«Αιχμηρά αντικείμενα» - Κριτική βιβλίου

Δεναξάς Χαράλαμπος28-06-2015

Συγγραφέας: Gillian Flynn
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Στάθηκα τυχερός που έγινα και εγώ με τη σειρά μου ένας από τους πάμπολλους αναγνώστες του βιβλίου «Αιχμηρά αντικείμενα» της Gillian Flynn.

Αστυνομικό θρίλερ δηλώνει η συγγραφέας, εγώ προσθέτω πως είναι μια κοινωνική αποτύπωση μιας επαρχίας που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και όχι μόνο στην Αμερική. Ιδιαίτερα καταθλιπτικό σε ορισμένα σημεία του, τα όποια όμως είναι προσεκτικά επιλεγμένα ώστε στη συνεχεία να συμβεί κάτι ανατρεπτικό και να αναταράξει τον αναγνώστη. Θυμάστε μια φράση «Η ησυχία πριν την καταιγίδα»; Δεν θα μπορούσε να ταιριάξει καλύτερη περιγραφή στο παραπάνω βιβλίο.

Η πλοκή ανατριχιαστική, ωστόσο στα μέσα του βιβλίου καταλαβαίνεις και το τέλος του, οπότε δεν θα έλεγα πως το βιβλίο έχει ιδιαίτερες ανατροπές όσον αφορά τα γεγονότα, πέρα από μια προς το τέλος του βιβλίου που είναι φυσικό επακόλουθο όλων των γεγονότων που έχουν συμβεί στο μυθιστόρημα. Λόγω των αρκετών, όχι όμως πάμπολλων σκηνών αγωνιάς μπορώ να ομολογήσω πως ήμουν σε μια συνεχή έξαψη και φοβόμουν να γυρίσω σελίδα μερικές φορές.

Για τους ήρωες του βιβλίου θα μπορούσα να μιλώ για ώρες. Ωστόσο αυτό που παρατήρησα ήταν πως είχαν πολλά «ελαττώματα» όσον αφορά τη ψυχοσύνθεση τους. Δεν ήταν δυνατοί ήρωες αλλά χαρακτήρες που κατάφερναν να ξεπερνούν δυσκολίες με ιδιαιτέρους και επινοημένους από τους ίδιους τρόπους. Τρόποι ωστόσο που δεν δείχνουν δυναμικότητα παρά μόνο αδυναμία να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους και να κοιτάξουν στα μάτια τους «δαίμονες» που τους στοιχειώνουν. Όμως, ποιος μπορεί να παραδεχτεί με σιγουριά, πως είναι αρκετά δυνατός να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες ,που μπορούν να του τύχουν;

Συμπεραίνοντας, έμεινα ευχαριστημένος από την ανάγνωση του βιβλίου, όχι όμως και απολυτά ικανοποιημένος. Με κάλυψε ως αναγνώστη αλλά μου άφησε ένα κενό, σαν κάτι να έλειπε από τον επίλογο του βιβλίου, πιστεύω όμως πως αυτό το συναίσθημα οφείλεται στο γεγονός ότι θα προτιμούσα διαφορετικό τέλος στην ιστορία, αυτό όμως άφορα προσωπικά εμένα ως άνθρωπο. Αν το συστήνω; Δεν είναι το πρώτο βιβλίο που θα σας έλεγα να διαβάσετε αλλά αξίζει τον κόπο κάποια στιγμή να το τιμήσετε.