Όλοι θυμόμαστε την θρυλική σκηνή του Al Pacino στην ταινία «Ο σημαδεμένος» στην οποία ο μαφιόζος - και παράνομος μετανάστης- Tony Montana παραληρεί μέσα σε ένα ακριβό εστιατόριο και εν ολίγοις λέει ότι αυτοί που τον κατηγορούν και τον μέμφονται είναι αυτοί που έχουν περισσότερη ανάγκη την παρουσία του. Η ύπαρξη ενός μαφιόζου αθωώνει ή και ενδόμυχα δικαιολογεί την ύπαρξη ενός μικροαπατεώνα, ενός φοροδιαφεύγοντος ανθρώπου ή ακόμα χειρότερα ενός μαφιόζου που όμως ξέρει να καμουφλάρεται πίσω από το εκμαγείο ενός καλού γείτονα ή ενός θρησκευόμενου ανθρώπου.
«Μετανάστης», «μαφιόζος» , «παράνομος», «θρησκευόμενος»..Γιατί μας αρέσει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους σαν ταμπέλες ; Τόσο πολύ αδρανοποιήθηκε η σκέψη μας με τα τεχνολογικά μέσα που προκειμένου να γλιτώσουμε λίγη φαιά ουσία για να αντιληφθούμε την γνωστική πολυπλοκότητα που μας περιβάλει, την ταξινομούμε σε κουτιά( ή files στην γλώσσα των υπολογιστών…);
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα στερεότυπα δεν είναι μόνο προνόμιο των παππούδων μας. Υπάρχει ωστόσο διάχυτη αντίληψη ότι μόνο ένας ηλικιωμένος εν έτει 2017 θα χαρακτήριζε τοξικομανή έναν νέο με μούσια και τατουάζ. Ας αγνοήσουμε το γεγονός ότι με την έντονη μαζικοποίηση των νέων και του γενικότερου look που υιοθετούν , η παραπάνω γενίκευση θα οδηγούσε (με ένα «ωραιότατο» λογικό άλμα) στο συμπέρασμα ότι ο μισός ανδρικός πληθυσμός της Ελλάδας θα άνηκε στην προαναφερθείσα κατηγορία. Αξίζει να αναρωτηθούμε όμως γιατί δημιουργούνται οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, γιατί διαιωνίζονται από τον άνθρωπο που τόσο πολύ καυχάται τα επιτεύγματα του τον τελευταίο αιώνα και κυρίως πως εξυπηρετούν τον εφησυχασμό και την αίσθηση προστασίας.
Τον πρώτο και κύριο λόγο μάλλον τον ανακάλυψε βιωματικά ο Al Pacino ως Tony Montana. Είναι πράγματι πολύ βολικό να στιγματίζεις τους άλλους, τόσο για να μπορείς εσύ ο ίδιος να χειρίζεσαι πιο εύκολα τα «δεδομένα» όσο και για να δικαιολογείς τα τυχόν δικά σου παραπτώματα. Δεν είναι σίγουρα λίγες οι φορές που έχεις χρησιμοποιήσει την διάσημη δικαιολογία χωρίς νόημα : « Ε, δεν είμαι και δολοφόνος» . Ο Rene Girard μιλάει στο βιβλίο του «Το εξιλαστήριο θύμα. Η βία και το ιερό» ακριβώς για την ανάγκη του ανθρώπου να καταδικάζει τον αποδιοπομπαίο τράγο για να αποφεύγει τις συγκρούσεις καθώς μέσα από την “στοχοποίηση” επιτυγχάνεται η ενότητα της ομάδας. Η ασφάλεια της μάζας είναι σίγουρα ένας ακόμη λόγος για τον οποίο μας αρέσει να χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους βάσει προκαταλήψεων καθώς έτσι οδηγούμαστε ευκολότερα στο «Εμείς και Αυτός». Το «Εμείς» αντιπροσωπεύει μια αγέλη ανθρώπων έτοιμων να κατασπαράξει «Αυτόν» που χωρίς να γνωρίζουμε προσωπικά τις περισσότερες φορές τον έχουμε προδικάσει, ενδεχομένως από την εμφάνιση του, σε απατεώνα, ληστή, αγράμματο κ. ο. κ .
Το να κρίνεις και να τοποθετείς στο στόχαστρο όποιον δεν δύναται να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι αδυναμία. Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία. Δεν αξίζει να τα κρίνεις μόνο από το εξώφυλλο τους, αλλά οφείλεις να τα μελετήσεις και να μάθεις από αυτά. Για αυτό την επόμενη φορά που θα κακολογήσεις ένα ζητιάνο , αναλογίσου αν οι λέξεις που χρησιμοποιείς οφείλονται στο ότι σου ζήτησε χρήματα ένας άπλυτος ζητιάνος και όχι ένας καλοντυμένος γιάπης , αν τα κοινωνικά σου σχόλια έχουν ως στόχο την κοινωνική ομαλότητα και ευημερία ή απλώς την δική σου εξυπηρέτηση και τέλος αν οι λέξεις ξεπηδούν από το στόμα σου εκείνη τη στιγμή ή αν τις είχες από πριν φυλάξει στο μυαλό σου με την ταμπέλα «ΖΗΤΙΑΝΟΣ» και θα είσαι πρόθυμος να τις ανασύρεις για ακόμη μια φορά όταν συναντήσεις έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο- όχι ΖΗΤΙΑΝΟ- που σου ζητάει ελεημοσύνη…
Ωραίο πράγμα η μπέσα άνθρωπε.
Σου δίνει λόγο να περπατάς με το κεφάλι ψηλά.
Να συνεχίζεις εκεί που όλοι σιωπούν και κοιτάνε άλλοι τον ουρανό μη και βρέξει κι άλλοι τη γη μπας και ανοίξει και μπουν μέσα και γλυτώσουν.
Δεν έχει φύλο η μπέσα. Μην γελιέσαι.
Άσε τους άντρες τους ξηγημένους και τις γυναίκες που έγιναν μάγκες, κι όλα αυτά τα τσιτάτα.
Ο άνθρωπος που έχει μπέσα, που η ψυχή του έ...
Κυκλοφορούν ευρέως αρκετά άρθρα περί τοξικότητας και τοξικών ανθρώπων στη ζωή μας, πώς σε καταστρέφουν και πώς σου χαλάνε τη ζωή και άλλα τέτοια θετικά και χαριτωμένα....
Οπού και αν έχουμε βρεθεί, σε τόπους άλλους, αν το μέσα μας δεν είναι τακτοποιημένο, θα βρίσκουμε μιαν αφορμή να μην μας αρέσει το ταξίδι. Ούτε φυσικά και ότι καινούργιο βλέπουμε σε αυτούς τους τόπους ή και ανακαλύπτουμε. Ταξιδεύουμε για να ανακαλύψουμε μέρος του χαμένου μας εαυτού ή για να ταυτιστούμε με το καινούργιο; Μάλλον ο σκοπός του είναι να ξεφύγουμε από την μικρή τετριμμένη μας καθημερινό...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύ...
Ορισμένες φορές η σκέψη μας είναι μπερδεμένη και τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα μέσα μας. Η λογική δε βοηθάει και η κατάσταση δυσχεραίνει όταν μέσα σε αυτό το κλίμα χρειάζεται να πάρουμε μια απόφαση. Τότε αναρωτιόμαστε πως, τι και προς ποια κατεύθυνση τελικά να πάμε. Υπάρχουν ωστόσο τρία λάθη στον τρόπο που σκεφτόμαστε που καθυστερούν την λήψη της απόφασης...
Ποιος δεν χαμογελάει στην αναπόληση της μαγικής στιγμής που τα παιδικά του αυτιά ευφραίνονταν από τις ιστορίες του παππού και της γιαγιάς; Αν μη τι άλλο, και μόνο μια τέτοια εικόνα κάνει την καρδιά να πεταρίζει ευχάριστα.
Ποιος είναι όμως ο λόγος που τα παραμύθια έχουν συνδεθεί τόσο άρρηκτα με την εύθραυστη παιδική ηλικία...
Τελευταίος μήνας το χρόνου… ο μήνας των δώρων, του έλατου, του κουραμπιέ. Ο μήνας που οι περισσότεροι θυμούνται τη φιλανθρωπία, τα παιδιά που έχουν ανάγκη από αγάπη, κατά βάση, και όχι μόνο. Τους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους και άλλες κατηγορίες ανθρώπων που δε θα κατέβουν στη στολισμένη Ερμού ( κάποτε γύρω στο 1990 ήταν όντως) για ψώνια ούτε θα βάλουν το last Christmas I gave you my heart ως ήχο...
Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.
Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.
Μην κεφαλαιοπ...
Εφόσον αυξάνονται τα διαζύγια θα αυξηθούν και οι δεύτεροι ίσως και τρίτοι γάμοι, αποτέλεσμα μιας πιο προοδευτικής νοοτροπίας που επιτρέπει κοινωνικά στους ανθρώπους να έχουν μια δεύτερη ακόμα και τρίτη ευκαιρία να αποκτήσουν ξανά σύντροφο και συνοδοιπόρο στη ζωή τους.Σε μια εποχή που τρέχει ιλιγγιωδώς προς νέες κοινωνικές αλλαγές, όλο και περισσότερο...
Ένα νέο περιβαλλοντικό πρόβλημα που έχει ανακύψει τα τελευταία χρόνια αφορά τη διάθεση των ηλεκτρονικών αποβλήτων πχ οικιακές συσκευές, τηλεοράσεις, κινητά κ.α.
Είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου το οποίο όπως φαίνεται όχι μόνο δεν βρίσκει λύση αλλά αντίθετα διογκώνεται με ταχύ ρυθμό. Κάθε χρόνο οι άνθρωποι πετάνε...
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα είναι φθηνότερα από τα συμβατικά αυτοκίνητα μέχρι το 2022, σύμφωνα με έκθεση δημοσίευσε πρόσφατα το Bloomberg New Energy Finance (BNEF).
Μοχλός αυτής της εξέλιξης που θα αλλάξει άρδην την εικόνα του κλάδου του αυτοκινήτου θα είναι η κατακόρυφη πτώση του κόστους των μπαταριών.
Η διείσδυση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε μεγάλη κ...
Η πράσινη χημεία αναφέρεται στην εφαρμογή ενός συνόλου αρχών που μειώνουν ή εξαλείφουν τη χρήση ή την παραγωγή επικίνδυνων ουσιών τόσο κατά το σχεδιασμό όσο και κατά την παρασκευή και χρήση των χημικών προϊόντων.
Συνεπώς η πράσινη χημεία δεν συνδέεται απαραίτητα με κέρδη και δε στοχεύει αυτόματα σε μια βιομηχανική διαδικασία.
Τα προϊόντα πράσινης...
Η κολπική μαρμαρυγή είναι καρδιακή αρρυθμία. Χαρακτηρίζεται από ακανόνιστο και κάποτε πολύ γρήγορο καρδιακό ρυθμό.
Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να υπάρχει συνεχώς ή να υποχωρεί και να επανεμφανίζεται. Πρόκειται για τη συχνότερη μορφή καρδιακής αρρυθμίας.
Είναι πολύ συχνότερη σε ηλικιωμένους παρά σε νέους ανθρώπους. Επίσης είναι συχνότερη σε ασθενείς...
Το σπίτι είναι ένα αγαθό πολύτιμης συναισθηματικής αξίας που συνήθως στεγάζει όνειρα, χαρές, μνήμες και λειτουργεί σαν ένα κέλυφος προστασίας και μια διαρκής γεννήτρια θετικών συναισθημάτων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι στη καθομιλουμένη για να προσδιορίσουν ότι νιώθουν ''άνετα'' χρησιμοποιούν πολύ συχνά την έκφραση ότι νιώθουν ''σαν το σπίτι ...
Οπού υπάρχει μία οικογένεια, υπάρχει και μια ευλογία. Οι δεσμοί που αναπτύσσουν τα μέλη της οικογένειας είναι τόσο ισχυροί που δεν σπάνε παρά μόνο αν εκείνα το θελήσουν. Σαν οικογένεια θεωρούνται το ζευγάρι με τα τέκνα τους αλλά και όλοι οι ανιόντες και κατιόντες εξ αυτών. Δηλαδή, το σόι. Κάποιες φορές, μπορεί να μας είναι δυσβάστακτο να βρισκόμαστε μαζί τους. Γιατί υπάρχει διάσταση απόψεων και τρ...
Η ιστορία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1950 στην Αμερική. Ο Φρανκ Μάνεϊ είναι Αφροαμερικάνος ο οποίος βιώνει τον ρατσισμό. Επιστρέφοντας από τον πόλεμο της Κορέας μαθαίνει ότι η αδελφή του, η Σιν, έχει πέσει θύμα ενός εγκληματία γιατρού που την χρησιμοποίησε ως πειραματόζωο. ...
Θέλεις να ταξιδέψεις στη μεσαιωνική Βρετανία; Θέλεις να γίνεις μάρτυρας σε επικές μάχες και να νοιώσεις την αδρεναλίνη σου να φθάνει στα ύψη; Η παραπάνω ταινία φυσικά δεν θα τα καταφέρει όλα αυτά, αλλά σίγουρα θα την βρεις ευχάριστη. Είναι η κλασική ταινία που θα δεις Σάββατο βράδυ με φίλους ή με το αγόρι – κοπέλα σου, όπου δεν θα βαρεθείς...
Στο Από Μηχανής Θέατρο θα παρουσιαστεί για δεύτερη χρόνια το βραβευμένο έργο «Προσωπική Συμφωνία» (Taking sides) του Ρόναλντ Χάργουντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, από τις 30 Οκτωβρίου.
Η παράσταση κατέκτησε κοινό και κριτικούς και έδωσε στον Νικήτα Τσακίρογλου έναν από τους δυνατότερους ερμηνευτικά ρόλους της καριέρας του, στον Χρήστο Βαλαβανίδη μία σπου...
Ανακατεύουμε καλά το αλεύρι, τη ζάχαρη, το κακάο, την βανίλια, το μπέικ και το αλάτι.
Προσθέτουμε το γάλα, τα αυγά και το λάδι και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν ένας ομοιογενής χυλός.
Ρίχνουμε το χυλό σε βουτυρωμένη φόρμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο Κελσίου για 30 - 40 λεπτά.
Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει και το κόβουμε οριζόντια στη μέσ...
Οι γυναίκες αφιερώνουμε κατά μέσο όρο 4,5 ώρες την ημέρα στις δουλειές του σπιτιού και την φροντίδα των παιδιών. Αν μέσα σε όλο αυτό είμαστε και εργαζόμενες, τότε η μέρα μας μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Επειδή η λύση δεν είναι να καταρρεύσουμε από υπερκόπωση στη δουλειά, ούτε από ενοχές στο σπίτι, ας σταματήσουμε να παριστάνουμε τη σούπερ γυναίκα, σύντροφο...