Θα έπρεπε να είμαστε λιγότερο εγωκεντρικοί

Γράφει η Χρύσα Νταή 07-11-2017

Η σημερινή κουλτούρα του ναρκισσισμού, του εγωιστικού οπτικισμού, ρέει στις φλέβες μας και εμείς αγνοώντας την επιδεικτικά, παραμελώντας τα ανησυχητικά συμπτώματά της, εθελοτυφλούμε∙ ζούμε στην επιφάνεια.

Τα συμπτώματα στην καθημερινή αυθόρμητη αντίληψη, ο προβληματισμός για καταναλωτισμούς, κομπλεξισμούς, για μικροσκοπικά γεγονότα μικροσκοπικής σημασίας- σημασίας που αφορά πάντα το δικό μας μικροσκοπικό εγώ.

Τα συμπτώματα τα βρίσκει κανείς σε συνολικές αντιλήψεις μαζών, όπως η αυθόρμητη συνάθροιση σε μέρη που προάγουν το εγώ, αναβαθμίζουν το εγώ, για να το δει το αυτοί, όχι το εμείς. Η αυτονόητη συνάθροιση των λεγόμενων γιορτών σε στέκια πολυκαταστημάτων, πολυκατοικιών πολυόροφων κτιρίων, σε πολυσύχναστους δρόμους, σε εκθέσεις πολυδιαβασμένων βιβλίων πολυαγαπημένων συγγραφέων.

Αγαπημένοι συγγραφείς από πολλούς αναγνώστες, σε δρόμους που συχνάζουν πολλοί διαβάτες, σε καταστήματα όπου συναθροίζονται πολλοί καταναλωτές, ακόμα και σε κατοικίες όπου κατοικούν πολλές οικογένειες, χωρισμένες με τοίχους-σύνορα. Εκεί το «πολύ» φαντάζει ελκυστικό, αλλά το «πολλοί» παραμένει πολλά μοναχικά «εγώ», τα οποία ζώντας την ψευδαίσθηση του ζωντανού συλλογικού κλίματος, επιμένουν να το ακολουθούν παθιασμένα, κορνάροντας εμμονικά στην οδό Κηφισίας, φωνάζοντας, προσβάλλοντας τον άγνωστο διπλανό τους Τετάρτη πρωί, λίγο πριν μπει το 2017.