Θέλω τόσα πολλά να γράψω, νιώθω τόσα πολλά σήμερα και πραγματικά είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να αποτυπώσω σε σκέψεις. Λοιπόν…
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια υφίσταται μία σειρά αποτρόπαιων και τρομακτικών εξελίξεων, τις οποίες οι κάτοικοι αλλά και οι πολίτες της απλά παρακολουθούν χωρίς καμία πρωτοβουλία, χωρίς την παραμικρή ευκαιρία να παρέμβουν. Συχνά έχει τύχει εδώ που βρίσκομαι να με ρωτήσουν για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πώς πάνε τα πράγματα, αν υπάρχει κάποια ένδειξη προόδου.
«Greece has been raped», μου δήλωσε σε μία συνάντηση ένας φίλος από τον Καναδά τις προάλλες και το θεώρησα πολύ βαρύ αυτό που είπε. Τελικά όμως δεν είχε και τόσο άδικο. Η καημένη μας Ελλάδα κάθε χρόνο έχει να θρηνεί και για κάτι διαφορετικό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες των όσων συμβαίνουν γιατί δε θα ήθελα να ρίξω ευθύνες σε κανέναν αλλά ούτε και να μπω στο στόχαστρο προσβλητικών σχολίων κάτω από τη δημοσίευση μου. Δεν έχω ξεχάσει ακόμη που ήταν να αποφασίσουμε για εκείνο το δημοψήφισμα και καταλήξαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας! Ακόμη και σήμερα βγαίνουν κάποιοι και βρίζουν με πολύ καμάρι συμπολίτες τους για το τι ψήφισαν. Δε θα ήθελα όμως να μπω στη διαδικασία να δώσω αξία σε τέτοια γεγονότα όταν τραγωδίες σαν τη χθεσινή πλήττουν τη χώρα μου.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, 22 Μαΐου 2017, μία τρομοκρατική επίθεση έλαβε χώρα στο Manchester της Αγγλίας κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας με αποτέλεσμα να θρηνούμε πολλά θύματα, ανάμεσα τους και παιδιά. Το μικρότερο θύμα, αν σου λέει κάτι, ήταν 8 χρονών. Ταυτόχρονα τρομοκρατικές επιθέσεις συνεχίζουν να έρχονται από παντού, γεγονός το οποίο με κάνει να μη νιώθω ασφαλής στη χώρα που ζω πλέον.
Και χθες αυτό! Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οικογένειες έμειναν μισές και άνθρωποι που πάλευαν μια ζωή για να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, έχασαν τα πάντα μέσα στη λαίλαπα. Ανάμεσα στα θύματα και πολλά παιδιά. Ναι, παιδιά. Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα άρθρο για να ευχηθώ καλό καλοκαίρι και ξέφρενα παιχνίδια σε όλους τους μαθητές και χθες το βράδυ κάποιοι μαθητές, παιδιά που μπορεί να έπαιζαν στην παραλία, έτρεξαν και γέλασαν για τελευταία φορά. Ολόκληρη η Αθήνα ένα γκρίζο σύννεφο. Ο κόσμος μας ολόκληρος, κάθε γωνιά της γης, βρίσκεται πλέον σε μία διαρκή κρίση και κανένας δεν ξέρει τι τέλος θα έχει όλο αυτό.
Τα σέβη μου, λοιπόν, σε ‘σένα που έτρεξες εθελοντικά να βοηθήσεις, αλλά και σε ‘σένα που στηρίζεις οικονομικά τους ανθρώπους-θύματα της καταστροφής. Τιμώ όμως και εσένα που έχυσες ένα δάκρυ για αυτή τη χθεσινή τραγωδία γιατί μπήκες στη θέση αυτών των ανθρώπων και τρέμεις και φοβάσαι για τη χώρα μας. Κι όχι δεν στο λέω ενώ είμαι βολεμένη έξω, γιατί είμαι σίγουρη πως κάποιοι σκέφτηκαν κι αυτό. Αγαπώ τη χώρα μου και θέλω πολύ κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω!
Κάποιες από τις σκέψεις που κάνω τα τελευταία χρόνια είναι πώς να νιώθουν άραγε αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ανοχή στον ανθρώπινο πόνο. Θα ήθελα πολύ να τους βρω και να τους πω πως δεν είναι κακό να προσπαθήσετε να γίνετε λίγο παραπάνω άνθρωποι. Το να αδιαφορήσεις ή να βγάλεις την κακία σου σε έναν συνάνθρωπό σου ο οποίος σε έχει πραγματικά ανάγκη είναι η πιο εύκολη λύση. Γιατί άραγε να χαλάσεις και εσύ τη δική σου καρδούλα; Άσε που τώρα μπορείς να δείξεις τη «δύναμή» σου άλλωστε απέναντι στον αδύναμο συνάνθρωπό σου, σωστά; Το να σταθείς όμως δίπλα σε κάποιον που πραγματικά το έχει ανάγκη ή να δείξεις την παραμικρή ενσυναίσθηση για τον πόνο του σε κάνει το μεγαλύτερο ήρωα στα μάτια μου. Και δυστυχώς ο κόσμος μας έχει έλλειψη από τέτοιους ήρωες.
Με αφορμή το παραπάνω κείμενο θα ήθελα να παραθέσω το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», το οποίο από την πρώτη στιγμή που μας το διάβασε ένας καθηγητής μου κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού συνεχίζει πάντα να με συγκινεί.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν από τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς ένα άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω από το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες από το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
από τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα να έγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω από την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Μέσα Ιουλίου… ένα διαφορετικό καλοκαίρι, που όμως μας προσκαλεί να το γευτούμε. Οι άδειες έχουν ξεκινήσει, τα σχολεία έχουν κλείσει εδώ και μέρες. Αν και οι διακοπές, για όσους κάνουν, γίνονται με επιφυλακτικότητα, εντούτοις δεν παύουν να αποτελούν περίοδο ξεκούρασης, χαλάρωσης και σκέψης.
...
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 8.00, τρέχεις πανικόβλητη να ετοιμαστείς, να φτιάξεις το ταπεράκι για το γραφείο και να φύγεις τρέχοντας για τη δουλειά. Ποιος ξέρει πόση κίνηση θα έχει πάλι στους δρόμους; Και χωρίς να το καταλάβεις έχει έρθει το βράδυ και αντιλαμβάνεσαι πως για ακόμη μία ημέρα δεν έκανες τίποτα. Το πολύ πολύ να πετάχτηκες μέχρι το σπίτι του καλού ...
Ήταν σχεδιασμένο ή προέκυψε ξαφνικά;
Όπως και αν προέκυψε – ιδίως αν η εγκυμονούσα είναι κάποιας ηλικίας!- ας επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι εκείνη θέλει να μοιραστεί το ευχάριστο νέο μαζί μας! Ας μην κρίνουμε έμμεσα την απόφασή της, χαλώντας την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα....
Κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, που με κάνει να θέλω να φύγω από την πατρίδα μου.... Δυστυχώς, οι λόγοι είναι πολλοί μα πάρα πολλοί, που με κάνουν να θέλω να αφήσω την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως έχω ακόμα δύο χρόνια μπροστά μου να αποφασίσω για το μέλλον μου και το τι θα κάνω ακριβώς, όταν έρθει εκείνη η ώρα. Όταν κάθομαι και το σκέφτομαι...
Πολλοί σκέφτονται πότε θα πάρουν πτυχίο και πότε θα περάσουν τα μαθήματα, οι πραγματικές σκέψεις έρχονται μετά όμως , τι θα κάνουν με το πτυχίο τους ,πως θα τους χρησιμεύσει στην εργασιακής τους σταδιοδρομία ...
Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι από φωτιά ήταν το 1997.
Ήταν η χρονιά που το δάσος του Σέιχ Σου στην Θεσσαλονίκη είχε γίνει στάχτη. Ήταν η χρονιά που ο μισός Κέδρινος Λόφος κάηκε. ...
Το καλοκαιράκι είναι στην δροσερή πολλά υποσχόμενη αρχή του, αλλά για εσένα δεν υπάρχει προοπτική διακοπών; Είσαι ακριβώς στο κατακαλόκαιρο και ψήνεσαι όχι τόσο από τη ζέστη αλλά από τη φαντασία για το που θα μπορούσες να βρισκόσουν; Η θερινή περίοδος του έτους ήδη μετρά αρκετό διάστημα τόσο που τελευταία την αποκαλούν και αποκαλόκαιρο και εσύ κουράστηκες πο...
Κάθεται πλέον κάθε μεσημέρι κάτω από το δέντρο και αφού βγάλει το πουκάμισο ξεκινά να παίζει. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που του μάθανε πολλά πολλά χρόνια πριν. Τον ίδιο τρόπο που ποτέ δε θα ξεχνούσε. Και χαιρόταν γι αυτό.
Και τριγύρω πλέον κανένας που το απαγορεύσει, είναι μόνος του. Σχεδόν....
Με τις επιλογές μας μπορούμε να επηρεάσουμε θετικά το περιβάλλον και κατά συνέπεια την υγεία μας και την καθημερινότητά μας. Η ανακύκλωση και η μείωση των απορριμάτων είναι δύο εύκολοι τρόποι για τα καταφέρουμε. Ας δούμε μερικές σχετικές συμβουλές που μπορούμε να υιοθετήσουμε καθώς θα κάνουμε τα ψώνια μας....
Περισσότερες νύχτες αϋπνίας θα φέρει η κλιματική αλλαγή στο μέλλον. Καθώς το θερμόμετρο του πλανήτη θα ανεβαίνει και οι νύχτες σταδιακά θα γίνονται πιο ζεστές από ό,τι συνήθως, οι διαταραχές ύπνου θα αυξηθούν, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, την πρώτη που αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Νικ Ομπράντ...
Η Κομισιόν ενέκρινε σήμερα έκθεση σχετικά με την οδηγία-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική (ΟΠΘΣ), η οποία αποκαλύπτει ότι, ενώ το πλαίσιο της ΕΕ για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και φιλόδοξα σε παγκόσμιo επίπεδο, εξακολουθούν να υπάρχουν επίμονες προκλήσεις, όπως τα πλεονάζοντα θρεπτικά συστατικά, ο υποθαλάσσιο...
Ο Ιπποκράτης θεωρείται μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες του ιατρικού χώρου , η συνεισφορά του μεγάλη στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης . Επάξια ονομάζεται « ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής». Είναι χωρίς αμφιβολία ο ιδρυτής της ορθολογικής ιατρικής διότι κατόρθωσε να την απαλλάξει από δεισιδαιμονίες , προκαταλήψεις και δαιμονολογίες. ...
Με αφορμή το καλοκαίρι που (δυστυχώς) πέρασε και τις επαναλαμβανόμενες συζητήσεις στις οποίες έλαβα μέρος σχετικά με την είσοδο των κατοικιδίων στην παραλία, πήρα την απόφαση να γράψω ένα άρθρο στο οποίο θα συμπεριλαμβάνω τους πιο βασικούς νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία έτη για τους μικρούς μας φίλους...
Ποτέ και για κανέναν δεν ήρθαν όλα εύκολα και ομαλά, σπάνια η ζωή κάποιου είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και ίσως υπάρχει λόγος για αυτό. Καθένας από εμάς ερχόμενος σ’ αυτό τον κόσμο παλεύει για διαφορετικά πράγματα και διανύει μια ξεχωριστή πορεία, έχει τη δική του διαδρομή να περπατήσει που για άλλους είναι πιο σύντομη και προσβάσιμη και για άλλους μακρύτερη και πιο δύσβατη....
18 χρόνια ερευνών από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Κρεντίλ Γκραν-Ντικ. Θα αποκαλυφθεί άραγε η αλήθεια; 22 Δεκεμβρίου 1980. Συνετρίβει αεροσκάφος σε βραχώδη οροσειρά στα σύνορα Γαλλίας και Ελβετίας. Από τους 169 επιβάτες επιβιώνει μόνο 1 μωρό λίγων μηνών. Το πρόβλημα είναι ότι στο αεροπλάνο επενέβαιναν 2 μωρά της ίδιας ηλικίας. Η Λιζ-Ροζ ντε Καρβίλ, εγγονή του πάμ...
Η Μπιάνκα, τελειόφοιτη Λυκείου, είναι ευτυχισμένη με τη ζωή της … μέχρι τη στιγμή που μαθαίνει πως τα αγόρια τη θεωρούν τη Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α. της παρέας της. Αυτό σημαίνει Φίλη Λόγω Όγκου Μάζας Περιφέρειας και Ασχήμιας. Με άλλα λόγια είναι εκείνη που χρησιμοποιούν για να πλησιάσουν τις όμορφες και δημοφιλείς φίλες της. Έπειτα από αυτό τα πάντα γύρω της καταρρέουν...
Μέσα από τον λόγο του Μενέλαου Λουντέμη και του Κώστα Καρυωτάκη αποφάσισαν να "ξορκίσουν" τη δύσκολη χρονιά που φεύγει, ο Θανάσης Χουλιαράς και ο Θοδωρής Καρέλλας, κυκλοφορώντας τα δύο πρώτα singles του νέου τους άλμπουμ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ που θα κυκλοφορήσει μέσα στις επόμενες ημέρες. Μέσα από το «Αληθινό μας ρούχο» και το «Αφιέρωμα (Η πεταλούδα)» ερμηνευτής και συν...
Ανακατεύουμε καλά το αλεύρι, τη ζάχαρη, το κακάο, την βανίλια, το μπέικ και το αλάτι.
Προσθέτουμε το γάλα, τα αυγά και το λάδι και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν ένας ομοιογενής χυλός.
Ρίχνουμε το χυλό σε βουτυρωμένη φόρμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο Κελσίου για 30 - 40 λεπτά.
Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει και το κόβουμε οριζόντια στη μέσ...
O χώρος στον οποίο βρίσκεται το γραφείο σας μέσα στο σπίτι είναι συνήθως ο πιο παραμελημένος και λιγότερο διακοσμημένος. Μιας και στο γραφείο δεν θα υποδεχτείτε και δεν θα περάσετε πολύ χρόνο με τους καλεσμένους σας, προτιμάτε να ρίξετε το βάρος της διακόσμησης σε άλλα δωμάτια, όπως το καθιστικό.
...
Ο καθαρισμός του σπιτιού μπορεί να μην είναι η αγαπημένη σας δραστηριότητα της εβδομάδας, αλλά είναι απαραίτητη. Είναι απαραίτητη, αν θέλετε να αποφύγετε την έξωση, να αποτρέψετε τη δηλητηρίαση των τροφίμων και να παραλείψετε να συνθλίβεται από σωρούς ακαταστασίας. Γι’αυτό, μάθετε ποια είναι τα λάθη που κάνετε στο καθάρισμα του σπιτιού. ...
