Μερικές σκέψεις για μία ζωή περισσότερο άνετη!
Η ζωή μας απλώνεται μεταξύ των τριών πόλων:
παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο καθένας από αυτούς μας πολιορκεί και μας διεκδικεί αποζητώντας από εμάς ενέργεια, αφοσίωση, αποκλειστικότητα…Το παρόν όμως είναι η μοναδική χειροπιαστή πραγματικότητα που μας ηρεμεί το νου και στην οποία δεν είναι πάντα δύσκολο έως και να μεγαλουργήσουμε, αρκεί να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της θλίψης (παρελθόν) και του άγχους και του φόβου (μέλλον)!
Στην καθημερινότητά μας συναντάμε συνεχώς
τοξικούς ανθρώπους. Η συμπεριφορά τους συχνά γίνεται αφόρητη έως ασφυκτική. Διατηρούμε πάντοτε το δικαίωμα να επιλέξουμε ΕΜΕΙΣ τον τρόπο που θα χειριστούμε την κατάσταση. Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να αποφύγουμε την συναναστροφή μαζί τους, πάλι έχουμε τον έλεγχο της επιλογής ενός συστήματος εσωτερικής προστασίας και ψυχικής άμυνας!
Όταν κοιτάζουμε το
είδωλό μας στον καθρέφτη, εκτός από την συνηθισμένη επίκριση, αυστηρότητα, τελειομανία, απαιτητικότητα, θλίψη με την οποία συνήθως του «απαντάμε», να θυμόμαστε εκείνη ακριβώς την στιγμή να ΒΛΕΠΟΥΜΕ όσα έχουμε και τα θεωρούμε δεδομένα, όπως μάτια που βλέπουν, χέρια, πόδια λειτουργικά. Επίσης να το επιβραβεύουμε για τις έως τώρα κατακτήσεις του και να του υπενθυμίζουμε ότι είμαστε δίπλα του!
Το
σώμα μας από την πρώτη ανάσα που πήραμε στον εκτός της μήτρας κόσμο, είναι ο πιστός μας σύντροφος που προσπαθεί να εκτελέσει με επιτυχία κάθε μας επιθυμία. Δυστυχώς δεν είμαστε σχεδόν ποτέ ευχαριστημένοι μαζί του. Αρρωσταίνει, παχαίνει, γίνεται ισχνό, τραυματίζεται, υποφέρει, κινδυνεύει από ασθένειες, διότι πολύ συχνά δεν είμαστε καθόλου προσεκτικοί και επιμελείς. Εκτός από την ταλαιπωρία που του επιβάλουμε το φορτώνουμε και με ένα σωρό τύψεις, κατηγορίες και συμπλέγματα. Να θυμόμαστε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι υπαίτιοι και όχι αυτό!
Ο
ψηλός πήχης που θέτουμε πολλές φορές ως κατόρθωμα που οφείλει ο εαυτός μας να πετύχει, τον στερεί από την πιθανότητα να απολαύσει δεδομένα που θα μπορούσε, του θολώνει την κρίση σχετικά με την αξία του, τον κρατάει σε μία μόνιμη υπερδιέγερση που δεν του επιτρέπει να χαίρεται τα βήματα της πορείας του. Το
«πιο ψηλά, πιο πολύ, πιο καλά», με οποιοδήποτε τίμημα και άσχετα από τα αντικειμενικά δεδομένα, μας οδηγεί σε ένα μονοπάτι θλίψης, απομόνωσης και ψυχικής κόπωσης. Στο παρόν με τα πλεονεκτήματα που έχουμε, αξιολογώντας ψύχραιμα τις καταστάσεις και έχοντας ξεδιαλύνει και αναδείξει τις αληθινές μας επιθυμίες, να δούμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε!
Η
οικογένεια που εμείς διαλέγουμε, ευτυχώς για την ψυχοσωματική επιβίωση μας, έρχεται να καλύψει το κενό ή να συμπληρώσει ανακουφιστικά ελλείψεις, κακώς κείμενα, κακοποιητικά στοιχειά της βιολογικής/θετής οικογένειας! Άνθρωποι που διαλέγουμε εμείς αποκλειστικά να υπάρξουν στη ζωή μας με τον τρόπο και την ιδιότητα που εμείς αποφασίζουμε, μπορούν επάξια να αποτελέσουν την «οικογένειά» μας.Η αγάπη είναι πάνω από το αίμα!...(Σοφοκλής, Αντιγόνη)
Αναποφασιστικότητα, φόβος για την ανάληψη του ρίσκου και της ευθύνης, άγχος για την επιτυχή έκβαση, θλίψη για τις δυσάρεστες επιπτώσεις, ανασφάλεια μπροστά στην επικείμενη αλλαγή, ίσον…
δύσκολες αποφάσεις! Πολύσυχνά καλούμαστε να διαλέξουμε έναν συγκεκριμένο δρόμο από τις διάφορες εκδοχές που ανοίγονται μπροστά μας και αυτός δεν είναι πάντα ευχάριστος και ανακουφιστικός. Κρίνεται όμως απαραίτητος και ο πιο ταιριαστός για τις περιστάσεις. Οφείλουμε να «σκοτώσουμε» όλες τις άλλες πιθανές επιλογές και να πορευτούμε με την μία, την δύσκολη, την ενοχλητική. Ας στηρίξουμε τον εαυτό μας συ λογιζόμενοι τα κριτήρια που τον οδήγησαν στην δύσκολη απόφαση, ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι ακόμα και το πάρσιμο της απόφασης, όσο δύσκολη και να είναι/φαντάζει, είναι μία ψυχική ανακούφιση και τέλος ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε όλο το δικαίωμα, ως ενήλικες, να επαναπροσδιορίσουμε, επανεξετάσουμε και επαναποφασίσουμε…!
Γράφει η Αλεξάνδρα Γεωργίου Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής υγείας
Παραμύθια: Οι Φύλακες της Καρδιάς
Ποιος δεν χαμογελάει στην αναπόληση της μαγικής στιγμής που τα παιδικά του αυτιά ευφραίνονταν από τις ιστορίες του παππού και της γιαγιάς; Αν μη τι άλλο, και μόνο μια τέτοια εικόνα κάνει την καρδιά να πεταρίζει ευχάριστα.
Ποιος είναι όμως ο λόγος που τα παραμύθια έχουν συνδεθεί τόσο άρρηκτα με την εύθραυστη παιδική ηλικία...
Ζήλια … μύρια κύματα!
Ξεκινώντας θα ήθελα να παραθέσω ένα γνωμικό του Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό «Η ζήλια γεννιέται πάντα μαζί με την αγάπη, μα δεν πεθαίνει πάντοτε μαζί της.»
Βασικό ερώτημα… γιατί ζηλεύουμε;
Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορεί να κρύβονται πίσω από τη ζήλια. Πιθανώς διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμ...
Πώς να βοηθήσουμε κάποιον που περνάει κρίση πανικού
Φανταστείτε το εξής: Κάνετε την καθημερινή σας ρουτίνα. Μπορεί να μαγειρεύετε, να καθαρίζετε το σπίτι σας, ή να ετοιμάζεστε να μπείτε στο μετρό. Είστε ήρεμοι. Και ξαφνικά, το επόμενο λεπτό σας καταπίνει ένα έντονο αίσθημα τρόμου. Για όσους είχαν την ατυχία να βιώσουν μία κρίση πανικού, αυτά τα συναισθήματα αποτελούν γνώριμη πραγματικότητα και γνωρίζουν ότι όταν συμβαίνει ένα επεισόδιο κρίσης πανικ...
Είναι το παιδί σας πνεύμα αντιλογίας;
Είναι συχνό τα παιδιά να φέρνουν αντίρρηση στους γονείς τους, βέβαια σε πολλές περιπτώσεις αυτό βιώνετε πολύ πιο έντονα. Ο λόγος που τα παιδιά φέρνουν αντιρρήσεις είναι λόγω αντιπαράθεσης δυνάμεων. Αυτό που προσπαθεί ένα παιδί να πετύχει φέρνοντας αντίρρηση σε κάθε τι που του λέτε είναι να κυριαρχήσει η φωνή και η άποψή του. ...
Εκφράσου με θετικές λέξεις: Δες πως τα λόγια αναδομούν τον εγκέφαλο
Οι λέξεις που χρησιμοποιείτε στον λόγο σας μπορούν κυριολεκτικά να αλλάξουν τον εγκέφαλό σας. Π.χ. αντί να λέτε «το παλεύω», πείτε «τα καταφέρνω». Αντικαταστήστε τις αρνητικές λέξεις στο λόγο σας με θετικές....
Η μοναδική σχέση μητέρας και γιου
Η μητέρα είναι για τον κάθε ένα από εμάς το άτομο αναφοράς μας. Είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας και αυτό που μας προσφέρει φροντίδα, στοργή και αγάπη με ανιδιοτέλεια, καθώς βρίσκεται δίπλα μας σε κάθε μας βήμα.
Η σχέση μητέρας και παιδιού είναι πάντοτε έντονη και καθοριστική για την μετέπειτα ζωή του. Όταν τα όρια σε μια οικογένεια είναι ξεκάθαρα τότε όλα τα μέλη μπορούν και ανεξαρτη...
Ζήλεια στα παιδιά
Όταν ένα παιδί ..
..γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και σε σας, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει.
..δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές...
Μια ευχή για την καινούργια χρονιά!
Τον χρόνο τον αισθάνομαι σαν ένα περίεργο συνεχές που δεν γνωρίζει από παλιές και νέες χρονιές, έτη, εβδομάδες, ώρες…
Κάθε φορά όμως παρασύρομαι όταν η ανθρωπότητα βρίσκεται στο «κατώφλι» του Νέου Έτους και σχεδόν ανεπαίσθητα ο εαυτός μου κάνει περίεργους απολογισμούς, υπολογισμούς, σχεδιασμούς…
Που βρίσκομαι; Πώς έφτασα έως εδώ; Τι άλλο θέλω να κάνω; Πώς θα το κατορθώσω; Τι αφήνω; Τι κρατάω; ...
«Δίψα» για Εκδίκηση: η αδικία, η απόρριψη, ο πόνος…
Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους.
Κομφούκιος, 551-479 π.X., Κινέζος φιλόσοφος...
