Ζώντας στα πρέπει των άλλων;
Φασόλη Ηλιανα19-10-2015
Γεννιόμαστε επειδή πρέπει να γεννηθούμε. Τρώμε επειδή πρέπει να ζήσουμε.Περπατάμε επειδή πρέπει να προχωρήσουμε. Τόσα πρέπει και τόσα θέλω. Τόσοι κανόνες και τόσες εξαιρέσεις. Πόσες φορές έχουμε βρεθεί μπροστά σε προβλήματα που σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο πιθανόν να ήμαστε πιο χαλαροί και πιο ψύχραιμοι ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης τους; Πόσες φορές πνίξαμε αυτό το θέλω για ένα πρέπει; Και όχι απαραίτητα ένα δικό μας πρέπει, μα σίγουρα ένα δικό μας θέλω.
Ένα
πρέπει της οικογένειας, ένα πρέπει των φίλων, ένα πρέπει της κοινωνίας. Ένα απλό παράδειγμα οι επισκέψεις σε οικογενειακούς φίλους όταν τα παιδιά δεν είναι πλέον παιδιά αλλά έφηβοι. Έφηβοι που αρνούνται να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε μια κοινωνική υποχρέωση. Έφηβοι που θα ακολουθήσουν τους γονείς όσο κι αν δυσανασχετούν και αντιμετωπίζουν το γεγονός ως φορτικό, αλλά θα το κρατήσουν μέσα τους και θα βγάλουν απωθημένα χρόνων όταν ενηλικιωθούν -με τη νομική έννοια της ενηλικίωσης όμως. Έφηβοι που έχουν δεχθεί πλήρως τις απόψεις των γονέων και δέχονται αμέσως και χωρίς αντιρρήσεις τα θέλω τους θεωρώντας πως αφού το λένε οι μεγαλύτεροι κάτι θα ξέρουν καλύτερα.
Ζούμε στον κοινωνικό κομφορμισμό. Και δε μπήκαμε τώρα σε αυτή την εποχή. Απλά τώρα φαίνεται πιο δυσβάσταχτο. Πιο δυσβάσταχτο γιατί παλιά οι μικροί επαναστάτες ήταν λίγοι και η κοινωνία φρόντιζε να τους κατευνάσει. Πλέον όμως η
επανάσταση παίρνει μεγάλες και ποικίλες διαστάσεις. Επανάσταση μπορεί να γίνει στο σχολείο, μπορεί να γίνει μέσω του διαδικτύου και κυρίως μέσω του αγαπημένου μέσου κοινωνικής δικτύωσης, του Facebook, μπορεί να γίνει μέσα σε μια παρέα. Όπου κι αν γίνει, ο ένας θα επηρεάσει τον άλλο.
Ο άλλος όμως θα επηρεαστεί και πάνω που θα επαναστατήσει και θα φύγει από το ένα πρέπει, θα πάει στο άλλο; Θα πει κανείς βέβαια πως έτσι οργανώθηκαν οι κοινωνίες. Συνδυασμός του γεγονότος ότι ο άνθρωπος είναι φύση πολιτικό ον με το γεγονός ότι έπρεπε να επιβιώσει από τα άγρια θηρία και αυτό θα το κατάφερνε μόνο μέσα σε μια ομάδα. Μέσα σε μια
ομάδα που ο καθένας έχει το δικό του θέλω, άρα το θέλω θα τιθασευθεί από το πρέπει έτσι ώστε η ομάδα αυτή να επιβιώσει γιατί αν ο καθένας κάνει το δικό του, τότε η ζωή της ομάδας αυτής θα μικρύνει κατά πολύ.
Και η αλήθεια για την αιώνια σύγκρουση μεταξύ ''πρέπει vs θέλω'' είναι κάπου στη μέση. Χωρίς τα πρέπει, τα θέλω δε θα είχαν ούτε αξία ούτε την ίδια αίσθηση χαράς και ικανοποίησης όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε. Και από την άλλη χωρίς τα θέλω, τα πρέπει θα μας μετέτρεπαν σε μικρά ρομποτάκια που απλώς υπάρχουν αλλά δε ζουν. Η
ισορροπία έρχεται, όπως υποστηρίζει και ο Sigmund Freud, όταν έχεις βρει τους δύο θεμέλιους λίθους της ευτυχίας, την αγάπη και τη δουλειά. Αγάπη γιατί θες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς και δουλειά γιατί πρέπει να επιβιώσεις και να εξελιχθείς.
loading...
Μία χαιρεκακία – «ένα τέλμα»
Μήπως για να προκύψει τέλμα μιας κατάστασης έχει προηγηθεί τέλμα κάποιας άλλης; Μήπως είναι άλλο το να είσαι ετοιμόλογος, θρασύς ή θαρραλέος όπου και όταν χρειαστεί και άλλο το να δηλητηριάζεις την σκέψη του άλλου με ευχαρίστηση; Μήπως δεν έχεις σκεφτεί τι θα προκαλέσουν τα απερίσκεπτα σχόλιά σου; Ή ακόμα χειρότερα μήπως τελικά έχεις σκεφτεί τι θα προκαλέσουν και για αυτό τα λες με τέτοια άνεση;...
Το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του
Ξέρεις τι είναι να είσαι παιδί και να προορίζεσαι για μια ζωή που δεν έχεις επιλέξει; Να γεννιέσαι και να έχουν αποφασιστεί όλα για σένα από πριν; Είσαι ακόμα στην κοιλιά της μαμάς σου, σε αυτό το απίστευτα ασφαλές μέρος και όλοι μιλάνε γύρω από το όνομα σου, δίχως να έχεις ακόμα όνομα. Θα είσαι το άψογο παιδί, ο τέλειος επαγγελματίας, ο υπέροχος άνθρωπος, θα είσαι ο ιδανικός υποψήφιος. Θα κάνεις ...
Μικρή η διαφορά στη λέξη, μεγάλη στη σημασία!
Σύμφωνα με την επιστήμη της κοινωνιογλωσσολογίας, οι λέξεις έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα όταν λέγονται στη μητρική μας γλώσσα, εν συγκρίσει με μία ξένη. Βέβαια, αντίστοιχη διαφορά στη σημαντικότητα που κουβαλούν οι λέξεις μπορεί να υπάρξει και στην ίδια μας τη γλώσσα·...
Όνειρα: ο εσωτερικός μας καθοδηγητής
Ο Φρόιντ αποκαλούσε ψύχωση το όνειρο και ο Γιουνγκ έλεγε πως, αν βάζαμε κάποιον που ονειρευόταν, να σηκωθεί και να περπατήσει, τότε θα είχαμε μια κλασική περίπτωση ψυχωτικού ασθενή. Οι Γκρίφιν (Griffin) και Ταϊρέλ (Tyrrell) λένε ότι σχιζοφρένεια είναι η πραγματικότητα επεξεργασμένη από ένα εγκέφαλο που ονειρεύεται....
Σκέψου χαμηλά
Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που κάποτε συνάντησες.. όλες εκείνες οι απαντήσεις που πήρες σε κάθε ερώτηση που τόλμησες να κάνεις σε όποιον άγνωστο έτυχε να βρεθεί στο πέρασμά σου, από ένα αεροδρόμιο, σε μια άγνωστη πόλη, σε ένα τρένο εκεί στο πουθενά, στο καφέ εκείνο το καλλιτεχνικό… όλα εκείνα τα ερωτήματα που έκανες και τις απαντήσεις που πήρες όταν τις χρειαζόσουν περισσότερο από τον αέρα που ανέπν...
Στα “εύκολα” να σε δω
Έχουμε μεγαλώσει με την αντίληψη ότι οι άνθρωποι που αξίζει να έχουν μία ιδιαίτερη θέση στη ζωή μας, κρίνονται από τον τρόπο που μας στηρίζουν στα δύσκολα. Τις στιγμές που βιώνουμε τον πόνο, την αποτυχία, την απογοήτευση. Είναι τεράστια η αξία του να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλά όταν οι καταστάσεις ζορίζουν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι στιγμές αυτές, δυστυχώς ή ευτυ...
«Περί Πολιτευμάτων»
Είναι στη φύση του ανθρώπου να μισεί ότι δεν κατανοεί και να αγνοεί ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί. Ο άνθρωπος μέσα στους αιώνες πολλαπλασίασε το πληθυσμό του παρά τις αντιξοότητες των πολέμων και των παρατεταμένων εχθροπραξιών που έλαβαν ακόμα και εμφύλιες διαστάσεις, των ασθενειών και όλων αυτών που βλάπτουν θανάσιμα την ανθρωπινή ζωή...
Ακεραιότητα:Σημαντικότατο στοιχείο της ηγεσίας
Στο λεξικό, στο λήμμα ακεραιότητα, συναντούμε τον ορισμό, «η ιδιότητα του ακέραιου, η ολότητα, η αρτιότητα». Όταν διαθέτω ακεραιότητα, τα λόγια ταιριάζουν με τα έργα μου. Είμαι αυτός που είμαι, ανεξάρτητα από τον τόπο ή τον άνθρωπο με τον οποίο βρίσκομαι.
Δυστυχώς, η ακεραιότητα αποτελεί ιδιότητα υπό εξαφάνιση στις μέρες μας. Οι προσωπικές αρχές καταρρέουν μέσα ...
σε έναν κόσμο που είναι απ...
Η αγάπη έμεινε άστεγη
Ο άνθρωπος σαν οντότητα καυχιέται πως διαφέρει από τ’ άλλα ζώα. Κι αυτό λόγο ευφυΐας. Ο ανεπτυγμένος εγκέφαλος, η λογική και η δυνατότητα επιλογής και κρίσης είναι όλα αυτά που μας έδωσαν τον τίτλο ανωτερότητας.
Γεννιόμαστε, μαθαίνουμε, μεγαλώνουμε, εφαρμόζουμε, γερνάμε, φιλοσοφούμε την ζωή και τελικά μένουμε μόνοι. Και σ’ αυτό το σημείο παίρνει θέση μια...
