Βασκανία και ενέργεια

Αποστόλης Σαμακοβλής08-10-2019

Η βασκανία ή αλλιώς το “Μάτι” ή “Μάτιασμα” το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Επισήμως, λόγω της θρησκευτικής πλειοψηφίας, της Ορθοδοξίας, αναγνωρίζεται κι από την Εκκλησία.

Υπάρχουν πάρα πολλές προσευχές - ευχές οι οποίες αφορούν τη βασκανία. Επίσης, εκτός από τους επίσημους ιερωμένους, υπάρχουν και οι άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζουν τις συγκεκριμένες ευχές, καθώς περνούν στην οικογένεια τους από γενιά σε γενιά. Ή απλά συναντούν στη ζωή τους ανθρώπους που γνωρίζουν τις συγκεκριμένες ευχές και τις μαθαίνουν από εκείνους.

Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν να “ξεματιάζουν”. Σίγουρα θα έχουμε ακούσει ή δει ή βιώσει ένα τέτοιο ξεμάτιασμα, μια τέτοιου είδους εμπειρία.
Εκτός από τη χώρα μας, στη βασκανία πιστεύουν κι αρκετοί άνθρωποι της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής αλλά και της γειτονικής Τουρκίας. Αναφορές για αυτή, τη βασκανία, υπάρχουν σε θρησκευτικά βιβλία, όπως το Κοράνι και τα Ταλμούδ.

Επίσης, όλοι οι λαοί της Μεσογείου έχουν μια κάποια προκατάληψη στους ανθρώπους με ανοιχτόχρωμα μάτια. Λόγω ενός παλιού αστικού θρύλου, οι άνθρωποι με ανοιχτού χρώματος μάτια, είναι εκείνοι που μεταφέρουν το “Μάτιασμα” ευκολότερα στους γύρω τους. Για αυτό το λόγο όλα τα φυλαχτά που προστατεύουν από τη βασκανία έχουν επάνω τους ένα μάτι μπλε χρώματος.

Μια ιστορική αναδρομή θα μας βεβαιώσει ότι, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν και φοβόντουσαν τη βασκανία. Ο Αριστοτέλης μάλιστα ήταν από εκείνους που άρχισαν να ασχολούνται σοβαρά με αυτή, προσπαθώντας να της δώσει μια λογική εξήγηση.

Οι πρόγονοι μας λοιπόν, όχι μόνο πίστευαν και φοβόντουσαν τη βασκανία, αλλά όπως έχει γραφεί, μεγάλοι διανοητές του τότε κόσμου θέλησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Ο φόβος της βασκανίας έφτασε μέχρι και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το κακό “Μάτι” μπορεί να επηρεάσει τόσο τους απλούς αστούς όσο και τους αυτοκράτορες - Καίσαρες, αλλά και τα παιδιά τους.

Έτσι λοιπόν, έχουμε μια συνολική εικόνα για το πώς οι άνθρωποι ανά τους αιώνες αντιμετώπιζαν τη βασκανία.
Στην Ελλάδα του σήμερα, έχει θέση η ίδια ακριβώς άποψη κι αντίληψη; Πρέπει, ή εάν μας φαίνεται λίγο υπερβολική η λέξη πρέπει, χωράει να πιστεύουμε ακόμη και σήμερα στο “Μάτι” και όλα τα δεινά που αυτό φέρνει μαζί του;

Επιστημονικά τουλάχιστον η βασκανία έχει απορριφτεί σαν θεωρία και πράξη. Επιστημονικά δεν εξηγείται, δε νοείται να εξηγήσει κάποιος τον τρόπο που μπορεί μια κακιά σκέψη ή κακιά ενέργεια να επηρεάσει έναν τρίτο άνθρωπο.

Κάτι το απολύτως λογικό και φυσιολογικό, έτσι δεν είναι;

Όμως, αλήθεια θέλουμε να πιάσουμε και να εξετάσουμε το θέμα από την επιστημονική του άποψη;

Αν κοιτάξουμε το θέμα της βασκανίας από μια σφαιρική και ολοκληρωμένη σκοπιά, θα καταλάβουμε το βασικό: πρόκειται απλά για μεταφορά ενέργειας.
Εδώ βεβαίως έρχεται και το αιώνιο ερώτημα της πλάσης: υπάρχει ενέργεια γύρω μας, υπάρχει ενέργεια που μπορεί να μεταφερθεί από άνθρωπο σε άλλο έμβιο όν;
Κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως ναι. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά κάποιον άλλον άνθρωπο, κάποιο ζώο, κάποια κατάσταση, κάτι το οποίο θα εκθειάσει ή θα φθονήσει.

Επιστημονικά αποδεδειγμένα, γνωρίζουμε πως δεν έχουμε κατορθώσει να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο τον εγκέφαλο μας. Δεν το έχουμε κατορθώσει ακόμα τουλάχιστον.

Δε λέω ή δε γράφω ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν τη βασκανία και τη φοβούνται έχουν ανοίξει κάποια μυστική πύλη του μυαλού κι έχουν ξεκλειδώσει τη δυνατότητα να επηρεάζουν ενέργειες. Αλίμονο.

Όμως, ο γίγαντας της διανόησης ο οποίος ακόμη και σήμερα διδάσκεται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, ο Αριστοτέλης, ασχολήθηκε με το “Μάτι” θέλοντας να το εξηγήσει κι ίσως να καταλάβει πώς γεννιέται η επιθυμία κάποιου ανθρώπου να μεταφέρει την ενέργεια της αντιζηλίας ή του φθόνου που τον γεμίζει σε κάποιον άλλον.

Οπότε, σε όποιον άνθρωπο συντάσσεται μαζί με αυτούς που ακόμη και σήμερα πιστεύουν στη βασκανία ή του δοθεί η ευκαιρία να συζητήσει με ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτή, να θυμάται ή να σκεφτεί το παρακάτω:

Η βασκανία είναι απλά το αποτέλεσμα της μεταφοράς μιας μορφής ενέργειας, η οποία αυτή ενέργεια μεταδίδεται από το σκάρτο και φθονερό άνθρωπο σε κάποιον άλλο.
Από την άλλη, η βασκανία μπορεί να προκαλείται κι από τον έντονο θαυμασμό ενός ανθρώπου προς κάποιον τρίτο. Όμως και πάλι αναφερόμαστε σε ενέργεια. Όπως ο φθόνος με τη ζήλια, έτσι κι ο πόθος με την αγάπη (και πολλές φορές με τον έρωτα) μπορούν να μετατραπούν σε ενέργεια.

Κι όπως ξέρουμε από τις εμπειρίες μας, στο σύμπαν υπάρχει η αρνητική και η θετική ενέργεια, απλά για να υπάρχει ισορροπία.

Αν πάρουμε αυτό σαν γεγονός, ο άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί ένα μικρό ψεγάδι του σύμπαντος, δεν αποτελείται κι ο ίδιος από ενέργεια; Κι αν ναι, τότε δεν είναι λογικό να μπορεί να μεταφέρει ένα μικρό της μέρος, θετικό ή αρνητικό, σε κάποιον ή κάπου;

Εδώ θα ανοίξουμε μια τεράστια πόρτα: κατά πόσο μπορεί μια σκέψη να μετατραπεί σε ενέργεια και κατά πόσο όλοι μας είμαστε ενέργεια.
Όμως θα το κάνουμε σε κάποιο άλλο κείμενο.