Ζει μεταξύ Αθήνας και Ύδρας. Η επίσημη σελίδα του στο facebook και ο λογαριασμός του στο intagram, σε αντίθεση με τα συνηθισμένα, είναι γεμάτος μακροσκελή κείμενα και μοναδικές περιγραφές. Μας συστήθηκε με το πρώτο του βιβλίο πριν οκτώ χρόνια, όμως οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα για τον ίδιο όταν έγραψε το best seller παραμύθι «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι». Δύο χρόνια αργότερα, τον βρίσκουμε στην Ύδρα, με καινούριο παραμύθι, καινούριο τραγούδι και την ίδια διάθεση για ζωή και δημιουργία. Καλωσορίζουμε στην παρέα μας τον συγγραφέα Χρήστο Δασκαλάκη και μαζί, το πολυαναμενόμενο παραμύθι του «Το Γονεοτροφείο»!
Είστε η πιο ζωντανή διαφήμιση για το νησί σας, με αμέτρητες φωτογραφίες και καθημερινά stories κατά την παραμονή σε αυτό. Θα το αγαπούσατε το ίδιο αν δεν είχατε καταγωγή από εκεί;
Η Ύδρα έχει μια μοναδική αύρα και μια προσωπικότητα που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. Εδώ πήγα σχολείο, εδώ έκανα τους πρώτους μου φίλους, εδώ είναι ένα κομμάτι της δουλειάς μου και ζει η οικογένεια μου. Όταν ήμουν παιδί ανυπομονούσα να φύγω μακριά. Είχα ανάγκη να δω τι υπάρχει έξω από αυτόν τον μεγάλο βράχο. Τώρα, μετά από πολλά ταξίδια και μοναδικές εμπειρίες, επιστρέφω συνειδητά και νιώθω ευλογημένος για την καταγωγή μου.
Τι έχει να προσφέρει η Ύδρα σαν προορισμός και τι προσέφερε σε εσάς σαν άνθρωπο και σαν συγγραφέα;
Η Ύδρα, δεν είναι απαραίτητα ένα μέρος για όλους. Αν αγαπάς τη φασαρία, το ξενύχτι και την «επιφανειακή» ζωή, καλύτερα να προτιμήσεις ένα άλλο νησί. Αν πάλι αγαπάς τους περιπάτους, το διάβασμα, την ηρεμία, την άγρια ομορφιά και την απλότητα των πραγμάτων, η Ύδρα θα γίνει το απάγκιο σου. Ο κοσμοπολίτικος αέρας που αποπνέει και η διακριτική αρχοντιά, προσελκύει κάθε χρόνο προσωπικότητες από κάθε χώρο της τέχνης που έρχονται στο νησί για να το δουν αλλά, κυρίως, για να μην τους δουν… Η Ύδρα σε έμενα, ως παιδί, προσέφερε τον «πόνο» που χρειαζόμουν για να μάθω να εκφράζομαι και τη «δυσκολία» που χρειαζόταν για να μάθω να προσπαθώ περισσότερο.
Ζώντας κάθε καλοκαίρι στην Ύδρα, έχει τύχει να δείτε ή να συσχετιστείτε με κάποια διεθνή προσωπικότητα από όλες αυτές που επισκέπτονται το νησί;
Στο νησί, η εταιρεία μας, που εδρεύει στην Αθήνα, διατηρεί ένα κατάστημα που λειτουργεί μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Εδώ και 23 χρόνια λοιπόν που συνεργάζομαι με την διεθνή Ελληνίδα και προσωπική μου φίλη Έλενα Βότση, είχα τη χαρά να συναντήσω και να διατηρήσω σχέσεις με υπέροχους ανθρώπους που μέχρι τώρα έβλεπα μόνο στην τηλεόραση ή στα περιοδικά. Ανθρώπους που συνάντησα στο κατάστημα μας και με βοήθησαν με τα χρόνια να απομυθοποιήσω καταστάσεις και να εκτιμήσω συμπεριφορές. Στην αρχή ήταν λίγο περίεργο, ειδικά όταν είσαι ένα παιδί μεγαλωμένο στην επαρχεία, αλλά η συμπεριφορά, η ευγένεια και η σεμνότητα τους με έκανε να μάθω πολλά και να εκτιμήσω ακόμα περισσότερα.
Μπορείτε να ονομάσετε κάποιους από αυτούς;
Θα μπορούσα μόνο να αναφέρω αυτούς που με εντυπωσίασαν περισσότερο. Πριγκίπισσα Νταϊάνα, Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, Ρόμπιν Ουίλιαμς.
Τι σας έκανε εντύπωση από αυτές τις επαφές;
Ότι οι βασιλείς είναι πιο ευγενικοί από τους σταρ του Χόλυγουντ, ότι οι εκατομμυριούχοι είναι πιο απλοί ακόμα και από εμάς τους απλούς και ότι είναι πιο εύκολο να βρεθείς στο 60 μέτρων γιοτ ή το ελικόπτερο ενός ξένου μεγιστάνα, παρά στο νοικιασμένο σκάφος ενός Έλληνα που πιστεύει πως το να μιλάς στον ενικό είναι δείγμα εξουσίας…
Χρησιμοποιείτε κάποιες από αυτές τις εμπειρίες σας σαν υλικό για τις ιστορίες σας;
Όχι. Η προσωπική μου ζωή και η συγγραφή είναι ένα τελείως διαφορετικό κομμάτι από τη δουλειά μου. Η ζωή μου είναι λιτή ακριβώς όπως είναι και η γραφή μου. Η δουλειά μου από την άλλη έχει αρκετή «χρυσόσκονη». Ξέρω όμως ότι αυτό το κομμάτι της ζωής μου είναι δανικό. Όταν κλείνει η πόρτα πίσω μου, σβήνουν μαζί και τα «φώτα». Οπότε αυτές οι εμπειρίες, αν και χρήσιμες, δεν έχουν κάτι παραπάνω να μου δώσουν εκτός από το να μου θυμίζουν την αληθινή ουσία της ζωής.
Ποια είναι η ουσία της ζωής για εσάς;
Να είσαι χαρούμενος που υπάρχεις και να νιώθεις ευγνωμοσύνη με όσα έχεις. Να μένεις στα απλά, να τα κατανοείς και να τα απολαμβάνεις. Να μπορείς να γελάς με μια παρέα φίλων έχοντας στο ένα χέρι ένα σουβλάκι και στο άλλο μία παγωμένη μπύρα. Να κοιτάς τα παιδιά που σε προσπερνούν με το ποδήλατό τους και να ανοίγει η ψυχή σου με τη χαρά τους. Να συγχωρείς και να ονειρεύεσαι. Να αγαπάς τις στιγμές και τους ανθρώπους. Να δέχεσαι, να ακούς, να μοιράζεσαι, να ζεις…
Ας πάμε λοιπόν σε αυτό το τελευταίο βιβλίο. Εκδόσεις Άγκυρα, εικονογράφηση Βασίλης Παπατσαρούχας και τίτλος: «Το Γονεοτροφείο». Τι έχετε να μας πείτε για το καθένα από τα παραπάνω;
Εκδόσεις Άγκυρα: Φέτος συμπληρώνουν 130 χρόνια εκδοτικής πορείας. Μεγάλη η τιμή να ανήκω στην πιο παλιά και ιστορική εκδοτική οικογένεια. Το έχω πει και στο παρελθόν, δεν θα ξεχάσω ποτέ το μικρό σήμα της άγκυρας που κοσμούσε το αγαπημένο μου βιβλίο ως παιδί, την «Καλύβα του Μπάρμπά Θωμά». Που να φανταστώ ότι σχεδόν 30 χρόνια από τότε, το ίδιο σύμβολο θα κοσμούσε το εξώφυλλο και ενός δικού μου βιβλίου. Βασίλης Παπατσαρούχας: Τι να τολμήσω να πω εγώ για τον άνθρωπο που έχει πάρει δύο Κρατικά βραβεία εικονογράφησης. Ο Βασίλης γέμισε το βιβλίο μας με τέχνη, με εικόνες άκρως μοναδικές, συμβολικές, ποιητικές θα έλεγα. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι η κάθε μία από τις δέκα εικόνες του βιβλίου, είναι ένας συλλεκτικός ζωγραφικός πίνακας που φιλοτεχνήθηκε αποκλειστικά για την ιστορία μας. «Το Γονεοτροφείο»: ένα παραμύθι για παιδιά, για όσους υπήρξαμε παιδιά, για γονείς, μα κυρίως, για όσους αναζητούν μια ζεστή αγκαλιά στη ζωή τους.
Αληθεύει ότι αυτό το παραμύθι ήταν μια δική σας ανάγκη να γράψετε μια ιστορία που να αφορά και τους μεγάλους;
Όντως! Ήθελα πάντα να γράψω ένα παραμύθι που να αφορά και εμάς τους ενήλικες. Και με το «Γονεοτροφείο» νομίζω τα καταφέραμε. Και νιώθω ένα είδος δικαίωσης για την αποδοχή που έχει λάβει αυτό το βιβλίο. Ειδικά από γονείς και εκπαιδευτικούς. Σε ένα παραμύθι που φαινομενικά είναι παιδικό, αν καταφέρεις να συγκινήσεις έναν ενήλικα αυτό για εμένα είναι ευλογία.
Σε τι διαφέρει το «Γονεοτροφείο» από τα δύο προηγούμενα παραμύθια σας;
Δεν το έχω σκεφτεί αυτό είναι η αλήθεια. Θα έλεγα ότι ίσως διαφέρει στην «παιδικότητα». Αυτό που παρατηρώ όταν επισκέπτομαι σπίτια φίλων είναι ότι, ενώ τα δύο προηγούμενα παραμύθια μου είναι μαζί με τα παιχνίδια των παιδιών τους, το «Γονεοτροφείο» είναι σε μια πιο ενήλικη και περίοπτη θέση. Σαν να έχει μια μεγαλύτερη βαρύτητα. Ίσως επειδή είναι πιο καλλιτεχνικό αισθητικά και η ιστορία του αγγίζει και ενήλικα θέματα. Υποθέσεις κάνω…
Εκτός από παραμύθια, θεατρικά έργα, ποιήματα και στίχους, τραγουδάτε επίσης. Το απολαμβάνετε το ίδιο ή γίνεται μόνο για τις ανάγκες του εκάστοτε βιβλίου σας;
Το τραγούδι είναι ένα κομμάτι των σπουδών μου. Και παρόλο που ήμουν πειραχτήρι στο ωδείο, ευτυχώς κάτι έμεινε από την όλη εμπειρία.
Μου αρέσει ακόμα να τραγουδώ. Όχι εύκολα δημοσίως, αλλά σίγουρα με χαρά όταν πρόκειται για τα δικά μου τραγούδια. «Το Γονοετροφείο» μας ενέπνευσε για δύο τραγούδια μέχρι τώρα. Το τρυφερό «Αγάπη πάντα ήσουν» και το κεφάτο «Τι να’ ναι αυτό» που θα ακούσουμε εδώ για πρώτη φορά. Και τα δύο με την υπέροχη μουσική της προσωπικής μου φίλης, Λίας Σταυροπούλου.
Τι εύχεστε για το μέλλον;
Να μη χάσουμε τη διάθεση μας να ονειρευόμαστε και να κοιτάμε μπροστά. Να είμαστε ενωμένοι, αισιόδοξοι και να απολαμβάνουμε την απλότητα των πραγμάτων. Προσωπικά, εύχομαι να περάσει ανώδυνα κάθε «εφιάλτης» της ζωή μας και σύντομα να είμαι ξανά κοντά στα παιδιά, στα σχολεία και τις παρουσιάσεις των βιβλίων μου που τόσο πολύ μου έχουν λείψει. Κι αν το «όνειρο» αργήσει, δεν πειράζει. Όλο και κάτι έχει να μας διδάξει αυτή η αναμονή…
Κατά το διάστημα των γιορτών έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, το Νεκροταφείο Ζώων αλλά για κάποιο λόγο το εξώφυλλο του είναι γραμμένο ανορθόγραφα (όπως διαπίστωσα διαβάζοντας αυτό συμβαίνει επειδή αυτή την επιγραφή που αποτελεί τον τίτλο του βιβλίου στην ιστορία την έχουν γράψει παιδιά). Ξεκίνησα την ανάγνωση τρεις μέρες πριν από τα Χριστούγε...
Ένα βιβλίο έξυπνο και παιχνιδιάρικο για ένα σύγχρονο θέμα που μας αφορά όλους: την προστασία του πλανήτη.
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή και μέσα από ένα παιχνίδι που πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο αναγνώστης, το παιδί μαθαίνει για τη μείωση της κατανάλωσης της ενέργειας, την εξοικονόμηση του νερού, τη διαχείριση των απορριμμάτων...
Ο εισαγγελέας Χάννο Στιφέινις καλείται να ξεσκεπάσει τους φόνους που λαμβάνουν χώρα στο Κένιξμπεργκ της Ανατολικής Πρωσίας, εν έτη 1804. Αφήνοντας προσωρινά την οικογένεια του να τον περιμένει, μετακομίζει στον τόπο των εγκλημάτων. Καθίσταται όμως δύσκολο γι’ αυτόν να ξετυλίξει την άκρη του νήματος, καθώς δεν έχει στα χέρια του βάσιμες αποδείξεις γι’ αυτά πο...
Το βιβλίο αυτό έπεσε στα χέρια μου λίγο πριν μαθευτεί ότι βγαίνει στους κινηματογράφους και η ομώνυμη ταινία – η οποία ομολογουμένως μου φάνηκε αδιάφορη , παρ’ότι πιστή σε κομβικά σημεία του βιβλίου .
«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» είναι ένα ρομαντικό και ταυτόχρονα κυνικό μυθιστόρημα του 1925 από τον συγγραφέα Φ. Σκοτ Φίτζεραλντ...
Νομίζω ότι στο βιβλίο αυτό το Game of Thrones συναντά τους Αγώνες Πείνας. Διαβάζοντάς το αισθάνθηκα ότι η Victoria Aveyard έχει πάρει πολλά στοιχεία από αγαπημένες ιστορίες δημιουργώντας όμως κάτι νέο και πολύ πολύ ενδιαφέρον.
Περιληπτικά αναφέρω τα εξής: στον κόσμο της Μάρε Μπάροου υπάρχουν δύο ''κατηγορίες'' ανθρώπων, αυτοί που έχουν κόκκινο αίμα και αυτ...
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου τα συναισθήματα είναι έντονα καθώς ξεκινάει με ένα τροχαίο στο οποίο σκοτώνεται ο πεντάχρονος Τζέικομπ ενώ ο οδηγός εξαφανίζεται. Δεν χρειάζονται παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ανατραπούν τα δεδομένα στη ζωή ενός ανθρώπου....
Δεν γίνεται να διαβάσεις αυτό το βιβλίο και να μην σε επηρεάσει!
Σε κάνει να βλέπεις τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία. Όσο απογοητευμένος κι αν νιώθεις, διαβάζοντας το βιβλίο αυτό του Μπουσκάλια, αλλάζεις. Θυμάσαι πράγματα που ήξερες αλλά δεν τους έδινες σημασία. Μαθαίνεις πράγματα που δεν ήξερες, για τον εαυτό σου, για τους άλλους...
Τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Όλο και περισσότεροι πολίτες πριν να πετάξουν μια συσκευασία αναρωτιούνται αν θα την πετάξουν στον κάδο σκουπιδιών ή αν θα την ανακυκλώσουν. Ολοένα και περισσότερος κόσμος μαθαίνει τι ανακυκλώνεται και τι όχι. Πόσο σίγουροι...
Η γαστρονομία αποκαλείται μερικές φορές η τέχνη του φαγητού. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ένα στυλ μαγειρέματος από μια συγκεκριμένη περιοχή. Με άλλα λόγια, η γαστρονομία αναφέρεται συχνά σε τοπικό φαγητό και κουζίνα....
Οι πλημμύρες αποτελούν τη δεύτερη πιό συχνή φυσική καταστροφή, μετά τις δασικές πυρκαγιές. Πλημμύρα συμβαίνει λόγω ραγδαίων βροχοπτώσεων και ισχυρών καταιγίδων, από το ανέβασμα της στάθμης των ποταμών ή από το λιώσιμο χιονιού. Συμβαίνει επίσης από υποχώρηση φραγμάτων και στην περίπτωση αυτή οι συνέπειες είναι πολύ μεγάλες. Η πλημμύρα από φυσικά αίτια είτε πα...
Μπορεί η ψυχολογία μας να επηρεαστεί θετικά ή αρνητικά από τα χρώματα;
Πολλοί γιατροί και ειδικοί ψυχικής υγείας, μετά από μελέτη πολλών ετών, κατέληξαν στο γεγονός πως τα χρώματα έχουν την δύναμη να προκαλέσουν συναισθηματικές αντιδράσεις και να επηρεάσουν την διάθεσή μας.
Για πολλούς αρχαίους πολιτισμούς η χρωμοθεραπεία αποτελούσε μέρος...
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί αναθεωρημένο και εμπλουτισμένο το βιβλίο της έγκριτης ψυχολόγου – παιδοψυχολόγου Αλεξάνδρας Α. Καππάτου, Εμπιστευτείτε τους εφήβους, εμπιστευτείτε τη ζωή!, με σκοπό να λύσει τις απορίες κάθε γονιού με παιδιά 10-21 ετών. Ένας πολύτιμος συνοδοιπόρος που θα σας συνοδεύει στο συναρπαστικό ταξίδι της εφηβείας των παιδιών σας.
...
Δίδυμοι Θρύλοι (Legend)
Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο δίδυμων γκάνγκστερ, που θεωρούνται από τους πιο διαβόητους εγκληματίες στην ιστορία της Βρετανίας, και το πως έστησαν την αυτοκρατορία του οργανωμένου εγκλήματος τους στο Ανατολικό Λονδίνο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Χέλγκελαντ, Πρωταγωνιστούν: Τομ Χάρντι, Έμιλι Μπρ...
Το Θέατρο Μεταξουργείο παρουσιάζει την παράσταση «ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ ΤΗΣ ΧΑΡΛΕΫ & Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΚΗΣ», που αν και ξεκίνησε για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων λίγο πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Πρόκειται για δύο συγκλονιστικούς μονολόγους του Βασίλη Κατσικονούρη «To μπουφάν της Χάρλεϋ ή πάλι καλά» και «Ο Μάκης» σε μια παράσταση...
Ένα υπέροχο banoffee χωρίς να βράζετε το γάλα με τις ώρες μέχρι να γίνει καραμέλα. Μια γευστική πανδαισία, ένα πεντανόστιμο γλυκό που σίγουρα θα το απολαύσετε....
Οι επόμενοι μήνες θεωρούνται και οι πιο ψυχροί του χειμώνα. Από εδώ και πέρα η θερμοκρασία δε θα μας κάνει το χατίρι οπότε πρέπει να σκεφτούμε έξυπνους τρόπους και ταυτόχρονα στυλάτους ώστε το σπίτι μας να είναι ζεστό και φιλικό....
Από μικροί όταν κρυολογούσαμε μας έκαναν εντριβές με αυτή την καυτή (και για άλλους παγωμένη) κρέμα Vicks, στο θρυλικό μπλε βαζάκι. Όταν μας την άπλωναν στο στέρνο και την πλάτη τότε ως δια μαγείας η μύτη ξεβούλωνε, κοιμόμασταν βαθιά και το επόμενο πρωινό ήμασταν "περδίκι".
Σήμερα έχουμε πλέον την δυνατότητα να παρασκευάζουμε το Vicks μόνοι μας παίρνοντας...