Εσύ και η αυτοπεποίθηση σου: μία σχέση ζωής!

Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία 08-02-2018

Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να το γράψω… Αλήθεια το σκεφτόμουν! Είμαι δασκάλα με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία και όλα μου τα θέματα περιστρέφονται πάντα γύρω από παιδιά, γονείς και οικογένεια. Κι έτσι θα συνεχίσει να γίνεται! Σήμερα όμως αποφάσισα να σου μιλήσω για κάτι άλλο: την αυτοπεποίθηση σου. Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, η αυτοπεποίθηση δεν είναι μόνο ζήτημα των «μεγάλων»! Το αντίθετο μάλιστα! Ξεκινά να καλλιεργείται από την παιδική ηλικία και οποιαδήποτε «δυσλειτουργία» στην απόκτησή της κυνηγάει, συνήθως, το άτομο για μια ζωή. Επομένως, όσα σου πω σήμερα, να τα έχεις στο μυαλό σου για τον εαυτό σου αλλά για το παιδάκι σου, τον/την σύντροφό σου, τον αδερφό σου, τον καλύτερο σου φίλο και για όλους αυτούς που βρίσκονται γύρω σου σε αγαπούν και σε νοιάζονται.

Προσωπικά θεωρώ πως είναι το μεγαλύτερο ανθρώπινο κατόρθωμα να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και να τον αποδέχεσαι έτσι όπως πραγματικά είναι. Να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να νιώθεις περήφανος για αυτά που έχεις πετύχει, αυτά που χτίζεις τώρα και αυτά που στοχεύεις να καταφέρεις. Όχι μόνο επαγγελματικά και ακαδημαϊκά. Μιλάω για τη δουλειά σου, το σπίτι σου, την προσωπική σου ζωή, την οικογένεια σου, την εμφάνιση σου.. Τη ζωή σου ολόκληρη. Τι και αν αποκτήσεις όλα τα πτυχία, ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο, βρεις την καλύτερη δουλειά με τις υψηλότερες απολαβές, έχεις τον πιο σωστό άνθρωπο δίπλα σου και αμέτρητους φίλους… Αν εσύ δε νιώθεις χαρούμενος με τον εαυτό σου και δε συνειδητοποιείς πόσα πολλά αξίζεις όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι οι οποίοι οδηγούν στην χαμηλή αυτοεκτίμηση: χρόνια σωματικής και λεκτικής βίας στο σχολείο ή στο σπίτι, η σύγκριση με τους φίλους και τα αδέρφια μας, η αδυναμία επίτευξης στόχων, οι αποτυχίες σε διάφορους τομείς οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη και στο μυαλό μας πάντα τις μεγεθύνουμε, κάποιο εξωτερικό χαρακτηριστικό μας το οποίο μας απωθεί ή κάποια αναπηρία, η πίεση στη δουλειά και στο σχολείο, τα άσχημα σχόλια που έτυχε να δεχτούμε παλιότερα αλλά και τώρα, η προσπάθεια να είμαστε πάντα «τέλειοι». Στην εποχή μας όλο και περισσότεροι, κυρίως νέοι άνθρωποι, παρατηρώ πως δε νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, την εμφάνιση τους, την ύπαρξη τους ολόκληρη. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χρόνια ολόκληρα προσπαθούν, με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων, να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Κάποιοι δε δίστασαν να τερματίσουν ακόμη και τη ζωή τους.

Ειλικρινά όμως σκέψου κάτι: Αξίζει κάτι παραπάνω σε αυτό τον κόσμο από το να είσαι υγιής και ευτυχισμένος; Θα σκεφτείς τι σχέση έχει το ένα με το άλλο. Κι όμως η υγεία μας σίγουρα θα έχεις ακούσει πόσο πολύ εξαρτάται από την ψυχολογία μας και τα συναισθήματα που βιώνουμε κάθε φορά. Άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση χαρακτηρίζονται από αισθήματα απόρριψης και μοναξιάς, νιώθουν κατώτερα σε σύγκριση με τους γύρω τους, έχουν έντονα ξεσπάσματα θυμού, αδυνατούν να λάβουν σημαντικές αποφάσεις και είναι ντροπαλά. Όλα αυτά επηρεάζουν τη διατροφή, τον ύπνο και την καθημερινότητα τους. Πώς λοιπόν να μείνει ανεπηρέαστη η υγεία σου όταν νιώθεις έτσι για τον εαυτό σου;

Θα σου δώσω, λοιπόν, μία συμβουλή. Κάθε πρωί που θα σηκώνεσαι να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να ευχαριστείς αυτόν που αντικατοπτρίζεται απέναντί σου για την υπομονή που κάνει και την ταλαιπωρία που περνά μαζί σου - ναι, για τον εαυτό σου μιλάω - να του λες πόσο υπερήφανος είσαι για αυτόν και να του δίνεις κίνητρα να προχωρήσει.

Δεν εννοώ, βεβαίως, να φτάσουμε στο άλλο άκρο, αυτό της έπαρσης και της αλαζονείας. Να αναγνωρίζεις στον εαυτό σου τα δυνατά του σημεία αλλά ταυτόχρονα να του επισημαίνεις και τις αδυναμίες του. Να μην τις ξεχνάς αλλά αντίθετα να βάζεις πείσμα να τις αλλάξεις και να σου υπενθυμίζεις κάθε φορά πως πρέπει να κοπιάζεις για το καλύτερο. «Παν μέτρον άριστον» είπε ο Αριστοτέλης και η αξία του πιο επίκαιρη από ποτέ. Να σέβεσαι τον εαυτό σου για όλα όσα καταφέρνει αλλά ταυτόχρονα να κάνεις την αυτοκριτική σου, να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να προσπαθείς πάντα για το καλύτερο Εγώ σου.

Έτσι να μάθεις και στα παιδιά σου. Να αγαπούν τον εαυτό τους και να θέλουν το καλύτερο για αυτόν. Να αναγνωρίζουν, από την άλλη, τα μειονεκτήματα τους και πάντα να παλεύουν για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Θα γράψω στο τέλος κάτι που λέω συχνά κι όσοι με γνωρίζουν σίγουρα θα με έχουν ακούσει να το λέω: Ζούμε κατά μέσο όρο 75 χρόνια. Αξίζει να τα σπαταλάμε γκρινιάζοντας και μην αγαπώντας αυτό που πραγματικά είμαστε; Η ομορφιά, άλλωστε, και η επιτυχία ξεκινούν από μέσα μας. Αν εσύ πρώτα σε αγαπήσεις και σε αποδεχτείς, το ίδιο όμορφο/όμορφη θα σε δούνε και οι γύρω σου και τότε θα δεις πως σιγά-σιγά όσα επιθυμείς θα έρθουν μπροστά σου. Κι αυτό γιατί εσύ πρώτα θα έχεις δει τη ζωή - αυτό το τόσο σύντομο ταξίδι - με άλλα μάτια.


Γράφει η Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.