Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Αποστόλης Σαμακοβλής24-12-2015

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

σήμερα πήγα μια βόλτα στο κέντρο, ευλογημένες ημέρες σκέφτηκα, κόσμος θα υπάρχει πάνω και κάτω στους δρόμους, χαμογελαστοί άνθρωποι θα διασταυρώνονται και θα ανταλλάσσουν χαμόγελα ο ένας με τον άλλον και όχι καντήλια και κατάρες. Ημέρες γεννήσεως του Κυρίου είναι άλλωστε, όλοι οι κακοί μασκαρεύονται καλοί, όλοι οι καλοί δεν κατεβαίνουν στο κέντρο.

Κόσμος και κοσμάκης παντού, από τα φαγάδικα που με κάποιο μαγικό τρόπο είναι καθημερινά γεμάτα ως και το τελευταίο καφέ της τελευταίας γωνίας του τελευταίου δρόμου. Πατείς με και πατώ σε. Αμέσως δέθηκα με την ατμόσφαιρα, φόρεσα το χαμόγελό μου και ξεκίνησα να περπατώ.

Στην πλατεία Αριστοτέλους λογής λογής καλλιτέχνες του δρόμου εμφανίστηκαν και προσπαθούσαν να ξεκολλήσουν κανένα ευρώ από το πορτοφόλι του περαστικού παίζοντας κομμάτια για μικρούς τυμπανιστές με νταούλια και τρομπέτες αλλά και να ξεγελάσουν τα παιδάκια προσφέροντας γκριμάτσες και γέλιο μασκαρεμένοι με φορεσιές του Άγιου Βασίλη και των ξωτικών. Κάποιοι τυχεροί κέρδισαν τον περαστικό και εισέπραξαν τον μποναμά τους. Προσπέρασα την μπάντα που εκείνη τη στιγμή έπαιζε την άγια νύχτα, προσπέρασα και τους δύο άστεγους που βρισκόντουσαν σε ένα πεζούλι ακριβώς δίπλα από την εξέδρα της μπάντας επαιτώντας και συνέχισα το διάβα μου. Πραγματικά πολύ καλή ημέρα διάλεξα, όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Παρακάτω καμιά πενηνταριά μέτρα ακριβώς δίπλα από το μεγάλο εμπορικό υπάρχει ένας χώρος όπου συνήθως φιλοξενεί απεργούς και απεργοσπάστες τις κοινές ημέρες του χρόνου. Την ημέρα αυτή όμως ένα πλήθος συγκεντρώνει τρόφιμα και ρούχα για παιδιά και ενήλικες που ξεβράστηκαν σε κάποιο από τα τόσα νησιά μας και ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον. Και πάλι οι άνθρωποι τριγύρω ήταν χαμογελαστοί και πρόθυμοι πάνω από όλα να βοηθήσουν, αυτό άλλωστε φαινόταν από τον αριθμό των προϊόντων που είχε συγκεντρωθεί. Προσπερνώντας άκουσα την ηλικιωμένη κυρία η οποία πουλά χαρτομάντιλα στο συγκεκριμένο σημείο το τελευταίο διάστημα να παρακαλά τους ίδιους ανθρώπους να βοηθήσουν και την ίδια αγοράζοντας ένα τουλάχιστον πακετάκι. Κανείς δεν συγκινήθηκε και λογικό. Συνέχισα προς το εμπορικό.

Σπατάλησα μια ώρα μέσα σε αυτόν τον παράδεισο τεχνολογίας, ρουχισμού και άλλων αγαθών βασικών για την επιβίωση, με σακούλες στα χέρια βγήκα έξω και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Μουσικές εντονότερες πλέον γιατί είχε νυχτώσει, κόσμος περισσότερος γιατί είχε νυχτώσει, ζητιάνοι τυλιγμένοι με κουβέρτες γιατί είχε νυχτώσει. Αγναντεύοντας τον φωτισμό στο τζάμι αργότερα παρατήρησα πως τα Χριστούγεννα ακόμη κι αν τις υπόλοιπες ημέρες υπάρχει κακοκεφιά, μεμιάς εξαφανίζεται. Όλοι κάνουν κάτι καλό, άλλωστε ο υιός του Θεού αυτό δίδαξε. Εντάξει, δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε κι όλους αλλά προσπαθούμε.

Αυτά τα λίγα συνέβησαν, οι σελίδες σου γεμίζουν ημερολόγιο και δεν έχεις και πολλές που περισσεύουν οπότε έγραψα μόνο τα καλά της ημέρας.

Σωστά;