Ο ρόλος του γονέα στη σχολική μελέτη του παιδιού του
Και μιας και τελείωσαν οι χριστουγεννιάτικες γιορτές και κάθε κατεργαράκος επιστρέφει σιγά-σιγά στον πάγκο του, ήρθε η ώρα να αναφερθούμε σε ένα σύνηθες θέμα το οποίο προβληματίζει τους περισσότερους γονείς που συχνά ζητούν τη βοήθεια των εκπαιδευτικών:
Ποιος είναι ο ρόλος μου στο διάβασμα του παιδιού μου; Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να ενισχύσει τις επιδόσεις του στα σχολικά μαθήματα; Αφού δεν είμαι ο ίδιος/η ίδια δάσκαλος/δασκάλα και δεν έχω σπουδάσει το συγκεκριμένο αντικείμενο, πώς θα βοηθήσω το παιδί μου στη μελέτη του;
Θα ήθελα να ξεκινήσω επισημαίνοντας πως
η ουσιαστική και καθημερινή συμμετοχή σας στη σχολική μελέτη του παιδιού σας είναι ιδιαίτερης σημασίας και μόνο όφελος μπορεί να αποτελέσει για το ίδιο, εφόσον γίνεται χωρίς άγχος και καταπίεση. Αναλυτικότερα, είναι κοινώς παραδεκτό πως τα τελευταία χρόνια η σχολική ύλη έχει δυσκολέψει πολύ. Ζώντας πλέον στο εξωτερικό και μπορώντας να κάνω σύγκριση του εκπαιδευτικού συστήματος της Αγγλίας με αυτό της Ελλάδας, καταλήγω στο συμπέρασμα πως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα απευθύνεται σε μαθητές οι οποίοι ξεπερνούν το μέτριο επίπεδο κατά πολύ. Από την άλλη, παρέχοντας τη «δύσκολη» γνώση στους μαθητές του, ακονίζει δυνατά μυαλά τα οποία αποτελούν αστείρευτη πηγή δημιουργικότητας και κριτικής ικανότητας. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο διδάσκονται τα περισσότερα μαθήματα στην Ελλάδα είναι εκείνος που προκαλεί τα παράπονα των μαθητών και κατ’ επέκταση των γονέων τους.
Εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος μαθητής στο σχολείο, είναι ιδιαίτερα δημοφιλή την τελευταία πενταετία τα ιδιαίτερα μαθήματα. Επιπλέον, ο μεγάλος φόρτος εργασίας από το σχολείο, οι δύσκολοι όροι από τους οποίους το παιδί βομβαρδίζεται καθημερινά, το πλήθος των εξωσχολικών δραστηριοτήτων τις οποίες παρακολουθεί και οι γονείς οι οποίοι με τη σειρά τους πιέζονται να ανταπεξέλθουν στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις έχουν συντελέσει στην ύπαρξη εκπαιδευτικού στο σπίτι. Όντας η ίδια δασκάλα και έχοντας δουλέψει με μαθητές διαφόρων ηλικιών, θεωρώ πως είναι μία τακτική η οποία ανταποκρίνεται στους ρυθμούς της εποχής μας, ωφελεί το παιδί όχι μόνο μαθησιακά αλλά και συναισθηματικά και μπορεί να ξεκινήσει από μικρή ηλικία.
Συγκεκριμένα, πολλές φορές τα παιδιά αποκρύπτουν από τους γονείς τους διάφορα σημαντικά συμβάντα της καθημερινότητας τους και προτιμούν να τα εμπιστευτούν σε κάποιον άλλο ενήλικα τον οποίο γνωρίζουν καλά. Ακόμη, έχουν, συνήθως, διάφορες απορίες τις οποίες τις περισσότερες φορές διστάζουν να εκφράσουν στην οικογένεια τους και επιθυμούν να μοιραστούν με κάποιο άλλο πρόσωπο. Η ισότιμη συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικού και γονέα η οποία βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη ενισχύει τη δημιουργία μίας υγιούς παιδικής προσωπικότητας.
Η παρουσία, όμως, εκπαιδευτικού στο σπίτι δεν σημαίνει πως ο γονέας πρέπει να επαναπαυτεί και να πάψει να ασχολείται με τη μελέτη του παιδιού του. Από την άλλη, δεν επιθυμούν όλοι οι γονείς την παρουσία ενός εκπαιδευτικού στο σπίτι και φυσικά δεν είναι κάτι υποχρεωτικό το οποίο προτείνεται. Σε αυτό το σημείο σκεφτείτε, λοιπόν, πως η μελέτη παρέα με το παιδάκι σας είναι ένας τρόπος να έχετε καθημερινή επαφή μαζί του περνώντας κάποιες ώρες της ημέρας μαζί. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να σας αγχώνει ούτε σημαίνει πως είστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσετε να μαθαίνετε τώρα Άλγεβρα και Γλώσσα!
Μπορείτε να βοηθάτε το παιδί σας στη σχολική μελέτη του διαβάζοντας μαζί του κάποια δύσκολα μαθήματα τα οποία χρειάζονται αποστήθιση, όπως είναι η Ιστορία όπου μπορεί να θέλει να επαναλάβει σε κάποιον μεγαλύτερο όλες τις δύσκολες ημερομηνίες τις οποίες πρέπει να αφομοιώνει! Ακόμη, πείτε του να σας δείξει την ύλη που καλύπτουν στο σχολείο και στα υπόλοιπα μαθήματα ζητώντας του να σας κάνει το ίδιο μάθημα. Τα μικρά παιδιά τρελαίνονται να αναλαμβάνουν ρόλους ενηλίκων, όπως είναι αυτός του δασκάλου. Είναι ένας τρόπος να το επαινείτε για τις γνώσεις και τις προσπάθειες που καταβάλει και από την άλλη, αν παρατηρήσετε κάποιο μαθησιακό κενό ή κάτι το οποίο σας προβληματίζει μπορείτε να απευθυνθείτε στον εκπαιδευτικό. Ακόμη, δένεστε περισσότερο συναισθηματικά με το παιδί σας και αυτό μαζί σας όταν συμμετέχετε ενεργά στη μελέτη του με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αισθανθεί τόσο άνετα μαζί σας ώστε να σας μιλά ανοιχτά και για προσωπικά του ζητήματα.
Θα ήθελα να αναφέρω πως, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη περίοδος της σχολικής ζωής του παιδιού στην οποία χρειάζεται περισσότερη βοήθεια – πολλοί υποστηρίζουν πως τα παιδιά χρειάζονται εντατική βοήθεια όταν αρχίζουν την πρώτη δημοτικού προκείμενου να μάθουν να οργανώνονται ή στην Τρίτη λυκείου που τους προκαλεί τεράστιο άγχος και εκνευρισμό. Θεωρώ πως η εκάστοτε εκπαιδευτική βαθμίδα και σχολική τάξη έχει κάτι το τελείως διαφορετικό να προσφέρει στο κάθε παιδί - ο στόχος βέβαια είναι πάντοτε κοινός και αφορά στην ομαλή ανάπτυξη του μαθητή- επομένως η παρουσία και στήριξη των γονέων είναι πάντοτε απαραίτητη. Από την άλλη, σκεπτόμενη περιστατικά τα οποία έχω βιώσει η ίδια ως εκπαιδευτικός, οφείλω να τονίσω πως, σε καμία περίπτωση, το σχολικό διάβασμα παρέα με το παιδί σας δεν πρέπει να γίνεται κάτω από μεγάλη πίεση και έντονες φωνές γιατί τότε το ίδιο το παιδί δε θα επιθυμεί τελικά να διαβάζει μαζί σας. Φροντίζετε πάντοτε να αναφέρεστε πρώτα στα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας και προόδου του παιδιού σας, προσφέροντάς του κίνητρα να συνεχίσει να προσπαθεί και να βελτιώνεται. Τα οποιαδήποτε μαθησιακά κενά μπορούν να καλυφθούν εφόσον αναζητήσετε την κατάλληλη βοήθεια. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ίδιο το παιδί να αντλεί χαρά και δημιουργία από τη μελέτη, ακόμη κι όταν κάποιες φορές γίνεται φορτική.
Γράφει η Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.
