Και ύστερα από αρκετό καιρό, βρίσκεσαι ξανά στην γενέτειρά σου, την πόλη όπου μεγάλωσες, πήγες σχολείο, έζησες τους πρώτους σου έρωτες και τελικά επέλεξες να αφήσεις, για να ανοίξεις τα φτερά σου, να ζήσεις τις εμπειρίες σου και να γνωρίσεις νέους ανθρώπους που ζουν πέρα από αυτή.
Γυρίζοντας πίσω στην πατρίδα μου ύστερα από χρόνια (έτσι συνηθίζω να αποκαλώ την πόλη μου σε όσους με ρωτούν, ιδίως μετά τη διαμονή στα ξένα..) για να περάσουν οι γιοι μου τις καλοκαιρινές μας διακοπές με τους παππούδες και όλοι μας να απολαύσουμε τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου πριν την έναρξη μιας ακόμη απαιτητικής σχολικής χρονιάς, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού και στο βάθος της καρδιάς μου μια γλυκιά ανυπομονησία και λαχτάρα. Ήθελα πάλι να απολαύσω το γνώριμο περιβάλλον του πατρικού μου με τις ατελείωτες συζητήσεις γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι, να ξαναβγώ στη γειτονιά όπου παλιά έπαιζα με τους φίλους μου και να τη συστήσω τώρα στα δικά μου παιδιά, να περπατήσω στις οδούς που μικρή δεν έδινα σημασία για το ποια μαγαζάκια φιλοξενούσαν άλλα τελικά με τα χρόνια άντεξαν στη μνήμη και αποδείχθηκαν αβίαστα σύμμαχοι μιας καθημερινότητας. Της δικής μου καθημερινότητας, αυτής που καθόρισε τις ανεξίτηλες και όμορφες αναμνήσεις μου, και που κάθε φορά, όταν έρχομαι στην πόλη μου, επιδιώκω να ανασαλεύω.
Οι κοντινές βόλτες με τα αγόρια στο σχολείο της γειτονιάς για να παίξουν, το απογευματινό περπάτημα που το επιδιώκεις για την γυμναστική μεν αλλά σε χαλαρώνει δε γιατί το μυαλό σου ταξιδεύει μέσα από τα σοκάκια και τις μυρωδιές της πόλης, η πρωινή διαδρομή για τα ψώνια του σπιτιού όπου οι παλιοί γνώριμοι στο δρόμο θα σε γνωρίσουν και θα κοντοσταθούν να σου μιλήσουν, με έφεραν αναπόφευκτα σε επαφή με τις παρέες μου από τα μαθητικά μου χρόνια.
Παλιές συμμαθήτριες με τις οποίες μοιραστήκαμε τις ίδιες αίθουσες στο Λύκειο και τα ίδια μαθητικά θρανία, που έχοντας κοντά τους πολλάκις αναρωτηθεί, ανακουφιστεί, προβληματιστεί, ονειρευτεί και που πάνω απ’ όλα ασυναίσθητα υπήρξαν μέρος της καθημερινότητας μου, της λύπης ή της χαράς μου.
Ένα μικρό reunion, αυθόρμητο και ασχεδίαστο σε ένα καφέ της πόλης στάθηκε η αφορμή του άρθρου που μάλλον περισσότερο σκέψεις και συναισθηματισμούς εσωκλείει παρά μια οργανωμένη σύνθεση όπως τα συνηθισμένα. Πώς ξανασυστηθήκαμε, πώς ξαναγνωριστήκαμε, πώς τα παιδιά μας έδεσαν αρμονικά σε γέλια και παιχνίδι μεταξύ τους ποτέ δεν κατάλαβα και ούτε και πρόλαβα να σκεφτώ. Η νέα γενιά μας, αυτά τα αγγελούδια που πολλά από τις εμπειρίες και την σοφία μας θα τους κατηχήσουμε, χωρίς προσπάθεια βρήκαν τους συνδετικούς τους κρίκους, ιδίως βλέποντας εμάς τις παλιές συμμαθήτριες να απολαμβάνουμε τη συντροφιά η μία της άλλης σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Σαν ταινία κινηματογραφική πέρασαν από μπροστά μου τα πρόσωπα, τα άγχη του διαβάσματος και των διαγωνισμάτων, οι εκδρομές, τα πάρτι, οι Σαββατιάτικες έξοδοι, οι κρυφοί έρωτες και οι ατελείωτες τότε συζητήσεις, αυτές που κάνεις στα δεκάλεπτα διαλείμματα αλλά φροντίζεις να συνεχίσεις με χαμηλή φωνή-για να μην ακούσουν οι γονείς –στο σταθερό τηλέφωνο του σπιτιού. Και ναι, απολαύσαμε τη γενιά που δεν είχε γνωρίσει ακόμα την κινητή τηλεφωνία αλλά πεισματικά επικοινωνούσε μέσω του σταθερού τηλεφώνου του σπιτιού, εκείνο με το στριφογυριστό καλώδιο, και ενίοτε με τις τηλεκάρτες στον τηλεφωνικό θάλαμο της γειτονιάς.
Τα κορίτσια που είχα αφημένα σε μια άκρη του μυαλού μου, με τα φαρδιά τζιν και πουλόβερ, τα φουσκωτά μπουφάν, τις κοτσίδες, την άγουρη ακόμη εμφάνιση, ξεφύτρωσαν μπροστά μου τώρα ως τρυφερές μαμάδες, επαγγελματίες στη δουλειά τους, περιποιημένες γυναίκες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Δεν μπόρεσα παρά να τις καμαρώσω. Και σε καθεμιά, μέσα από τις κουβέντες μας για τις εμπειρίες τους που έζησαν όλα αυτά τα χρόνια, μετά τα σχολικά, για τους γάμους τους, για το μεγάλωμα των παιδιών τους, για τις σπουδές τους, για τις αντιλήψεις και τον τρόπο ζωής τους κατάφερα να διακρίνω και κάτι που είχε επιβιώσει στην εικόνα και το χαρακτήρα τους από τα παλιά. Το ίδιο τρανταχτό γέλιο, το ίδιο πλάγιο βλέμμα, το συγκρατημένο μειδίαμα, τα γελαστά μάτια, την ίδια κίνηση χεριών όταν μιλάς με στόμφο για κάτι, τον ίδιο εγωισμό, το ίδιο πείσμα, την ίδια τρυφερή αγκαλιά, την ίδια γλυκιά φωνή, το να συμπληρώνει η μία τη πρόταση της άλλης και άλλα πολλά που συζητώντας μαζί τους, τα ανακαλύπτεις ξανά και ξανά και ασυναίσθητα σου έρχονται στο μυαλό συνδυασμένα με εικόνες και αναμνήσεις που είχες χτίσει μαζί τους.
Αναλογιζόμενη το πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια, τα όσα πρόλαβε σε λίγες ώρες να διηγηθεί η μία στην άλλη και συντηρώντας με μια γλυκιά μελαγχολία για λίγο ακόμη την αίσθηση των οικογενειακών διακοπών, έφυγα από την πόλη ενώ το μυαλό μου είχε αναστατωθεί και η καρδιά μου είχε λιγοψυχήσει. Πως γίνεται ακόμη να πονάς τον τόπο σου όταν πια έχεις δημιουργήσει δική σου οικογένεια και δικό σου σπιτικό; Πόσο πια μπορούν να σου λείπουν οι άνθρωποί του αφού έχεις ενηλικιωθεί, έχεις φύγει, έχεις ταξιδέψει, έχεις γνωρίσει νέους ανθρώπους και έχεις δημιουργήσει τη δική σου καθημερινότητα; Πως γίνεται ανθρώπους που είχες να δεις τόσα χρόνια, να σε ξέρουν τελικά τόσο καλά; Να ανακαλύπτεις ακόμη πως υπάρχουν τα κοινά στοιχεία που σε συνέδεαν μαζί τους στο παρελθόν, να γελάς μαζί τους, να συγκινείσαι και να νιώθεις σαν να είχες να τους συναντήσεις από μόλις χθες;;
Κάποτε ο Γάλλος συγγραφέας Adre Maurois είχε αναφέρει: "Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές. Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, θέλεις να τις κρατήσεις αλλά δεν μπορείς..".
Τα δικά μας μαθητικά χρόνια υπήρξαν ένα συνονθύλευμα χαρούμενων αλλά και στενάχωρων στιγμών, μια καθημερινή επαφή ανθρώπων που νοιάζονταν ειλικρινά ο ένας για τον άλλον, που φρόντιζαν ο ένας τον άλλον και που η κάθε στενάχωρη στιγμή γινόταν η αφορμή πολλών καθησυχαστικών συζητήσεων και η κάθε χαρά αποδεικνυόταν η αιτία για γιορτή.
Κανείς δεν μας συμβούλεψε, κανείς δεν μας καθοδήγησε. Κι όμως τις κρατήσαμε αυτές τις στιγμές. Και τις αναπολήσαμε και καταφέραμε πάνω σε αυτές να ξαναχτίσουμε καινούριες. Δεν είναι μελαγχολικές οι ωραίες μας στιγμές. Και ας ήταν φευγαλέες, εμείς τις φυλάξαμε μέσα μας, σιωπηλά. Γιατί πάντα, έστω και με τις ελάχιστες λεπτομέρειες, φροντίσαμε να τις αναφέρουμε στις διασκεδαστικές διηγήσεις μας και στις πιο συναισθηματικές ιστορίες μας, να χαζεύουμε παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες από τις μαθητικές εκδρομές και τα πάρτι, να γελάμε με αυτά αναπολώντας τες και να νιώθουμε τυχεροί που υπήρξαμε μία από τις γενιές που τα έζησε στο έπακρο.
Πάνω απ’ όλα όμως, φροντίσαμε, αν και φευγαλέες οι στιγμές μας, να τις εκτιμήσουμε ως αναμνήσεις. Φροντίσαμε να τις διατηρήσουμε για να δώσουμε στα παιδιά μας ένα στίγμα του παρελθόντος μας και έναν πολύτιμο οδηγό για το μέλλον. Να τα προβληματίσουμε για τους ανθρώπους που συναναστρέφονται και να τα αφυπνίσουμε ώστε στη ζωή τους να απολαμβάνουν τα χρόνια, να ζουν το παρόν τους, να αποκτούν τις εμπειρίες τους και να χτίζουν τις δικές τους μοναδικές μαθητικές αναμνήσεις.
Όταν ακούτε το όνομα Bruce Lee, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο νου; Ίσως κάποια πολεμική τέχνη, έναν σκληρό πολεμιστή που δεν θα δίσταζε να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου άλλου επειδή τα έβαλε με αυτόν ή την οικογένειά του. Αυτοί όμως ήταν μόνο κάποιοι από τους ρόλους τους οποίους ενσάρκωνε. Ο Bruce Lee δεν κατείχε τέλεια μόνο τις πολεμικές τέχνες,...
Μία ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της, μία σημαντική αλλά και δύσκολη χρονιά, μία χρονιά που κρίθηκαν και θα κριθούν πολλά για τη χώρα μας. Τέτοιες ημέρες, καλό είναι να φέρνουμε στο μυαλό μας καταστάσεις και ανθρώπους που δεν είναι ευνοημένοι και τυχεροί όπως εμείς.
Υπάρχουν χίλια-δυο παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων. Το μόνο που πρέπει...
Σε ολόκληρη τη ζωή μας περνάμε πάρα πολλές ώρες περιμένοντας κάτι, όπως για παράδειγμα την άφιξη του λεωφορείου, να έρθει η σειρά μας σε μία δημόσια υπηρεσία ή στην τράπεζα, ή οτιδήποτε άλλο. Οι ενήλικες συνήθως μιλάμε στο τηλέφωνο, ασχολούμαστε με το κινητό ή το tablet μας ή κοιτάμε βαριεστημένα γύρω μας. Τι συμβαίνει όμως όταν έχουμε ένα παιδί μαζί μας;
...
Αν το τζίνι σας προσέφερε τρεις ευχές σε ότι αφορά τις σχέσεις σας τι θα ευχόσασταν; Οι περισσότεροι νομίζω θα συμπεριλαμβάναμε μια αλλαγή που έχει να κάνει με τον άλλον. Να γίνει πιο βοηθητικός, πιο συνεργάσιμος, να σταματήσει τη γκρίνια, να γίνει πιο τρυφερός. Όσο όμως δεν υπάρχουν τζίνι και μαγικά ραβδάκια, ο μόνος τρόπο...
Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές είναι προ των πυλών και εσύ ανυπομονείς για μικρές αποδράσεις με την αγαπημένη σου παρέα. Ωστόσο, ο βασικός σου προβληματισμός είναι ποια ρούχα να πάρεις μαζί σου ώστε να είσαι μοντέρνα όλο το 24ωρο χωρίς να χρειαστεί (για ακόμη μια φορά) να κουβαλήσεις όλη σου την προίκα....
Η Δρ. Νανσυ Μαλλέρου μοιράζεται τους τρόπους που η ίδια εφαρμόζει στην καθημερινότητά της, για να αυξήσει την ενέργειά της και να κάνει περισσότερα σε λιγότερο χρόνο.
...
Η Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1983 με απόφαση του ΟΗΕ, σε ανάμνηση μιας ομιλίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, που έθεσε τις βάσεις του καταναλωτικού κινήματος.
...
Πόσο ήρεμα μπορείτε να λύσετε τυχόν προβλήματα που προκύπτουν; Οι διαπραγματεύσεις δεν είναι το δυνατό σας χαρτί; Μήπως ήρθε ο καιρός να μάθετε να μυστικά της διπλωματίας;...
Πολύ συχνά βλέπουμε σε αμερικανικές παραγωγές, να ξεφεύγουν από ολόκληρες συμμορίες που τους καταδιώκουν ή ανθρώπους που μπορούν να το σκάσουν από τη φυλακή φτιάχνοντας και στις δύο περιπτώσεις ένα λειτουργικό διαστημικό σκάφος με λίγο περισσότερο από ένα κλιπ χαρτιού, μια μπαταρία C, και έναν άδειο σωλήνα οδοντόκρεμας....
Αποφάσισα να γράψω για αυτό το θέμα γιατί θεωρώ ότι αποτελεί ένα σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο.
Αν κάνουμε έναν απολογισμό για το πόσοι άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους θα τρομάξουμε.
Θεωρείται μια από τις βασικότερες αιτίες θανάτου.Με μεγάλο ποσοστό στις ηλικίες από 15-44.Ένα σημαντικό ποσοστό χάνει τη ζωή του και ένα άλλο πάλι μεγάλο ποσοστό μένου...
Η κλιματική αλλαγή φαίνεται πως κάνει τα δέντρα να ρίχνουν τα φύλλα τους νωρίτερα, σύμφωνα με μία νέα ευρωπαϊκή έρευνα. Η μελέτη αφενός δείχνει ότι τα δέντρα αποθηκεύουν λιγότερο άνθρακα από ό,τι είχαν ελπίσει οι επιστήμονες αφετέρου έρχεται σε σύγκρουση με την καθιερωμένη έως τώρα αντίληψη ότι η άνοδος της θερμοκρασίας καθυστερεί την έλευση του φθινοπώρου, ...
Πρόκειται για ένα ποώδες φυτό, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Chamomilla, ενώ το γένος περιλαμβάνει περί τα 70 είδη το γνωστότερο των οποίων του είναι η Chamomilla recutita ή Matricaria chamomilla, που στα ελληνικά αποδίδεται ως Χαμαίμηλον το κοινόν ή Ματρικαρία το χαμαίμηλον.
Αφιερωμένο στον θεό Ήλιο, ο οποίος κατά τους αρχαίους Αιγυπτίους...
Η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ένα τοπικό γεγονός, αλλά είχε παγκόσμια σημασία. Υπήρξε μια πρώιμη εθνική επανάσταση, εμπνευσμένη από το πρότυπο της Γαλλικής, ενάντια στην ισλαμική κυριαρχία στο χώρο της Ανατολής. Ήταν μια επανάσταση που είχε ως γενέθλια ημερομηνία την 22α Φεβρουαρίου του 1821, όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο, ύψωσε τη σημαία τη...
Υπάρχει πάντα κάτι μελαγχολικό στις Δευτέρες … Μ’ εκείνο το πρώτο ξυπνητήρι, διακόπτεται το σύντομο ευχάριστο διάλειμμα του Σαββατοκύριακου, το ξυπνητήρι είναι το καμπανάκι που μας υπενθυμίζει πως δεν είμαστε πια παιδιά -αν και στην πραγματικότητα ούτε τα παιδιά «γλιτώνουν» από τις Δευτέρες- και εκεί έξω υπάρχουν ευθύνες και υποχρεώσεις που μας περιμένουν. Θα αρχίζαμε δίαιτα σήμερα, θα γραφόμασταν...
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1896 έρχεται στη ζωή ένας από τους μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς του 20ου αιώνα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σχεδόν στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και διαβάζονται μέχρι σήμερα. Προσωπικά ανακάλυψα τον Francis Scott Key Fitzgerald, ανήλικη ακόμη, ψάχνοντας μέσα σε βιβλία ένα χαρτζιλίκι από τη γιαγιά μου, που είχα κρύψει για "ώρα ...
Ο Kurt Cobain μισούσε τη διασημότητα. Αυτό δεν είναι ένα στέρεο και αποδεδειγμένο γεγονός, αλλά μια γενικώς παραδεδεγμένη αλήθεια, η οποία πέρασε από γενιά σε γενιά τα χρόνια που ακολούθησαν το φημισμένο θάνατό του, μέχρι που αυτή η αντίληψη σκλήρυνε τόσο που μπήκε στον πυρήνα της rockstar μυθολογίας του. Υπάρχουν φυσικά αρκετές αποδείξεις και ενδείξεις...
Την παροιμία ο μαθητής ξεπερνά τον δάσκαλο την γνωρίζουμε όλοι και πολλές φορές βλέπουμε πως ισχύει. Σε οποιαδήποτε τέχνη ο μαθητευόμενος βγαίνει καλύτερος τεχνίτης από τον μάστορα, ο μαθητής καλύτερος θεωρητικός του καθηγητή του. Κάπως έτσι συμβαίνει και στην μουσική. Σήμερα θα παρουσιάσω κομμάτια που οι επανεκτελέσεις τους ξεπερνούν κατά πολύ την αρχική μο...
Απλή, αλλά νοστιμότατη και ελαφριά συνταγή για πουτίγκα (κρέμα) με άρωμα βανίλια. Είναι πολύ γευστική και πολύ θρεπτική για τα παιδιά. Επίσης έχει λίγα λιπαρά....
Μπήκαμε και επισήμως πλέον στην Άνοιξη, μιας και η 21η Μαρτίου σηματοδοτεί την αρχή της κατά το Εαρινό Ημερολόγιο, και παρόλο το γκρίζο κλίμα, του καιρού πρώτα από όλα αλλά και της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης έπειτα, εμείς δεν πτοούμαστε και φέρνουμε τα χρώματα μέσα στο σπίτι μας για να φωτίσουμε την καθημερινότητα μας...
