Θέλω τόσα πολλά να γράψω, νιώθω τόσα πολλά σήμερα και πραγματικά είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να αποτυπώσω σε σκέψεις. Λοιπόν…
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια υφίσταται μία σειρά αποτρόπαιων και τρομακτικών εξελίξεων, τις οποίες οι κάτοικοι αλλά και οι πολίτες της απλά παρακολουθούν χωρίς καμία πρωτοβουλία, χωρίς την παραμικρή ευκαιρία να παρέμβουν. Συχνά έχει τύχει εδώ που βρίσκομαι να με ρωτήσουν για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πώς πάνε τα πράγματα, αν υπάρχει κάποια ένδειξη προόδου.
«Greece has been raped», μου δήλωσε σε μία συνάντηση ένας φίλος από τον Καναδά τις προάλλες και το θεώρησα πολύ βαρύ αυτό που είπε. Τελικά όμως δεν είχε και τόσο άδικο. Η καημένη μας Ελλάδα κάθε χρόνο έχει να θρηνεί και για κάτι διαφορετικό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες των όσων συμβαίνουν γιατί δε θα ήθελα να ρίξω ευθύνες σε κανέναν αλλά ούτε και να μπω στο στόχαστρο προσβλητικών σχολίων κάτω από τη δημοσίευση μου. Δεν έχω ξεχάσει ακόμη που ήταν να αποφασίσουμε για εκείνο το δημοψήφισμα και καταλήξαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας! Ακόμη και σήμερα βγαίνουν κάποιοι και βρίζουν με πολύ καμάρι συμπολίτες τους για το τι ψήφισαν. Δε θα ήθελα όμως να μπω στη διαδικασία να δώσω αξία σε τέτοια γεγονότα όταν τραγωδίες σαν τη χθεσινή πλήττουν τη χώρα μου.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, 22 Μαΐου 2017, μία τρομοκρατική επίθεση έλαβε χώρα στο Manchester της Αγγλίας κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας με αποτέλεσμα να θρηνούμε πολλά θύματα, ανάμεσα τους και παιδιά. Το μικρότερο θύμα, αν σου λέει κάτι, ήταν 8 χρονών. Ταυτόχρονα τρομοκρατικές επιθέσεις συνεχίζουν να έρχονται από παντού, γεγονός το οποίο με κάνει να μη νιώθω ασφαλής στη χώρα που ζω πλέον.
Και χθες αυτό! Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οικογένειες έμειναν μισές και άνθρωποι που πάλευαν μια ζωή για να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, έχασαν τα πάντα μέσα στη λαίλαπα. Ανάμεσα στα θύματα και πολλά παιδιά. Ναι, παιδιά. Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα άρθρο για να ευχηθώ καλό καλοκαίρι και ξέφρενα παιχνίδια σε όλους τους μαθητές και χθες το βράδυ κάποιοι μαθητές, παιδιά που μπορεί να έπαιζαν στην παραλία, έτρεξαν και γέλασαν για τελευταία φορά. Ολόκληρη η Αθήνα ένα γκρίζο σύννεφο. Ο κόσμος μας ολόκληρος, κάθε γωνιά της γης, βρίσκεται πλέον σε μία διαρκή κρίση και κανένας δεν ξέρει τι τέλος θα έχει όλο αυτό.
Τα σέβη μου, λοιπόν, σε ‘σένα που έτρεξες εθελοντικά να βοηθήσεις, αλλά και σε ‘σένα που στηρίζεις οικονομικά τους ανθρώπους-θύματα της καταστροφής. Τιμώ όμως και εσένα που έχυσες ένα δάκρυ για αυτή τη χθεσινή τραγωδία γιατί μπήκες στη θέση αυτών των ανθρώπων και τρέμεις και φοβάσαι για τη χώρα μας. Κι όχι δεν στο λέω ενώ είμαι βολεμένη έξω, γιατί είμαι σίγουρη πως κάποιοι σκέφτηκαν κι αυτό. Αγαπώ τη χώρα μου και θέλω πολύ κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω!
Κάποιες από τις σκέψεις που κάνω τα τελευταία χρόνια είναι πώς να νιώθουν άραγε αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ανοχή στον ανθρώπινο πόνο. Θα ήθελα πολύ να τους βρω και να τους πω πως δεν είναι κακό να προσπαθήσετε να γίνετε λίγο παραπάνω άνθρωποι. Το να αδιαφορήσεις ή να βγάλεις την κακία σου σε έναν συνάνθρωπό σου ο οποίος σε έχει πραγματικά ανάγκη είναι η πιο εύκολη λύση. Γιατί άραγε να χαλάσεις και εσύ τη δική σου καρδούλα; Άσε που τώρα μπορείς να δείξεις τη «δύναμή» σου άλλωστε απέναντι στον αδύναμο συνάνθρωπό σου, σωστά; Το να σταθείς όμως δίπλα σε κάποιον που πραγματικά το έχει ανάγκη ή να δείξεις την παραμικρή ενσυναίσθηση για τον πόνο του σε κάνει το μεγαλύτερο ήρωα στα μάτια μου. Και δυστυχώς ο κόσμος μας έχει έλλειψη από τέτοιους ήρωες.
Με αφορμή το παραπάνω κείμενο θα ήθελα να παραθέσω το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», το οποίο από την πρώτη στιγμή που μας το διάβασε ένας καθηγητής μου κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού συνεχίζει πάντα να με συγκινεί.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν από τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς ένα άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω από το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες από το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
από τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα να έγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω από την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αναρωτιέστε πόσοι είναι οι άνδρες που δηλώνουν ικανοποιημένοι με το μέγεθος του πέους τους;
Όπως φαίνεται, μόλις το 55% των ανδρών είναι ευχαριστημένο με το μέγεθός τους, ενώ το 45% θα ήθελε το πέος του να ήταν μεγαλύτερο και ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό της τάξεως του 0.2% θα ευχόταν να είχε μικρότερο πέος! Από την άλλη, το 85% των γυναικών δηλώνει ικανοπ...
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να συναναστρέφεσαι με ένα κακότροπο και κακομαθημένο παιδί. Ή μάλλον υπάρχει. Αυτό το παιδί να είναι δικό σου.
Ο Φρεντ Αστέρ είχε πει κάποτε ότι η πιο δύσκολη δουλειά για τα παιδιά σήμερα είναι να μάθουν καλούς τρόπους χωρίς να τους βλέπουν πουθενά. Τα παιδιά σήμερα είναι αγενή επειδή οι μεγάλοι είμαστε αγενείς. Δεν μπο...
2016s; 2016+1 ή 2017. Άλλη μια ημερολογιακή χρονιά έχει ξεκινήσει και η προσωπική ιστορία του καθενός αρχίζει να παίρνει μια νέα ανάσα. Άραγε τι θα έρθει; τι θα συμβεί φέτος; Θα ζήσουμε το 2017 σαν Υπέροχα Πλάσματα, σαν Εκάβες, σαν καρτούν ή σαν άνθρωποι με χάπι εντ; ...
Η Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1983 με απόφαση του ΟΗΕ, σε ανάμνηση μιας ομιλίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, που έθεσε τις βάσεις του καταναλωτικού κινήματος.
...
Καθώς έρχεται το τέλος του 2017 κι ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά, η Google όπως κάθε χρόνο δημοσίευσε τις ταχύτερα αυξανόμενες αναζητήσεις των Ελλήνων ανεξαρτήτως θέματος, αλλά και λίστες που αφορούν την επικαιρότητα, ταινίες και διασημότητες....
Όλοι οι εκπαιδευτικοί, είμαι σίγουρη, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μία τέτοια κατάσταση. Μαθητές οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά στα μαθήματα μας, είναι πάντοτε διαβασμένοι και οι ασκήσεις τους λυμένες, όταν έρχεται η ώρα κάποιου γραπτού διαγωνίσματος – αλλιώς τεστ – μπλοκάρουν και δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν....
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα social media διαμορφώνουν πλέον την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο και έχουν τον πρώτο, μάλιστα, λόγο ακόμα και για την αναγνώριση ενός θέματος ή μιας είδησης ως σημαντικής ή ανάξιας επισημάνσεως. Όταν, όμως, η λαϊκιστική και κομφορμιστική διάθεση των media συναντά τον «ωχαδερφισμό» του Έλληνα και την προθυμία ενός «πολιτισμένο...
Τελικά, η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς και τις σκέψεις μας, είναι η γλώσσα εκείνη που πιο πολύ από όλες, πρωτεύει στην ψυχή μας και ριζώνει στην καρδιά μας.
"Αυτό που υπάρχει, είναι η γλώσσα της σκέψης. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται στα ελληνικά, στα αγγλικά ή κινέζικα, αλλά στη γλώσσα της σκέψης τους, που ...
24 ώρες την ημέρα, αυτός είναι ο χρόνος που έχουμε ή για να το πούμε ακόμα πιο πρακτικά, έχουμε 1440 λεπτά. Στην πραγματικότητα, δεν είναι και πολύς χρόνος εάν θέλεις να κάνεις όλα όσα έχεις και παράλληλα να νιώθεις καλά, ωστόσο υπάρχουν διάφοροι τρόποι να φτιάξεις τη μέρα σου κάνοντας κάποιες μικρές αλλαγές, όπως:...
Η καλλιέργεια σωστής προσέγγισης στη διαχείριση απορριμμάτων είναι ένας από τους βασικούς στόχους που προωθούνται στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα, ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο Α’ Λειτουργός Δημοτικής Εκπαίδευσης Πάφου Κώστας Χαμπιαούρης.
Η Μονάδα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αειφόρου Ανάπτυξης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση...
Τα δέντρα, πέραν των άλλων πολύτιμων λειτουργιών τους για τα οικοσυστήματα, αποτελούν ανάχωμα κατά της κλιματικής αλλαγής, καθώς απορροφούν μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας
Κάθε χρόνο που περνάει, τα δέντρα βγάζουν φύλλα ολοένα πιο νωρίς την άνοιξη, εξαιτίας της ανόδου της θερμοκρασίας λόγω της κλιματικής αλλαγής...
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αντιμετωπίσει..
κρίση οσφυαλγίας κάποια στιγμή στη ζωή του.
Αυτό σημαίνει ότι ο πόνος στη μέση είναι μια συχνότατη ενόχληση που όλοι θέλουμε φυσικά να αποφύγουμε.
Ποιοι είναι όμως οι επιβαρυντικοί παράγοντες συμβάλλουν καταλυτικά στην εκδήλωση...
Ας κάνουμε ένα γρήγορο και αυτοσχέδιο πείραμα: χρησιμοποίησε μέσα σε μία φράση τη λέξη «σχολείο» σε ένα μικρό μας φίλο και θα δεις γρήγορα να σχηματίζεται οπτικά στα μάτια του η φράση: «Δεν μου αρέσει το σχολείο, σταματήστε να μου μιλάτε γι’ αυτό, δεν θέλω να πηγαίνω!!». Έχουμε όμως ποτέ, αλήθεια, σκεφτεί τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά...
Είναι στη φύση μας να επιδιώκουμε την ευχαρίστηση, την ηδονή, και να αποφεύγουμε το δυσάρεστο, τον πόνο… Κάτι που προφυλάσσει την επιβίωσή μας… Είναι όμως κάποιες φορές που που πράγματα που ζήσαμε, μπερδεύουν τα ένστικτά μας…
Εκείνη ήταν ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι, λάτρευε να πηγαίνει κάθε μέρα στην παραλία… Ήταν μόνη της για αρκετό καιρό, χωρίς κάτι ουσιαστικό στη ζωή της...
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον πίνακα του Ολλανδού ζωγράφου Κάρελ Φαμπρίσιους “Η καρδερίνα“ και την καταλυτική επίδραση που είχε στη ζωή του έφηβου Θίο Ντέκερ. Ο Θίο είναι ένας σχετικά συνηθισμένος 13χρονος. Ζει στην Νέα Υόρκη με την αφοσιωμένη μητέρα του και τον απόντα και ψυχρό πατέρα του. Σε μια στιγμή όμως θα αλλάξει όλη του η ζωή όταν θα επιβιώσει...
Ο Τέντι έχει αγανακτήσει από την αστική ζωή στο Παρίσι η οποία του προσφέρει τα πάντα και εγκαταλείπει την υψηλή θέση που έχει στην εταιρεία όπου εργάζεται. Αποφασίζει να κάνει ένα μακρινό ταξίδι στα δάση της Σιβηρίας και να διαμείνει στον παγετό. Κάτι που ονειρευόταν να κάνει. Εκεί θα μείνει δίπλα σε μία λίμνη, σε μία καλύβα που θα αγοράσει, με τα απολύτω...
Τα Χριστούγεννα έφθασαν επιτέλους. Η πιο μαγική και παραμυθένια γιορτή του χρόνου.
Τα έθιμα αυτών των ημερών μάς είναι λίγο πολύ γνωστά, με κάποιες μικρές παραλλαγές. Άγιος Βασίλης, καλικάντζαροι, νωχελικοί νοικοκυραίοι, χαρούμενα παιδιά που τραγουδούν τα κάλαντα...
Ωστόσο, υπάρχουν και μερικά έθιμα αλλόκοτα, παράξενα.
Μερικά από τα πιο...
Πρόκειται για μια πανεύκολη συνταγή για ένα γρήγορο και πεντανόστιμο κέικ με 3 μόνο υλικά!
Υλικά
1 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 συσκευασία μια μικρής πραλίνας φουντουκιού
2 αυγά
Εκτέλεση
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε όλα τα υλικά να γίνουν ένα ομοιόμορφο μείγμα
Τα ρίχνουμε σε ένα βουτυρωμένο μικρό παραλληλόγραμμο ταψί και ψήνουμε σ...
Οι σικ άνθρωποι είτε γεννήθηκαν με έμφυτο το γούστο στο στιλ είτε εξελίχθηκαν με την πάροδο των χρόνων έχοντας δοκιμάσει διάφορα πράγματα στο σπίτι τους και έχοντας συνειδητοποιήσει τι ταιριάζει και τι όχι.
...
Η κουζίνα είναι μαζί με το μπάνιο, τα δύο μέρη του σπιτιού που καθαρίζουμε επισταμένως αρκετές φορές την ημέρα. Ειδικά στην κουζίνα, το κλασικό βετέξ που υπάρχει κοντά σε σχεδόν κάθε νιπτήρα, το χρησιμοποιούμε για να καθαρίσουμε όλες τις επιφάνειες και όχι μόνο.
Αλλά το απλό νερό με το οποίο το “ξεπλένουμε” συνήθως το βετέξ, δεν είναι αρκετό για να βεβαιωθο...
