Περί ανάγνωσης

Ελίνα Μεσσολωρά06-11-2016

Υπάρχουν φορές που ξεκινάς να διαβάσεις ένα βιβλίο χωρίς να ξέρεις καλά καλά τι περιμένεις από αυτό. Παραδείγματος χάριν, διαβάζοντας την περίληψη σου δημιουργούνται κάποιες απαιτήσεις και κάποιες προσδοκίες. Άλλες φορές κρίνεις ότι δεν σου κάνει, άλλες φορές κρίνεις ότι ναι μεν δεν σου κάνει, αλλά γιατί όχι; Δεν χάνεις τίποτα να δώσεις στον συγγραφέα μια ευκαιρία. Φυσικά αυτά είναι ανεξάρτητα πάντα από τον λόγο που γίνεται για το εκάστοτε βιβλίο. Αυτά όλα σχετίζονται με τα δικά σου γούστα και τις δικές σου αναγνωστικές τάσεις και κλίσεις. Ωστόσο, δεν είναι λίγες και οι φορές που ένα βιβλίο μπορεί αρχικά να μην σε ενθουσιάσει ή να φαίνεται πως δεν έχει τις προδιαγραφές να το κάνει αλλά στην πορεία να σε αφήνει άφωνο, τόσο στην πλοκή όσο και στην ίδια την γραφή.

Αυτό άλλωστε δεν είναι ένα από τα συναρπαστικά των βιβλίων; Το γεγονός δηλαδή ότι δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις και πως αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεσαι ή αντικρίζεις τον κόσμο. Κάτι που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα και τις σχέσεις που αναπτύσσουμε μεταξύ μας. Εξάλλου, η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, λένε…

Υπάρχουν τόσα πολλά είδη συναρπαστικών βιβλίων, εννοώντας όχι την συναρπαστική πλοκή αλλά τον ιδιαίτερο τρόπο που ο συγγραφέας σε κάνει να τον αγαπήσεις και να τον διακρίνεις από τους υπόλοιπους. Επιπλέον, υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να αγαπήσεις ένα βιβλίο: από την ιστορία που αφηγείται, από το περιεχόμενό του γενικά , αλλά και από τις σκέψεις που σου δημιουργεί , το πώς κατακλύζει τη φαντασία σου, το πώς σε καθηλώνει να το επεξεργάζεσαι ακόμα κι όταν το κρατάς κλειστό. Και δεν είναι τόσο το ότι σε κρατά σε αγωνία προσπαθώντας να ανακαλύψεις τι θα γίνει στη συνέχεια, όσο το ότι βάζεις τον εαυτό σου μέσα στην ιστορία ή μέσα στα λεγόμενα του συγγραφέα (στην περίπτωση που δεν πρόκειται για ιστορία). Προσπαθείς να καταλάβει πως σκέφτεται, με ποια λογική γράφει αυτά που γράφει (αν υπάρχει λογική δηλαδή γιατί καμιά φορά η συγγραφή είναι εμμονή και πάθος και τότε τα ηνία τα έχει η ψυχή και φυσικά το χέρι. )

Ο Oscar Wilde έχει πει πως διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο είναι σαν να συνομιλείς με τους σοφούς νεκρούς. Και δεν έχει άδικο, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτά που γράφουμε και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο είναι ένα σύμπλεγμα επιρροών όλων όσων έχουμε διαβάσει/δει/ακούσει/ζήσει.

Το σίγουρο είναι πως κάθε ανάγνωση είναι ένα ταξίδι.