«Αέναος πόλεμος – Παχυσαρκία»

Αποστόλης Σαμακοβλής28-09-2015

Ήρθε η στιγμή να αναφερθώ σε μια κατάσταση που με έχει στοιχειώσει, από πιτσιρίκι με κυνηγά και μέχρι τώρα παραμονεύει να με αρπάξει από το λαιμό. Πολλοί άνθρωποι την έχουν βιώσει, πολλοί άνθρωποι την έχουν νικήσει κι άλλοι τόσοι έχουν νικηθεί από αυτήν. Πολλοί την αντιμετωπίζουν όταν ακόμη βρίσκεται στα σπάργανα, άλλοι την αντιμετωπίζουν όταν περνά καιρός. Κάποιοι την αφήνουν στην ησυχία της για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω. Ο λόγος για την παχυσαρκία, για τα παραπανίσια κιλά, για τον άλλο άνθρωπο που σέρνουμε μαζί μας, για τον ''χοντρό'' που μας κυνηγά είτε από την τρυφερή παιδική μας ηλικία, είτε τον συναντάμε αργότερα στην ζωή μας και για κάποιο λόγο είναι δύσκολο να τον αποχωριστούμε όσο κι αν το θέλουμε.

Η παιδική παχυσαρκία είναι πρόβλημα, παγκόσμιο πλέον ναι, αλλά την δεκαετία του '90 τα περιοδικά ευρείας αποδοχής και οι εκπομπές που συμβούλευαν παλιούς και νέους γονείς, φιλοξενούσαν πολλές μελέτες και πολλούς ομιλητές που έλεγαν τα δικά τους για τα αίτια της παχυσαρκίας, συμβούλευαν τα παιδιά στα οποία απευθύνονταν, λες και εκεί σταματούσε αυτή η λαίλαπα-στα παιδιά, και πρότειναν λύσεις σε γονείς και κηδεμόνες. Δίαιτες και ιατρικές παρακολουθήσεις επίσης ήταν συνήθη συμβουλή, για τους ενηλίκους που αντιμετώπιζαν πρόβλημα υπήρχαν τα ινστιτούτα αδυνατίσματος, αν τα θυμάται κανείς. Αλήθεια, το ότι εξαφανίστηκαν γιατί δεν έχει απασχολήσει κανέναν, δεν γνωρίζω.

Λοιπόν φίλοι, η αλήθεια και μια κουβέντα παρηγοριάς για αρχή, εύρεσης λύσης για το τέλος μπορεί να δοθεί μόνο από κάποιον που πάλεψε με αυτό το δαίμονα και τον νίκησε. Αν και πρέπει να γραφεί πως η πάλη είναι λυσσαλέα και ναι μεν, μπορεί να νικήσεις την πρώτη μάχη εναντίον του ''χοντρού'' αλλά είναι παμπόνηρος και δε θα εγκαταλείψει τον πόλεμο. Θα σου επιτεθεί σε μια στιγμή που θα έχεις καταθέσει τα όπλα και θα πιστεύεις πως τον ξεπάστρεψες μια για πάντα, θα επιτεθεί με μανία ουρλιάζοντας στο μυαλό σου πως αυτή τη φορά ήρθε για να μείνει. Όσοι έχουν παλέψει μαζί του καταλαβαίνουν.

Και θα αναρωτηθεί ίσως ο τάδε, τι ακριβώς είναι η παχυσαρκία; Είναι η υπερβολική κατανάλωση τροφών και άλλων βλαβερών για την υγεία ποτών, είναι η υπερπροστατευτικότητα της αθάνατης Ελληνίδας μάνας, είναι η κακή διατροφή και οι λάθος ώρες που την καταναλώνουμε μετά από δέκα ώρες δουλειά καθημερινά, είναι η βουλιμία που είναι καθαρά ψυχολογική εν μέρει ασθένεια κι άλλα χίλια δυο παραδείγματα. Είναι όλα τα παραπάνω συν ένα ακόμη το οποίο είναι και το πιο επικίνδυνο. Η παχυσαρκία έχει αποκτήσει πρόσωπο στον πάσχοντα, αυτό το πρόσωπο ονομάστηκε από κάποιον κάποτε χοντρός και αυτός ζει μέσα του για πάντα. Η μάχη που δίνει για να μην βγει στην επιφάνεια είναι καθαρά δική του, κανένας δεν μπορεί να καταλάβει την κατάσταση που περνά ένας άνθρωπος με πρόβλημα βάρους όταν αποφασίζει να κάνει δίαιτα και να πετάξει από πάνω του τον άλλο εαυτό του θέλοντας να βγάλει τον πραγματικό την επιφάνεια.

Σχόλια του τύπου μια απόφαση είναι όλα, ράψε το στόμα και μην τρως τίποτα, μείνε νηστικός για μια εβδομάδα και να δεις πως χάνεις τα κιλά είναι το λιγότερο αστεία. Αν δεν έχει βιώσει την κατάσταση κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σχολιάζει. Το άτομο που παλεύει με τον άλλο, μόνο αυτό μπορεί να σχολιάσει, συμβουλεύσει, διορθώσει, φωνάξει σε άτομο που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω είναι απλά θεατές. Τέλος μια δυο συμβουλές σε όποιον αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο κάποτε. Η απόφαση είναι εύκολη, η τήρηση όχι και τόσο. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας καθρέφτης και τα μάτια να δουν τον πραγματικό εαυτό που μας κρύβει ο άλλος. Αν τον δούμε, τότε κανείς και τίποτα δε μας σταματά, θα βγει στην επιφάνεια και θα είναι μαζί μας. Και το σημαντικότερο, ακόμη κι αν νικηθεί μας παρακολουθεί και επιτίθεται, οπότε ο πόλεμος είναι συνεχής αλλά είναι στο χέρι μας να κερδίζουμε την κάθε μάχη.