Τεχνητά Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία - Μια Αθόρυβη κι Αδιόρατη Απειλή (Μέρος 4°)

Ποταμίτου Διονυσία12-06-2015

Τι είδους έρευνες γίνονται για την διαταρακτικότητα των τεχνητών Η/Μ πεδίων;

Ως προς τα αποτελέσματα τα διαταρακτικά που ερευνώνται έχουμε τους παρακάτω δύο τύπους έρευνας :

-τις θερμικές όπου οι διαταραχές που διερευνώνται είναι αυτές που οφείλονται στην αύξηση της θερμοκρασίας (πχ διαταρακτική θεωρείται η αύξησης της τοπικής θερμοκρασίας πάνω από 1 0C)

-τις μη θερμικές όπου διερευνώνται διαταραχές που δεν οφείλονται σε αύξηση της θερμοκρασίας (αύξηση πολλαπλασιασμού των κυττάρων, παραγωγή πρωτεϊνών του στρες, αύξηση της παραγωγής ελεύθερων ριζών κτλ)

Ως προς την γενική μεθοδολογία που ακολουθείται έχουμε δύο βασικούς τύπους έρευνας:

-τις βιολογικές (όπου διερευνάται η επίδραση των τεχνητών η/μ πεδίων σε μόρια, κύτταρα, ιστούς in vivo και in vitro σε πειραματόζωα ή ανθρώπους)

- τις επιδημιολογικές (όπου διερευνώνται οι επιπτώσεις στους πληθυσμούς των χρηστών και εκτεθειμένων σε τεχνητά η/μ πεδία)

Τα γενικά χαρακτηριστικά των ερευνών είναι:

- καταρχήν πρόκειται για επιδημιολογικές στατιστικές έρευνες στην μεγάλη πλειοψηφία τους άρα από την φύση τους έχουν μέσα τους το στοιχείο της αβεβαιότητας, δηλαδή εκφράζουν πιθανές σχέσεις παθολογικών καταστάσεων με την η/μ ακτινοβολία και διατυπώνουν πορίσματα που απέχουν πολύ από το να είναι βεβαιότητες.

-έχουν ως επιδημιολογικές έρευνες μέσα τους έντονο το στοιχείο της αναξιοπιστίας και της μη εγκυρότητας αλλά και ως βιολογικές τις περισσότερες φορές αναφέρονται σε μεμονωμένα μόρια, κύτταρα κι ιστούς και όχι στο σύνολο των οργανισμών κι αυτό προσδίδει αποσπασματικότητα κι αβεβαιότητα στα αποτελέσματα τους

-οι έρευνες στην μεγάλη πλειοψηφία τους αναφέρονται στα θερμικά αποτελέσματα από την έκθεση στα τεχνητά η/μ πεδία όταν η ισχύς είναι πολύ μεγάλη.

Tα τελευταία χρόνια έχουν γίνει απόπειρες να ερευνηθούν τα μη θερμικά αποτελέσματα, αλλά και πάλι οι διεθνείς οργανισμοί οι υπεύθυνοι για τον καθορισμό των παραμέτρων επικινδυνότητας και των ορίων μπροστά στα πορίσματα των ερευνών αυτών μοιάζουν να κωφεύουν.

-είναι εστιασμένες στις επιδράσεις της κινητής τηλεφωνίας και του ασύρματου διαδικτύου μιας και τα δικά τους πεδία είναι αυτά που αποτελούν τις δυο τελευταίες δεκαετίες τον πιο σοβαρό παράγοντα ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης του αστικού περιβάλλοντος

-δεν λαμβάνουν υπόψη τους την συνδυαστική ταυτόχρονη επίδραση από τις διάφορες πηγές τεχνητών η/μ πεδίων

Τι είναι η δοσιμετρία και ποιος ο βασικός δείκτης της για τις μη ιονίζουσες ακτινοβολίες ;

Δοσιμετρία είναι ένας διεπιστημονικός τομέας που ερευνά τις απορροφηθείσες δόσεις ενέργειας και τα βιολογικά αποτελέσματα τους κατά την έκθεση ενός οργανισμού σε διάφορους τύπους ακτινοβολίας συμπεριλαμβανομένου και των ηλεκτρομαγνητικών.

Βασικό πόρισμα της είναι ότι η απορροφηθείσα δόση ενέργειας άρα και το βιολογικό της αποτέλεσμα εξαρτάται από τους εξής παράγοντες:

-το είδος- ποιότητα της ακτινοβολίας (φύση της πηγής παραγωγής της ακτινοβολίας, χρώμα, σχήμα),

-την έντασης της το είδος του βιολογικού υλικού που εκτίθεται,

-το είδος και τον προσανατολισμό του εκτιθέμενου βιολογικού υλικού (οργανισμού, οργάνου, ιστού κυττάρου) σε σχέση με τις κατευθύνσεις των μαγνητικών και ηλεκτρικών πεδίων.

-την χρονική διάρκεια και την περιοδικότητα έκθεσης,

-τη συνδρομή άλλων επιβαρυντικών παραγόντων που αυξάνουν την απορροφητικότητα της ενέργειας που μεταφέρει μια ακτινοβολία

Είναι αλήθεια ότι οι δοσιμετρικές έρευνες ιδιαιτέρως στην περιοχή των μη ιονιζουσών ακτινοβολιών είναι κατ’ ουσία θερμικές έρευνες και γι’ αυτό τα κατώφλια επικινδυνότητας που ορίζονται μέσω αυτών είναι τραγικά μονομερή.

Ο διεθνώς καθιερωμένος δείκτης με τον οποίο στην περιοχή των μη ιονιζουσών ακτινοβολιών μετράμε την απορροφηθείσα δόση είναι
ο SAR (Specific Absorption Rate).

Ο SAR εκφράζει την απορροφηθείσα δόση ανά μονάδα μάζας και χρόνου.
(ρυθμός απορρόφησης της ενέργειας ανά μονάδα μάζας)
Τον υπολογίζουμε ως μέσο όρο ολόσωμης απορρόφησης ή τοπικής απορρόφησης σε μια ορισμένη μάζα ιστού οπότε έχουμε αντίστοιχα τον ολοσωμικό SAR και τους τοπικούς SAR

Τι σημαίνει ασφάλεια – προστασία απέναντι στην ηλεκτρομαγνητική ρύπανση;

Όταν μιλάμε για προστασία εννοούμε:

-τους κανόνες αποστάσεων από τις πηγές που πρέπει να τηρούνται
-τα όρια ασφαλούς έκθεσης διαφόρων ομάδων πληθυσμού
-τον καθορισμό μέγιστων ασφαλών ορίων απορροφηθείσας δόσης
-τα διάφορα μέσα και μεθόδους προστασίας (ειδικά φιλμ, χρώματα, κουρτίνες κτλ)

Η προστασία σε περιβάλλοντα που πνίγονται μέσα στην σούπα των τεχνητών η/μ πεδίων που παράγουν των εκατοντάδων εφαρμογών του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού μας αποτελέσει ουσιαστικά έννοια άνευ περιεχομένου.

Τα υπάρχοντα θεσμικά πλαίσια προστασίας μοιάζουν να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στις δεκάδες τεχνολογικές εφαρμογές που έχουν εισβάλει στην καθημερινότητα μας αλλά και σε όλους του κρίσιμους
παραγωγικούς τομείς .

Οι εφαρμογές αυτές ρυπαίνουν ασύστολα και ανεξέλεγκτα τα φυσικά μας πεδία αναδεικνύοντας το πρόβλημα της αδιόρατης η/μ ρύπανσης ως το μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σημερινές και μελλοντικές γενιές.