«Μικροί» αποχαιρετισμοί…

Αλεξάνδρα Γεωργίου Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής υγείας 25-07-2016

Δεν θέλησα να κάνω πιο δύσκολο τον αποχαιρετισμό/αποχωρισμό μας, βοηθώντας τη - όπως και τον εαυτό μου φυσικά – στην κοινή τελικά προσπάθειά μας να καμωθούμε ότι δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα(!), ότι εμείς θα έχουμε επαφή με συχνή ροή με όλα τα συνεπικουρούμενα διαδικτυακά μέσα κανονικά, ότι θα ξαναβρεθούμε όταν μία από τις μελλοντικές φορές που θα έρθει Ελλάδα και θα έχει τον απαιτούμενο χρόνο, ότι δεν είναι ξενιτιά, ότι η χώρα που θα ζει θα είναι κοντά, ότι … ότι…

Άνοιξα γρήγορα και αποφασιστικά την εξώπορτα του σπιτιού μου και δεν γύρισα πίσω να την κοιτάξω… Μα και εκείνη έφυγε με το ίδιο περίπου στυλ. Έβαλα το κλειδί στην πόρτα αμέσως μόλις διέκρινα ένα σχεδόν ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα στα όμορφα μάτια της! Ανεβαίνοντας στο διαμέρισμα ο εγκέφαλός μου ταχύτατα προσπαθούσε να «χωνέψει» τα δεδομένα! Κάπου σε αυτό το μονοπάτι γεννήθηκε και η ιδέα αυτού του μικρού αφιερώματος σε εκείνη… Εξάλλου πάντοτε η συγγραφή ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μέσα κάθαρσης και …ξορκίσματος!

Αναλογίζομαι πόσοι πολλοί αποχωρισμοί «μικροί» και «μεγάλοι» πρωταγωνιστούν στη ζωή μας από τη στιγμή της μεγάλης αποκόλλησης μας από το προστατευτικό περιβάλλον της εμβρυακής μας ζωής …

Αγαπημένα παιχνίδια, σπίτια, συνήθειες, γειτονιές, σχολεία, συμμαθητές, στέκια, σύντροφοι, αγαπημένοι, αντικείμενα, εργασιακοί χώροι, συνάδερφοι, τοπία, περιβάλλοντα, φίλοι, συγγενείς, συνήθειες, η εικόνα μας, μουσικά συγκροτήματα, τηλεοπτικές σειρές, προϊόντα, καλλιτέχνες, τόσα άλλα…

Κάθε φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι και με ένα «πένθος» του οποίου η ένταση και το βάθος ποικίλλει! Συνειδητοποιώντας το ή όχι περνάμε τα στάδια του, άλλοι γρηγορότερα, άλλοι παραλείποντας κάποια, άλλοι μένοντας περισσότερο καιρό σε κάποιο στάδιο, έχοντας δυσχέρεια να προχωρήσουμε… Θα εστιάσω στα αγαπημένα μας άτομα που για διάφορους λόγους διαβιούν αρκετά, περισσότερο, πολύ μακριά μας τοπικά! Είναι τελικά… μακριά μας;

Η μία άποψη υποστηρίζει ότι και οι δύο πλευρές χάνουν σημαντικά ή μη επεισόδια της ζωής του άλλου, δεν υπάρχει η άμεση δια ζώσης επαφή, δεν υπάρχει δυνατότητα σύντομης προσέγγισης…

Η άλλη άποψη επιχειρηματολογεί υπέρ της ουσιαστικής επαφής που δεν έχει ανάγκη οπωσδήποτε από τη σωµατική επαφή, υπέρ της ποικιλομορφίας και του εμπλουτισμού που δημιουργείται στη σχέση από τις εκατέρωθεν μεταβάσεις για φιλοξενία από τον άλλον…

Προσωπικά φλερτάρω έντονα με την ιδέα ότι οι πλείστες των επαφών μας με άτομα που μας χωρίζουν λίγα μέτρα και …χιλιόμετρα δεν είναι και απαραίτητα ικανές να… ζεστάνουν τη ψυχή μας! Επίσης είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί όσοι απολαμβάνουμε τον συσχετισμό μας με άτομα πολύ ταιριαστά με την προσωπικότητά μας και ταυτόχρονα απαλλαγμένα από κάθε «τοξικότητα»… Και ας είναι μακριά μας!!!

Αρκετές φορές δίνουμε βαρύγδουπες και επιπρόσθετα φορτισμένες συναισθηματικά έννοιες σε λέξεις, όπως η ξενιτιά.

Ξενιτιά είναι και η τακτική να αφήνεσαι στο να παρασύρεσαι στην καθημερινή τύρβη της ρουτίνας και των υποχρεώσεων δίχως να κάνεις προσπάθεια να κρατάς ζωντανές της άλλοτε σχέσεις σου…! Υπάρχουν τόσοι και τόσοι «κολλητοί» φίλοι που επιμένουν μάλιστα να συνεχίζουν να αυτοαποκαλούνται έτσι, ακόμα και αν υπάρχει περίπτωση να έχουμε… πεθάνει και να μην το ξέρουν!...

Θα «κρατηθώ» λοιπόν από αυτήν την ιδέα! Και κάθε φορά που θα μελαγχολώ λόγω της απόστασης που μας χωρίζει, η ψυχή μου θα την φέρνει πιο κοντά γιατί σε τέτοιου είδους αληθινές σχέσεις είναι πολύ εύκολο και η… Ξενιτιά δεν φαντάζει τόσο σκληρή ανάμεσά μας!..

{Αφιερωμένο στην Α.Π}