«Ο πόνος που θες να φύγει. Θες;»
Γράφει η Μαρσέλα Καπλάνη 24-11-2017
Κάποιες φορές τα συναισθήματα και οι φόβοι πρέπει να εξωτερικεύονται για να μπορέσουν να μετουσιωθούν σε κάτι άλλο. Όσο πιο δυνατά κρατάς τον πόνο μέσα σου, τόσο αυτός απλώνεται και περνά σε όλα σου τα κύτταρα. Η ψυχή σου γίνεται το σπίτι του και εννοείται πως δε θα του αρέσει να τον διώξεις από το ίδιο του το σπίτι. Εσένα θα σου άρεσε;
Και καθώς αυτός μένει ασφαλισμένος στα τείχη του, κάνει χώρο και για άλλο πόνο και για άλλη θλίψη, εσύ αρχίζεις και παγώνεις. Νιώθεις να κρυώνουν όλοι σου μύες, ύστερα το κεφάλι, το στήθος, τα πόδια και τα χέρια. Κι ενώ η ψυχή είναι δική σου, σου ανήκει, λειτουργείς σαν να σου την έχουν δανείσει. Είσαι ξένος μέσα στο ίδιο σου το σώμα, σαν απρόσκλητος επισκέπτης. Κακό ε;
Κοιμάσαι, ξυπνάς με την ίδια αίσθηση του κρύου πάνω και μέσα σου. Παγιδεύεσαι σε ψευδαισθήσεις χαράς και ελπίδας, νομίζοντας πως τον ξεγέλασες και έτσι εκείνος θα φύγει αναίμακτα από μέσα σου. Πιστεύεις πως όλα είναι τόσο απλά, όταν μιλάμε για κακοποίηση της ψυχής. Σε ξαναρωτάω, εσύ θα άφηνες το βολικό σου περιβάλλον για κάπου αλλού;
Ο πόνος αν κάτσεις να του μιλήσεις θα σου μιλήσει με πολύ άσχημα λόγια, θα σε γυρίσει πίσω σε μνήμες που θες να απαλλαγείς και θα σε φέρει μπροστά σε κλειδωμένες πόρτες. Που μοιάζουν έτσι, αλλά αν κοιτάξεις πιο βαθιά θα δεις πως έχουν χώρο τόσο όσο το σχήμα του κορμιού σου. Φτάνει μόνο να μπορείς να δεις αυτό το σχήμα που θα σε αφήσει ελεύθερο. Μπορείς;
H τέχνη του να μπορείς να αγκαλιάσεις τον πόνο σου, να τον κάνεις φίλο και δάσκαλό σου, απαιτεί ανάσα. Να βρεις τη δύναμη, αναπνέοντας Βαθιά και αργά, να γίνεις θαρραλέος, να βρεις τη τόλμη που σου λείπει να βγεις μπροστά. Είναι το θαύμα που ψάχνεις για να μπορέσεις να δεις επιτέλους πως οι πόρτες είναι ανοιχτές για να φύγεις για όπου θες. Θες;
Δες. Δες αν ο τρόπος που έχεις επιλέξει να κάνεις τα πράγματα σε βοηθάει να έρχεσαι πιο κοντά στη λύση ή πιο κοντά στο πρόβλημα. Δες αν κρατώντας τον πόνο σου ανέπαφο μέσα σου θα καταφέρεις ποτέ να δεις το σχήμα του κορμιού σου στη πόρτα της εξόδου. Βλέπεις;
Κι αν μείνεις ακούνητος, αν δεν επαναστατήσεις, αν δεν φωνάξεις, αν δεν σηκωθείς από τη λήθη σου, αν αφήσεις τα πλοκάμια του πόνου και της θλίψης σου να σε τυλίξουν, αν η σιωπή σου είναι μεγαλύτερη από τη φωνή σου, αν η υποταγή είναι άποψη και τρόπος να θες να ελέγχεις και να σε ελέγχουν, αν αγαπάς για να σε αγαπούν, αν αγαπάς με φόβο, αν δεν ξέρεις να αγαπάς εσένα κυρίως, τότε η βία θα είναι ο μόνος τρόπος έκφρασής σου. Αυτό θες να είναι η ζωή σου;;;;
Λίγοι και καλοί
Έχεις λογαριασμό στο Facebook, στο Instagram, στο Twitter και σκέφτεσαι να ανοίξεις και στο Vine τώρα. Βλέπεις κόσμο να ανεβάζει φωτογραφίες και να κάνει check in από το ένα μέρος στο άλλο έχοντας ένα σωρό άτομα μαζί του.
Και οι σκέψεις περνούν από το μυαλό σου σαν το τελευταίο μετρό που έχασες βγάζοντας μια selfie. ''Που τα βρίσκει τόσα λεφτά;'' ή ''Πως έχει τόσους φίλους και τον καλούν παντο...
Η αγκαλιά είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά πράγματα που η φύση σχεδίασε για μας
Κάθε άνθρωπος έστω και για μια φορά στη ζωή του έχει βιώσει την έντονη επιθυμία να αγκαλιάσει κάποιον. Αυτή η ανάγκη μπορεί να προκληθεί είτε από αγάπη, είτε από αίσθημα άνεσης με κάποιον είτε από μοναξιά.
Είναι γεγονός ότι η αγκαλιά ενισχύει τις σχέσεις μας. Έχει πέρασε από το μυαλό σας ότι ίσως υπάρχει επιστημονική εξήγηση γι ‘αυτό; Λοιπόν, υπάρχει!
Οι ορμόνες στο σώμα μας ξέρουν τι κάνουν...
Ήρθε το τέλος...ή μήπως όχι (ακόμα)
Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως το να λες στον σύντροφο σου ας χωρίσουμε έχει την ίδια βαρύτητα με το να λες καλημέρα ή ωραίος καιρός σήμερα. Μπορεί να γίνομαι σκληρή και αυστηρή και επικριτική όμως το θεωρώ αδικαιολόγητο. Και δεν δέχομαι καν σαν ελαφρυντικό πως περνούσε δύσκολα ή ότι όλοι κάνουμε λάθη. Αυτός που έχει τον χωρισμό σαν καραμέλα που τη χρησιμοποιεί όποτε θέλει είναι εγωιστής...
Ναι στο στυλ όχι στη μόδα
Τα παραπάνω λόγια, που αποτελούν τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου, είναι όχι απλά το «μότο» της ιέρειας της μόδας Κοκό Σανέλ, αλλά κυρίως είναι και πρέπει να είναι η φιλοσοφία, η στάση ζωής κάθε σύγχρονου και ταυτόχρονα καλλιεργημένου -με την ευρύτερη έννοια- ανθρώπου .
Στις μέρες μας, ο ορυμαγδός διαφημιστικών μηνυμάτων και η ακατάσχετη...
Έκχαρτ Τόλλε: 5 συμβουλές για να γίνουμε πιο συνειδητοί
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελείται από πέντε μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλλε (Η δύναμη του Τώρα).Πρόκειται για κάποιες απλές συμβουλές που μπορούν να μας βοηθήσουν να μειώσουμε τις αρνητικές σκέψεις και να γίνουμε πιο συνειδητοί....
«Αυτός ο δαίμονας»
(Δεν είμαι ούτε ψυχολόγος, δεν είμαι ούτε ψυχαναλυτής, δεν είμαι ούτε ψυχίατρος. Δεν ειδικεύομαι σε τέτοια θέματα ούτε είμαι ειδικός κοινωνιολόγος. Είμαι απλά μια φωνή, είμαι απλά ένας συμβουλάτορας που θα γράψει μια γνώμη πάνω στο θέμα. Είμαι ένα αυτί όταν θέλει να μιλήσει κάποιος και ένα στόμα όταν θα θελήσει να ακούσει κάποια συμβουλή. Αυτά για τυχόν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες σε αράδες πάνω...
Μεταβατικά στάδια: ο φόβος του «μετά»
Υπάρχουν άνθρωποι που η ιδέα μιας αλλαγής, μιας μεταβατικής κατάστασης τους
συναρπάζει και τους πλημμυρίζει με όμορφα συναισθήματα. Υπάρχουν όμως και
αυτοί που μπροστά σε μια τέτοια ιδέα τρομάζουν και έρχονται αντιμέτωποι με το
ερώτημα «και μετά τι;»...
Μην τους αφήνεις να εκμεταλλεύονται το φιλότιμο και την καλοσύνη σου
Η διαφορά του χαίρομαι να προσφέρω από του επιτρέπω να χρησιμοποιηθώ.
Εντάξει και τι άλλαξε;
Πρόσθεσες άλλον έναν στο δισάκι σου. Το φόρτωσες στην πλάτη και πορεύεσαι. Τουλάχιστον αντέχεις το βάρος. Τουλάχιστον δεν βλέπεις το φόρτωμα.
Το νιώθεις κάθε που κάνεις ένα βήμα παραπέρα. Στην αρχή δυσκολεύεσαι, μετά συνηθίζεις. Έτσι λες στον εαυτό σου κάθε φορά που λυγίζεις....
Πώς θα πάψετε να είστε δυστυχείς;
Η ευτυχία δεν είναι ένας μακρινός στόχος, αλλά ακόμα μια από τις πολλές επιλογές που καλούμαστε όλοι να πάρουμε σε καθημερινή βάση στη ζωή μας. Ο τρόπος ζωής που επιλέγουμε, οι αποφάσεις που λαμβάνουμε και ο τρόπος που διαλέγουμε να βλέπουμε τον κόσμο, μας κάνει λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένους...
