Μερικές σκέψεις για μία ζωή περισσότερο άνετη!
Η ζωή μας απλώνεται μεταξύ των τριών πόλων:
παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο καθένας από αυτούς μας πολιορκεί και μας διεκδικεί αποζητώντας από εμάς ενέργεια, αφοσίωση, αποκλειστικότητα…Το παρόν όμως είναι η μοναδική χειροπιαστή πραγματικότητα που μας ηρεμεί το νου και στην οποία δεν είναι πάντα δύσκολο έως και να μεγαλουργήσουμε, αρκεί να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της θλίψης (παρελθόν) και του άγχους και του φόβου (μέλλον)!
Στην καθημερινότητά μας συναντάμε συνεχώς
τοξικούς ανθρώπους. Η συμπεριφορά τους συχνά γίνεται αφόρητη έως ασφυκτική. Διατηρούμε πάντοτε το δικαίωμα να επιλέξουμε ΕΜΕΙΣ τον τρόπο που θα χειριστούμε την κατάσταση. Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να αποφύγουμε την συναναστροφή μαζί τους, πάλι έχουμε τον έλεγχο της επιλογής ενός συστήματος εσωτερικής προστασίας και ψυχικής άμυνας!
Όταν κοιτάζουμε το
είδωλό μας στον καθρέφτη, εκτός από την συνηθισμένη επίκριση, αυστηρότητα, τελειομανία, απαιτητικότητα, θλίψη με την οποία συνήθως του «απαντάμε», να θυμόμαστε εκείνη ακριβώς την στιγμή να ΒΛΕΠΟΥΜΕ όσα έχουμε και τα θεωρούμε δεδομένα, όπως μάτια που βλέπουν, χέρια, πόδια λειτουργικά. Επίσης να το επιβραβεύουμε για τις έως τώρα κατακτήσεις του και να του υπενθυμίζουμε ότι είμαστε δίπλα του!
Το
σώμα μας από την πρώτη ανάσα που πήραμε στον εκτός της μήτρας κόσμο, είναι ο πιστός μας σύντροφος που προσπαθεί να εκτελέσει με επιτυχία κάθε μας επιθυμία. Δυστυχώς δεν είμαστε σχεδόν ποτέ ευχαριστημένοι μαζί του. Αρρωσταίνει, παχαίνει, γίνεται ισχνό, τραυματίζεται, υποφέρει, κινδυνεύει από ασθένειες, διότι πολύ συχνά δεν είμαστε καθόλου προσεκτικοί και επιμελείς. Εκτός από την ταλαιπωρία που του επιβάλουμε το φορτώνουμε και με ένα σωρό τύψεις, κατηγορίες και συμπλέγματα. Να θυμόμαστε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι υπαίτιοι και όχι αυτό!
Ο
ψηλός πήχης που θέτουμε πολλές φορές ως κατόρθωμα που οφείλει ο εαυτός μας να πετύχει, τον στερεί από την πιθανότητα να απολαύσει δεδομένα που θα μπορούσε, του θολώνει την κρίση σχετικά με την αξία του, τον κρατάει σε μία μόνιμη υπερδιέγερση που δεν του επιτρέπει να χαίρεται τα βήματα της πορείας του. Το
«πιο ψηλά, πιο πολύ, πιο καλά», με οποιοδήποτε τίμημα και άσχετα από τα αντικειμενικά δεδομένα, μας οδηγεί σε ένα μονοπάτι θλίψης, απομόνωσης και ψυχικής κόπωσης. Στο παρόν με τα πλεονεκτήματα που έχουμε, αξιολογώντας ψύχραιμα τις καταστάσεις και έχοντας ξεδιαλύνει και αναδείξει τις αληθινές μας επιθυμίες, να δούμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε!
Η
οικογένεια που εμείς διαλέγουμε, ευτυχώς για την ψυχοσωματική επιβίωση μας, έρχεται να καλύψει το κενό ή να συμπληρώσει ανακουφιστικά ελλείψεις, κακώς κείμενα, κακοποιητικά στοιχειά της βιολογικής/θετής οικογένειας! Άνθρωποι που διαλέγουμε εμείς αποκλειστικά να υπάρξουν στη ζωή μας με τον τρόπο και την ιδιότητα που εμείς αποφασίζουμε, μπορούν επάξια να αποτελέσουν την «οικογένειά» μας.Η αγάπη είναι πάνω από το αίμα!...(Σοφοκλής, Αντιγόνη)
Αναποφασιστικότητα, φόβος για την ανάληψη του ρίσκου και της ευθύνης, άγχος για την επιτυχή έκβαση, θλίψη για τις δυσάρεστες επιπτώσεις, ανασφάλεια μπροστά στην επικείμενη αλλαγή, ίσον…
δύσκολες αποφάσεις! Πολύσυχνά καλούμαστε να διαλέξουμε έναν συγκεκριμένο δρόμο από τις διάφορες εκδοχές που ανοίγονται μπροστά μας και αυτός δεν είναι πάντα ευχάριστος και ανακουφιστικός. Κρίνεται όμως απαραίτητος και ο πιο ταιριαστός για τις περιστάσεις. Οφείλουμε να «σκοτώσουμε» όλες τις άλλες πιθανές επιλογές και να πορευτούμε με την μία, την δύσκολη, την ενοχλητική. Ας στηρίξουμε τον εαυτό μας συ λογιζόμενοι τα κριτήρια που τον οδήγησαν στην δύσκολη απόφαση, ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι ακόμα και το πάρσιμο της απόφασης, όσο δύσκολη και να είναι/φαντάζει, είναι μία ψυχική ανακούφιση και τέλος ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε όλο το δικαίωμα, ως ενήλικες, να επαναπροσδιορίσουμε, επανεξετάσουμε και επαναποφασίσουμε…!
Γράφει η Αλεξάνδρα Γεωργίου Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής υγείας
Η μάχη των γραμμαρίων!
11:50 μ.μ.. Η ώρα είναι περασμένη. Η ηλικία μου όχι και ας νιώθω το αντίθετο. Τα κιλά μου δεν θα στα πώ και ας με βαραίνουν. ‘Oχι, δεν είναι πως ντρέπομαι για αυτά, είναι που κουράστηκα να με ορίζουν μόνο αυτά. Δεν είμαι πολλά. Δεν είμαι και λίγα. Τι σημαίνει κιόλας πολλά ή λίγα για εσένα; ‘Oτι και να σημαίνει, εγώ τα κουβαλάω πάνω μου. Εικονικά μοιάζω εντάξει. Ψυχολογικά δεν είμαι καθόλου. Δεν εί...
Ο απολογισμός της χρονιάς
Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της «φορτωμένη» με εμπειρίες –καλές και κακές- κάθε λογής συναισθήματα, επιτυχίες, αποτυχίες, αποφάσεις –σωστές και λάθος. Όλοι, λίγο ή πολύ, συνειδητά ή υποσυνείδητα, καλούμαστε να κάνουμε τον «απολογισμό» μας για τη χρονιά που μας αποχαιρετά....
Ουράνιο τόξο
Κάπου πίσω από το ουράνιο τόξο υπάρχει κάτι το ανορθόδοξο, υπάρχει ένας κόσμος άλλος που επικίνδυνα ομοιάζει με αυτόν που ζούμε.
Κάπου πίσω από αυτή τη χρωματική πανδαισία υπάρχει κι ένας άλλος εαυτός μας ίσως, ίσως να είναι και καλύτερος άνθρωπος από εμάς, ίσως να είναι αυτό που θα θέλαμε να γίνουμε και δεν το καταφέραμε αλλά ίσως και να είναι αυτό που σιχαινόμαστε περισσότερο. ...
Νέα ζωή για μια μαμά μετά το διαζύγιο
Όσο κοινό και αν ακούγεται, ο μόνος τρόπος για να είναι το παιδί μας καλά χρειάζεται να είναι και η μαμά καλά. Αυτό σημαίνει να μπορεί να είναι καλά σε κάθε επίπεδο της ζωής της.
συνηθως μια μαμά αφού χωρίσει αφήνει πίσω την προσωπική της ζωή.
Κα αυτό συμβαίνει διότι συνήθως αισθάνεται ενοχές, τύψεις και πω στρέφεται αλλού η προσοχή της και οχι στο πολυτιμότερο που έχει, το παιδί της....
«Η δύναμη της συνήθειας»
Έχω ακούσει πολλές φορές αυτή τη φράση, ως απάντηση απέναντι σε πολλές καταστάσεις και πάντοτε αναρωτιέμαι τι μπορεί να κρύβει μέσα της μια μόνο φράση.
Παρατηρώ πόσο πολλά μπορεί να επισκιάζει και αναρωτιέμαι πόση δύναμη έχει, για να μας αναγκάζει να ανεχόμαστε καταστάσεις, πρόσωπα και γεγονότα που μας δυσαρεστούν.
Πόσοι άνθρωποι έχουν «χαθεί» πίσω από αυτές τις λέξεις, πόσα χαμόγελα έχουν ...
Αναλαμβάνω την ευθύνη μου
Αλήθεια, πόσο βολικό είναι να κατηγορούμε τους άλλους για όσα μας συμβαίνουν; Να απαρνιόμαστε το φταίξιμο που μας αναλογεί; Να φορτώνουμε με τύψεις και ενοχές κάποιον άσχετο; Και πόσο όμορφα αισθανόμαστε κάνοντας αυτά;!
Ως γνωστόν ο δρόμος προς την αυτογνωσία και την αυτεπάρκεια είναι ανώμαλος, γεμάτος εμπόδια και δελεαστικές παρακάμψεις που τις περισσότερες φορές στοιχίζουν πιο ακριβά απ΄όσο ν...
Γιατί κριτικάρουμε;
Η κριτική έχει πάντοτε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι στη ζωή μας να μας αποφεύγουν και να κρύβουν πολλά από εμάς. Έτσι δημιουργείτε απόσταση ανάμεσά μας και πολλές φορές και μια μορφή ανταγωνισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διατηρείται ένας φαύλος κύκλος όπου ο ένας κρίνει τον άλλον.
Υπάρχουν όμως δικές μας ανάγκες που μας οδηγούν στην κριτική....
Εκφράσου με θετικές λέξεις: Δες πως τα λόγια αναδομούν τον εγκέφαλο
Οι λέξεις που χρησιμοποιείτε στον λόγο σας μπορούν κυριολεκτικά να αλλάξουν τον εγκέφαλό σας. Π.χ. αντί να λέτε «το παλεύω», πείτε «τα καταφέρνω». Αντικαταστήστε τις αρνητικές λέξεις στο λόγο σας με θετικές....
Out of the blue comes green (ή αλλιώς Ξαφνική Ανάσα)
Πώς ανακουφιζόμαστε από το πουθενά;
Πώς φτάσαμε αναπάντεχα σε μία όαση;
Γιατί αναπνεύσαμε ξανά από την ασφυξία;
Ποιος, που, πότε, πώς βοηθηθήκαμε;
Ήταν τυχαίο;
Ήμασταν σε ετοιμότητα;
Το τάιμινγκ κατάλληλο;
Πιστέψαμε λιγάκι περισσότερο;
Αφήσαμε πιο χαλαρή μια σφιχτή… πίστη μας σε κάτι;
Παρασυρθήκαμε σε κάτι επωφελές για τους εαυτούς μας, γιατί είχαμε Εκείνη τη Στιγμή δυναμώσει
...
