Να προτιμώ εμφιαλωμένο ή νερό βρύσης;

09-07-2019

Είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει όλους μας κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Νερό βρύσης

Η Ελλάδα είναι μια από τις τυχερές χώρες, όπου το νερό βρύσης πίνεται. Είναι φθηνό και παντού και πάντα διαθέσιμο, στο σπίτι, στο χώρο εργασίας, στο σχολείο, στα εστιατόρια και στα καφέ.

Βέβαια, το νερό βρύσης δεν είναι σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας πόσιμο. Αυτό συμβαίνει γιατί δε συμμορφώνεται με την υγειονομική διάταξη για το πόσιμο νερό, που ισχύει σήμερα και είναι εναρμονισμένη με την Οδηγία του Συμβουλίου της ΕΟΚ.

Στις περιοχές όπου το νερό βρύσης κρίνεται πόσιμο, θεωρείται ασφαλές για την ανθρώπινη κατανάλωση, αφού τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του (χρώμα, θολερότητα, γεύση, οσμή), τα επίπεδα ρύπων (νιτρικά, νιτρώδη, αμμωνία), οι τοξικές ουσίες (παρασιτοκτόνα, βαρέα μέταλλα, κ.α.) και το μικροβιολογικό φορτίο είναι εντός των επιτρεπόμενων ορών.

Το πόσιμο νερό χλωριώνεται ώστε να μην περιέχει παθογόνους μικροοργανισμούς και φθοριώνεται ώστε να ενισχύει την υγεία των οστών και των δοντιών.

Υπάρχει ωστόσο ανησυχία για τα επίπεδα χλωρίου, φθορίου, παράσιτων και μικροβιοκτόνων που μπορεί να υπάρχουν σε αυτό.

Κάποια παράγωγα χλωρίου, αλλά και μικροβιοκτόνα πιθανόν να είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, κυρίως για καρκινογενέσεις, ακόμα και αν βρίσκονται μέσα στα επιτρεπόμενα όρια. Το χλώριο που περιέχει το πόσιμο νερό, επηρεάζει τη χοληστερόλη αίματος και τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα σε πειραματόζωα, σύμφωνα με αρκετές έρευνες.

Τα νιτρικά φαίνεται να σχετίζονται θετικά με νόσους του θυρεοειδούς αδένα και με διάφορους τύπους καρκίνου, όπως του μαστού, τους παχέος εντέρου και της ουροδόχου κύστης, σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες, ακόμα και σε ποσοστά χαμηλότερα των νομοθετημένων ορίων.

Επίσης, παράσιτα όπως το κρυπτοσπορίδιο μπορούν να προκαλέσουν βλάβες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι το φθόριο, το οποίο υπάρχει στη φύση και μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση γερών οστών και δοντιών, μπορεί επίσης να παράγει τοξίνες στον οργανισμό με αποτέλεσμα να βλάψει το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά και να προκαλέσει οστεοπόρωση και προβλήματα στα δόντια.

Σε γενικές γραμμές, όμως, το κατά πόσο το νερό της βρύσης είναι ασφαλές εξαρτάται πέρα από την πηγή του και από το κατά πόσο πεπαλαιωμένο είναι το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής και τα υδραυλικά του σπιτιού, καθώς μέσω αυτών μπορεί να μεταφέρουν επιβλαβή στοιχεία.

Εμφιαλωμένο νερό

Αρχικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα εμφιαλωμένα νερά χωρίζονται σε 3 κατηγορίες, οι οποίες έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.

Το επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας), στο οποίο επιτρέπεται να γίνει οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσης κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την κοινοτική οδηγία για το πόσιμο νερό. Με λίγα λόγια, έχει παρόμοια σύσταση με το νερό βρύσης.

Το φυσικό μεταλλικό νερό έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση και εμφιαλώνεται επιτόπου στην πηγή προέλευσής του (συνήθως γεώτρηση). Οι κοινοτικές οδηγίες απαγορεύουν οποιαδήποτε κατεργασία ή απολύμανση στο φυσικό μεταλλικό νερό, εν αντιθέσει με το επιτραπέζιο. Πρακτικά, η σύσταση του φυσικού μεταλλικού νερού μπορεί να διαφέρει από αυτήν του κοινού πόσιμου νερού (επιτραπέζιου), π.χ. να είναι πιο πλούσιο σε διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το ασβέστιο, το κάλιο κλπ.

Εφόσον δεν υπόκειται σε οποιαδήποτε κατεργασία, δεν περιέχει χλώριο και φθόριο. Ωστόσο, περιέχει ρύπους και υπάρχει πιθανότητα να περιέχει παθογόνους μικροοργανισμούς. Εντούτοις, είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχονται στο φυσικό μεταλλικό νερό έχουν ευεργετική δράση στην υγεία μας.

Τέλος, το νερό πηγής αποτελεί μια ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και το φυσικό μεταλλικό νερό. Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμιά διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι η σύστασή του μοιάζει με του επιτραπέζιου, καθώς δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο. Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα ελληνικά εμφιαλωμένα νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια.

Τα εμφιαλωμένα νερά, πέρα από το μεγάλο κόστος, κρύβουν κινδύνους καθώς αποθηκεύονται ως επί το πλείστον σε πλαστικά μπουκάλια από τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (ΡΕΤ). Το ΡΕΤ παρασκευάζεται από ορυκτά καύσιμα (αέριο και πετρέλαιο). Έρευνες έχουν δείξει ότι τα χημικά του ΡΕΤ διηθούνται στο νερό. Μάλιστα, όσο περισσότερο παραμένει το νερό μέσα στο μπουκάλι, τόσο αυξάνεται η περιεκτικότητα του νερού σε ακατάλληλα για την υγεία χημικά.

Το παραπάνω γεγονός έρχονται να ενισχύσουν και οι κακές συνθήκες μεταφοράς και αποθήκευσης του εμφιαλωμένου νερού. Πόσες φορές έχουμε δει κούτες με εμφιαλωμένα νερά, εκτεθειμένες στον ήλιο, για ώρες ή και μέρες, μέχρι να μπουν στο ψυγείο κάποιου περίπτερου; Η παραμονή του νερού μέσα στο μπουκάλι, αυξάνει την περιεκτικότητα του σε ΡΕΤ, ενώ η έκθεση του εμφιαλωμένου νερού σε υψηλές θερμοκρασίες, μπορεί να αυξήσει το μικροβιακό του φορτίο και να το καταστήσει επικίνδυνο για την υγεία μας.

Τελικά, τι να επιλέξουμε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σωστή απάντηση, καθώς η ποιότητα του νερού, βρύσης ή εμφιαλωμένου, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες ενώ ταυτόχρονα η αποκλειστική κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού κοστίζει αρκετά και έχει αρνητικό αντίκτυπο στο περιβάλλον.

Αυτό που μπορώ να προτείνω, είναι η κατανάλωση φιλτραρισμένου νερού βρύσης. Τα φίλτρα που θα βρείτε στην αγορά, περιέχουν ενεργό άνθρακα, ο οποίος είναι ιδιαίτερα πορώδης. Αναγκάζοντας το νερό να διαπεράσει το φίλτρο, ο ενεργός άνθρακας απορροφά τις διάφορες βλαβερές ουσίες που μπορεί να υπάρχουν στο νερό, καθιστώντας το πιο ασφαλές για την ανθρώπινη κατανάλωση. Φυσικά, για να συμβαίνει αυτό, το φίλτρο πρέπει να αλλάζεται τακτικά.

Εάν ωστόσο έχετε απορρίψει την ιδέα του φίλτρου νερού, μπορείτε να κάνετε τα παρακάτω:

Αφήστε το νερό βρύσης να τρέξει λίγο και στη συνέχεια τοποθετήστε το σε μια κανάτα χωρίς καπάκι για μερικές ώρες πριν το πιείτε. Το χλώριο είναι πτητικό και θα εξατμιστεί.

Αγοράζετε εμφιαλωμένο νερό με προσοχή, παρατηρώντας ή και ρωτώντας για τις συνθήκες φύλαξης του.

Πηγή: www.diatrofi.gr