«Για ένα κάστανο»
Ο Παΐσιος έγινε άγιος επισήμως πριν δεν θυμάμαι πόσο, για πολλούς ήταν προφήτης και καλώς έγινε, για άλλους ήταν ένας απλός άνθρωπος ο οποίος ακολούθησε την ασκητική ζωή μέχρι το τέλος της ζωής του. Άφησε πίσω του έργο είναι η αλήθεια και υπάρχουν μαρτυρίες και στοιχεία. Για το αλήθεια ψέματα και άλλα τέτοια δεν θα γράψω κάτι γιατί δεν με αφορά προσωπικά.
Αλλά γιατί τόσος χαμός για το κάστανο ρε παιδιά;
Στην Ελλάδα ανέκαθεν το αίσθημα της πίστεως και της ορθοδοξίας ήταν πάντα μεγάλο και υψηλό από τότε που μας χτύπησε την πόρτα η συγκεκριμένη θρησκεία. Τώρα γιατί τέτοιο μένος εναντίον ανθρώπων που πιστεύουν σε Αγίους και προσκυνούν είτε τις σπηλιές που ασκήθηκαν ως μοναχοί είτε οτιδήποτε άφησαν πίσω τους και έχει βρεθεί βρασμένο ή ψημένο δεν καταλαβαίνω.
Η πίστη σε μια ανώτερη δύναμη για κάποιους δεν υπάρχει ούτε επειδή έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από επικίνδυνους ρασοφόρους ούτε επειδή είναι συντηρητικοί και δεν δέχονται τίποτα πέραν του τριπτύχου της επταετίας. Η πίστη για κάποιους είναι η ελπίδα, είναι η προσμονή, είναι το έπειτα. Είναι αυτό που δίνει δύναμη, είναι αυτό που συντροφεύει σε σκοτεινά μονοπάτια όταν οι κάποιοι είναι μόνοι τους.
Οπότε θα καταλάβω τις μεγάλες ουρές στις σκήτες, θα καταλάβω τον χαμό για λίγο αγιασμό από συγκεκριμένες πηγές δίπλα στα μοναστήρια, θα καταλάβω την περιέργεια και για το κάστανο ή το αμύγδαλο, θα καταλάβω τα πάντα που σχετίζονται με την θρησκεία και την λατρεία από τους συνανθρώπους μου αρκεί να μην φτάσουνε στο επίπεδο των Σταυροφόρων και περάσουμε σαν έθνος ότι περάσαμε τότε που έκαναν τα παιδιά εκείνα μια στάση κατά εδώ.
Το αστειότερο είναι πως η πλειοψηφία των Νεοελλήνων που κράζουν από το πρωί ως τα μεσάνυχτα για το συγκεκριμένο θέμα είναι υπέρμαχοι αλλόθρησκων ανθρώπων και των συνηθειών των δικών τους θρησκειών. Δεν το καταλαβαίνω, έχουμε ανεξιθρησκία και ακόμη είμαστε ελεύθεροι να πιστεύουμε σε ότι θέλουμε και μας αρέσει. Είμαι ελεύθερος να πιστεύω στον Πλούτωνα, θέλω να τον δοξάζω και να πιστεύω πως ο Άδης είναι ο δικός μου παράδεισος. Για ποιόν λόγο να είναι κατακριτέο; Θέλω να πιστεύω στον Θορ (τον κανονικό, όχι τον ξανθούλη) και να προσκυνάω θάλασσες και καταιγίδες. Γιατί να είναι κατακριτέο από οποιονδήποτε;
Μυαλά πιτσιρικάδων και νέων με τέτοιες αντιλήψεις καταντούν αυτό που κράζουν, συντηρητικά και απαρχαιωμένα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά, ας μην γαβγίζουμε για την θρησκεία ρε παιδιά, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή.
Και τα γράφει ένας άνθρωπος που δεν έχει την καλύτερη σχέση με την επίσημη θρησκεία της χώρας αλλά πιστεύει σε Θεό και στο έπειτα.
Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής
Η στεναχώρια «διαλύει» τις άμυνες του οργανισμού
Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν πως μια μεγάλη στεναχώρια επηρεάζει τόσο πολύ τον οργανισμό, ώστε εξασθενεί τους φυσικούς αμυντικούς μηχανισμούς του, παρέχοντας έτσι την ευκαιρία σε επικίνδυνα μικρόβια να του επιτεθούν και να τον αρρωστήσουν βαριά.
Το εύρημα εξηγεί περιπτώσεις ανθρώπων που αρρωσταίνουν βαριά ή και πεθαίνουν ακόμα όταν χάνουν τον/την σύντροφο της ζωής τους.
Αυτό συνέβη στην π...
Το πνεύμα των Χριστουγέννων και της… μοναξιάς
Δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας, ως μοχλός συνειδησιακής πίεσης για κάποια επιβαλλόμενη δήθεν ανθρωπιά και αντίδοτο στη μοναξιά, το πνεύμα των Χριστουγέννων κάνει δειλά-δειλά ξανά την εμφάνιση του στη γη των δακρύων και της κίβδηλης ενότητας....
Ιπποκράτης: "Τα Αυτοάνοσα νοσήματα είναι δημιουργίες του ίδιου του σώματος που προσπαθεί να καταπολεμήσει την δυστυχία του εαυτού του"
Το σώμα μας είναι ένα θείο δώρο, είναι μια τέλεια δημιουργία γεμάτη σοφία και αγάπη, είναι μια μικρογραφία όλου του σύμπαντος.
Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Και πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής.
Τα κύτταρά μας λειτουργούν με νοημοσύ...
Από που πηγάζει η έμπνευση και η Τέχνη;
Αναπόσπαστο κομμάτι στην πορεία της ζωής και της εξέλιξης του ανθρώπου, η τέχνη αποτελεί προϊόν αλλά και πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.
Από την αρχαιότητα η τέχνη και η δημιουργία είχαν ως βασική προϋπόθεση την έμπνευση η οποία ήταν συνυφασμένη με το θεϊκό άγγιγμα των εννέα μουσών. Η ολοκλήρωση ενός καλλιτεχνικού έργου δεν ήταν αποτέλεσμα της συνειδητής...
Η ψυχολογία και ο χωρισμός
Ένας ανεπιθύμητος και απροσδόκητος χωρισμός μπορεί να επιφέρει σημαντικό ψυχολογικό στρες. Συχνά οι άνθρωποι παρομοιάζουν το αίσθημα με μία γροθιά στο στομάχι ή μία μαχαιριά στην καρδιά. Παρά τις όποιες προσπάθειές τους, τη βοήθεια και την υποστήριξη του φιλικού τους κύκλου, το συναίσθημα αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες...
Οικειότητα σε τρεις πράξεις
Κοιτάζεις έναν άνθρωπο για πρώτη φορά κι αυτό που αντικρίζεις, αισθάνεσαι, κάτι σου θυμίζει. Σε κάνει να νιώθεις βολικά. Σα να σε κοίταζε από πάντα, λες και τα βλέμματα σας είχαν συναντηθεί άλλες χίλιες φορές στο παρελθόν. Τον διαβάζεις και σε διαβάζει, τον γνωρίζεις ήδη με έναν τρόπο μαγικό και ανεξήγητο, πρωτόγνωρο κι όμως τόσο οικείο....
Η Τέχνη κάνει καλό στην...Ευτυχία!
Πρόσφατα απόλαυσα μία ακρόαση μαγνητοσκοπημένης συναυλίας της διάσημης πιανίστριας Valentina Lisitsa.
Η σολίστ εκτός από την τεχνική της αρτιότητα και τη δεξιοτεχνία της, σε παρασύρει με το έντονο συναίσθημά της σε μονοπάτια της ψυχής ...
Σε διαδρομές ανεξερεύνητες και βαθιές, σαν τις σπηλιές που το δέος σε κάνει να...
«ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ»: Δύο λέξεις… Χιλιάδες συναισθήματα
Εντάξει ίσως και να επηρεάστηκα λόγω ημέρας σήμερα που σου γράφω… Είναι του αγίου Βαλεντίνου βλέπεις! Ωστόσο, είμαι ταγμένη υπέρμαχος του ότι η ΑΓΑΠΗ γιορτάζει κάθε μέρα...
«Περί Θρησκείας»
Η σχέση του ανθρώπου με το θείο ονομάζεται θρησκεία. Είτε δεχθούμε τη λατινική ετυμολόγηση της λέξης (religare/relegere=συνδέομαι/ενώνομαι), είτε την ελληνική (θρώσκω =αναβαίνω), σε κάθε περίπτωση υποδηλώνεται ο σχεσιακός χαρακτήρας της θρησκείας: ανάμεσα σε θείο και ανθρώπινο, υπερφυσικό και φυσικό, πνευματικό και υλικό, ψυχικό και φυσικό, ατομικό...
