Γράφει η Αικατερίνη Γκρίτζαλη-Γιαννίκου Φιλόλογος29-11-2017
Οι χριστουγεννιάτικες γιορτές για τους περισσότερους, λες και είναι βγαλμένες από κάποιο όνειρο ή τρυφερό παραμύθι των παιδικών μας χρόνων. Δρόμοι και σπίτια στολισμένα, πολύχρωμα λαμπιόνια χοροπηδούν σε κάθε γωνιά, δέντρα και πλατείες φορτωμένα με κάθε λογής φανταχτερά στολίδια. Και κάπου ενδιάμεσα, η ατμόσφαιρα φορτίζεται από μία διαρκή ευωδιά σιροπιαστών γλυκών και μοσχομυριστών φαγητών, από αυτά που κάνουν το στομάχι σου να γουργουρίζει και σένα να αδημονείς να βρεθείς γύρω από το χριστουγεννιάτικο γιορτινό τραπέζι και αγκαλιά με τους αγαπημένους σου.
Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν λαχταρούν τα Χριστούγεννα; Που δεν χαίρονται τις γιορτές σαν μικρά παιδιά;
Μα ποιοι είναι αυτοί που αποφεύγουν καλέσματα και ανακουφίζονται τέτοιες μέρες με τη μοναξιά τους; Ποιοι βλέπουν τις χριστουγεννιάτικα στολισμένες βιτρίνες και στρέφουν αδιάφορα το κεφάλι τους αλλού; Σε ποιους τα κάλαντα και οι ψαλμωδίες, ενορχηστρωμένες από παιδικές φωνούλες και γελαστά παιδικά πρόσωπα, δεν καλμάρουν την ψυχή τους; Γιατί, τελοσπάντων, υποφέρουν τόσο με την χαρά που πλανάται στον αέρα;
Η χριστουγεννιάτικη μελαγχολία φυσικά και δεν είναι αρρώστια. Όταν υφίσταται σε φυσιολογικά πλαίσια, αφορά τους ευαίσθητους και συναισθηματικά ευάλωτους ανθρώπους. Είναι κοινό μυστικό, ότι η όμορφη αυτή περίοδος δημιουργεί άγχος σε πολλούς από εμάς και βγάζει παράλληλα στην επιφάνεια τους φόβους, τους προβληματισμούς και τις αδυναμίες μας. Άνθρωποι που έχουν χωρίσει, που έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, που βιώνουν ασυναίσθητα στενάχωρες αναμνήσεις από γιορτές παλαιότερων ετών. Άνθρωποι που κάνουν την ενδοσκόπησή τους και διαπιστώνουν την προβληματική, για πολλούς λόγους ζωή τους αλλά και την αδυναμία τους να πορεύονται ευτυχισμένοι όπως κάνουν οι γύρω τους.
Πώς, όμως, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την θλίψη που μας προξενούν οι γιορτές;
Ας αναθαρρήσουμε, αρχικά, με το ότι οι γιορτές κάποτε θα τελειώσουν. Ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων είναι, και ο Γενάρης μας ξαναβάζει στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Ας μην αλλάξουμε λοιπόν, την καθημερινότητά μας και τις δραστηριότητές μας. Ας μην καταπιέσουμε τους εαυτούς μας ωθώντας τους να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που πραγματικά είναι. Ένας σωστός προγραμματισμός και η τήρηση του μέτρου στις αγορές δώρων και στα καλέσματα, μας κρατά προσγειωμένους στην πραγματικότητα και αποσυμφορεί το άγχος των υποχρεώσεων. Αποφεύγουμε τις υπερβολές στο ποτό και το φαγητό, ως λύτρωση της μοναξιάς μας και ναι, ακόμη και την περίοδο αυτή αναζητούμε την άσκηση στην καθημερινότητα μας, για να ανακουφιστεί το σώμα, το μυαλό και η καρδιά. Φροντίζουμε να μην κρύβουμε το συναισθηματισμό μας και την έντασή του, ακόμη κι αν εκφράζεται με μελαγχολία, αδιαφορία και κακή διάθεση. Είναι πάνω απ’ όλα ανθρώπινο. Είμαστε εμείς σε μία τρυφερή, ευαίσθητη και απροστάτευτη φάση, ταλαιπωρώντας τους εαυτούς μας και κανέναν άλλο. Ξεσπάμε και ανακουφιζόμαστε έτσι. Ας το ζήσουμε λοιπόν, χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα πουν οι άλλοι και χωρίς να κατηγορούμε τους εαυτούς μας για τις αδυναμίες τους.
Όμως, πάντοτε, ακόμη και μέσα στις στενάχωρες για εμάς μέρες των γιορτών, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλα τα καλά που έχουμε ήδη στην ζωή μας. Ο καθένας μας, ξέρει καλά ποια είναι αυτά και πόσο αξίζει να τα διατηρήσει αλώβητα. Αυτά τα λίγα ή πολλά αγαθά, μας δείχνουν την πορεία και τους στόχους μας στη ζωή, μας δίνουν δύναμη και δεν λιποψυχούν ακόμη κι αν εμείς, τα εγκαταλείπουμε για λίγο, στο βωμό του ρομαντισμού των εορταστικών ημερών.. Τελικά, ο Lion Feuchtwanger, γερμανός συγγραφέας, ήξερε πολύ καλά τι έγραφε όταν μιλούσε για την θλίψη και την μελαγχολία. «Πρέπει να είναι αυτά τα καθοριστικά στοιχεία, που κάνουν τους ανθρώπους δυνατότερους.»
Πλέον έχοντας στην καμπούρα μου το ένα τέταρτο ενός αιώνα κι όντας παιδί που πρόλαβε μια εποχή που η λέξη ζωάρα περιέγραφε επακριβώς την κατάσταση που βίωνε η ελληνική κοινωνία (μην έχοντας ακόμη ανακαλύψει αυτοί που πανηγύριζαν τότε με πάμπολλες σπατάλες και δανεικά χαμόγελα πως είχαν φάει κουτόχορτο και για επιδόρπιο παραμύθι) έφτασα στο σημείο να αρχίσω να σκέφτομαι εκείνη την εποχή...
Με την ανακάλυψη του τροχού και της φωτιάς, ο πολιτισμός μας εκτινάχθηκε.Καταφέραμε μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα,να γίνουμε κυρίαρχοι των μηχανών. Παράγουμε περισσότερα πράγματα, καταναλώνουμε περισσότερο και αισθανόμαστε ευτυχείς. Αυτό ίσως λέγεται ανάπτυξη. Ομως ίσως πρόκειτε για μια στρεβλή ανάπτυξη, που τώρα μας πνίγει. Οι εφευρέσεις του ανθρώπινου γένους στόχο έχουν να κάνουν την καθημεριν...
Δεν μπορεί να μην το 'χεις προσέξει.. Οι περισσότεροι ζούμε μέσα από το παρελθόν μας. Τρεφόμαστε από αυτό, το αναμασάμε και το αναμοχλεύουμε διαρκώς. Είναι σχεδόν ηδονική η κάθε αναδρομή στα περασμένα, που στο τέλος σου αφήνει μια γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας . Κι' όμως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει οι ανόητοι πώς το να ζεις μέσα από το παρελθόν, σου στερεί χρόνο από το παρόν και ίσως και από το μέλλον...
Μεγαλώνεις παίζοντας με κούκλες, σου διαβάζουν παραμύθια με πρίγκιπες, άμαξες, γυάλινα γοβάκια, βασιλικούς χορούς, δημιουργώντας σου έτσι έναν κόσμο ονειρικό για να κοιμηθείς καλά. Αλλά το όνειρο δεν σταματάει εκεί. Μεγαλώνεις και εξακολουθείς να ονειρεύεσαι τον πρίγκιπα. Στην αρχή πάνω σε άλογο, αλλά όσο ο καιρός περνάει, λες ‘’δε βαριέσαι ας έρθει και με ταξί’’.
Και αν αργήσει πολύ ανησυχείς, γ...
(Μήπως στην οικογένεια μας υπάρχει δικτατορία ;;;)
…γιατί δημοκρατία δεν σημαίνει να δίνεις και να απαιτείς από όλους τα ίδια, αλλά να δίνεις στον καθένα και να απαιτείς από τον καθένα εκείνα που αντιστοιχούν στις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητές του …
1) Ποιοι συμβάλλουν στο εισόδημα της οικογένειας και πώς κατανέμεται με βάση αυτή την συμβολή η επιρροή τους στις αποφάσεις που παίρνον...
"Sometimes, when I look deep in your eyes I swear I can see your soul" James.
«Στήριξα πάνω στον Κώστα κάθε μου στιγμή. Μαζί του να κάνω τα πάντα. Ακόμα και τίποτα να μη γινόταν, ακόμα και να μην κάναμε τίποτα. Ακόμα και αν είχα βαρεθεί. Πάμε εκδρομή; Πάμε, αν και ήδη βαριόμουν. Αλλά δεν μπορούσα. Είχα εγκλωβιστεί τελείως. Κάτι σαν εθισμός. Εξάρτηση. Έφτιαξα μια εξαρτητική σχέση. Και έγινα «ζητ...
Είναι δύσκολο να αρνηθούμε κάτι στο παιδί, κάτι που θέλουν πολύ, αλλά κάποιες φορές πρέπει να το κάνουμε. Εκείνες τις φορές που θα τα στεναχωρήσουμε με ένα ξερό «όχι», μας είναι πολύ δύσκολες....
Το κουκλοθέατρο από την αρχαιότητα ακόμα, εμφανίστηκε ως μέσο ψυχαγωγίας ενηλίκων. Αργότερα απευθύνθηκε σε παιδιά και έχει διατηρήσει την μορφή αυτή μέχρι σήμερα. Πέραν του ψυχαγωγικού του χαρακτήρα, το κουκλοθέατρο μπορεί να εκπαιδεύσει τα παιδιά τόσο γνωστικά, όσο και εμπειρικά.
Το παιδί παρακολουθώντας μια κουκλοθεατρική παράσταση μεταφέρεται στον χώρο του φανταστικού και του ονειρικού. Ο...
Σχολή, δουλειά, λαϊκή, τα παιδιά σε δραστηριότητες, social media, έξοδα. Καθημερινά βομβαρδίζεσαι από τη ρουτίνα ξεχνώντας εσένα και πως για να είσαι σε θέση να κάνεις τις δραστηριότητες αυτές, πρέπει να είσαι εσύ ο ίδιος καλά. Πως μπορείς λοιπόν να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου;...
Το αλουμινόχαρτο ανακυκλώνεται;
Ναι αλλά μόνο αν είναι καθαρό..
Το αλουμίνιο από μόνο του είναι ένα απο τα πιο ανακυκλώσιμα υλικά. Πραγματικά και στην πράξη συμβαίνει αυτό, αν αναλογιστούμε οτι το 75% του αλουμινίου που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ ανακυκλώνεται συνεχώς χωρίς μάλιστα να πέφτει η ποιότητά του....
Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της γης και των πόρων της; Ποιος αποφασίζει πώς μπορούν να χρησιμοποιούνται; Σε ορισμένες περιπτώσεις, η γη είναι ιδιωτικής ιδιοκτησίας, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να αποτελεί αντικείμενο αγοραπωλησιών και να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους ιδιοκτήτες της....
Εχει το μέγεθος της Κύπρου ή όσο το Λονδίνο επί τέσσερα το παγόβουνο που αποκολλήθηκε στην Ανταρκτική, προκαλώντας συναγερμό στην επιστημονική κοινότητα. Με βάρος 1 τρισεκατομμύριο τόνους, έκταση 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πάχος πάνω από 200 μέτρα, το παγόβουνο συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν καταγραφεί ιστορικά.
Οπως διευκρίνισαν χθες επιστ...
Όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα Nutrition & Diet tips, οι μικρές αλλαγές στις διατροφικές σου συνήθειες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ενσωματωθούν στην καθημερινή σου ρουτίνα και έτσι, μακροπρόθεσμα, να αποδώσουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Αντίθετα, οι δραστικές αλλαγές τείνουν να είναι κουραστικές και επώδυνες (και πολλές φορές επικίνδυνες) και γι’ ...
Συχνά ακούμε τη φράση «Η ζωή είναι μικρή», σε συζητήσεις, σε τραγούδια, πολλές φορές τη φωνάζουμε έχοντας πιει κάνα ποτηράκι παραπάνω. Δεν κατανοούμε όμως απόλυτα τη σημασία αυτής της φράσης. Πρέπει να κάτσουμε και να σκεφτούμε ποιος είναι ο πραγματικός χρόνος της ζωής μας και τότε θα καταλάβουμε.
Η μέρα έχει 24 ώρες, τις 8 από αυτές κοιμόμαστε...
Το πουλί κάθεται σε ένα κλαδί, όπου του προσφέρει ασφάλεια αλλά και ευχαρίστηση. Το πουλί κάθεται εκεί. Κελαηδά, τρώει και απολαμβάνει να στηρίζεται στο κλαδί. Έρχεται όμως ένας φοβερός αέρας και το κλαδί αρχίζει να κουνάει και κινδυνεύει να σπάσει. ...
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ανεργία, χωρισμός, απώλεια, ασθένεια είναι μερικές μόνο από τις κρίσεις που μπορεί να μας χτυπήσουν απρόσμενα την πόρτα. Όταν προκύπτουν καταστάσεις και γεγονότα που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, έχουμε δύο επιλογές: Η μία είναι να αγνοήσουμε το τραύμα, που όμως θα συνεχίσει να μας πονάει, κρυφά, μυστικά και διαρκώς....
Ανάμεσα στη μακροχρόνια φιλία που διέπει τον Mitchell και τον Carter, δημιουργούνται εντάσεις, που ξεδιπλώνονται σε έναν απομονωμένο δρόμο που διασχίζει μια έρημο, αφού το αυτοκίνητό τους παθαίνει βλάβη. ...
Δεν είναι λίγες οι φορές που θέλουμε να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ένα ταξίδι είναι πάντα η πρώτη μας σκέψη. Δυστυχώς στην εποχή της οικονομικής κρίσης, η εκδρομή πολλές φορές είναι πολυτέλεια. Το ότι ζεις σε μια πόλη πολλά χρόνια, δεν σημαίνει ότι έχεις δει όλες τις ομορφιές...
Κάναμε την έρευνά μας και διαπιστώσαμε ότ τα βακτήρια συσσωρεύονται στα πιο απίθανα μέρη! Η βρωμιά κάνει πάρτυ όχι (μόνο) στην λεκάνη της τουαλέτας, στους κάδους απορριμάτων ή στο νεροχύτη, αλλά (και) σε μικροαντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά και είναι φαινομενικά ακίνδυνα, όπως στα πόμολα, στο πληκτρολόγιο...