Για την αδερφή μου… αλλά και για όλα τα «αδερφάκια» του κόσμου!

Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία 11-06-2018

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από αυτή. Βασικά εντάξει, υπάρχει η αγάπη των γονιών θα μου πεις! Ναι συμφωνώ, οι γονείς σου πεθαίνουν για εσένα, κάνουν λοιπόν και τα αδέρφια σου το ίδιο; Ξέρουμε, επιπλέον, όλοι περιπτώσεις οικογενειών οι οποίες δε μιλιούνται καν μεταξύ τους, τα παιδιά με τους γονείς τους ή τα αδέρφια μεταξύ τους. Ξέρουμε ή καλύτερα όλοι έχουμε, έστω, ακούσει ακόμη και για γονείς οι οποίοι κακοποίησαν τα παιδιά τους. Ναι πάντα φίλε μου υπάρχουν εξαιρέσεις και παντού θα βρεις το κακό. Εγώ όμως θα σου πω πως η αγάπη μέσα στην οικογένεια είναι το μεγαλύτερο δώρο.

Εγώ, λοιπόν, για αυτή την αγάπη θα σου μιλήσω σήμερα και συγκεκριμένα για αυτήν που έχουμε με την αδερφή μου. Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Το ότι έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου με τον οποίο έχω περάσει όλα τα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου και αν όλα πάνε καλά θα περάσω και όλα τα υπόλοιπα, κάνει από μόνο του αυτή τη σχέση μοναδική. Ναι, είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο χρόνος που περνάς με ένα άτομο αυξάνει τη σημαντικότητά του. Εκτός όμως από αυτό, είναι και η σχέση που έχω με την αδερφή μου. Το ότι έχουμε μαλώσει για τα πάντα (ο,τιδήποτε μπορείς να φανταστείς ειλικρινά!), αλλά είναι αυτή στην οποία θα τρέξω ο,τιδήποτε χρειαστώ, από οικονομική μέχρι και ψυχολογική υποστήριξη, την κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή. Συμφωνούμε σε πάρα πολλά, δεν είμαστε από τα αδέρφια που έχουν διαφορετικές ιδεολογίες και πιστεύω. Ωστόσο, οι σπουδές, οι προσωπικές μας επιλογές, ακόμη και το τι θεωρεί όμορφο ή άσχημο η μία και τι η άλλη είναι διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά, δεν ξέρω πως το καταφέρνουμε στο τέλος, σε οποιαδήποτε κουβέντα μας, να καταλήγουμε να συμφωνούμε.

Το ίδιο, όμως, παρατηρώ πως συμβαίνει και σε όλες τις αγαπησιάρικες σχέσεις μεταξύ αδερφών, είτε είναι του ίδιου φύλου είτε όχι. Σκέψου πόσες φορές έχεις ακούσει κοριτσάκια να μιλάνε για τους αδερφούς τους με τέτοιο καμάρι και να εκδηλώνουν σε κάθε ευκαιρία την αδυναμία που τους έχουν. Σκέψου όμως και τις φορές που έχεις ακούσει μεγαλύτερο αδερφό ή και μικρότερο να θέλει να «καθαρίσει» για την αδερφή του, αλλά και όποιον ή όποια την πειράξει. Από την άλλη, η αδερφική σχέση μεταξύ δύο γυναικών πόσο όμορφη μπορεί να είναι! Ναι, μπορεί να υπάρχουν καβγάδες (μα αν δεν τσακωθείς με τους δικούς σου ανθρώπους, με ποιον θα τσακωθείς;) και εντάσεις αλλά ποια είναι αυτή που σου δανείζει τα ρούχα της όταν δεν έχεις τίποτα να φορέσεις; Ακόμα και να μη στα δανείζει όμως γιατί είναι «κακιά», ποια σου σκούπισε τα δάκρυα στην πρώτη σου ερωτική απογοήτευση; Η αδερφή μου, για παράδειγμα, μπορεί να μην καταλαβαίνει γιατί διαβάζω τόσο πολύ και ανησυχεί που κλείνομαι με τις ώρες στο σπίτι για να ανταπεξέλθω στο διδακτορικό μου. Ωστόσο, είναι αυτή που θα τηλεφωνήσω για να της πω οποιαδήποτε επιτυχία μου ή αποτυχία μου και να με παρηγορήσει. Είναι αυτή που χάρηκε περισσότερο από εμένα όταν βρήκα δουλειά ή όταν έγινα δεκτή στο πανεπιστήμιο που ήθελα. Είναι αυτή που άλλαξε χώρα, κυρίως, για να είμαστε μαζί. Και ναι, είναι αυτή που μπορεί να μου φωνάζει για το παραμικρό και να με κάνει να απορώ κάποιες φορές με αυτά που μου λέει, αλλά είναι ταυτόχρονα αυτή που όταν κάνω το μεγαλύτερο λάθος όλου του κόσμου, βρίσκει πάντα την πιο χαζή δικαιολογία για μου δώσει δίκαιο και την ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό.

Είμαστε πολύ τυχεροί όσοι έχουμε αδέρφια. Ακούγεται τόσο απλό και όμως δεν είναι. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκαναν οι γονείς μας αφού μας έδωσαν την ευκαιρία όταν δε θα ειναι πια οι ίδιοι κοντά μας να έχουμε κάποιον ο οποίος θα είναι κομμάτι τους. Ο καθένας μέσα στην οικογένεια μπορεί να έχει τη δική του θέση, αλλά οι δεσμοί αγάπης είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι εξίσου δυνατοί. Και τι γίνεται θα μου πεις τώρα με τα μοναχοπαίδια; Μπορεί το ρόλο που θα είχε το αδερφάκι σου, να τον αναλάβει κάποιος άλλος; Θα κλείσω λέγοντάς σου πως γνωρίζεις πολύ καλά περιπτώσεις όπου οι φίλοι, οι οποίοι δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, στάθηκαν στο πλευρό κάποιων ανθρώπων πολύ περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη «οικογένεια». Κάποιες φορές έτυχε να είναι και ξαδέρφια. Τυχεροί, λοιπόν, όσοι έχουμε έναν τέτοιο «αδερφό» στη ζωή μας!


Γράφει η Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.