Αποδράσεις στη φθινοπωρινή Ελλάδα

Λάμπρος Κακογεώργος Εκπαιδευτικός06-10-2019

Καθώς ο Οκτώβρης προχωρά, το ελληνικό φθινόπωρο, αργά, νωχελικά αλλά σταθερά και κυρίως όμορφα, έχει κάνει την εμφάνισή του και εδραιώνεται σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου. Αδιάψευστοι μάρτυρες τα αποδημητικά πουλιά που έχουν ήδη φύγει για χώρες που η βασιλεία του ήλιου συνεχίζεται, οι πρώτες στάλες της βροχής που ξεπλένουν τις σκόνες των πεζοδρομίων και μαστιγώνουν τα κιτρινωπά φύλλα των δέντρων, το αεράκι που έχει γίνει πιο δροσερό και καθιστά τις νύχτες πιο υγρές και τη συνοδεία της ζακέτας απαραίτητη, ο συχνά μουντός, βαρύς, γκρίζος ουρανός που αντιμάχεται τον ήλιο και που συχνά-πυκνά εξαπολύει τις αστραπές ως πύρινες γλώσσες. Ακόμη, οι αδειανές πλέον από κόσμο παραλίες, η ταραγμένη θάλασσα που έχει πάρει ένα χρώμα βαθύ μπλε που δε θυμίζει σε τίποτα τα γαλαζοπράσινα καλοκαιρινά νερά αλλά και το άνοιγμα των σχολείων που πλημμυρίζουν από τους μαθητές.

Μελαγχολία, θλίψη, σκοτάδι θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει με μια πρώτη ματιά και υπομονή μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Όμως, δεν είναι έτσι. Η χώρα μας-το έχω τονίσει πάρα πολλές φορές- έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα που δυστυχώς[και αυτό] δεν το έχει αξιοποιήσει στο βαθμό που θα έπρεπε. Λόγω κλίματος και μορφολογίας, αποτελεί προορισμό κατάλληλο και μαγευτικό για όλες τις εποχές του χρόνου. Ειδικά το φθινόπωρο-το αναφέρω ως προσωπική εμπειρία- αποτελεί μια εξαιρετική εποχή να περιδιαβεί κάποιος τις γωνίες της χώρας μας και να βιώσει, να γευτεί, να απολαύσει εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, παραστάσεις μιας απόκοσμης πραγματικότητας.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιους ιδιαίτερους, μοναδικούς-για μένα τουλάχιστον- προορισμούς όπου το φθινόπωρο γνωρίζει την αποθέωση και βασιλεύει. Θα προτείνω λοιπόν το κομψό Ναύπλιο με το Μπούρτζι, το Παλαμήδι, τα μουσεία, τις άμαξές του και τα στενά σοκάκια του στα οποία τριγυρνώντας μεταφέρεσε νοερά στην εποχή που το Ναύπλιο ήταν η πρωτεύουσα της χώρας. Θα προτείνω την Μεσαιωνική Ναύπακτο με το ενετικό λιμάνι, τα αρχοντικά των Σουλιωτών καπεταναίων και την τόσο άγρια ομορφιά της ορεινής Ναυπακτίας σε απόσταση αναπνοής. Θα προτείνω τη λίμνη Πλαστήρα με τα απέραντα δάση κέδρων, οξιάς και ελάτων να καθρεφτίζονται στα νερά της σαν ένα τοπίο εξωπραγματικό και μοναδικό. Θα προτείνω το αυθεντικό Μέτσοβο εκεί που η παράδοση συνδυάζεται αρμονικά με τη φύση αλλά και με τον κοσμοπολιτισμό που τα πλήθη των επισκεπτών γεννούν είτε επισκέπτονται το οινοποιείο Αβέρωφ ή τα ταβερνάκια της περιοχής. Θα προτείνω την Ελάτη Τρικάλων που οφείλει το όνομά της στο μεγαλύτερο δάσος ελάτης στην Ελλάδα που μαζί με τα παραδοσιακά αρχοντικά που έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία την έχουν καταστήσει Αυστρία της Ελλάδας. Θα προτείνω το Καρπενήσι με τη φύση που οργιάζει και τα χωριά του σε απόσταση αναπνοής να έχουν ήδη φορέσει τα χειμωνιάτικα, παραδοσιακά φορέματά τους και να έχουν σερβίρει το σπιτικό τσίπουρο. Θα προτείνω την ορεινή Αρκαδία με τα χωριά της σκαρφαλωμένα στα βουνά σαν τοιχογραφία που στολίζει τον τοίχο ενός μουσείου και τραβά την προσοχή και του πιο ανίδεου επισκέπτη. Θα προτείνω...

Θα μπορούσα να προτείνω άπειρα μέρη σε όλη την ελληνική επικράτεια όπου το φθινόπωρο αφήνει τα αποτυπώματά του, τα ίχνη του ανεξίτηλα. Όμως , θα σταματήσω εδώ αφενός γιατί δεν έχω την παραμικρή πιθανότητα να καλύψω όλες τις επιλογές αφετέρου γιατί πολλές φορές η απόλυτη μαγεία προκύπτει μέσα από την περιπλάνηση και τυχαία ανακάλυψη άγνωστων τόπων. Σας το εύχομαι ολόψυχα στις εξορμήσεις σας. Καλό φθινόπωρο.