Πήρες λάθος το δικό μου δρόμο
Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν διπλή υπόσταση. Μάθημα για άλλους και για άλλους ευλογία. Άλλοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μας διδάξουν ή να διδαχθούν, και άλλοι για να μείνουν παντοτινά μαζί μας - συνοδοιπόροι.
Όμως, ακόμα και στην δεύτερη περίπτωση τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Όσο ευλογημένα δώρα και να φέρει μαζί του κάποιος, πάντα θα έχουμε και να διδαχθούμε. Το θέμα είναι το πώς θα αντιμετωπίζουμε τον απέναντι, χωρίς να δημιουργούμε εντάσεις.
Σου μίλησε ο σύντροφος σου, ο συνοδοιπόρος σου άσχημα; Ε και; Δεν έχει να κάνει καθόλου με εσένα. Μην το παίρνεις προσωπικά. Έχει να κάνει εξολοκλήρου με το πως αντιμετώπιζε εκείνος τον εαυτό του.
Οι άνθρωποι όταν επικοινωνούν προβάλουν απλά το τι υπάρχει στο νου τους. Η επικοινωνία συνήθως εξαρτάται από το τι πιστεύει, τι αισθάνεται ο καθένας. Και οι άνθρωποι συνήθως προβάλουν στον άλλο αυτό που συμβαίνει μέσα τους. Για να υπάρξει αληθινή επικοινωνία, πρέπει να παύσει να υπάρχει "εγώ", για να μην προβάλλεται.
Ιδανικός είναι ένας σύντροφος - συνοδοιπόρος, που δεν έχει "εγώ". Γιατί ποτέ δεν θα προσπαθεί να το προβάλλει στους άλλους. Δεν θα ανησυχεί, δεν θα ταράσσεται, δεν θα διχάζεται. Δεν θα θέλει να πραγματοποιηθούν οι ματαιόδοξες ελπίδες του. Θα είναι ευχαριστημένος με ο.τι βιώνει. Δεν θα προβάλει τις ατέλειες του.
Ο εγωισμός περιορίζει την ύπαρξη μας, μας φοβίζει, μας εμποδίζει να βρούμε την αγάπη. Την αγάπη, αρχικά, για το εαυτό μας. Κακά τα ψέματα, πως γίνεται να αγαπήσεις κάποιον άλλον, αν δεν αγαπάς εσένα τον ίδιο;
Δεν έχω ακούσει ποτέ να υπάρχει τέλεια σχέση ή τέλειος γάμος. Ποτέ κανείς δεν βίωσε οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή, χωρίς την παραμικρή ένταση, χωρίς καμία ατομικότητα, χωρίς κανένα καυγά. Κάτι τέτοιο είναι μακριά από τα ανθρώπινα, εντελώς ουτοπικό και γιατί όχι... Και βαρετό!
Η ουσία είναι να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα. Να μπορούμε να ζούμε το κάθε λεπτό με τον άλλο - αληθινά και από επιλογή. Η αγάπη είναι δώρο - ένα σπάνιο δώρο, που μονάχα ένας άνθρωπος με τέτοιες πνευματικές ισορροπίες μπορεί να γευτεί απόλυτα.
Γράφει η Τσαγκαράκη Ευφροσύνη
Γεννήθηκα το 1987 και κατάγομαι από τον Κολινδρό Πιερίας. Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγκεκριμένα από το τμήμα Φιλολογίας με ειδίκευση στον τομέα των Μεσαιωνικών Νεοελληνικών Σπουδών.
Μεγάλες μου αγάπες η συγγραφή, ο χορός και το θέατρο.
