότι είσαι ομοφυλόφιλος;
Στην ηλικία των 13 το συνειδητοποίησα εγώ ο ίδιος.
Μετά από 3 χρόνια το ανακοίνωσα στην οικογένεια μου και τους φίλους μου. Από κει και έπειτα άρχισε να διαδίδεται και στην υπόλοιπη Καλαμάτα κυρίως μέσω του facebook.

- Όσο συνέβαιναν όλα αυτά πήγαινες ακόμα σχολείο. Οι καθηγητές σου το γνώριζαν;
Μέσα στους υπόλοιπους το έμαθαν και οι καθηγητές μου κυρίως μέσω των συμμαθητών μου και οφείλω να πω ότι δεν μου έδειξαν και τη καλύτερη συμπεριφορά. Τις περισσότερες φορές μάλιστα μου έκαναν κάποια ρατσιστικά σχόλια.

-Οι υπόλοιποι πώς σε αντιμετώπισαν;
Σε καθημερινή βάση όπου και αν βρισκόμουν, στο σχολείο, στο δρόμο, ακόμα και σε καφετέριες άκουγα επικριτικά σχόλια και κυρίως από αγόρια. Τα κορίτσια ήταν πιο φιλικά και υποστηρικτικά.

-Στην απόφασή σου να εγκαταλείψεις την Καλαμάτα συνετέλεσε και αυτός ο παράγοντας;
Από ένα σημείο και μετά όλο αυτό άρχισε να γίνεται κουραστικό και ψυχοφθόρο οπότε θεωρητικά ναι.

-Θα επέστρεφες πίσω;
Πλέον αισθάνομαι δυνατότερος. Αν είχα διαμορφώσει από τότε το χαρακτήρα που έχω τώρα θα μπορούσα να καταπολεμήσω πολλές καταστάσεις, οπότε ναι θα γύριζα.

-Μια συμβουλή για αυτούς που φοβούνται να παραδεχθούν τη διαφορετικότητα τους;
Το σημαντικότερο βήμα είναι να το ανακοινώσουν στην οικογένεια τους. Αν θέλουν αν ζήσουν ευτυχισμένοι πρέπει να μην φοβηθούν. Εγώ ζω πλέον μια όμορφη ζωή.