Tα 10 πιο επικίνδυνα ψυχοφάρμακα, για βίαιη συμπεριφορά

15-10-2015

Το Ινστιτούτο Ασφάλειας Φαρμακευτικών Πρακτικών (The Institute for Safe Medication Practices – ISMP), προσφάτως δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό PloS, μια επιστημονική μελέτη η οποία καταδεικνύει ποιες είναι εκείνες οι φαρμακευτικές ουσίες που προκαλούν στους λήπτες τους την εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών. Μεταξύ των δέκα πιο επικίνδυνων από αυτές περιλαμβάνονται τα αντικαταθλιπτικά Pristiq (desvenlafaxine), Paxil (paroxetine) και Prozac (fluoxetine).

Έχουν εγείρει έναν έντονο προβληματισμό, οι ακραία αρνητικές παρενέργειες πολλών δημοφιλών αντικαταθλιπτικών και νευροληπτικών, καθώς, οι ουσίες αυτές, όχι μόνο προκαλούν σημαντικά προβλήματα υγείας στους χρήστες τους, αλλά αποτελούν και μια σημαντική κοινωνική απειλή.

Η μελέτη του ISMP, αναφέρει ότι σύμφωνα με το σύστημα καταγραφής παρενεργειών, του οργανισμού FDA (Ομοσπονδιακός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων ΗΠΑ), πολλά δημοφιλή φάρμακα έχουν συνδεθεί αιτιακά ακόμη και με αυτοκτονίες.

Στον κατάλογο των δέκα επικινδυνότερων από αυτά, περιλαμβάνονται μαζί με αντικαταθλιπτικά και άλλα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση, της αϋπνίας, της διαταραχής υπερκινητικότητας και ελλειμματικής προσοχής, της ελονοσίας και του καπνίσματος.

Όπως αναφέρεται στην ηλεκτρονική έκδοση του TIME, ο κατάλογος των δέκα πιο επικίνδυνων φαρμάκων, είναι ο ακόλουθος:

10. Desvenlafaxine (Pristiq) – Ένα αντικαταθλιπτικό που επηρεάζει τη σεροτονίνη και τη νοραδρεναλίνη. Αυτό το φάρμακο έχει 7,9 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά στο χρήση, από ότι άλλα φάρμακα.

9. Venlafaxine (Effexor) – Είναι ένα αντικαταθλιπτικό που χρησιμοποιείται για την αγχώδη διαταραχή. Η πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά είναι 8,3 φορές μεγαλύτερη, από ό,τι άλλα φάρμακα.

8. Fluvoxamine (Luvox) – Ένα φάρμακο επιλεκτικός αναστολέας μη αναστροφής σεροτονίνης (SSRI) με 8,4 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα πρόκλησης βίαιης συμπεριφοράς, από ό,τι άλλα φάρμακα.

7. Triazolam (Halcion) – Είναι μια βενζοδιαζεπίνη για την αϋπνία, με πιθανότητα 8,7 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

6. Atomoxetine (Strattera) – Ένα φάρμακο για το ADHD με πιθανότητα 9 φορές μεγαλύτερη να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

5. Mefoquine (Lariam) – Ένα φάρμακο για την ελονοσία με 9,5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

4. Amphetamines – Είναι η γενική κατηγορία φαρμάκων που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του ADHD με πιθανότητα 9,6 φορές μεγαλύτερη να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

3. Paroxetine (Paxil) – Ένα αντικαταθλιπτικό τύπου SSRI με πιθανότητα 10,3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ότι άλλα φάρμακα. Επίσης, συνδέεται με σοβαρά στερητικά συμπτώματα και γενετικές βλάβες.

2. Fluoxetine (Prozac) – Είναι ένα δημοφιλές αντικαταθλιπτικό τύπου SSRI με πιθανότητα 10,9 φορές να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

1. Varenicline (Chantix) – Είναι ένα φάρμακο κατά του καπνίσματος με την σοκαριστική – 18 φορές μεγαλύτερη – πιθανότητα να προκαλέσει βίαιη συμπεριφορά, από ό,τι άλλα φάρμακα.

Τη σταδιακή μείωση του όγκου του εγκεφάλου προκαλούν τα φάρμακα που χορηγούν οι ψυχίατροι σε άτομα που πάσχουν από ψυχώσεις, σύμφωνα με έρευνα που έκαναν Αμερικανοί επιστήμονες. Προς το παρόν πάντως συνιστούν στους γιατρούς να μην κάνουν αλλαγές στις φαρμακευτικές συνταγές. Εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια υπήρχαν οι ενδείξεις ότι οι σχιζοφρενείς έχουν κατά μέσο όρο μικρότερο εγκέφαλο (περίπου 5 – 7%) συγκριτικά με το μέσο όρο του πληθυσμού. Αυτό που δεν ήτανε γνωστό ήταν αν για τη συρρίκνωση αυτή ευθύνεται η ίδια η ασθένεια ή τα φάρμακα.

Η νέα έρευνα με επικεφαλή τον Αμερικάνο νευροεπιστήμονα και ψυχίατρο Μπενγκ Τσουν Χο του πανεπιστημίου της Αϊόβα, δείχνει πως τελικά τα αντιψυχωσικά φάρμακα παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.

Χρησιμοποιώντας την τεχνική της μαγνητικής σε 211 ασθενείς για περίπου 7 χρόνια οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως η διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής, σε συνδυασμό με το είδος των φαρμάκων και τη δοσολογία, επηρεάζουν αρνητικά και το συνολικό όγκο του εγκεφάλου και ειδικότερα τη φαιά ουσία του εγκεφάλου. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο ψυχιατρικό περιοδικό «Archives of General Psychiatry» του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου.

ΗΠΑ: «Μπουκώνουν» τα παιδιά με ψυχιατρικά φάρμακα: Τον Ιούλιο, η εφημερίδα Washington Post σημείωνε ότι οι Αμερικανικές επιχειρήσεις αποθησαυρίζουν ποσά-ρεκόρ, συνολικά 1,8 τρις δολάρια, περιμένοντας επενδυτικές ευκαιρίες. Την ίδια στιγμή, καταγραφόταν ότι αριθμός-ρεκόρ παιδιών στην Αμερική λαμβάνουν με συνταγή ψυχιατρικά φάρμακα, ακόμη και σε πολύ τρυφερές ηλικίες. Τα δύο γεγονότα, υποστηρίζει σε άρθρο της η Σούζαν Ρόζενταλ, Καναδή γιατρός, συγγραφέας και μαχητική σοσιαλίστρια, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η τάξη των επιχειρηματιών –γράφει η Ρόζενταλ– έκλεψε τα τρισεκατομμύριά της εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες κι αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα, κλέβει κι από τα παιδιά τους.

Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονική συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού. Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να «συμμορφώνονται». Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους–τονίζει η Ρόζενταλ.

Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά. Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η γνωστή και αμαρτωλή FDA (U.S. Federal Drug & Food Administration, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου Φαρμάκων & Τροφίμων των ΗΠΑ) σε έκθεσή της διαπίστωνε ότι η συνταγογράφηση αντιψυχωσικών σε παιδιά 0-17 ετών αυξήθηκε 22% τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Η FDA ερεύνησε έξι αντιψυχωσικά φάρμακα: τα Seroquel® (quetiapine)· Zyprexa® (olanzapine)· Risperdal® (risperidone)· Abilify® (aripiprazole)· Geodon® (ziprasidone)· και Invega® (paliperidone).

Το 2008, από τις 32 εκατ. συνταγές αυτών των φαρμάκων, οι 4,8 εκατ. αφορούσαν παιδιά (15% του συνόλου). Την ίδια χρονιά, ένα εκατομμύριο παιδιά έλαβαν με συνταγή αντιψυχωσικά (19% του συνόλου των 5,5 εκατ. ατόμων). Οι αριθμοί ανά ηλικιακή ομάδα:

* 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών,
* 64.664 παιδιά ηλικίας 3-6 ετών,
* 414.451 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών,
* 540.760 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών.

Οι διαγνώσεις για τα βρέφη 0-2 ετών περιλάμβαναν όρους όπως Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής, Ψυχικά/Συμπεριφορικά Προβλήματα, Άλλες Ψυχικές Διαταραχές, Συμπεριφορικά Προβλήματα και Κατάλοιπη Σχιζοφρένεια–η τελευταία διάγνωση συνήθως γίνεται στη βάση «παράδοξων πεποιθήσεων και ασυνήθιστων αντιληπτικών εμπειριών». Ίσως όμως, τονίζει η Ρόζενταλ, μια πιο ακριβής διάγνωση για τα συμπτώματα αυτών των παιδιών θα ήταν «γονεική κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής». Πρόσφατη έρευνα του Urban Institute έδειξε ότι το 7% των βρεφών ηλικίας 9 μηνών ζουν με μητέρες με ψυχολογικά προβλήματα και το 41% με μητέρες που πάσχουν από κάποιας μορφής κατάθλιψη. Τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα μεταξύ των οικογενειών που ζουν στη φτώχεια, στις οποίες είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώνονται κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας. Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα –καταλήγει η Ρόζενταλ– θα ευνοούσε τον πλουτισμό ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών.

Πηγή