Μια στιγμιαία στιγμή
Γράφει η Ναθαναηλίδου Φανή16-07-2017
Μπροστά μου έχω το απόλυτο, το απέραντο, το μαγικό που δεν έχει τελειωμό. Αυτό που όταν βάζεις τον εαυτό σου , μπροστά του σε κάνει να νιώθεις το τίποτα και τα πάντα ταυτόχρονα.
Τα βουνά δεσπόζουν με θράσος, σου «κρύβουν» την θέα και είναι η θέα, σε προκαλούν να φανταστείς-ονειρευτείς-σχεδιάσεις τι υπάρχει πίσω τους.
Η ηρεμία της λίμνης σε βοηθά να εναρμονίσεις τις ανάσες σου και να χαλαρώσεις.
Το ψιλόβροχο ... το ακούς να πέφτει στα φύλλα των δέντρων και βλέπεις να ταράζει την επιφάνεια της λίμνης. Δεν σε αποσπά, ίσα ίσα κάθε σταγόνα είναι και μια σου σκέψη.
Πίσω μου περνούν τα αυτοκίνητα, άλλα αργά άλλα γρήγορα, τα μηχανάκια κάνουν τον θόρυβο όμως. Πάλι σαν εκείνες τις σκέψεις που είναι τόσο δυνατές- όσο η ημικρανία- και τόσο στιγμιαίες. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις να εντοπίσεις τι ήταν, αλλά ξέρεις ότι κάτι πέρασε επειδή σου αφήνει αυτή την γλυκόξινη γεύση της ημικρανίας στο κεφάλι σου.
Σήκωσε το κεφάλι σου να δεις τον ουρανό. Μπορεί να έχει σύννεφα σήμερα , αλλά για σκέψου... αν τα φυσήξεις θα φύγουν! Εγώ θα έλεγα να τα αφήσεις όμως, όχι για να εμποδίζουν το φως, αλλά για να ελευθερωθούν τα δάκρυά σου. Άστα να κυλήσουν. Σε λίγο όλα θα έχουν περάσει.
θάρρος ή αλήθεια;
Τίποτα ολοκληρωμένο. Επιλογή χωρίς περιθώριο επιλογής; Ζεις και συ μέσα στους φόβους των εποχών, αναπνέοντας ολοκληρωτικά την οσμή εκείνη τη φορτική θέλοντας το διαφορετικό; Επιλέγεις το «θάρρος» και τότε βρίσκεσαι σε απόσταση x με την ωμή πραγματικότητα και αυτή θα είναι η στιγμή σου, απλά. Επιλέγεις την «αλήθεια» και τότε θα πρέπει να βρεις το θάρρος να πεις ότι δυσκολεύεσαι...
Πως οι σκέψεις μας γίνονται πραγματικότητα;
Οι πεποιθήσεις μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Μερικές πεποιθήσεις μπορεί να είναι «θα με εκμεταλλευτούν», «οι σχέσεις είναι προβλήματα», «δεν μπορεί κανείς να με αγαπήσει», «δεν αξίζω». ...
Τα 9 σημάδια ότι το άγχος σου είναι παθολογικό
Οι διαταραχές άγχους περιλαμβάνουν τη διαταραχή πανικού, την κοινωνική ή άλλες ειδικές φοβίες, τη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, τη ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή, και τη μετατραυματική από στρες διαταραχή.
Το άγχος είναι κυρίαρχο κομμάτι και άλλων ψυχιατρικών διαταραχών, όπως της διεγερτικής κατάθλιψης, του ντελίριου, της άνοιας, της σχιζοφρένειας, των σχετιζόμενων με ψυχαναγκασμό-κατανα...
Ο Κύκλος που δεν αγαπούσε τον εαυτό του
Μια φορά και ένα καιρό, υπήρχε ένας τόπος στον οποίο δεν ζούσαν άνθρωποι ή μάλλον δεν ζούσαν μόνο άνθρωποι. Ζούσαν σχήματα, ναι σχήματα κανονικά! Εκεί λοιπόν ζούσε ένα κύκλος. Ο οποίος δεν αγαπούσε τον εαυτό του. Ήθελε να γίνει τρίγωνο. Κανένας δεν τον αγαπούσε και δεν πίστευε σε αυτόν, έτσι ο κύκλος ζούσε με λύπη και δυστυχία.
Ήταν ο μόνος κύκλος σε εκείνο τον τόπο. Υπήρχαν πολλά τρίγωνα, τετρ...
Είναι το παιδί σας πνεύμα αντιλογίας;
Είναι συχνό τα παιδιά να φέρνουν αντίρρηση στους γονείς τους, βέβαια σε πολλές περιπτώσεις αυτό βιώνετε πολύ πιο έντονα. Ο λόγος που τα παιδιά φέρνουν αντιρρήσεις είναι λόγω αντιπαράθεσης δυνάμεων. Αυτό που προσπαθεί ένα παιδί να πετύχει φέρνοντας αντίρρηση σε κάθε τι που του λέτε είναι να κυριαρχήσει η φωνή και η άποψή του. ...
Συναισθηματικός εκβιασμός
Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μια μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει συχνά στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων. Μπορεί η σχέση να είναι ανάμεσα σε μια μητέρα και ένα παιδί, μεταξύ δυο συζύγων, αδελφών, φίλων. Σε αυτές τις σχέσεις το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί...
Tι πρέπει να λέμε όταν οι άλλοι μας μειώνουν;
Αυτός που σέβεται τον εαυτό του είναι ασφαλής από τους άλλους φοράει μια πανοπλία που κανείς δεν μπορεί να διαπεράσει.
Henry Wadsworth Longerfellow
Μπορείτε να θυμηθείτε εκείνες τις στιγμές στη ζωή σας στις οποίες έχετε αισθανθεί ότι κάποιος σας μειώνει; Το συναίσθημα αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας ματιάς, μιας έκφρασης ή ενός μορφασμ...
Γίνε εσύ η αγάπη που ψάχνεις να βρεις
Όλοι έχουμε ανάγκη να βρούμε κάποιον που θα μας αγαπήσει και θα μας αποδεχτεί όπως είμαστε. Αλλά αυτή η ανάγκη μπορεί να κρύβει κάτι βαθύτερο: την αδυναμία μας να αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας, δηλαδή το σώμα μας, τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, τις συμπεριφορές μας, ίσως και κάποια συμπτώματα.
Δεν είναι κακό, ούτε κατακριτέο, ούτε σημάδι ψυχικής αδυναμίας, η επιθυμία μας να βρούμε...
Η απάντηση είναι «εσύ»...
«Ξημέρωσε άλλη μια μέρα...
Για να δούμε σήμερα θα μπορέσω να κάνω πράξη όλα αυτά που σκεφτόμουν χτες; Όλα αυτά που με βασανίζουν τις νύχτες και με κρατάνε ξάγρυπνο; Μάλλον όχι... Γιατί όχι; Γιατί αυτό συμβαίνει μέρες, μήνες, χρόνια τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Τόσα δάκρυα, τόση λύπη και οργή, τόση απόγνωση και απογοήτευση, τόση μοναξιά και απομόνωση για το τίποτα. Βασικά όχι για το τίποτα... Προφανώς υ...
