Εντάξει ίσως και να επηρεάστηκα λόγω ημέρας σήμερα που σου γράφω… Είναι του αγίου Βαλεντίνου βλέπεις! Ωστόσο, είμαι ταγμένη υπέρμαχος του ότι η ΑΓΑΠΗ γιορτάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να γίνομαι πιο δοτική με τους ανθρώπους γύρω μου, κάτι το οποίο αρκετές φορές μου έχει επιφέρει θριαμβευτικές ήττες: φιλικά, προσωπικά, συναισθηματικά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες «αγάπες» στη ζωή μου οι οποίες είναι μοναδικές, δεν έχουν αλλοιωθεί με τα χρόνια, επομένως δεν μπορώ να νιώθω παρά μόνο ευγνώμων και να εύχομαι στον καθένα να βρει άτομα τα οποία του προκαλούν τέτοια συναισθήματα.
Βγαίνοντας μια βόλτα σήμερα στο κέντρο του Λονδίνου συναντάς παντού ζευγαράκια αλλά και οικογένειες με μεγάλους και παιδάκια (έχουμε και το half term εδώ: τα σχολεία είναι κλειστά λόγω διακοπών για όλη την εβδομάδα), όλοι μαζί, είτε για βόλτες σε διάφορους χώρους διασκέδασης είτε για την αγορά δώρων λόγω ημέρας. Ίσως βέβαια δεν επηρεάστηκα μόνο από αυτό. Ίσως μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα η συζήτηση που είχα λίγες μέρες πριν στο πανεπιστήμιο με μία συνάδελφο από την Αφρική περί ισότητας και αποδοχής. Ίσως από την άλλη φταίει το γεγονός ότι άνθρωποι στους οποίους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη με απογοήτευσαν μαζικά τον τελευταίο χρόνο και, λόγω ημέρας, έκανα έναν μικρό απολογισμό.
Όποιος και να είναι ο λόγος, σήμερα αυτό για το οποίο μου βγαίνει μόνο να σου μιλήσω είναι η ΑΓΑΠΗ: για τον άνθρωπό σου, τους φίλους σου, την οικογένεια σου, τα παιδιά σου. Τι είναι πιο σημαντικό από αυτό; Ευτυχία είναι να σε αγαπάνε. Να ξέρεις πως υπάρχει έστω ένας άνθρωπος του οποίου την αγάπη τη θεωρείς δεδομένη. Δεν είναι κακό να θεωρούμε πάντα κάποιο δεδομένο, ξέρεις! Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα στη ζωή μας είναι να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο ο οποίος πάντα θα μας στηρίζει, θα μας ακούει και θα μας μαλώνει, αλλά και θα ξέρουμε πως ό,τι χρειαστούμε είναι εκεί για εμάς. Λένε, βέβαια, πως μεγαλύτερη αγάπη από αυτή της μάνας δεν υπάρχει: δεν το έχω βιώσει η ίδια ακόμα, όμως είμαι σίγουρη πως οι μανούλες που το λένε κάτι παραπάνω ξέρουν.
Από την άλλη, τι καλύτερο από το να προσφέρεις εσύ αγάπη στους γύρω σου; Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσο διαφορετικά θα μπορούσα να είχα φερθεί σε ανθρώπους και καταστάσεις, πόσα παραπάνω θα μπορούσα να είχα δώσει. Προφανώς έχω κάνει και η ίδια αρκετά λάθη: Γιατί να σκέφτομαι έτσι ενώ θα μπορούσα να είχα φερθεί από την αρχή διαφορετικά; Μεγαλύτερη ευτυχία από το να προσφέρεις αγάπη και χαρά δεν υπάρχει. Μου αρέσει να βλέπω κόσμο να χαμογελάει και να περνάει καλά: ειδικά κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά. Αυτά τα χαμόγελα είναι που μένουν για πάντα χαραγμένα. Δε λένε άλλωστε πως ότι δίνεις, η ζωή θα στο επιστρέψει διπλά;
Γιατί όμως τα τελευταία χρόνια ενώ τα γνωρίζουμε όλα αυτά, καθώς δεν είμαι σαφώς η μόνη που τα υποστηρίζει, κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί από τη θεωρία δεν περνάμε στην πράξη; Γιατί επικρατεί όλη αυτή η κατάσταση εκεί έξω; Το μίσος για τη ζωή, ο ρατσισμός προς τη διαφορετικότητα, η ζήλεια αν ο φίλος ή ο διπλανός μας πετύχει, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η μυστικοπάθεια, το κουτσομπολιό που θίγει πρόσωπα και οικογένειες; Δε γνωρίζω και πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω. Τα βλέπω όμως κάθε χρόνο να μεγεθύνονται. Ίσως και η ίδια να έχω φερθεί παλιότερα έτσι και πραγματικά, όσο μεγαλώνω, μετανιώνω γι’ αυτό.
Όλοι γνωρίζουμε πως το ανθρώπινο είδος από την στιγμή που ήρθε στη γη διακατέχεται από πάθη και λάθη. Αυτό, όμως, δεν μας δίνει το δικαίωμα να φθονούμε. Λένε πως οι άνθρωποι απογοητευόμαστε όταν δεν μας φέρονται όπως τους φερόμαστε εμείς. Πάντα ήμουν της λογικής να φέρεσαι όπως σου φέρονται: στην αγάπη απαντώ με ακόμη μεγαλύτερη αγάπη, στην κακία όμως δεν σημαίνει πως θα ανταποδώσω, πλέον, με κακία. Όχι. Είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που έχουν φθόνο, αλλά και δυστυχισμένοι αυτοί που είναι γύρω τους. Στην κακία έμαθα να απαντώ με αδιαφορία, απλά να γυρνάω το βλέμμα μου αλλού. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να μισούν, είμαι σίγουρη πως όλοι έχουμε έρθει σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους: στη δουλειά, στο σχολείο, ακόμη και άτομα από το φιλικό και στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Μπορεί να μην το παραδέχονται αλλά η ζήλεια, το άσχημο και συνεχές κουτσομπολιό, η κριτική που θίγει, η αδυναμία διατύπωσης μιας καλής κουβέντας, η υβρεολογία… Τι είναι όλα αυτά; Πιστεύεις πως είναι πραγματικά ευτυχισμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δυστυχία είναι να σου τρώει την ψυχή το μίσος και η κακία. Να γεμίζει η ζωή σου με «φτηνά» συναισθήματα για τους συνανθρώπους σου.
Είναι ανάγκη όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη στη ζωή μας είναι να παίρνουμε και να δίνουμε αγάπη. Να είμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μας υποστηρίζουν, μας θαυμάζουν και μας γεμίζουν μόνο με αγνά συναισθήματα. Πλέον, όταν κάποιος «φεύγει» από τη ζωή μου και ενώ του έχω δώσει αγάπη την αγνοεί (δεν με αφορούν οι αδυναμίες στο χαρακτήρα, όλοι έχουμε και είναι όμορφες γιατί μας κάνουν ξεχωριστούς) δεν στενοχωριέμαι, ούτε θρηνώ και αυτή φυσικά είναι η συμβουλή μου προς όλους. Αντίθετα, χαίρομαι γιατί πιστεύω πως το «ξεκαθάρισμα» αφήνει στη ζωή μας μόνο αυτούς που αξίζουν.
Όταν θα διαβάζετε αυτό το άρθρο, θα έχει περάσει η μέρα του αγίου Βαλεντίνου. Μια γιορτή η οποία έφερε στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις για την αγάπη. Σε όλους μας αξίζει να αγαπηθούμε αλλά και να αγαπάμε: Το θέμα είναι ποιος αποδεικνύει ότι το αξίζει.
Και ξαφνικά εκεί που κάθεστε ήρεμοι, νιώθετε την καρδιά σας να χτυπάει σαν τρελή, δυσκολεύεστε στην αναπνοή, τα μέλη σας βαραίνουν, νιώθετε σαν να σας ρίχνουν παγωμένο νερό στην πλάτη, ιδρώνετε, το άγχος σας καταλαμβάνει και οι κακές σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σας. Νιώθετε απροστάτευτοι, τρέμετε και πιστεύετε ότι κάτι άσχημο θα σας συμβεί. Μπορεί και να περνάτε μια κρίση...
O Christian Grey είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας.
Δημιουργήθηκε στο κεφάλι της Ε.L. James με σκοπό να πρωταγωνιστήσει στο βιβλίο της: z“50 αποχρώσεις του γκρι”, το οποίο σήμερα μετράει εκατομμύρια πωλήσεις αντιτύπων. Η ταινία αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και ο Christian Grey το αντικείμενο του πόθου υπερβολικά πολλών γυναικών. Ωστόσο δεν θέλω να ασχοληθώ...
Αναρωτιέμαι συνεχώς κάθε φορά που πατάω τον λογαριασμό μου στο facebook και βρίσκομαι αμέσως στην αρχική μου σελίδα: Υπάρχει ζωή έξω από αυτή την σελίδα; Ζει κάποιος εκτός από τη σφαίρα του εικονικού κυβερνοχώρου μία τόσο εκλυστική ζωή, όπως αρέσκεται να μας επιδεικνύει καθημερινά; Ή μήπως αυτή η προβαλλόμενα αξιοζήλευτη, για τον ίδιο τουλάχιστον, πραγματικότητα εξαντλείται όταν πατήσει αποσύνδεση...
Είσαι στο γραφείο. Είναι ήδη μεσημέρι και εσύ είσαι εκεί τουλάχιστον ένα πεντάωρο. Έξω βρέχει και η αντιπαθητική συνάδελφος (αλλά με ανώτερη θέση από εσένα) σου ζητά να βγεις έξω να της πάρεις τυρόπιτα. Και εσύ κάθεσαι και αναρωτιέσαι αν έχεις επιλογή. Έχεις.Το να λες όχι όταν δεν θες να κάνεις κάτι ή όταν κάτι δεν ανήκει στα καθήκοντα και τις αρμοδιότητές σου δεν...
Ξέρεις τι είναι να είσαι παιδί και να προορίζεσαι για μια ζωή που δεν έχεις επιλέξει; Να γεννιέσαι και να έχουν αποφασιστεί όλα για σένα από πριν; Είσαι ακόμα στην κοιλιά της μαμάς σου, σε αυτό το απίστευτα ασφαλές μέρος και όλοι μιλάνε γύρω από το όνομα σου, δίχως να έχεις ακόμα όνομα. Θα είσαι το άψογο παιδί, ο τέλειος επαγγελματίας, ο υπέροχος άνθρωπος, θα είσαι ο ιδανικός υποψήφιος. Θα κάνεις ...
Ένα γνωμικό, μία άποψη, μία γνώμη που κανονικά θα έπρεπε να μας στοιχειώνει και να μας συντροφεύει κάθε μέρα, κάθε λεπτό που κακομοιριασμένοι περπατάμε με σκυμμένο κεφάλι έχοντας αποδώσει λιγότερο αποτελεσματικά στην εργασία που μας δίνει τον άρτο τον επιούσιο, κάθε στιγμή που μπεκροπίνουμε για χαμένες αγάπες, αγάπες παλιές, χαλώντας άσκοπα χρήματα και σκόπιμα την υγεία μας, κάθε ώρα που ζητούμε...
Είθισται να λέμε πως ο σκύλος είναι η καλύτερη παρέα του ανθρώπου. Για να μην παρεξηγηθώ λοιπόν, μετά από τον ίδιο τον άνθρωπο, που αναμφίβολα είναι η καλύτερη παρέα ενός άλλου ανθρώπου και τον σκύλο κατά την γνωστή ρήση, το βιβλίο είναι ίσως η επόμενη καλύτερη δυνατή επιλογή.
Για το καλοκαίρι, για το φθινόπωρο που είναι προ των πυλών...
Ο γονιός τρέφει αναμφισβήτητα μεγάλη αγάπη και τρυφερότητα για το παιδί του. Η ιδιότητα όμως του γονιού δεν τον απαλλάσσει από όλες τις άλλες ταυτότητές του, αυτήν που ορίζεται από το φύλο του, αυτήν του συζύγου, του εργαζόμενου και επαγγελματία, του πολίτη και της πολιτική του τοποθέτησης, του παιδιού των δικών του γονιών, του έθνους του, η σύνθεση όλων αυτών των ταυτοτήτων είναι μια πολύ σύνθετ...
Πολλές φορές με είχαν παρακαλέσει φίλοι που συμμετείχαν σε μαραθώνιους και τέτοιου είδους αθλητικές δραστηριότητες να τους ακολουθήσω, να φορέσω τις πανάκριβες μου φόρμες και τα επιχρυσωμένα αθλητικά μου παπούτσια και να μπω κι εγώ στην σειρά ερασιτεχνών δρομέων που περιμένουν το «ΜΠΑΜ» για να ξεκινήσουν να τρέχουν....
Αν και είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι και τα ψάρια νιώθουν πόνο όπως όλα τα υπόλοιπα ζώα, για μερικούς ανθρώπους εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως «λαχανικά που κολυμπούν».
Ο Δρ. Ντόναλντ Μπρουμ, επιστημονικός σύμβουλος της Βρετανικής κυβέρνησης, εξηγεί: « Τα επιστημονικά δεδομένα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Ανατομικά, φυσιολογικά κα...
Το θέμα της κυκλοφορίας πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων στα αστικά κέντρα θα επανεξετάσει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Μιλώντας στο περιθώριο της τελετής παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου, ο υφυπουργός και υπεύθυνος και θέματα περιβάλλοντος κ. Γιάννης Τσιρώνης ανέφερε ότι «το θέμα της πετρελαιοκίνησης πρέπει να το δούμε εξ υπαρχής γιατί σε συν...
Με την έναρξη και πάλι της σχολικής χρονιάς μαζί με τις ευχές για καλή πρόοδο έρχονται πάντα και οι ασθένειες
Από την προσωπική μου εμπειρία με τα παιδιά μου κάθε φορά που αρρωσταίνουν κυρίως είτε από διάρροια είτε από γαστρεντερίτιδα, είτε από κάποια λοίμωξη, έχω δυο επιλογές. Να οδηγηθούν με αφυδάτωση και εξαντλημένα στο νοσοκομείο έπειτα από λίγες μέρ...
Μια από τις μεγάλες μου αγάπες και συνάμα ασθένεια[από αυτές που έχουν μόνιμα συμπτώματα] είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που μέσα από τη σύνδεσή μου με την ΑΕΚ [ένα από τα πάθη μου με το οποίο έχω μάθει να ζω] αποτελούν εδώ και δεκαετίες και όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, αναπόσπαστο κομμάτι της καθ...
Εμείς, οι άνθρωποι διατηρούμε σχέσεις αγάπης και μίσους, είτε με τις οικογένειές μας, τους προϊσταμένους μας, τους φίλους ακόμη και τους συζύγους μας....
Ο Στίβεν Κινγκ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς λογοτεχνίας του φανταστικού κι όχι αδίκως, αφού έχει γράψει γύρω στα σαράντα μυθιστορήματα κι έχει βραβευτεί πάμπολλες φορές για το έργο του. Ένα από τα έργα του, κατά πολλούς (και εμού) το σημαντικότερο και μεγαλύτερο είναι ο Μαύρος Πύργος, με επτά τόμους να συμπληρώνουν μια ιδιόμορφη...
Οι θεατές που ίσως δεν είχαν και πολύ ακουστά τον Bobby Fischer συγχωρούνται για την –λανθασμένη- υπόθεση που θα είχαν κάνει στην αρχή του “Pawn Sacrifice” ότι ο genius πρωταγωνιστής θα ανήκε στην κατηγορία των ήρεμων ατόμων ως μία ακόμη ιδιοφυία με χαμηλούς τόνους.
Κι ενώ αυτή η κινηματογραφική μεταφορά του Fischer απεικονίζει επαρκώς το γεγονός...
Μπορεί η μουσική να φέρει κατάθλιψη ή η κατάθλιψη χρειάζεται την μουσική για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της στο άτομο;
Αρκετές φορές σε μια παρέα κάποιο τυχαίο βράδυ μάζωξης για ακρόαση μουσικής (όπως έλεγαν τις παλιές δεκαετίες) σε σπίτι συνήθως, αυτός που έχει αναλάβει χρέη παραγωγού επιλέγει ένα μουσικό κομμάτι και ακούγεται η φράση:...
Απίθανα κεφτεδάκια φούρνου με καραμελωμένα κρεμμύδια.
Μουλιάζουμε το ψωμί , το στραγγίζουμε, το βάζουμε σε μπολ μαζί με τον κιμά. Στο μπλέντερ ψιλοκόβουμε ένα κρεμμύδι, τα σκόρδα και την πατάτα και τα προσθέτουμε στον κιμά. Αλατίζουμε, βάζουμε πιπέρι και πάπρικα, τον δυόσμο, το αυγό και 4 κουταλιές της σούπας από το ελαιόλαδο . Ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζ...
Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν αρκεί, αν θέλουμε να αποκτήσει το σπίτι μας χριστουγεννιάτικη διακόσμηση… Και υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά! Δείτε ιδέες για την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του σπιτιού σας και εμπνευστείτε για να αποκτήσετε το πιο όμορφο, ζεστό, χριστουγεννιάτικο σκηνικό!...
Από μικροί όταν κρυολογούσαμε μας έκαναν εντριβές με αυτή την καυτή (και για άλλους παγωμένη) κρέμα Vicks, στο θρυλικό μπλε βαζάκι. Όταν μας την άπλωναν στο στέρνο και την πλάτη τότε ως δια μαγείας η μύτη ξεβούλωνε, κοιμόμασταν βαθιά και το επόμενο πρωινό ήμασταν "περδίκι".
Σήμερα έχουμε πλέον την δυνατότητα να παρασκευάζουμε το Vicks μόνοι μας παίρνοντας...
Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και υποψήφια διδάκτωρ στην Ψυχολογία
