Έγινε η απώλεια συνήθεια μας
Η απώλεια και το πένθος είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας. Αναπόφευκτα, όπου υπάρχει αρχή θα υπάρξει και τέλος. Αλλά και κάθε τέλος, ίσως, να προμηνύει μια καινούργια αρχή.
Σε κάθε περίπτωση απώλειας, όμως, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής -το πως θα αντιδράσουμε μπροστά της. Αν θα μας καθηλώσει ή αν θα μας αναγεννήσει. Αν θα τη διαχειριστούμε ή αν θα την αφήσουμε να μας νικήσει. Και, τελικά, όλα εξαρτώνται από εμάς και από το βαθμό της συναισθηματικής μας ωριμότητας.
Συναισθηματική ωριμότητα υπάρχει όταν κάποιος είναι σε θέση να αναγνωρίσει ότι η ζωή δεν είναι τέλεια.
Πάντα θα υπάρχουν διακυμάνσεις.
Πάντα θα υπάρχουν αλλαγές είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες.
Ένας κύκλος θα κλείνει και ένας άλλος θα ανοίγει. Αναπόφευκτα. Και αύτο θα συνεχίζεται αέναα.
Ο συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος, λοιπόν, γνωρίζει πότε πρέπει να πει αντίο.
Όσο σκληρό και να είναι αυτό.
Ξέρει πότε πρέπει να αφήνει κάτι πίσω και να κοιτάει μπροστά. Γιατί όσο κοιτάμε συνεχώς το παρελθόν, δυστυχώς, δεν μπορούμε να κλείσουμε κανένα κεφάλαιο και να θεραπευτούμε.
Επίσης, γνωρίζει πως να μετουσιώνει τον πόνο. Να χρησιμοποιεί την ευεργετική του πλευρά, ως μέσο θεραπείας και ωρίμανσης.
Εξωτερικεύει τα συναισθήματα του, χωρίς να ντρέπεται για αυτά και δεν παραπονιέται.
Αποδέχεται την κατάσταση, αν μπορεί την αλλάζει, αλλά γνωρίζει καλά πως τα παράπονα είναι μόνο σπατάλη ενέργειας.
Έχει συναισθηματικό έλεγχο και ειλικρίνεια.
Και τέλος, ο συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος δεν κατηγορεί συνεχώς τον εαυτό του για λάθη του παρελθόντος. Δεν νοιώθει τύψεις. Ούτε υιοθετεί το ενοχικό πρότυπο συμπεριφοράς.
Και ας μην ξεχνάμε πως το τέλος -το κάθε τέλος- είναι η πιο κορυφαία στιγμή μιας κατάστασης και η αρχή μιας άλλης. Δεν υπάρχει λόγος να το φοβόμαστε, αλλά πρέπει να το κατανοούμε -να έχουμε επίγνωση του.
Μην προσπαθείς να νικήσεις το συναίσθημα, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σπαταλάς την ενέργεια σου άσκοπα.
Ζήσε μαζί του
μάθε από αυτό
αποδέξου το
και ελευθέρωσε το.
Μαζί με αυτό ελευθέρωσε και εσένα.
*για μια λευκή ψυχούλα που με συντρόφευσε στα πρώτα επτά και πιο σημαντικά χρόνια της "αναζήτησης
Γράφει η Τσαγκαράκη Ευφροσύνη
Γεννήθηκα το 1987 και κατάγομαι από τον Κολινδρό Πιερίας. Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγκεκριμένα από το τμήμα Φιλολογίας με ειδίκευση στον τομέα των Μεσαιωνικών Νεοελληνικών Σπουδών.
Μεγάλες μου αγάπες η συγγραφή, ο χορός και το θέατρο.
Εσωστρέφεια εναντίον Εξωστρέφειας
Σύμφωνα με επιστήμονες της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας βρισκόμαστε στην αρχή ενός κινήματος όμοιου με το φεμινιστικό των αρχών της δεκαετίας του '50. Το εν λόγω κίνημα δεν έχει να κάνει με διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, όπως το φεμινιστικό κίνημα, αλλά με τις διακρίσεις που γίνονται ανάμεσα σε Εσωστρεφείς και Εξωστρεφείς.Μπορεί εκ πρώτης όψεως...
Μερικές σκέψεις για μία ζωή περισσότερο άνετη!
Η ζωή μας απλώνεται μεταξύ των τριών πόλων:
παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο καθένας από αυτούς μας πολιορκεί και μας διεκδικεί αποζητώντας από εμάς ενέργεια, αφοσίωση, αποκλειστικότητα…Το παρόν όμως είναι η μοναδική χειροπιαστή πραγματικότητα που μας ηρεμεί το νου και στην οποία δεν είναι πάντα δύσκολο έως και να μεγαλουργήσουμε, αρκεί να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της θλίψης (παρελθόν) και του άγχους...
Ο απολογισμός της χρονιάς
Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της «φορτωμένη» με εμπειρίες –καλές και κακές- κάθε λογής συναισθήματα, επιτυχίες, αποτυχίες, αποφάσεις –σωστές και λάθος. Όλοι, λίγο ή πολύ, συνειδητά ή υποσυνείδητα, καλούμαστε να κάνουμε τον «απολογισμό» μας για τη χρονιά που μας αποχαιρετά....
Παιδικές Φοβίες
Τα μικρά παιδιά ηλικίας κυρίως τριών με πέντε ετών εμφανίζουν ποικίλες φοβίες, οι οποίες συνήθως βασίζονται στις καταστάσεις που βιώνουν και παρατηρούν στην καθημερινότητά τους, επειδή δυσκολεύονται να εξηγήσουν τον κόσμο των μεγάλων. Αυτούς τους φόβους τους λαμβάνουν ως εξωτερική απειλή ως προς το άγνωστο, αντιδράσεις που θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικές στα εξελικτικά στάδια της ανάπτυξης ενός νη...
«Νοσταλγώ»
Πλέον έχοντας στην καμπούρα μου το ένα τέταρτο ενός αιώνα κι όντας παιδί που πρόλαβε μια εποχή που η λέξη ζωάρα περιέγραφε επακριβώς την κατάσταση που βίωνε η ελληνική κοινωνία (μην έχοντας ακόμη ανακαλύψει αυτοί που πανηγύριζαν τότε με πάμπολλες σπατάλες και δανεικά χαμόγελα πως είχαν φάει κουτόχορτο και για επιδόρπιο παραμύθι) έφτασα στο σημείο να αρχίσω να σκέφτομαι εκείνη την εποχή...
Η ομάδα, η σημασία της και η εφαρμογή της στην ψυχοθεραπεία
Η έννοια της ομάδας είναι πολύ σημαντική για όλους μας, μιας και σε όλη μας τη ζωή καλούμαστε να συμμετέχουμε σε πολλές και διαφορετικές ομάδες.
Αν σκεφτούμε πως από την οικογένειά μας, μέχρι το σχολείο, τους φίλους και τις σχέσεις μας, βρισκόμασταν σε ομάδες, θα καταλάβουμε πως έχουμε μάθει να ανήκουμε και να αλληλοεπιδρούμε μέσα από αυτές....
Ενσυνειδητοτητα
Οι περισσότεροι από μας βιώνουμε μία τρομερή αντίφαση: ενώ σωματικά βρισκόμαστε στο παρόν, πνευματικά είμαστε παγιδευμένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές δεν το συνειδητοποιούμε καν. Στην ουσία όμως, χάνουμε στιγμές από τη ζωή μας, καθώς ζούμε περισσότερο με όσα συμβαίνουν στο κεφάλι μας, παρά στην πραγματική ζωή μας. ...
Ο Nίτσε και η αιώνια επιστροφή
Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ζωή μας αν τα πράγματα, αν η καθημερινότητά μας δεν ήταν όπως ακριβώς είναι. Έχουμε αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν κάτι, φαινομενικά ασήμαντο, γινόταν αλλιώς. Πολλές φορές, όταν πρόκειται για μια τυχαία συνάντηση λέμε «δεν θα συναντούσα τον τάδε ή την τάδε, αν περνούσα από αυτό το συγκεκριμένο σημείο 1 λεπτό νωρίτερα ή 1 λεπτό αργότερα»...
Η σχιζοφρένεια, εμείς και η αγάπη!
Το 1994 μετά από κοινή πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τα ψυχικά νοσήματα και τις επιπτώσεις τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι...
