Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι από φωτιά ήταν το 1997.
Ήταν η χρονιά που το δάσος του Σέιχ Σου στην Θεσσαλονίκη είχε γίνει στάχτη. Ήταν η χρονιά που ο μισός Κέδρινος Λόφος κάηκε.
Από το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου είχε ξεσπάσει η πρώτη εστία, μέχρι το βράδυ οι εστίες είχαν φτάσει νομίζω στις τέσσερις.
Κατά τις εννέα κι ενώ βλέπαμε την καθιερωμένη ελληνική ταινία της βραδιάς, ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ανέφερε πως η πυρκαγιά συνεχίζει να μένει εκτός ελέγχου και παρακαλούσε τους εθελοντές να απομακρυνθούν ώσπου οι πυροσβέστες να την θέσουν υπό έλεγχο.
Τότε είχα και την φαεινή ιδέα να θελήσω να ανέβω στην ταράτσα, μήπως και καταφέρω να δω πως φαίνεται το δάσος από ψηλά, εάν φαίνεται. Με γκρίνια και παρακάλια κατάφερα τους δικούς μου, ανεβήκαμε.
Το θέαμα που είδα δεν το περίμενα, ακόμη και σήμερα η εικόνα του είναι στα μάτια μου και το συναίσθημα που γεννήθηκε όταν την αντίκρισα είναι μέσα μου.
Σε μια καλοκαιριάτικη νύχτα χωρίς φεγγάρι, χωρίς πολλά φώτα από γύρω και χωρίς πολλούς ανθρώπους να κάνουν θόρυβο ανοίχτηκε στον ορίζοντα μου ο λόφος. Αυτό που κάποτε ήταν ο λόφος, πλέον ήταν μια πορτοκαλί εστία φλόγας που κατάκαιγε τα πάντα, ήταν πυκνοί καπνοί που απλώνονταν πάνω από όλο τον περιφερειακό δρόμο.
Μια τεράστια φωτιά που πραγματικά τότε πίστευα πως μας πλησιάζει, πως θα καταπιεί όλη την Θεσσαλονίκη και εγώ ή μάλλον, εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μια εικόνα που μόνο σε ταινίες είχα δει μέχρι τότε, μια αδηφάγα λαίλαπα που δεν υπολόγιζε τίποτα.
Μια πύρινη κόλαση που κατάπιε ότι ζωντανό υπήρχε.
«Πώς έγινε αυτό, πως μας πλησιάζει; Ποιος έβαλε την φωτιά;» ρωτούσα με τα μάτια στον λόφο, με ένα άγχος αδιανόητο για την Ελλάδα του ενενήντα.
Τι να μου απαντήσουν οι έρμοι οι δικοί μου;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα του σήμερα.
Τόσα χρόνια κάθε καλοκαίρι έχουμε ακριβώς τα ίδια. Πυρκαγιές σε ατέλειωτα στρέμματα δάσους, νεκρούς από τις πυρκαγιές, ευθύνες που δεν καταλογίζονται σε κανέναν για τις πυρκαγιές.
Από το δάσους του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, από την Πελοπόννησο που είχε καεί σχεδόν ολόκληρη, από την Αττική που σήμερα κλαίει τόσα άτομα βγαίνει μια απορία: Γιατί.
Τι φταίει που με τόσες καταστροφές δεν έχουμε βάλει μυαλό σαν κράτος; Τι φταίει που τόσοι άνθρωποι που χάθηκαν δεν μας έκαναν να προνοήσουμε ώστε να μην χαθεί κανείς ξανά;
Τα λόγια και οι λέξεις είναι ένα τίποτα μπροστά σε μια καταστροφή σαν και αυτή που ξημέρωσε στην Ελλάδα.
Άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν σπίτια, άνθρωποι αναγκάστηκαν να περάσουν το βράδυ τους σε παραλία για να μην κινδυνεύουν από τις φλόγες, άνθρωποι χάθηκαν από τους δικούς τους και συνεχίζουν να αγνοούνται.
Άνθρωποι κάηκαν, άνθρωποι πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις, άνθρωποι δεν έχουν πλέον τις περιουσίες τους.
Και για όλα αυτά δεν φταίει κανείς που δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες πρόληψης, δεν φταίει κανείς που αφήνεται η χώρα τους καλοκαιρινούς μήνες έρμαιο στον κάθε παρανοϊκό.
Η ημέρα που ξημέρωσε στην Ελλάδα έχει τον εξής απολογισμό: δεκάδες άτομα αγνοούνται, πάνω από 80 άτομα νεκρά κι ανάμεσα τους παιδιά, εκτάρια γης καμένα.
Κι όλα αυτά μέχρι αυτή την στιγμή που γράφεται το κείμενο, δυστυχώς τα νούμερα μπορεί να ανέβουν.
Και δεν θα βάλουμε μυαλό σαν κράτος, σαν άνθρωποι. Θα θρηνούμε κάθε χρόνο δάση κι ανθρώπους.
Ξανασκέφτομαι την ερώτηση που έκανα τότε στην πυρκαγιά του Σέιχ Σου:
«Ποιος βάζει τις φωτιές;» αλλά θα ήθελα να την εμπλουτίσω.
Ποιος και γιατί βάζει τις φωτιές;
Δεν έχει σημασία προς το παρόν, οι θεωρίες συνομωσίας που έχουν εμφανιστεί δεν βοηθούν κάπου. Αυτό που έχει σημασία είναι πως για άλλη μια φορά το κράτος μας πιάστηκε στον ύπνο.
Για άλλη μια φορά χάσαμε ανθρώπους. Για άλλη μια φορά δεν προλάβαμε αυτή την κόκκινη λαίλαπα.
Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν δικούς τους. Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν περιουσίες.
Θα βάλουμε ποτέ μυαλό ή θα περιμένουμε κάθε καλοκαίρι να ξημερώσει μια εθνική τραγωδία σαν κι αυτή για να θυμηθούμε ότι πρέπει να σκεφτούμε μια πρόληψη για την μεγαλύτερη απειλή της χώρας μας τους θερινούς μήνες;
Υ.Γ.1: Είναι μια εθνική τραγωδία, οι ταμπέλες των διαφόρων δεν κολλάνε σε αυτή την κατάσταση.
Υ.Γ.2: Σεβασμός στους πυροσβέστες που είναι οι πραγματικοί ήρωες σε τέτοιες καταστάσεις, σε ένοπλες δυνάμεις που παρέχουν ότι υποστήριξη μπορούν και σε εθελοντές που βοηθούν επειδή είναι ακόμη άνθρωποι και πονάν τους συνανθρώπους τους.
Και για το τέλος: Κρατήστε το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείτε.
Το σπίτι είναι ένα αγαθό πολύτιμης συναισθηματικής αξίας που συνήθως στεγάζει όνειρα, χαρές, μνήμες και λειτουργεί σαν ένα κέλυφος προστασίας και μια διαρκής γεννήτρια θετικών συναισθημάτων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι στη καθομιλουμένη για να προσδιορίσουν ότι νιώθουν ''άνετα'' χρησιμοποιούν πολύ συχνά την έκφραση ότι νιώθουν ''σαν το σπίτι ...
Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οπο...
1. Ένας από τους δυο σας θα πρέπει να έχει οικονομική άνεση.
Αν κανένας από σας δεν έχει επαρκεί οικονομική δυνατότητα, τότε τα χρήματα καταβροχθίζουν σίγουρα όλη την θετική αλλά και ευχάριστη σας ενέργεια. Κάποιος πρέπει να καταλάβει τη σημασία της «αποταμίευσης» και του «ελέγχου». Αν ο ένας είναι ο σπάταλος, συνήθως το άλλο πρόσωπο καλύπτει τις οικονομι...
Όσο και αν είναι επώδυνο για μένα , δυστυχώς ανήκω σε αυτήν τη γενιά.
Αναφέρομαι βεβαίως, βεβαίως στη γενιά ανθρώπων που έχουν γεννηθεί στην
Ελλάδα την περίοδο από 1998 και πάνω.Μια γενιά που μεγάλωσε με σύντροφο
την τεχνολογία. Μία γενιά που πήρε τελείως διαφορετικό δρόμο από την
προηγούμενη,μια πορεία που ίσως δεν είναι αναστρέψιμη. Τι συμβαίνει
...
Η βασκανία ή αλλιώς το “Μάτι” ή “Μάτιασμα” το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Επισήμως, λόγω της θρησκευτικής πλειοψηφίας, της Ορθοδοξίας, αναγνωρίζεται κι από την Εκκλησία.
Υπάρχουν πάρα πολλές προσευχές - ευχές οι οποίες αφορούν τη βασκανία. Επίσης, εκτός από τους επίσημους ιερωμένους, υπάρχουν και οι άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζουν τις συγκεκριμένες ευχές, καθώς...
Έχετε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας ακούγοντας κατσάδες για την ακαταστασία που επικρατεί στο δωμάτιο σας και στο γραφείο σας τότε η επιστήμη έρχεται να επαναπροσδιορίσει τι σημαίνει αυτό για το μυαλό σας.
...
Αφιερώστε χρόνο για το παιδί και το παραμύθι, ειδάλλως μην ξεκινήσετε να το διαβάζετε από αγγαρεία.
Διαβάστε αγκαλιά με το παιδί σας σε άνετο χώρο - γωνιά που θέλει και αγαπάει το παιδί, όποτε ενδείκνυται....
Η συμβολή τους στην εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων για παιδιά με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
Είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους μας: Εκπαιδευτικούς, γονείς, παιδιά, μικρούς και μεγάλους! Τα περισσότερα παιδάκια ενθουσιάζονται να παίζουν με αυτά και να αναλαμβάνουν το ρόλο του μικρού αρχιτέκτονα! Προσωπικά, αν και μικρή δεν ήμουν το παιδί που τρελαι...
Σε κοντάρια αθλητών άλματος επί κοντώ μετατρέπονται χιλιάδες πλαστικά καπάκια, δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους προπονούνται στο συγκεκριμένο αγώνισμα του στίβου να ακολουθήσουν το όνειρό τους, αφού τα κοντάρια είναι εξαιρετικά δαπανηρά.
...
Τον αντίκτυπο της αφρικανικής σκόνης που σηκώνεται από την έρημο Σαχάρα στο Κλίμα της Γης διερευνά μια νέα γαλλοαμερικανική επιστημονική έρευνα και εκτιμά ότι τις επόμενες δεκαετίες το φαινόμενο θα περιοριστεί.
Η μελέτη που υπογράφουν ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Μετεωρολογικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS/Meteo France), του γαλλικού Ινστιτούτου Πιέρ Σιμόν ...
Είναι ευρέως γνωστό ότι το νερό έχει τέσσερις βασικές ιδιότητες που το κάνουν πολύτιμο για τον άνθρωπο, τη στιγμή δε που γυμνάζεται μέσα σε αυτό. Κάποιες από αυτές είναι η άνωση, η θερμοκρασία, η υδροστατική πίεση και η αντίσταση.
...
Η καθημερινότητα είναι γεμάτη υποχρεώσεις για όλους μας. Δεν μας φτάνει το 24ωρο για να τα προλάβουμε όλα. Δουλειά, οικογένεια, σπίτι, φίλοι. Προκειμένου να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε είναι απαραίτητες και κάποιες στιγμές χαλάρωσης. Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε για να διώξετε το άγχος μετά από μια κουραστική εβδομάδα; ...
Δεν είναι το χρήμα, η δόξα ή η επιτυχία, σύμφωνα με μια μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ που άρχισε πριν από 78 χρόνια και συνεχίζεται ακόμα....
Η Χριστίνα Παπάζογλου και ο Αλμπέρτο Ματαλών συναντιούνται στη Θεσσαλονίκη το 1927. Είναι γείτονες και πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Αυτά είναι και τα μοναδικά πράγματα που τους ενώνουν. Εκείνη είναι ανιψιά του μητροπολίτη της πόλης κι εκείνος γιος μιας εύπορης εβραϊκής οικογένειας.
Ο έρωτας που θα γεννηθεί μεταξύ τους μοιάζει καταδικασμένος. Στη Θεσσαλον...
Δίδυμοι Θρύλοι (Legend)
Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο δίδυμων γκάνγκστερ, που θεωρούνται από τους πιο διαβόητους εγκληματίες στην ιστορία της Βρετανίας, και το πως έστησαν την αυτοκρατορία του οργανωμένου εγκλήματος τους στο Ανατολικό Λονδίνο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Χέλγκελαντ, Πρωταγωνιστούν: Τομ Χάρντι, Έμιλι Μπρ...
Το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας στο πλαίσιο του εμπλουτισμένου και
διευρυμένου εκπαιδευτικού του προγράμματος, ανακοινώνει τη διοργάνωση
των νέων κύκλων εργαστηρίων Δημιουργικής Φωτογραφίας.
Το πρόγραμμα των εργαστηρίων αποτελείται από δύο διαφορετικούς
κύκλους. Κάθε κύκλος αναπτύσσεται σε 16 τετράωρες συναντήσεις και
θέτει στο επίκεντρο...
Κρατήστε το συνθηματικό…Προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 180 βαθμούς, Βάζουμε ολά μαζι τα υλικά σε ένα βαθυ μπολ και τα χτυπάμε στην δυνατή ταχύτητα του μιξέρ για 4 λεπτά, Πέρνουμε την φόρμα του κεικ πρώτα βουτυρώνουμε καλά όλες τις εσοχές και έπειτα αλευρωνουμε ρίχνουμε μέσα το μέιγμα του κεικ Το βάζουμε στο φουρνο και το ψηνουμε περίπου για 50 λεπτα, (δ...
Όσοι από εσάς έτυχε να παρευρεθείτε σε κάποια έκθεση σπιτιού τελευταία θα παρατηρήσατε πως η εμφάνιση ενός νέου υλικού στην κουζίνα είναι γεγονός. Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει στην κουζίνα τους πάγκους από γρανίτη ή μάρμαρο. Ο χαλαζίας είναι το νέο υλικό που έχει γίνει trend και θα σας εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να τον προτιμήσετε....
Κάναμε την έρευνά μας και διαπιστώσαμε ότ τα βακτήρια συσσωρεύονται στα πιο απίθανα μέρη! Η βρωμιά κάνει πάρτυ όχι (μόνο) στην λεκάνη της τουαλέτας, στους κάδους απορριμάτων ή στο νεροχύτη, αλλά (και) σε μικροαντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά και είναι φαινομενικά ακίνδυνα, όπως στα πόμολα, στο πληκτρολόγιο...