«ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ»: Δύο λέξεις… Χιλιάδες συναισθήματα
Εντάξει ίσως και να επηρεάστηκα λόγω ημέρας σήμερα που σου γράφω… Είναι του αγίου Βαλεντίνου βλέπεις! Ωστόσο, είμαι ταγμένη υπέρμαχος του ότι η ΑΓΑΠΗ γιορτάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να γίνομαι πιο δοτική με τους ανθρώπους γύρω μου, κάτι το οποίο αρκετές φορές μου έχει επιφέρει θριαμβευτικές ήττες: φιλικά, προσωπικά, συναισθηματικά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες «αγάπες» στη ζωή μου οι οποίες είναι μοναδικές, δεν έχουν αλλοιωθεί με τα χρόνια, επομένως δεν μπορώ να νιώθω παρά μόνο ευγνώμων και να εύχομαι στον καθένα να βρει άτομα τα οποία του προκαλούν τέτοια συναισθήματα.
Βγαίνοντας μια βόλτα σήμερα στο κέντρο του Λονδίνου συναντάς παντού ζευγαράκια αλλά και οικογένειες με μεγάλους και παιδάκια (έχουμε και το half term εδώ: τα σχολεία είναι κλειστά λόγω διακοπών για όλη την εβδομάδα), όλοι μαζί, είτε για βόλτες σε διάφορους χώρους διασκέδασης είτε για την αγορά δώρων λόγω ημέρας. Ίσως βέβαια δεν επηρεάστηκα μόνο από αυτό. Ίσως μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα η συζήτηση που είχα λίγες μέρες πριν στο πανεπιστήμιο με μία συνάδελφο από την Αφρική περί ισότητας και αποδοχής. Ίσως από την άλλη φταίει το γεγονός ότι άνθρωποι στους οποίους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη με απογοήτευσαν μαζικά τον τελευταίο χρόνο και, λόγω ημέρας, έκανα έναν μικρό απολογισμό.
Όποιος και να είναι ο λόγος, σήμερα αυτό για το οποίο μου βγαίνει μόνο να σου μιλήσω είναι η ΑΓΑΠΗ: για τον άνθρωπό σου, τους φίλους σου, την οικογένεια σου, τα παιδιά σου. Τι είναι πιο σημαντικό από αυτό; Ευτυχία είναι να σε αγαπάνε. Να ξέρεις πως υπάρχει έστω ένας άνθρωπος του οποίου την αγάπη τη θεωρείς δεδομένη. Δεν είναι κακό να θεωρούμε πάντα κάποιο δεδομένο, ξέρεις! Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα στη ζωή μας είναι να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο ο οποίος πάντα θα μας στηρίζει, θα μας ακούει και θα μας μαλώνει, αλλά και θα ξέρουμε πως ό,τι χρειαστούμε είναι εκεί για εμάς. Λένε, βέβαια, πως μεγαλύτερη αγάπη από αυτή της μάνας δεν υπάρχει: δεν το έχω βιώσει η ίδια ακόμα, όμως είμαι σίγουρη πως οι μανούλες που το λένε κάτι παραπάνω ξέρουν.
Από την άλλη, τι καλύτερο από το να προσφέρεις εσύ αγάπη στους γύρω σου; Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσο διαφορετικά θα μπορούσα να είχα φερθεί σε ανθρώπους και καταστάσεις, πόσα παραπάνω θα μπορούσα να είχα δώσει. Προφανώς έχω κάνει και η ίδια αρκετά λάθη: Γιατί να σκέφτομαι έτσι ενώ θα μπορούσα να είχα φερθεί από την αρχή διαφορετικά; Μεγαλύτερη ευτυχία από το να προσφέρεις αγάπη και χαρά δεν υπάρχει. Μου αρέσει να βλέπω κόσμο να χαμογελάει και να περνάει καλά: ειδικά κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά. Αυτά τα χαμόγελα είναι που μένουν για πάντα χαραγμένα. Δε λένε άλλωστε πως ότι δίνεις, η ζωή θα στο επιστρέψει διπλά;
Γιατί όμως τα τελευταία χρόνια ενώ τα γνωρίζουμε όλα αυτά, καθώς δεν είμαι σαφώς η μόνη που τα υποστηρίζει, κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί από τη θεωρία δεν περνάμε στην πράξη; Γιατί επικρατεί όλη αυτή η κατάσταση εκεί έξω; Το μίσος για τη ζωή, ο ρατσισμός προς τη διαφορετικότητα, η ζήλεια αν ο φίλος ή ο διπλανός μας πετύχει, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η μυστικοπάθεια, το κουτσομπολιό που θίγει πρόσωπα και οικογένειες; Δε γνωρίζω και πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω. Τα βλέπω όμως κάθε χρόνο να μεγεθύνονται. Ίσως και η ίδια να έχω φερθεί παλιότερα έτσι και πραγματικά, όσο μεγαλώνω, μετανιώνω γι’ αυτό.
Όλοι γνωρίζουμε πως το ανθρώπινο είδος από την στιγμή που ήρθε στη γη διακατέχεται από πάθη και λάθη. Αυτό, όμως, δεν μας δίνει το δικαίωμα να φθονούμε. Λένε πως οι άνθρωποι απογοητευόμαστε όταν δεν μας φέρονται όπως τους φερόμαστε εμείς. Πάντα ήμουν της λογικής να φέρεσαι όπως σου φέρονται: στην αγάπη απαντώ με ακόμη μεγαλύτερη αγάπη, στην κακία όμως δεν σημαίνει πως θα ανταποδώσω, πλέον, με κακία. Όχι. Είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που έχουν φθόνο, αλλά και δυστυχισμένοι αυτοί που είναι γύρω τους. Στην κακία έμαθα να απαντώ με αδιαφορία, απλά να γυρνάω το βλέμμα μου αλλού. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να μισούν, είμαι σίγουρη πως όλοι έχουμε έρθει σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους: στη δουλειά, στο σχολείο, ακόμη και άτομα από το φιλικό και στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Μπορεί να μην το παραδέχονται αλλά η ζήλεια, το άσχημο και συνεχές κουτσομπολιό, η κριτική που θίγει, η αδυναμία διατύπωσης μιας καλής κουβέντας, η υβρεολογία… Τι είναι όλα αυτά; Πιστεύεις πως είναι πραγματικά ευτυχισμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δυστυχία είναι να σου τρώει την ψυχή το μίσος και η κακία. Να γεμίζει η ζωή σου με «φτηνά» συναισθήματα για τους συνανθρώπους σου.
Είναι ανάγκη όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη στη ζωή μας είναι να παίρνουμε και να δίνουμε αγάπη. Να είμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μας υποστηρίζουν, μας θαυμάζουν και μας γεμίζουν μόνο με αγνά συναισθήματα. Πλέον, όταν κάποιος «φεύγει» από τη ζωή μου και ενώ του έχω δώσει αγάπη την αγνοεί (δεν με αφορούν οι αδυναμίες στο χαρακτήρα, όλοι έχουμε και είναι όμορφες γιατί μας κάνουν ξεχωριστούς) δεν στενοχωριέμαι, ούτε θρηνώ και αυτή φυσικά είναι η συμβουλή μου προς όλους. Αντίθετα, χαίρομαι γιατί πιστεύω πως το «ξεκαθάρισμα» αφήνει στη ζωή μας μόνο αυτούς που αξίζουν.
Όταν θα διαβάζετε αυτό το άρθρο, θα έχει περάσει η μέρα του αγίου Βαλεντίνου. Μια γιορτή η οποία έφερε στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις για την αγάπη. Σε όλους μας αξίζει να αγαπηθούμε αλλά και να αγαπάμε: Το θέμα είναι ποιος αποδεικνύει ότι το αξίζει.
Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και υποψήφια διδάκτωρ στην Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.
Γιατί οι επαγγελματικά επιτυχημένοι και έξυπνοι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι
Ποιες είναι οι παγίδες στις οποίες πέφτει ο σύγχρονος άνθρωπος και σαμποτάρει την ευτυχία του
Ποιο είναι το μυστικό για μία ευτυχισμένη ζωή; Τα χρήματα; Ένας επιτυχημένος γάμος; Τα παιδιά; Η καριέρα; Η υγεία; Υπάρχουν «συστατικά» για τη συνταγή της απόλυτης ευτυχίας; Παίζει ρόλο η ευφυΐα και το περιβάλλον στο οποίο γαλουχείται ένας άνθρωπος; Και αν ναι, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι κατακλύζον...
Γιατί πολλοί άνθρωποι υπεραναλύουν τα πάντα;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της συνηθισμένης ανησυχίας και της υπερβολικής εμμονής;
Τι εννοούσε ακριβώς;
Μπορείς να επαναλάβεις αυτό που σου είπε;
Σου είπε «δεν τον βρίσκω τόσο ενδιαφέρον» ή ότι «δεν ενδιαφέρεται»;
Σίγουρα έχετε τουλάχιστον έναν φίλο που αρχίζει να κάνει τέτοιες ερωτήσεις αμέσως αφού μάθει ότι κάποιος τον ανέφερε ενώ απουσίαζε. Είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος να ανησυχεί για...
Ο «Δεν Θυμάμαι» και ο «Έχω Νεύρα», Μέρος Δεύτερο
Μετά τον Ξεχασιάρη σειρά έχει ο…Θυμωσιάρης! Μην πάει ο νους σας απαραίτητα στο τύπο που απλά πετάει εύκολα τη σκούφια του για καυγά…Φανταστείτε καλύτερα τον τύπο που ανά πάσα σχεδόν στιγμή αγριοκοιτάζει, αλλάζει το ηχόχρωμα της φωνής, τη στάση του σώματος και γενικά το ύφος του προσώπου, υψώνει βαθμηδόν την...
«Κάγκελα παντού»
Κοιτάζω τη λευκή σελίδα για άλλη μια φορά. Δεν είναι η πρώτη φορά που απλά ενώ κοιτάζω μια λευκή σελίδα παράλληλα σκέφτομαι τι θέμα θα αναπτύξω, ποια κατάσταση θα σχολιάσω, αν θα βγάλω χολή ή θα εκθειάσω μια κατάσταση, παράλληλα ένα κουτάκι μπύρας είναι δίπλα μου και ακούγεται το stairway to heaven από τα ηχεία, ένα κομμάτι που πιστεύω ακούγεται όταν ο καθένας από εμάς φτάνει στο τέλος του δικού τ...
Γράψε τους όλους και ζήσε όπως θες…
Άνθρωποι που αρνήθηκαν τον εαυτό τους από φόβο...
Η Ερμιόνη σπούδασε κάτι που δεν αγαπούσε, μόνο και μόνο για να μην πάει κόντρα στον πατέρα της.
Ο Μάξιμος καταπιέζει τη σeξουαλικότητα του, κρύβοντας την σε ψεύτικες σχέσεις με κοπέλες για τα μάτια του κόσμου. Αλλά είναι χρόνια ερωτευμένος με τον Άκη.
Η Αργυρώ μένει σε ένα γάμο που την κακομεταχειρίζονται, σωματικά και ψυχολογικά, γιατί...
Τα σπουδαιότερα ψυχολογικά πειράματα του 20ού αιώνα. (Μέρος δεύτερο)
Ο Φίλιπ Ζιμπάρντο (Philip George Zimbardo) (1933- ) είναι ψυχολόγος και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Stanford. O Ζιμπάρντο, το 1971, δημιούργησε ένα ψυχολογικό πείραμα, που τάραξε για ακόμη μια φορά τα νερά στον κλάδο της ψυχολογίας. Το Πείραμα φυλάκισης λοιπόν ήταν ένα πείραμα πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου...
Μια στιγμιαία στιγμή
Μπροστά μου έχω το απόλυτο, το απέραντο, το μαγικό που δεν έχει τελειωμό. Αυτό που όταν βάζεις τον εαυτό σου , μπροστά του σε κάνει να νιώθεις το τίποτα και τα πάντα ταυτόχρονα.
Τα βουνά δεσπόζουν με θράσος, σου «κρύβουν» την θέα και είναι η θέα, σε προκαλούν να φανταστείς-ονειρευτείς-σχεδιάσεις τι υπάρχει πίσω τους.
Η ηρεμία της λίμνης σε βοηθά να εναρμονίσεις τις ανάσες σου και να χαλαρώσεις...
Τι ρόλο παίζει η διαφορά μορφωτικού επιπέδου σε ένα ζευγάρι
Πολλή συζήτηση έγινε τελευταία εδώ σχετικά με το αν παίζει ρόλο η διαφορά μορφωτικού επιπέδου σε ένα ζευγάρι. Μου γράψατε τις απόψεις σας, και εδώ και στο f/b, και με ρωτάτε αν έχει τελικά σημασία για να είναι μια σχέση επιτυχημένη. Λοιπόν φίλοι, ας ξεκινήσουμε με τους ορισμούς. Η συνέχεια και οι απαντήσεις θα δοθούν στο τέλος από μόνες τους...
Το κουκλοθέατρο στο νηπιαγωγείο.
Το κουκλοθέατρο αποτελεί μια υπέροχη δραστηριότητα για το νηπιαγωγείο. Μπορεί να εφαρμοστεί με ποικίλους τρόπους και να επηρεάσει θετικά τα νήπια. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι ένταξης του στο χώρο της τάξης.
Η εμψυχώτρια δημιουργεί μια γωνιά κουκλοθεάτρου στην οποία πέραν των διαφορετικών ειδών κούκλας, τα παιδιά θα μπορούν να βρουν και μια κουκλοθεατρική σκηνή. Τόσο οι κούκλες, όσο και η σκη...
