Γιατί βασιζόμαστε τόσο στους άλλους;
Τζεζαΐραϊ Εντλίρα27-05-2015
Εξαρτάται πραγματικά η ευτυχία μας από τους άλλους ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε για να βγάλουμε από πάνω μας το βάρος των επιλογών μας κι αναπόφευκτα και των λαθών μας;
Μια γυναίκα γνωρίζει έναν άντρα και λέει πως αυτός αξίζει πραγματικά γιατί την κάνει ευτυχισμένη. Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι για αυτήν κάτι σαν κλόουν, διασκεδαστής; Κάτι σαν υπηρέτης που προλαμβάνει κι εκπληρώνει την κάθε της επιθυμία πριν ακόμα την εκφράσει; Μπορεί επίσης να καταλαμβάνει τη θέση που άφησαν οι γονείς της μετά την ενηλικίωσή της (αν αυτό συνέβη ποτέ) ως προστάτης και σύμβουλος. Αυτό όμως που δεν ξέρουμε αν συνειδητοποιεί εκείνη τη στιγμή που ξεστομίζει αυτά τα λόγια είναι το κατά πόσο ο άντρας είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί στο ρόλο που του έχει δοθεί. Προφανώς το “μαγικό αυτό τζίνι” θα πρέπει αιωνίως να κάνει τις ευχές της πράξεις γιατί αν κάποια στιγμή σταματήσει δεν θα “την κάνει πια ευτυχισμένη” και θα πρέπει να βρεθεί αντικαταστάτης.
Από την άλλη κι
ο άντρας μπορεί αν εκφραστεί ανάλογα, για παράδειγμα λέγοντας “Αυτή η γυναίκα με συμπληρώνει, είναι το άλλο μου μισό”. Τι σημαίνει όμως το άλλο σου μισό; Ήσουν μισός; Ελλιπής; Αυτό δείχνει μάλλον πως χωρίς αυτήν θα συνεχίσεις να είσαι έτσι, επομένως ανίκανος να φέρεις εις πέρας κάποια πράγματα ή και την ίδια τη ζωή σου. Θα έπρεπε τότε εκείνη να σκεφτεί σοβαρά την πιθανότητα να θέλει να βρίσκεται με κάποιον πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο που δεν την έχει ανάγκη για να ζήσει αλλά που θέλει απλά να μοιραστεί αυτήν την πλήρη κι ευτυχισμένη (ή όχι) ζωή του μαζί της.
Κι ύστερα έχουμε
μια μητέρα που μετά τη γέννηση ενός παιδιού λέει πως της δόθηκε ένας λόγος να ζει πλέον. Δηλαδή πριν δεν είχε; Κατά πόσο όμως αντιλαμβανόμαστε πως ρίχνοντας το βάρος, την ευθύνη της ευτυχίας μας στους άλλους νιώθουμε πιο ελεύθεροι; Τώρα πλέον αποτελεί δική τους υποχρέωση το να μας την προσφέρουν. Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε σχεδόν τίποτα. Απλά να περιμένουμε και να κρίνουμε. Οπωσδήποτε να κρίνουμε αν το αποτέλεσμα είναι σωστό. Αν κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες και σαν θεατές στο τέλος της παράστασης θα χειροκροτήσουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε ή θα γιουχαΐσουμε.
Έχουμε δημιουργήσει μέσα μας, γύρω μας ένα κενό και καλούμε τους συνανθρώπους μας να το καλύψουν. Η γυναίκα όταν χωρίσει θα δικαιολογηθεί πως ο πρώην σύντροφος δεν την έκανε ευτυχισμένη. Η μητέρα θα φανταστεί μια όμορφη ζωή βασισμένη πάνω στις επιτυχίες των παιδιών της και αλίμονό τους αν δεν πατήσουν πάνω στο χαλί που έχει στρώσει ακολουθώντας την πορεία που τους έχει ορίσει. Γιατί είπαμε, είναι ο λόγος της για να ζει, να ονειρεύεται και να κάνει σχέδια......για τη ζωή τους!!!!
loading...
Δώσε ένα τέλος!
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας περνάμε φάσεις κατά τις οποίες βιώνουμε έντονες καταστάσεις που οδηγούν σε συναισθηματικό κομφούζιο, κάνοντας έτσι δυσκολότερη την λήψη αποφάσεων. Οι φάσεις αυτές μπορούν να είναι φιλικές, ερωτικές, επαγγελματικές, οικογενειακές, υπαρξιακές κτλ. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε για να μην καταλήξουμε σε αδιέξοδο είναι να παραμένουμε ψύχραιμοι και λογικοί, χωρίς να αλ...
Διαχείριση αρνητικών σκέψεων - καταστροφολογία
Όταν ακούμε τη φράση καταστροφική σκέψη, είναι πιθανό να σκεφτούμε καταστροφικά γεγονότα σε προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό επίπεδο ή ακόμα και σε επίπεδο φυσικών φαινομένων του πλανήτη μας. Οι καταστροφικές σκέψεις συμβαίνουν όταν το μυαλό μας δημιουργεί τα χειρότερα σενάρια που μπορεί να έχει η έκβαση μίας κατάστασης ή ενδυναμώνουμε την περισσότερο αρνητική έκβαση της κατάστασης.
Συχν...
10 λόγοι που οι μουσικοί πετυχαίνουν στη ζωή τους
Η μουσική ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων, και όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που μαθαίνουν να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο.
Πολλοί από τους μουσικούς, δήλωσαν στο παρελθόν πως το να παίζεις κάποιο όργανο είναι ευεργετικό. Τότε δεν υπήρχαν αποδείξεις για το αν κάτι τέτοιο ισχύει, αλλά σήμερα πια και έπειτα από επιστημονικές έρευνες...
Ότι κι αν έγινε χθες, να θυμάσαι πως σήμερα είναι μια νέα μέρα!
Σήμερα ξεκινά μια καινούργια μέρα γεμάτη με νέες δυνατότητες, γι’ αυτό λοιπόν να θυμάστε:
1. Το να αισθάνεστε κολλημένοι αποτελεί συναίσθημα, όχι γεγονός. Όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, συνήθως η πρώτη μας αντίδραση είναι να βρούμε κάποιον ή κάτι για να ρίξουμε το φταίξιμο. Στην πραγματικότητα, οφείλουμε να εξετάσουμε το πώς νιώθουμε, τι σκεφτόμαστε και πώς σκοπεύουμε...
Θύτης και θύμα
Πόνεσε για εμένα. Η ευχή πολλών ανθρώπων για να προσδώσουν κάτι παραπάνω στην ήδη εγωική τους ύπαρξη.
Δεν θέλουν να εμπνευστούν, να εμπνεύσουν, να δημιουργήσουν, να αφεθούν, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του εαυτού τους
να δημιουργήσουν έναν ζωντανό οργανισμό ένωσης με τον άλλο. Συλλογικότητας.
Πέσε για εμένα. Δεν σε ακούω. Αν μιλάς. Δε σε νιώθω, αν κάτι αισθάνεσαι.
Μα πόσο σε έχω ανάγκη. Δε...
Καταρρίπτοντας τους 10 μύθους της κατάθλιψης
Παρότι πρόκειται για μία εξαιρετικά σοβαρή και συχνή ασθένεια, η κατάθλιψη περιβάλλεται από πολλούς μύθους και παρανοήσεις τόσο σε σχέση με τα αίτια της, όσο και την θεραπεία της. Τέτοιοι μύθοι είναι ενδεχομένως καλοπροαίρετοι, στην πραγματικότητα όμως αποδεικνύονται εξαιρετικά επιβλαβείς, καθώς πολύ συχνά στέκονται...
Το ζήτημα του ψυχολογικού φόβου και πώς να τον αντιμετωπίσετε
Ένας απο τους μεγαλους εχθρούς του ανθρώπου είναι ο φόβος. Όσο λιγότερο φόβο έχει κανείς, τόσο περισσότερο υγεία και ψυχική αρμονία θα βιώνει στη ζωή του. Το ουσιαστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι να απαλλαγεί απ’ τον φόβο.
Όταν δεν νιώθεις φόβο για μια κατάσταση, τότε αυτή δεν μπορεί να σε βλάψει. Πρέπει βέβαια να θυμάσαι ότι πολύ συχνα σε καταλαμβάνει ο φόβος με υποσυνείδητο τρόπο, χωρίς ...
Μερικές σκέψεις για μία ζωή περισσότερο άνετη!
Η ζωή μας απλώνεται μεταξύ των τριών πόλων:
παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο καθένας από αυτούς μας πολιορκεί και μας διεκδικεί αποζητώντας από εμάς ενέργεια, αφοσίωση, αποκλειστικότητα…Το παρόν όμως είναι η μοναδική χειροπιαστή πραγματικότητα που μας ηρεμεί το νου και στην οποία δεν είναι πάντα δύσκολο έως και να μεγαλουργήσουμε, αρκεί να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της θλίψης (παρελθόν) και του άγχους...
Αυτοπεποίθηση και παιδί
Πολλές μαμάδες, συχνά εκφράζουν φόβους σχετικά με τον υποχωρητικό, ευαίσθητο χαρακτήρα του παιδιού τους και τότε η λέξη αυτοπεποίθηση πέφτει στο τραπέζι για συζήτηση. Είναι συχνά ένα θέμα που στα «πηγαδάκια» που κάνουν οι γονείς έξω από τα σχολεία, τις πρωινές ώρες θίγεται έντονα.
Το ζήτημα θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε όχι ως ψυχολόγοι αλλά ως γονείς...
