Βιογραφικό Σημείωμα
Τσαγκαράκη Ευφροσύνη Φιλόλογος
Γεννήθηκα το 1987 και κατάγομαι από τον Κολινδρό Πιερίας.
Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγκεκριμένα από το τμήμα Φιλολογίας με ειδίκευση στον τομέα των Μεσαιωνικών Νεοελληνικών Σπουδών.
Μεγάλες μου αγάπες η συγγραφή, ο χορός και το θέατρο.
Τα άρθρα μου:
Η αγάπη άργησε μια μέρα..
Μιλούν παντού για αυτήν. Σε ποιήματα, σε τραγούδια, σε βιβλία - στο δρόμο, στην εκκλησία, στους τοίχους.
''Διδυμότειχο μπλουζ''
Δύσκολη η προσαρμογή. Δύσκολος ο θάλαμος. Δύσκολες οι σκοπιές. Νιώθεις ότι στερείσαι της ελευθερίας σου. Χάνεις την άνεση του σπιτιού σου. Χάνεις τις προηγούμενες ανέσεις σου. Μοναξιά.
Έγινε η απώλεια συνήθεια μας
Η απώλεια και το πένθος είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας. Αναπόφευκτα, όπου υπάρχει αρχή θα υπάρξει και τέλος. Αλλά και κάθε τέλος, ίσως, να προμηνύει μια καινούργια αρχή.
Δείξε μου την ανασφάλεια σου, να σου πω ποιος είσαι
Η αμφιβολία σκοτώνει περισσότερα όνειρα από ότι η αποτυχία θα μπορούσε. Η ζωή μας, ωστόσο, είναι γεμάτη ανασφάλειες, ενδοιασμούς, φόβους. Κινούμαστε μέσω της αμφιβολίας, επιβιώνουμε μέσω της ανασφάλειας, ζούμε μέσω του φόβου.
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από το εύπεπτο. Εύπεπτα τηλεοπτικά προγράμματα, εύπεπτες ειδήσεις, εύπεπτες σχέσεις, εύπεπτα συναισθήματα. Σε μια εποχή, λοιπόν, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και όλα μοιάζουν να κινούνται με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς _ τι θέση έχει το συναίσθημα;
Ο κύκλος των χαμένων εραστών
Δεν μπορεί να μην το αναγνωρίζεις. Έχει συμβεί σε όλους μας. Μια περίοδος συναισθηματικής αστάθειας σε συνδυασμό με την μοναξιά, να οδηγήσει σε ένα αθώο "πισωγύρισμα"το οποίο τις περισσότερες φορές δεν είναι και τόσο αθώο. Λίγο τα γνώριμα συναισθήματα, λίγο η παλιά ασφάλεια, λίγο το ότι δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να σου τραβήξει την προσοχή, οδηγεί στο να αποδίδεις σε μια περασμένη "αγάπη" τίτλου
Περί έρωτος
Στην εποχή μας οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Θρυλικοί αγώνες λαμβάνουν χώρα σε επίπεδο φιλικό και οικογενειακό, οι μεγαλύτεροι όμως έχουν δοθεί στο μέτωπο του έρωτα.
Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα όντα, συνάπτουμε ερωτικές σχέσεις οι οποίες έχουν σαν βάση τους την εξάρτηση, την εκμετάλλευση και την εξουσία. Γιαυτό στις 99% των περιπτώσεων ο έρωτας αντί να ανοίγει τις πύλ
Η Αλίκη στη χώρα των "Τεράτων"
Όταν ήμουν μικρή, το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν η " Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ". Αργότερα, έμαθα ότι δεν ήταν παραμύθι για παιδιά, αλλά ιστορία για μεγάλους _ και συγκεκριμένα το ταξίδι της αυτογνωσίας.
Ένα βαρετό πρωί λοιπόν, ακολούθησα και εγώ το Άσπρο Κουνέλι με τα ρόδινα μάτια και πήδησα πίσω του στην κουνελότρυπα, χωρίς να καλοσκεφτώ πώς στην ευχή θα έβγαινα από εκεί. Καθώς έπεφτα όλο
Ζούμε στην εποχή της αναβλητικότητας
Αναβάλλουμε τα ραντεβού μας,αναβάλλουμε τις εξόδους μας,αναβάλλουμε τους έρωτες μας,γενικά, αναβάλλουμε τη Ζωή μας. Τι θα γίνει αν δεν το κάνω τώρα και το κάνω αργότερα; Τι θα αλλάξει αν δεν βγώ σήμερα και βγώ αύριο; Τι πειράζει αν δεν ερωτευτώ σήμερα και ερωτευτώ αύριο; Και τι θα γίνει τελικά αν δεν ζήσω σήμερα και ζήσω από αύριο; Κάπως έτσι η αναβλητικότητα έχει γίνει "της μόδας ".Οι περισσ
Γιατί μένουμε προσκολλημενοι στο παρελθόν;
Δεν μπορεί να μην το 'χεις προσέξει.. Οι περισσότεροι ζούμε μέσα από το παρελθόν μας. Τρεφόμαστε από αυτό, το αναμασάμε και το αναμοχλεύουμε διαρκώς. Είναι σχεδόν ηδονική η κάθε αναδρομή στα περασμένα, που στο τέλος σου αφήνει μια γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας . Κι' όμως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει οι ανόητοι πώς το να ζεις μέσα από το παρελθόν, σου στερεί χρόνο από το παρόν και ίσως και από το μέλλον
