Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι από φωτιά ήταν το 1997.
Ήταν η χρονιά που το δάσος του Σέιχ Σου στην Θεσσαλονίκη είχε γίνει στάχτη. Ήταν η χρονιά που ο μισός Κέδρινος Λόφος κάηκε.
Από το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου είχε ξεσπάσει η πρώτη εστία, μέχρι το βράδυ οι εστίες είχαν φτάσει νομίζω στις τέσσερις.
Κατά τις εννέα κι ενώ βλέπαμε την καθιερωμένη ελληνική ταινία της βραδιάς, ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ανέφερε πως η πυρκαγιά συνεχίζει να μένει εκτός ελέγχου και παρακαλούσε τους εθελοντές να απομακρυνθούν ώσπου οι πυροσβέστες να την θέσουν υπό έλεγχο.
Τότε είχα και την φαεινή ιδέα να θελήσω να ανέβω στην ταράτσα, μήπως και καταφέρω να δω πως φαίνεται το δάσος από ψηλά, εάν φαίνεται. Με γκρίνια και παρακάλια κατάφερα τους δικούς μου, ανεβήκαμε.
Το θέαμα που είδα δεν το περίμενα, ακόμη και σήμερα η εικόνα του είναι στα μάτια μου και το συναίσθημα που γεννήθηκε όταν την αντίκρισα είναι μέσα μου.
Σε μια καλοκαιριάτικη νύχτα χωρίς φεγγάρι, χωρίς πολλά φώτα από γύρω και χωρίς πολλούς ανθρώπους να κάνουν θόρυβο ανοίχτηκε στον ορίζοντα μου ο λόφος. Αυτό που κάποτε ήταν ο λόφος, πλέον ήταν μια πορτοκαλί εστία φλόγας που κατάκαιγε τα πάντα, ήταν πυκνοί καπνοί που απλώνονταν πάνω από όλο τον περιφερειακό δρόμο.
Μια τεράστια φωτιά που πραγματικά τότε πίστευα πως μας πλησιάζει, πως θα καταπιεί όλη την Θεσσαλονίκη και εγώ ή μάλλον, εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μια εικόνα που μόνο σε ταινίες είχα δει μέχρι τότε, μια αδηφάγα λαίλαπα που δεν υπολόγιζε τίποτα.
Μια πύρινη κόλαση που κατάπιε ότι ζωντανό υπήρχε.
«Πώς έγινε αυτό, πως μας πλησιάζει; Ποιος έβαλε την φωτιά;» ρωτούσα με τα μάτια στον λόφο, με ένα άγχος αδιανόητο για την Ελλάδα του ενενήντα.
Τι να μου απαντήσουν οι έρμοι οι δικοί μου;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα του σήμερα.
Τόσα χρόνια κάθε καλοκαίρι έχουμε ακριβώς τα ίδια. Πυρκαγιές σε ατέλειωτα στρέμματα δάσους, νεκρούς από τις πυρκαγιές, ευθύνες που δεν καταλογίζονται σε κανέναν για τις πυρκαγιές.
Από το δάσους του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, από την Πελοπόννησο που είχε καεί σχεδόν ολόκληρη, από την Αττική που σήμερα κλαίει τόσα άτομα βγαίνει μια απορία: Γιατί.
Τι φταίει που με τόσες καταστροφές δεν έχουμε βάλει μυαλό σαν κράτος; Τι φταίει που τόσοι άνθρωποι που χάθηκαν δεν μας έκαναν να προνοήσουμε ώστε να μην χαθεί κανείς ξανά;
Τα λόγια και οι λέξεις είναι ένα τίποτα μπροστά σε μια καταστροφή σαν και αυτή που ξημέρωσε στην Ελλάδα.
Άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν σπίτια, άνθρωποι αναγκάστηκαν να περάσουν το βράδυ τους σε παραλία για να μην κινδυνεύουν από τις φλόγες, άνθρωποι χάθηκαν από τους δικούς τους και συνεχίζουν να αγνοούνται.
Άνθρωποι κάηκαν, άνθρωποι πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις, άνθρωποι δεν έχουν πλέον τις περιουσίες τους.
Και για όλα αυτά δεν φταίει κανείς που δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες πρόληψης, δεν φταίει κανείς που αφήνεται η χώρα τους καλοκαιρινούς μήνες έρμαιο στον κάθε παρανοϊκό.
Η ημέρα που ξημέρωσε στην Ελλάδα έχει τον εξής απολογισμό: δεκάδες άτομα αγνοούνται, πάνω από 80 άτομα νεκρά κι ανάμεσα τους παιδιά, εκτάρια γης καμένα.
Κι όλα αυτά μέχρι αυτή την στιγμή που γράφεται το κείμενο, δυστυχώς τα νούμερα μπορεί να ανέβουν.
Και δεν θα βάλουμε μυαλό σαν κράτος, σαν άνθρωποι. Θα θρηνούμε κάθε χρόνο δάση κι ανθρώπους.
Ξανασκέφτομαι την ερώτηση που έκανα τότε στην πυρκαγιά του Σέιχ Σου:
«Ποιος βάζει τις φωτιές;» αλλά θα ήθελα να την εμπλουτίσω.
Ποιος και γιατί βάζει τις φωτιές;
Δεν έχει σημασία προς το παρόν, οι θεωρίες συνομωσίας που έχουν εμφανιστεί δεν βοηθούν κάπου. Αυτό που έχει σημασία είναι πως για άλλη μια φορά το κράτος μας πιάστηκε στον ύπνο.
Για άλλη μια φορά χάσαμε ανθρώπους. Για άλλη μια φορά δεν προλάβαμε αυτή την κόκκινη λαίλαπα.
Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν δικούς τους. Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν περιουσίες.
Θα βάλουμε ποτέ μυαλό ή θα περιμένουμε κάθε καλοκαίρι να ξημερώσει μια εθνική τραγωδία σαν κι αυτή για να θυμηθούμε ότι πρέπει να σκεφτούμε μια πρόληψη για την μεγαλύτερη απειλή της χώρας μας τους θερινούς μήνες;
Υ.Γ.1: Είναι μια εθνική τραγωδία, οι ταμπέλες των διαφόρων δεν κολλάνε σε αυτή την κατάσταση.
Υ.Γ.2: Σεβασμός στους πυροσβέστες που είναι οι πραγματικοί ήρωες σε τέτοιες καταστάσεις, σε ένοπλες δυνάμεις που παρέχουν ότι υποστήριξη μπορούν και σε εθελοντές που βοηθούν επειδή είναι ακόμη άνθρωποι και πονάν τους συνανθρώπους τους.
Και για το τέλος: Κρατήστε το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείτε.
Οι μεγάλοι φωστήρες της παγκόσμιας επιστήμης όπως ο Νεύτωνας μπορούσαν μόνο να βρουν προσωρινές λύσεις στο αιώνιο πρόβλημα της «σφαιρικής εκτροπής». Αυτό που δεν κατάφεραν, όμως, εκείνοι, κατόρθωσε μία ωραία πρωΐα (κυριολεκτικά) ένας φοιτητής από το Μεξικό....
Η οικογένεια, αποτελεί έναν πανάρχαιο και σίγουρα πολύ σημαντικό θεσμό με πολυδιάστατη προσφορά στη ζωή του ανθρώπου. Αποτέλεσε και αποτελεί πυρήνα ζωής και διαιώνισης του είδους, φορέα αγωγής, παιδείας και καλλιέργειας, οργανισμό που προσφέρει στα μέλη του ευκαιρίες μόρφωσης, σπουδών, επαγγελματικής κατάρτισης...
Είναι πολύ σημαντικό γενικά να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα. Ας τα δούμε για λίγο γκρι, έστω. Τα πάντα ξεκινάνε από την ψυχολογία μας και όταν αυτή είναι πεσμένη δυστυχώς αυτό ζωγραφίζεται πάνω μας και δεν μπορούμε να δράσουμε, σε κανένα επίπεδο. Αν τώρα είσαι άνεργος, λοιπόν, μη σε παίρνει από κάτω...
Μια γειτόνισσα με έβλεπε 28 Αυγούστου με ταξιδιωτικό σάκο να φεύγω και αντί για καλημέρα μου λέει κάπως αυστηρά/ περιπαικτικά: «Καλό χειμώνα»!..
Χαρίζοντας της ένα όμορφο και αφοπλιστικό χαμόγελο της απαντώ: «Καλό μικρό καλοκαιράκι»
«Καλό χειμώνα» (ακόμη και από το δεκαπενταύγουστο ακούγεται!), «Ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του», «Έλα να μαζευόμαστε σιγά σι...
Όπως υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα από τη Νορβηγία, τα πρωτότοκα παιδιά, διαθέτουν κατά μέσον όρο «ελαφρά υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης» σε σχέση με τα μικρότερα αδέρφια τους.
Νορβηγοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Όσλο υποστηρίζουν πως τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο έξυπνα από τα αδέρφια τους και πιο ικανά να αναλάβουν απαιτητικές δουλειές χάρη στην αυξ...
Όλα τα ευνομούμενα κράτη έχουν καθήκον, βάσει της νομοθεσίας, αλλά και των κανόνων της, να περιφρουρούν τα δικαιώματα των ανθρώπων που έχουν τιμωρηθεί με ποινή εγκλεισμού. Δυστυχώς, σε σωφρονιστικά καταστήματα δεν υπάρχει πάντοτε προστασία και υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων των κρατουμένων, όπως η ελευθερία στην επικοινωνία και η εκπαίδευση. ...
Βαίνουμε προς το τέλος των γιορτινών ημερών και με το καλό να υποδεχτούμε το νέο έτος με ότι κι αν φέρει μαζί του. Χαρές και λύπες μαζί με επιτυχίες και ήττες θα συνθέσουν άλλον έναν χρόνο ζωής, προσθέτοντας κι άλλο ένα έτος στην τούρτα μας. Ο κόσμος χαίρεται τις ημέρες αυτές, τις τελευταίες του χρόνου. ...
Τον έρωτα πολλοί εμίσησαν, τον Βαλεντίνο κανείς. Οι ελεύθεροι θα ήθελαν να είναι σε σχέση, από την άλλη οι δεσμευμένοι εύχονται το αντίθετο γιατί ξέρουν ότι πρέπει να το γιορτάσουν, να πάρουν δώρο στους αγαπημένους τους, να βγουν έξω για φαγητό… να γίνουν ρομαντικοί εν ολίγοις σε μια εποχή που δεν ευνοεί, δυστυχώς, αυτή την «απαραίτητη» συνήθεια σε μία...
Στις χωματερές καταλήγουν 81% των αστικών αποβλήτων στην Ελλάδα, ενώ υπολογίζεται ότι αναλογούν περίπου 506 κιλά αστικών αποβλήτων ανά κάτοικο ετησίως, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα και αφορούν το 2013.
Ως “αστικά απόβλητα” θεωρούνται τα σκουπίδια που παράγουν τα νοικοκυριά, αλλά και όσα παρόμοια απορρίμματα παράγοντα...
Ως προς τα αποτελέσματα τα διαταρακτικά που ερευνώνται έχουμε τους παρακάτω δύο τύπους έρευνας :
-τις θερμικές όπου οι διαταραχές που διερευνώνται είναι αυτές που οφείλονται στην αύξηση της θερμοκρασίας (πχ διαταρακτική θεωρείται η αύξησης της τοπικής θερμοκρασίας πάνω από 1 0C)
-τις μη θερμικές όπου διερευνώνται διαταραχές που δεν οφείλονται σε αύ...
Εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια, υποφέρουν πολλές γυναίκες και άντρες, δεν είναι τόσο γνωστή όσο η Νευρική Ανορεξία, πρόκειται για μια από τις πιο επικίνδυνες για την υγεία και τη ζωή του ατόμου ψυχικές διαταραχές της υποκατηγορίας, ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ, δεύτερης γενιάς και συνδυάζει την ανορεκτική με τη σαδομαζοχιστική συμπεριφορά.
...
Ας κάνουμε ένα γρήγορο και αυτοσχέδιο πείραμα: χρησιμοποίησε μέσα σε μία φράση τη λέξη «σχολείο» σε ένα μικρό μας φίλο και θα δεις γρήγορα να σχηματίζεται οπτικά στα μάτια του η φράση: «Δεν μου αρέσει το σχολείο, σταματήστε να μου μιλάτε γι’ αυτό, δεν θέλω να πηγαίνω!!». Έχουμε όμως ποτέ, αλήθεια, σκεφτεί τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά...
Σχολή, δουλειά, λαϊκή, τα παιδιά σε δραστηριότητες, social media, έξοδα. Καθημερινά βομβαρδίζεσαι από τη ρουτίνα ξεχνώντας εσένα και πως για να είσαι σε θέση να κάνεις τις δραστηριότητες αυτές, πρέπει να είσαι εσύ ο ίδιος καλά. Πως μπορείς λοιπόν να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου;...
Σε ποιους παράγοντες οφείλεται πολύ συχνά η αποτυχία ανθρώπων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης και η αναπάντεχη και εντυπωσιακή επιτυχία άλλων με μέτριο δείκτη;Τι μπορούμε να αλλάξουμε ώστε να βοηθηθούν τα παιδιά μας να πετύχουν πιο πολλά στη ζωή τους;Πώς μπορούμε να ξαναφέρουμε την πολιτισμένη συμπεριφορά στις πόλεις μας και την αλληλεγγύη στην κοινωνία μας...
Με τη βοήθεια ενός συναδέλφου που επέζησε από το Άουσβιτς και μια χειρόγραφη επιστολή, ένας ηλικιωμένος άνδρας με άνοια πηγαίνει σε αναζήτηση του προσώπου που είναι υπεύθυνο για το θάνατο της οικογένειάς του....
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το αλεύρι ολικής, το κορν φλάουρ, το μπέικιν πάουντερ, το τζίντζερ, την κανέλα, το μοσχοκάρυδο, το γαρίφαλο και το αλάτι. Αφήνουμε στην άκρη....
O χώρος στον οποίο βρίσκεται το γραφείο σας μέσα στο σπίτι είναι συνήθως ο πιο παραμελημένος και λιγότερο διακοσμημένος. Μιας και στο γραφείο δεν θα υποδεχτείτε και δεν θα περάσετε πολύ χρόνο με τους καλεσμένους σας, προτιμάτε να ρίξετε το βάρος της διακόσμησης σε άλλα δωμάτια, όπως το καθιστικό.
...
Μπορεί το ρύζι να είναι ιδανικό συνοδευτικό σε οποιοδήποτε γεύμα αλλά οι χρήσεις του δεν περιορίζονται στην κουζίνα. Η γνωστότερη εκτός κουζίνας χρήση του είναι για να διασώσει κινητά τηλέφωνα που έχουν πέσει στο νερό. Τι δουλειά μπορεί, όμως, να έχει στη ντουλάπα σας;...