Θέλω τόσα πολλά να γράψω, νιώθω τόσα πολλά σήμερα και πραγματικά είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να αποτυπώσω σε σκέψεις. Λοιπόν…
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια υφίσταται μία σειρά αποτρόπαιων και τρομακτικών εξελίξεων, τις οποίες οι κάτοικοι αλλά και οι πολίτες της απλά παρακολουθούν χωρίς καμία πρωτοβουλία, χωρίς την παραμικρή ευκαιρία να παρέμβουν. Συχνά έχει τύχει εδώ που βρίσκομαι να με ρωτήσουν για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πώς πάνε τα πράγματα, αν υπάρχει κάποια ένδειξη προόδου.
«Greece has been raped», μου δήλωσε σε μία συνάντηση ένας φίλος από τον Καναδά τις προάλλες και το θεώρησα πολύ βαρύ αυτό που είπε. Τελικά όμως δεν είχε και τόσο άδικο. Η καημένη μας Ελλάδα κάθε χρόνο έχει να θρηνεί και για κάτι διαφορετικό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες των όσων συμβαίνουν γιατί δε θα ήθελα να ρίξω ευθύνες σε κανέναν αλλά ούτε και να μπω στο στόχαστρο προσβλητικών σχολίων κάτω από τη δημοσίευση μου. Δεν έχω ξεχάσει ακόμη που ήταν να αποφασίσουμε για εκείνο το δημοψήφισμα και καταλήξαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας! Ακόμη και σήμερα βγαίνουν κάποιοι και βρίζουν με πολύ καμάρι συμπολίτες τους για το τι ψήφισαν. Δε θα ήθελα όμως να μπω στη διαδικασία να δώσω αξία σε τέτοια γεγονότα όταν τραγωδίες σαν τη χθεσινή πλήττουν τη χώρα μου.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, 22 Μαΐου 2017, μία τρομοκρατική επίθεση έλαβε χώρα στο Manchester της Αγγλίας κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας με αποτέλεσμα να θρηνούμε πολλά θύματα, ανάμεσα τους και παιδιά. Το μικρότερο θύμα, αν σου λέει κάτι, ήταν 8 χρονών. Ταυτόχρονα τρομοκρατικές επιθέσεις συνεχίζουν να έρχονται από παντού, γεγονός το οποίο με κάνει να μη νιώθω ασφαλής στη χώρα που ζω πλέον.
Και χθες αυτό! Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οικογένειες έμειναν μισές και άνθρωποι που πάλευαν μια ζωή για να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, έχασαν τα πάντα μέσα στη λαίλαπα. Ανάμεσα στα θύματα και πολλά παιδιά. Ναι, παιδιά. Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα άρθρο για να ευχηθώ καλό καλοκαίρι και ξέφρενα παιχνίδια σε όλους τους μαθητές και χθες το βράδυ κάποιοι μαθητές, παιδιά που μπορεί να έπαιζαν στην παραλία, έτρεξαν και γέλασαν για τελευταία φορά. Ολόκληρη η Αθήνα ένα γκρίζο σύννεφο. Ο κόσμος μας ολόκληρος, κάθε γωνιά της γης, βρίσκεται πλέον σε μία διαρκή κρίση και κανένας δεν ξέρει τι τέλος θα έχει όλο αυτό.
Τα σέβη μου, λοιπόν, σε ‘σένα που έτρεξες εθελοντικά να βοηθήσεις, αλλά και σε ‘σένα που στηρίζεις οικονομικά τους ανθρώπους-θύματα της καταστροφής. Τιμώ όμως και εσένα που έχυσες ένα δάκρυ για αυτή τη χθεσινή τραγωδία γιατί μπήκες στη θέση αυτών των ανθρώπων και τρέμεις και φοβάσαι για τη χώρα μας. Κι όχι δεν στο λέω ενώ είμαι βολεμένη έξω, γιατί είμαι σίγουρη πως κάποιοι σκέφτηκαν κι αυτό. Αγαπώ τη χώρα μου και θέλω πολύ κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω!
Κάποιες από τις σκέψεις που κάνω τα τελευταία χρόνια είναι πώς να νιώθουν άραγε αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ανοχή στον ανθρώπινο πόνο. Θα ήθελα πολύ να τους βρω και να τους πω πως δεν είναι κακό να προσπαθήσετε να γίνετε λίγο παραπάνω άνθρωποι. Το να αδιαφορήσεις ή να βγάλεις την κακία σου σε έναν συνάνθρωπό σου ο οποίος σε έχει πραγματικά ανάγκη είναι η πιο εύκολη λύση. Γιατί άραγε να χαλάσεις και εσύ τη δική σου καρδούλα; Άσε που τώρα μπορείς να δείξεις τη «δύναμή» σου άλλωστε απέναντι στον αδύναμο συνάνθρωπό σου, σωστά; Το να σταθείς όμως δίπλα σε κάποιον που πραγματικά το έχει ανάγκη ή να δείξεις την παραμικρή ενσυναίσθηση για τον πόνο του σε κάνει το μεγαλύτερο ήρωα στα μάτια μου. Και δυστυχώς ο κόσμος μας έχει έλλειψη από τέτοιους ήρωες.
Με αφορμή το παραπάνω κείμενο θα ήθελα να παραθέσω το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», το οποίο από την πρώτη στιγμή που μας το διάβασε ένας καθηγητής μου κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού συνεχίζει πάντα να με συγκινεί.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν από τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς ένα άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω από το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες από το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
από τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα να έγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω από την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Το σπίτι είναι ένα αγαθό πολύτιμης συναισθηματικής αξίας που συνήθως στεγάζει όνειρα, χαρές, μνήμες και λειτουργεί σαν ένα κέλυφος προστασίας και μια διαρκής γεννήτρια θετικών συναισθημάτων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι στη καθομιλουμένη για να προσδιορίσουν ότι νιώθουν ''άνετα'' χρησιμοποιούν πολύ συχνά την έκφραση ότι νιώθουν ''σαν το σπίτι ...
Πολύς θόρυβος έγινε φέτος -και συνεχίζει να γίνεται- για την αθρόα προσέλευση τουριστών στην Ελλάδα, απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Πολλά λεπτά των δελτίων ειδήσεων και πολλές σελίδες των έντυπων μέσων ενημέρωσης, αφιερώθηκαν στην άνοδο, σε πολλές περιπτώσεις ραγδαία...
Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους μας, υγεία ευτυχία και κάθε είδους θετική σκέψη θέλω να μεταφέρω σε εσένα αγαπητέ αναγνώστη, εύχομαι οι μέρες σου να είναι πολλές σε τούτο τον κόσμο. Πάμε για μια ακόμη χρονιά να φορτωθούμε στην καμπούρα μας, πάμε να την γραπώσουμε από τα μαλλιά και να την δαμάσουμε όσο μπορούμε, να την αναγκάσουμε να μας δώσει ότι καλύτε...
Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής; Πόση ενέργεια, πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσα ταξίδια; Φρόντισες να’ χεις τα μάτια της Ψυχής ανοικτά, έτσι για να βρίσκει έδαφος και νόημα η κάθε μία κουκίδα ξεχωριστά, και να πηγαίνει να κάθεται αβίαστα εκεί που «πρέπει», όποτε «πρέπει»;
Δε θα’ ταν στ...
25η επέτειο της Διακήρυξης του Πεκίνου για την ισότητα των φύλων.
Το 1995, το 4ο Παγκόσμιο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις γυναίκες ενέκρινε ψήφισμα για την ενίσχυση του ρόλου των γυναικών και την προώθηση των δικαιωμάτων τους παγκοσμίως. Η Διακήρυξη του Πεκίνου καθορίζει στρατηγικούς στόχους για την επίτευξη της ισότητας των φύλων σε 12 τομείς, συμπεριλαμβανομέ...
Τον επόμενο μήνα, στις 23 Γενάρη του 2015, έρχονται στην Ελλάδα οι άνθρωποι της Eurodisney ψάχνοντας για άτομα που επιθυμούν να εργαστούν στο «μαγικό» Πάρκο της , αλλά και για να παρουσιάσουν την εταιρία στο ελληνικό κοινό. Οι άνθρωπο αυτοί θα βρίσκονται εδώ για δύο ημέρες, στις οποίες μεταξύ των άλλων θα διεξάγουν συνεντεύξεις για όποιον...
γυναίκα σε κάθε βήμα της πορείας της γέννησης θεωρείται σημαντική. Η αρμονία του ζευγαριού και το τρυφερό ενδιαφέρον του άνδρα ευνοούν στην έγκυο γυναίκα μια ισορροπημένη και γαλήνια ψυχοσωματική κατάσταση: όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες είναι θετικές, ικανοποιητικές, το ίδιο μας το σώμα παράγει και εισάγει στην κυκλοφορία κάποιες «ηρεμιστικές» ουσίες, τις...
Μας είχαν χωρίσει, οι πιο μεγαλόσωμοι ήταν περιτριγυρισμένοι από παιδιά κι από γέρους για να μην μπορούν να οργανώσουν μια αντίδραση αν και όταν μπορούσαν. Είχαν ήδη σκοτώσει τον γιατρό μας, με περηφάνια έβαλαν σε έναν πάσσαλο το κεφάλι του επιδεικνύοντας το σαν τρόπαιο....
Σε κοντάρια αθλητών άλματος επί κοντώ μετατρέπονται χιλιάδες πλαστικά καπάκια, δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους προπονούνται στο συγκεκριμένο αγώνισμα του στίβου να ακολουθήσουν το όνειρό τους, αφού τα κοντάρια είναι εξαιρετικά δαπανηρά.
...
Σε μία νέα εποχή ετοιμάζεται να μπει ο Υμηττός. Ο ΣΠΑΥ (Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού), στον οποίο μετέχουν ένδεκα δήμοι δεμένοι με το όρος...
Τη στήριξή τους σε πολιτικές για την κλιματική αλλαγή δείχνει μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών στη μεγαλύτερη δημοσκόπηση που έχει γίνει ποτέ για το θέμα – Ο ΟΗΕ επισημαίνει ότι τα αποτελέσματα είναι ξεκάθαρη εντολή προς τους πολιτικούς
...
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) αφορά στην άνοδο των στομαχικών υγρών στον οισοφάγο κατά τη διάρκεια του φαγητού ή μετά από αυτό και επειδή τα υγρά αυτά είναι όξινα, δημιουργούν το αίσθημα του καψίματος ή/ και της ξινής επίγευσης. Εμφανίζονται επίσης μετά την (υπερ)κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ή ακόμα και στη διάρκεια του ύπνου και την κατάκλιση, ενώ μ...
Τα τελευταία χρόνια δεν ερχόμαστε σε επαφή μόνο με ανθρώπους που ζουν στη χώρα μας αλλά και με ανθρώπους που ζουν σε άλλες χώρες και μιλάνε διαφορετική γλώσσα από ότι εμείς. Ενώ λοιπόν πλέον συναναστρεφόμαστε με περισσότερους ανθρώπους από ότι παλαιότερα μάλλον έχουμε χάσει το αίσθημα της ουσιαστικής επικοινωνίας. Τι θα λέγατε λοιπόν προκειμένου να καταλάβετ...
Κάπου, κάποτε, ηθελημένα ή ασυνείδητα βιαστήκαμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα. Δεν αναρωτηθήκαμε ωστόσο ποτέ, μέσω ποιας διαδικασίας καταλήξαμε στο συμπέρασμά μας… Ήταν τελικά σωστό; Μας βοήθησε στην ουσιαστική κατανόηση του άλλου, της κατάστασης γενικότερα ή μήπως ήρθε απλώς να καλύψει αυτό το ξένο, αυτό που δεν γνωρίζαμε και αδυνατούσαμε με τα δικά μας μέσα να κατανοήσουμε;
Μερικές φορέ...
Γαλλική Ριβιέρα 1956. Ο Μπέρνι Γκούντερ δουλεύει με το ψευδώνυμο Βάλτερ Βολφ στο ξενοδοχείο Γκραντ Οτέλ. Ενώ έχει αποφασίσει ότι δεν αξίζει να ζει, θα γνωρίσει τον Σόμερσετ Μομ ο οποίος είναι πολύ γνωστός Άγγλος συγγραφέας της εποχής εκείνης....
Φέτος η 25η Μαρτίου πέφτει Τετάρτη. Άδικα ψάχναμε -ωσάν κλασικοί Έλληνες- μια μέρα να την κολλήσουμε στο Σαββατοκύριακο και να διοργανώσουμε στο πι και φι μια τριήμερη απόδραση. Οπότε θα αρκεστούμε στο πρωινό χουζούρι στο κρεβάτι με τις ώρες, θα παρακολουθήσουμε παρέλαση, θα υποστούμε για άλλη μια χρονιά «ειδήσεις» που θα αναλύουν με το χάρακα...
Το γεγονός ότι το σπίτι σου είναι μικρό δεν πρέπει να αποτελεί πρόβλημα για εσένα.Ναι μπορεί ορισμένες φορές να σου δημιουργεί δυσκολίες, μπορεί ο αποθηκευτικός σου χώρος να είναι απειροελάχιστος και όλα να σου φαίνονται άχαρα στριμωγμένα. Ωστόσο, ένα μικρό σπιτάκι με την σωστή διακόσμηση μπορεί να δείξει τόσο ζεστό και φιλόξενο όσο κανένα άλλο...
Σίγουρα το πλύσιμο των ρούχων είναι ένας βραχνάς από τον οποίο θέλετε να ξεμπερδεύετε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ποιο είναι αυτό το μεγάλο λάθος που κάνετε και χαλάτε και τα ρούχα σας ...
