«Βιβλίο: Γιατί και πώς ζει ανάμεσα μας»

Αποστόλης Σαμακοβλής09-06-2015

Θυμάστε κάτι ορθογώνια άψυχα αντικείμενα, με σκληρό δέρμα πολλές φορές-μαλακό τις άλλες, εμπεριείχε κάτι ψιλοκομμένες γεμάτες μικρά γράμματα κόλλες χαρτί, είχε πρόλογο κι αρχή, μέση κι επίλογο ακολουθούμενο από ένα τέλος. Τούτο το θεριό ονομάζεται βιβλίο και οδεύει προς την εξαφάνιση.

Στα σχολικά μας χρόνια είχαμε αρκετές συναντήσεις με τέτοια αντικείμενα, τα κοιτούσαμε με τρόμο και καχυποψία, τα αντιμετωπίσαμε με επιφύλαξη και σκεπτικισμό, τα κλοτσούσαμε με το πέρας της εκάστοτε τελευταίας σχολικής ημέρας λίγο πριν από το καλοκαίρι και τις διακοπές του στις ηλιόλουστες ακτές της κοντινότερης παραλίας που επισκεπτόμασταν.

Όταν είχαμε γενέθλια ή τιμούσαμε την ονομαστική μας εορτή και ξέραμε πως οι επισκέπτες θα καταφτάσουν στην οικία μας το απόγευμα φορτωμένοι δώρα, πέφταμε στα γόνατα παρακαλώντας να λάβουμε το τάδε κάστρο-αμαξάκι-ρομπότ που είδαμε το προηγούμενο βράδυ σε μια καλογυρισμένη διαφήμιση. Εάν κάποιος απερίσκεπτος συγγενής έκανε το μοιραίο λάθος να ανοίξει τις χούφτες του και να φανερώσει «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» για παράδειγμα, έπεφτε σε δυσμένεια μέσα μας και δεν θέλαμε να του ξαναμιλήσουμε για τους επόμενους αιώνες της ζωής μας, αφού τόσο πιστεύαμε τότε πως θα ζήσουμε.

Με το πέρασμα των χρόνων βεβαίως ο άνθρωπος αλλάζει. Μεγαλώνοντας αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως είναι προτιμότερο να διαβάζεις μια μεσαιωνική περιπέτεια παρά να την βλέπεις στην μικρή οθόνη, είναι προτιμότερο να διαβάζεις για την θεωρία της εξέλιξης παρά να ακούς ασυλλόγιστες φανφάρες φαντασμένων σε αμφιθέατρα, είναι προτιμότερο να διαβάζεις για να γνωρίζεις την ιστορία σου παρά να την ακούς διαστρεβλωμένη και επιλεκτικά δοσμένη από δήθεν παιδαγωγούς. Οι βιβλιοθήκες μας άρχισαν να γεμίζουν, το ίδιο και το μυαλό μας. Αρχίσαμε να σχηματίζουμε γνώμη και να εκφέρουμε άποψη, που δίχως την γνώση που μας προσφέρει ένα βιβλίο θα ήταν κωμική και αναληθής.

Πλέον το βιβλίο εξαφανίζεται, η μαγεία της αίσθησης ενός καλού αναγνώσματος βρίσκεται με το ένα πόδι σε λάκκο. Η ανάγνωση δεν ήταν ποτέ η νούμερο ένα επιλογή διασκέδασης, αλλά ήταν κάποτε μια επιλογή. Σε τούτη την εποχή που ο κυβερνοχώρος τείνει να σχηματίσει σώμα με σάρκα, οστά, νου και άποψη ειδικά θεωρείται κάτι το ξεπερασμένο και άχρηστο. Στην εποχή της ηλεκτρονικής διασκέδασης, του διαδικτυακού κουτσομπολιού και της παγκόσμιας μετάλλαξης του ανθρώπινου είδους, πως θα μπορούσε το άμοιρο το βιβλίο να επιβιώσει;

Εν τέλει, το κόστος για την αγορά του είναι μηδαμινό σε σχέση με ότι δαπανούμε κάθε εβδομάδα για την διασκέδαση μας και την επιβίωση. Αν πραγματικά υπάρχει ο λόγιος μέσα στον καθένα μας, που πιστεύω πως με ελάχιστη προσπάθεια μπορεί να ανέβει στην επιφάνεια, μπορούμε να δαπανήσουμε κάτι για να διασωθεί τούτο το μαγικό άψυχο αντικείμενο που μπορεί να αλλάξει και να διαμορφώσει έναν άνθρωπο. Είναι κρίμα να υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συγγραφείς και να μένουν στην αφάνεια απλά και μόνο επειδή ο κόσμος προχωράει παραπέρα. Είναι έγκλημα μεγάλοι ποιητές και ερευνητές να μην τυγχάνουν αναγνώρισης επειδή προτιμούμε να πιούμε μια μπύρα παραπάνω από το να αγοράσουμε ένα από τα έργα τους, Είναι λάθος σοφιστές και τεράστιες ιστορικές προσωπικότητες να χαντακωθούν σε ατέλειωτα ράφια βιβλιοθηκών χωρίς να συστηθούν σε εμάς απλά και μόνο επειδή το βιβλίο δεν θα γίνει ποτέ ''μόδα''. Τούτα τα λίγα για το βιβλίο, ένα θεριό ανήμερο για όσους το φοβούνται, έναν πιστό σύντροφο για όσους το γνωρίσουν.