«ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ»: Δύο λέξεις… Χιλιάδες συναισθήματα
Εντάξει ίσως και να επηρεάστηκα λόγω ημέρας σήμερα που σου γράφω… Είναι του αγίου Βαλεντίνου βλέπεις! Ωστόσο, είμαι ταγμένη υπέρμαχος του ότι η ΑΓΑΠΗ γιορτάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να γίνομαι πιο δοτική με τους ανθρώπους γύρω μου, κάτι το οποίο αρκετές φορές μου έχει επιφέρει θριαμβευτικές ήττες: φιλικά, προσωπικά, συναισθηματικά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες «αγάπες» στη ζωή μου οι οποίες είναι μοναδικές, δεν έχουν αλλοιωθεί με τα χρόνια, επομένως δεν μπορώ να νιώθω παρά μόνο ευγνώμων και να εύχομαι στον καθένα να βρει άτομα τα οποία του προκαλούν τέτοια συναισθήματα.
Βγαίνοντας μια βόλτα σήμερα στο κέντρο του Λονδίνου συναντάς παντού ζευγαράκια αλλά και οικογένειες με μεγάλους και παιδάκια (έχουμε και το half term εδώ: τα σχολεία είναι κλειστά λόγω διακοπών για όλη την εβδομάδα), όλοι μαζί, είτε για βόλτες σε διάφορους χώρους διασκέδασης είτε για την αγορά δώρων λόγω ημέρας. Ίσως βέβαια δεν επηρεάστηκα μόνο από αυτό. Ίσως μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα η συζήτηση που είχα λίγες μέρες πριν στο πανεπιστήμιο με μία συνάδελφο από την Αφρική περί ισότητας και αποδοχής. Ίσως από την άλλη φταίει το γεγονός ότι άνθρωποι στους οποίους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη με απογοήτευσαν μαζικά τον τελευταίο χρόνο και, λόγω ημέρας, έκανα έναν μικρό απολογισμό.
Όποιος και να είναι ο λόγος, σήμερα αυτό για το οποίο μου βγαίνει μόνο να σου μιλήσω είναι η ΑΓΑΠΗ: για τον άνθρωπό σου, τους φίλους σου, την οικογένεια σου, τα παιδιά σου. Τι είναι πιο σημαντικό από αυτό; Ευτυχία είναι να σε αγαπάνε. Να ξέρεις πως υπάρχει έστω ένας άνθρωπος του οποίου την αγάπη τη θεωρείς δεδομένη. Δεν είναι κακό να θεωρούμε πάντα κάποιο δεδομένο, ξέρεις! Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα στη ζωή μας είναι να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο ο οποίος πάντα θα μας στηρίζει, θα μας ακούει και θα μας μαλώνει, αλλά και θα ξέρουμε πως ό,τι χρειαστούμε είναι εκεί για εμάς. Λένε, βέβαια, πως μεγαλύτερη αγάπη από αυτή της μάνας δεν υπάρχει: δεν το έχω βιώσει η ίδια ακόμα, όμως είμαι σίγουρη πως οι μανούλες που το λένε κάτι παραπάνω ξέρουν.
Από την άλλη, τι καλύτερο από το να προσφέρεις εσύ αγάπη στους γύρω σου; Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσο διαφορετικά θα μπορούσα να είχα φερθεί σε ανθρώπους και καταστάσεις, πόσα παραπάνω θα μπορούσα να είχα δώσει. Προφανώς έχω κάνει και η ίδια αρκετά λάθη: Γιατί να σκέφτομαι έτσι ενώ θα μπορούσα να είχα φερθεί από την αρχή διαφορετικά; Μεγαλύτερη ευτυχία από το να προσφέρεις αγάπη και χαρά δεν υπάρχει. Μου αρέσει να βλέπω κόσμο να χαμογελάει και να περνάει καλά: ειδικά κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά. Αυτά τα χαμόγελα είναι που μένουν για πάντα χαραγμένα. Δε λένε άλλωστε πως ότι δίνεις, η ζωή θα στο επιστρέψει διπλά;
Γιατί όμως τα τελευταία χρόνια ενώ τα γνωρίζουμε όλα αυτά, καθώς δεν είμαι σαφώς η μόνη που τα υποστηρίζει, κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί από τη θεωρία δεν περνάμε στην πράξη; Γιατί επικρατεί όλη αυτή η κατάσταση εκεί έξω; Το μίσος για τη ζωή, ο ρατσισμός προς τη διαφορετικότητα, η ζήλεια αν ο φίλος ή ο διπλανός μας πετύχει, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η μυστικοπάθεια, το κουτσομπολιό που θίγει πρόσωπα και οικογένειες; Δε γνωρίζω και πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω. Τα βλέπω όμως κάθε χρόνο να μεγεθύνονται. Ίσως και η ίδια να έχω φερθεί παλιότερα έτσι και πραγματικά, όσο μεγαλώνω, μετανιώνω γι’ αυτό.
Όλοι γνωρίζουμε πως το ανθρώπινο είδος από την στιγμή που ήρθε στη γη διακατέχεται από πάθη και λάθη. Αυτό, όμως, δεν μας δίνει το δικαίωμα να φθονούμε. Λένε πως οι άνθρωποι απογοητευόμαστε όταν δεν μας φέρονται όπως τους φερόμαστε εμείς. Πάντα ήμουν της λογικής να φέρεσαι όπως σου φέρονται: στην αγάπη απαντώ με ακόμη μεγαλύτερη αγάπη, στην κακία όμως δεν σημαίνει πως θα ανταποδώσω, πλέον, με κακία. Όχι. Είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που έχουν φθόνο, αλλά και δυστυχισμένοι αυτοί που είναι γύρω τους. Στην κακία έμαθα να απαντώ με αδιαφορία, απλά να γυρνάω το βλέμμα μου αλλού. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να μισούν, είμαι σίγουρη πως όλοι έχουμε έρθει σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους: στη δουλειά, στο σχολείο, ακόμη και άτομα από το φιλικό και στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Μπορεί να μην το παραδέχονται αλλά η ζήλεια, το άσχημο και συνεχές κουτσομπολιό, η κριτική που θίγει, η αδυναμία διατύπωσης μιας καλής κουβέντας, η υβρεολογία… Τι είναι όλα αυτά; Πιστεύεις πως είναι πραγματικά ευτυχισμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δυστυχία είναι να σου τρώει την ψυχή το μίσος και η κακία. Να γεμίζει η ζωή σου με «φτηνά» συναισθήματα για τους συνανθρώπους σου.
Είναι ανάγκη όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη στη ζωή μας είναι να παίρνουμε και να δίνουμε αγάπη. Να είμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μας υποστηρίζουν, μας θαυμάζουν και μας γεμίζουν μόνο με αγνά συναισθήματα. Πλέον, όταν κάποιος «φεύγει» από τη ζωή μου και ενώ του έχω δώσει αγάπη την αγνοεί (δεν με αφορούν οι αδυναμίες στο χαρακτήρα, όλοι έχουμε και είναι όμορφες γιατί μας κάνουν ξεχωριστούς) δεν στενοχωριέμαι, ούτε θρηνώ και αυτή φυσικά είναι η συμβουλή μου προς όλους. Αντίθετα, χαίρομαι γιατί πιστεύω πως το «ξεκαθάρισμα» αφήνει στη ζωή μας μόνο αυτούς που αξίζουν.
Όταν θα διαβάζετε αυτό το άρθρο, θα έχει περάσει η μέρα του αγίου Βαλεντίνου. Μια γιορτή η οποία έφερε στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις για την αγάπη. Σε όλους μας αξίζει να αγαπηθούμε αλλά και να αγαπάμε: Το θέμα είναι ποιος αποδεικνύει ότι το αξίζει.
Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και υποψήφια διδάκτωρ στην Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.
«Σε κόσμο ηλεκτρονικό»
Να, εδώ και για σένα ήρθαμε-αισθάνεται συνεπαρμένη/ος, στην τοποθεσία παντού και πουθενά. Μια δηθενιά ενός ανεκδιήγητου συγγραφέα της κακιάς ώρας ίσα-ίσα για να προκαλέσει το μάτι του αδαή και μια φωτογραφία που φαίνονται μόνο τα μούτρα ανάλογα με το ύφος του αποφθέγματος του ψευτο-συγγραφέα. Τελευταία έχω προσέξει κι ένα παλούκι που τοποθετείται στο κινητό (οι φωτογραφικές έχουν περάσει πλέον στη...
Η ζωή σε Fast/Forward
Στην ομώνυμη ταινία ο πρωταγωνιστής, πολυάσχολος αρχιτέκτονας, βρίσκει ένα μαγικό τηλεκοντρόλ που του δίνει την δυνατότητα να οργανώνει τη ζωή του βάσει του…τηλεκοντρόλ: για παράδειγμα, όποτε το επιθυμεί πατά pause για να κερδίσει χρόνο ή fast forward για να ξεμπερδεύει γρήγορα με μία βαρετή ή χρονοβόρα κατάσταση....
Η ζωή δεν αναβάλλεται
Είναι στη φύση μας να επιδιώκουμε την ευχαρίστηση, την ηδονή, και να αποφεύγουμε το δυσάρεστο, τον πόνο… Κάτι που προφυλάσσει την επιβίωσή μας… Είναι όμως κάποιες φορές που που πράγματα που ζήσαμε, μπερδεύουν τα ένστικτά μας…
Εκείνη ήταν ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι, λάτρευε να πηγαίνει κάθε μέρα στην παραλία… Ήταν μόνη της για αρκετό καιρό, χωρίς κάτι ουσιαστικό στη ζωή της...
6 σημάδια που προδίδουν όσους πάσχουν κρυφά από κατάθλιψη
Παρά τα βήματα και τις προσπάθειες που γίνονται παγκοσμίως για την εξάλειψη του στίγματος από ανθρώπους που υποφέρουν από ψυχικές νόσους, η σκληρή καθημερινότητα και ο αγώνας που δίνουν πολλοί άνθρωποι για να διατηρήσουν τις δουλειές τους, εν μέσω κρίσης, τους αναγκάζει να καλύπτουν τα συμπτώματα μίας από τις πιο ύπουλες ψυχικές νόσους: της κατάθλιψης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε πρόσφατο...
10 βήματα για να διαχειριστείς το θυμό σου
Δεν είναι και κάτι σπάνιο, ε; Λίγο η δουλειά, λίγο η πίεση, λίγο ο σύντροφος... τα παίρνεις στο κρανίο, ανοίγεις το στόμα σου και... Δυστυχώς ο θυμός έχει μόνο αρνητικές συνέπειες. Η ψυχολόγος Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου μας βοηθάει να τον διαχειριστούμε σωστά και προς όφελός μας.
Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να βγάζει καπνούς ενώ είσαι ακινητοποιημένη στην κίνηση; Έχεις νιώσει την πίεσή σου ν...
Εγχειρίδιο για νευρικούς (και μη) γονείς
Οι περισσότεροι γονείς νοιαζόμαστε για τα παιδιά μας και δεν θέλουμε να στεναχωριούνται σε περίπτωση που κάποιος τους φερθεί άσχημα. Για την ακρίβεια κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε τέτοια ενδεχόμενα χωρίς να συνειδητοποιούμε πως δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι ίδιοι φέρνουμε δάκρυα στα μάτια τους. Φυσικά δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που ένα παιδί κλαίει επειδή δεν του κάναμε ένα χατί...
«Η ευθύνη»
Αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για μένα. Απομακρύνομαι από τη παιδική αφέλειά μου, τις ανασφάλειες και τις φοβίες μου και γίνομαι φίλη με τον εαυτό μου. Αποκτώ δεσμούς μαζί του, του εναποθέτω όλες τις ευθύνες γιατί αυτό θα με κάνει άτομο ανεξάρτητο, άτομο ελεύθερο, άτομο υπεύθυνο!
Παρατηρώ τα λάθη μου, προσπαθώ να τα διορθώσω και πάω παρακάτω. Αναλα...
Τελικά οι δυσκολίες σε δυναμώνουν;
Ποτέ και για κανέναν δεν ήρθαν όλα εύκολα και ομαλά, σπάνια η ζωή κάποιου είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και ίσως υπάρχει λόγος για αυτό. Καθένας από εμάς ερχόμενος σ’ αυτό τον κόσμο παλεύει για διαφορετικά πράγματα και διανύει μια ξεχωριστή πορεία, έχει τη δική του διαδρομή να περπατήσει που για άλλους είναι πιο σύντομη και προσβάσιμη και για άλλους μακρύτερη και πιο δύσβατη....
Το Πνεύμα των Χριστουγέννων από τη καλή και από την ανάποδη!
Τι είναι τα Χριστούγεννα;
Φωτάκια, δώρα, λαμπερά χρώματα, περίεργες και όμορφες γεύσεις, γλυκά, χιόνι, χρυσόσκονη, κεράκια, μπότες, καμπανάκια, έλκηθρα, χιονονιφάδες, Άγιος Βασίλης σε όλες τις παραλλαγές, πολυκοσμία, καταστήματα, μουσικές με ύμνους, ταξίδια, εκδρομές, παρέες, παιχνίδια, γλέντι, διασκέδαση, κάλαντα, στολίδια.
Σίγουρα η θρησκευτική αυτή γιορτή έχει μετακινηθεί...
