Γυάλινος κόσμος - T.Williams, Κριτική βιβλίου

Μακροπούλου Αθανασία - Δημοσιογράφος05-10-2014

Στο βιβλίο «Γυάλινος Κόσμος» (θεατρική μεταφορά από τον ομώνυμο τίτλο του θεατρικού) εμπεριέχεται όλο το ψυχικό υπόβαθρο του συνόλου του έργου του T.Williams. Διαβάζοντας το διακρίνει κανείς τον ρημαγμένο Αμερικανικό Νότο, το κραχ του 1929, την κατάπτωση των Aμερικάνων μεσοαστών, τις προσωπικές και οικογενειακές ματαιώσεις, την ψευδαίσθηση ενός χαμένου παραδείσου που συνοδεύει πάντα τις εποχές κρίσης και κατακρήμνισης των μεσοστρωμάτων. Έχει πίσω του την προσωπική οικογενειακή τραγωδία του συγγραφέα και την συνειδητοποίηση της ιδιαιτερότητάς του, μια αυταρχική μητέρα, έναν χαμένο πατέρα, μια αγαπημένη αδερφή με ψυχική ασθένεια, χαμένη στον ευάλωτο εσωτερικό της κόσμο που θα υποστεί λοβοτομή λίγο αργότερα, όταν αυτός θα λείπει και που θα τον γεμίσει ενοχές.

Ο «Γυάλινος Κόσμος» του Williams, όπως παρουσιάζεται στα μάτια των αναγνωστών, είναι μια ιστορία ξεχωριστή, που πλημμυρίζει τον αναγνώστη με συναισθήματα και συμπάθεια για τους ήρωες. Πρόκειται για τρεις ανθρώπους εγκλωβισμένους, οι οποίοι καταφεύγουν στη φαντασία ή την ψευδαίσθηση για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα. Τα όνειρα που συνθλίβονται από το Χρόνο, οι ματαιωμένες προσδοκίες, το χιούμορ και σαρκασμός, η ανάγκη για αλλαγή είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του βιβλίου που θα καθηλώσουν όποιον αποφασίσει να το διαβάσει.

Ο T.Williams θέλοντας να ξεφύγει εντελώς από την απλή ρεαλιστική αναπαράσταση της ιστορίας, προσπαθεί και καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κείμενο, που μοιάζει με παράσταση ονειρική και συνάμα πολύ ατμοσφαιρική. Άλλωστε ο T. Williams ήταν υπέρμαχος ενός δικού του εξπρεσιονισμού, που το τόνιζε με την χρήση λεζάντων καθ’ όλη την εξέλιξη της ιστορίας. Τελειώνοντας το βιβλίο ο αναγνώστης μένει με την βαθύτατα φιλοσοφημένη απορία για το αν βρίσκεται στον «σωστό κόσμο» ή αν έχει εγκλωβιστεί μέσα σε γυάλινους, αποξενωμένους κόσμους.Συμπερασματικά ο «Γυάλινος Κόσμος» αποτελεί ένα από τα έργα που αξίζει να ξεφυλλίσει κάποιος για να λάβει το τελικό μήνυμα «..αυτό το κάτι που προσμένουμε αιώνια, μα πάντα αργεί να έρθει, αυτό το κάτι για το οποίο συνεχίζουμε να ζούμε..» (από το κείμενο)