Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι από φωτιά ήταν το 1997.
Ήταν η χρονιά που το δάσος του Σέιχ Σου στην Θεσσαλονίκη είχε γίνει στάχτη. Ήταν η χρονιά που ο μισός Κέδρινος Λόφος κάηκε.
Από το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου είχε ξεσπάσει η πρώτη εστία, μέχρι το βράδυ οι εστίες είχαν φτάσει νομίζω στις τέσσερις.
Κατά τις εννέα κι ενώ βλέπαμε την καθιερωμένη ελληνική ταινία της βραδιάς, ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ανέφερε πως η πυρκαγιά συνεχίζει να μένει εκτός ελέγχου και παρακαλούσε τους εθελοντές να απομακρυνθούν ώσπου οι πυροσβέστες να την θέσουν υπό έλεγχο.
Τότε είχα και την φαεινή ιδέα να θελήσω να ανέβω στην ταράτσα, μήπως και καταφέρω να δω πως φαίνεται το δάσος από ψηλά, εάν φαίνεται. Με γκρίνια και παρακάλια κατάφερα τους δικούς μου, ανεβήκαμε.
Το θέαμα που είδα δεν το περίμενα, ακόμη και σήμερα η εικόνα του είναι στα μάτια μου και το συναίσθημα που γεννήθηκε όταν την αντίκρισα είναι μέσα μου.
Σε μια καλοκαιριάτικη νύχτα χωρίς φεγγάρι, χωρίς πολλά φώτα από γύρω και χωρίς πολλούς ανθρώπους να κάνουν θόρυβο ανοίχτηκε στον ορίζοντα μου ο λόφος. Αυτό που κάποτε ήταν ο λόφος, πλέον ήταν μια πορτοκαλί εστία φλόγας που κατάκαιγε τα πάντα, ήταν πυκνοί καπνοί που απλώνονταν πάνω από όλο τον περιφερειακό δρόμο.
Μια τεράστια φωτιά που πραγματικά τότε πίστευα πως μας πλησιάζει, πως θα καταπιεί όλη την Θεσσαλονίκη και εγώ ή μάλλον, εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μια εικόνα που μόνο σε ταινίες είχα δει μέχρι τότε, μια αδηφάγα λαίλαπα που δεν υπολόγιζε τίποτα.
Μια πύρινη κόλαση που κατάπιε ότι ζωντανό υπήρχε.
«Πώς έγινε αυτό, πως μας πλησιάζει; Ποιος έβαλε την φωτιά;» ρωτούσα με τα μάτια στον λόφο, με ένα άγχος αδιανόητο για την Ελλάδα του ενενήντα.
Τι να μου απαντήσουν οι έρμοι οι δικοί μου;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα του σήμερα.
Τόσα χρόνια κάθε καλοκαίρι έχουμε ακριβώς τα ίδια. Πυρκαγιές σε ατέλειωτα στρέμματα δάσους, νεκρούς από τις πυρκαγιές, ευθύνες που δεν καταλογίζονται σε κανέναν για τις πυρκαγιές.
Από το δάσους του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, από την Πελοπόννησο που είχε καεί σχεδόν ολόκληρη, από την Αττική που σήμερα κλαίει τόσα άτομα βγαίνει μια απορία: Γιατί.
Τι φταίει που με τόσες καταστροφές δεν έχουμε βάλει μυαλό σαν κράτος; Τι φταίει που τόσοι άνθρωποι που χάθηκαν δεν μας έκαναν να προνοήσουμε ώστε να μην χαθεί κανείς ξανά;
Τα λόγια και οι λέξεις είναι ένα τίποτα μπροστά σε μια καταστροφή σαν και αυτή που ξημέρωσε στην Ελλάδα.
Άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν σπίτια, άνθρωποι αναγκάστηκαν να περάσουν το βράδυ τους σε παραλία για να μην κινδυνεύουν από τις φλόγες, άνθρωποι χάθηκαν από τους δικούς τους και συνεχίζουν να αγνοούνται.
Άνθρωποι κάηκαν, άνθρωποι πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις, άνθρωποι δεν έχουν πλέον τις περιουσίες τους.
Και για όλα αυτά δεν φταίει κανείς που δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες πρόληψης, δεν φταίει κανείς που αφήνεται η χώρα τους καλοκαιρινούς μήνες έρμαιο στον κάθε παρανοϊκό.
Η ημέρα που ξημέρωσε στην Ελλάδα έχει τον εξής απολογισμό: δεκάδες άτομα αγνοούνται, πάνω από 80 άτομα νεκρά κι ανάμεσα τους παιδιά, εκτάρια γης καμένα.
Κι όλα αυτά μέχρι αυτή την στιγμή που γράφεται το κείμενο, δυστυχώς τα νούμερα μπορεί να ανέβουν.
Και δεν θα βάλουμε μυαλό σαν κράτος, σαν άνθρωποι. Θα θρηνούμε κάθε χρόνο δάση κι ανθρώπους.
Ξανασκέφτομαι την ερώτηση που έκανα τότε στην πυρκαγιά του Σέιχ Σου:
«Ποιος βάζει τις φωτιές;» αλλά θα ήθελα να την εμπλουτίσω.
Ποιος και γιατί βάζει τις φωτιές;
Δεν έχει σημασία προς το παρόν, οι θεωρίες συνομωσίας που έχουν εμφανιστεί δεν βοηθούν κάπου. Αυτό που έχει σημασία είναι πως για άλλη μια φορά το κράτος μας πιάστηκε στον ύπνο.
Για άλλη μια φορά χάσαμε ανθρώπους. Για άλλη μια φορά δεν προλάβαμε αυτή την κόκκινη λαίλαπα.
Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν δικούς τους. Κουράγιο στους ανθρώπους που έχασαν περιουσίες.
Θα βάλουμε ποτέ μυαλό ή θα περιμένουμε κάθε καλοκαίρι να ξημερώσει μια εθνική τραγωδία σαν κι αυτή για να θυμηθούμε ότι πρέπει να σκεφτούμε μια πρόληψη για την μεγαλύτερη απειλή της χώρας μας τους θερινούς μήνες;
Υ.Γ.1: Είναι μια εθνική τραγωδία, οι ταμπέλες των διαφόρων δεν κολλάνε σε αυτή την κατάσταση.
Υ.Γ.2: Σεβασμός στους πυροσβέστες που είναι οι πραγματικοί ήρωες σε τέτοιες καταστάσεις, σε ένοπλες δυνάμεις που παρέχουν ότι υποστήριξη μπορούν και σε εθελοντές που βοηθούν επειδή είναι ακόμη άνθρωποι και πονάν τους συνανθρώπους τους.
Και για το τέλος: Κρατήστε το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείτε.
Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους μας, υγεία ευτυχία και κάθε είδους θετική σκέψη θέλω να μεταφέρω σε εσένα αγαπητέ αναγνώστη, εύχομαι οι μέρες σου να είναι πολλές σε τούτο τον κόσμο. Πάμε για μια ακόμη χρονιά να φορτωθούμε στην καμπούρα μας, πάμε να την γραπώσουμε από τα μαλλιά και να την δαμάσουμε όσο μπορούμε, να την αναγκάσουμε να μας δώσει ότι καλύτε...
Ο φεμινισμός ως κίνημα και φιλοσοφία εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στις δυτικές χώρες, ως αντίδραση στις ανισότητες κατά των γυναικών και ασχολείται με την πατριαρχία, τη γυναικεία καταπίεση και εκμετάλλευση, καθώς και με τα κοινωνικά στερεότυπα και την αναπαραγωγή τους. Ορμώμενο από τις ιδέες του Διαφωτισμού, το φεμινιστικό...
Η Παγκόσμια Ημέρα Πλυσίματος Χεριών γιορτάζεται από το 2008, στις 15 Οκτωβρίου κάθε χρόνου.
Η πρωτοβουλία ανήκει στη Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για το Πλύσιμο των Χεριών (PPPHW), που συσπειρώνει δημόσιους φορείς και γνωστές πολυεθνικές εταιρείες του ιδιωτικού τομέα που κατασκευάζουν προϊόντα ατομικής υγιεινής...
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η 13η Αυγούστου είναι μια μικρή γιορτή για το 10-12% των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη.
Σήμερα, λοιπόν, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αριστερόχειρων! Για χρόνια ολόκληρα οι αριστερόχειρες γινόντουσαν αντικείμενο σχολιασμού και ενίοτε χλεύης, ενώ ακόμα και στην Ελλάδα, πολλοί γονείς πίεζαν με απαράδεκτες μεθόδους τα παιδιά τους, τα οποία έγ...
Μόλις σας έκανε πρόταση γάμου και πετάτε από τη χαρά σας! Τι επόμενες ημέρες όμως σας πιάνει άγχος για το πως θα τα προλάβετε όλα. Θα χρειαστεί να αποφασίσετε αν θέλετε ανοιχτό ή κλειστό γάμο, το μέρος - για παράδειγμα μπορεί να θέλετε να γίνει ο γάμος στη Μύκονο-, σε ποιο χώρο θα γίνει η δεξίωση και πολλά ακόμα....
Μια από τις μεγάλες μου αγάπες και συνάμα ασθένεια[από αυτές που έχουν μόνιμα συμπτώματα] είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που μέσα από τη σύνδεσή μου με την ΑΕΚ [ένα από τα πάθη μου με το οποίο έχω μάθει να ζω] αποτελούν εδώ και δεκαετίες και όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, αναπόσπαστο κομμάτι της καθ...
Γιατί δεν λέμε την αλήθεια για το Σύστημα στα παιδιά μας μόλις φτάνουν σε ηλικία που μπορούν να καταλαβαίνουν; Δυστυχώς, εγώ δεν υπήρξα επαρκώς αφυπνισμένη ώστε να μιλήσω στα μικρά παιδιά μου για το στημένο παιχνίδι που παίζεται και στο οποίο δεν ήταν υποχρεωμένα να συμμετάσχουν. Τα παιδιά μου, ευτυχώς ξύπνησαν έγκαιρα και μετά από χρόνια...
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οριστικοποίησε την απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης.
Συγκεκριμένα, μαχαιροπίρουνα, μπατονέτες, καλαμάκια και οι αναδευτήρες ποτών απαγορεύονται εντός Ένωσης, ενώ το ΕΚ έθεσε πιο αυστηρό πλαίσιο για εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει». Το έτος 2021 θα είναι ορόσημο για την ΕΕ σχετικά με το τέλος των πλαστικών μιας χρήσης. Πε...
Λαχανικά σε χώμα με σύσταση πανομοιότυπη με αυτό του πλανήτη Άρη ανακοίνωσαν ότι καλλιέργησαν ερευνητές στην Ολλανδία.
Στο χώμα που είχαν δημιουργήσει ερευνητές της NASA καλλιεργήθηκαν ντομάτες, αρακάς, σίκαλη, ραπανάκι και κάρδαμο. Οι σοδειές τόσο ποσοτικά και όσο και ποιοτικά δεν διέφεραν από εκείνες που επιτυγχάνονται στο γήινο έδαφος.
«Η επιτυχής έ...
Οι ωκεανοί καλύπτουν πάνω από το 70% της επιφάνειας της γης και παρέχουν θεμελιώδεις οικοσυστημικές υπηρεσίες, όπως τροφή, ρύθμιση του κλίματος και αναψυχή. Στηρίζουν επίσης τη ζωή και τον βιοπορισμό εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο....
Ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της σύγχρονης ζωής και της καθημερινότητάς μας, είναι το άγχος. Ο ρυθμοί που επικρατούν στο πρόγραμμά μας, οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα και όλα αυτά που πλημμυρίζουν το μυαλό μας με αρνητικές σκέψεις και αγωνίες, μας δημιουργούν ένα μόνιμο καθημερινό άγχος.
Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο διαλέγουμε...
Μέχρι πριν 2 ημέρες, βρισκόμουν σε μια όμορφη, αμμώδη παραλία στα σύνορα του νομού Λάρισας με αυτόν του νομού Πιερίας που έχω την τύχη να έχω το ταπεινό μου εξοχικό λίγο πριν τον γνωστό και -δυστυχώς ή ευτυχώς- κοσμικό πια Πλαταμώνα. Πέρασα αρκετές μέρες όπως εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώντας να ξεκουραστώ και...
Πόσες φορές στην προσπάθεια μας να μάθουμε κάτι καινούριο, δεν έχουμε κάνει λάθος; Τα λάθη, όχι μόνο δεν είναι αναπόφευκτα, αντιθέτως είναι ιδιαίτερα βοηθητικά, γιατί μας δείχνουν πού πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, ώστε να τα διορθώσουμε. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τους μαθητές, δεδομένου ότι πολύ συχνά έρχονται αντιμέτωποι με νέα μαθησιακά δεδομένα....
Οι «9 ιστορίες» είναι μια συλλογή διηγημάτων του Αμερικανού συγγραφέα J.D.Salinger που δημοσιεύθηκε τον Απρίλη του 1953.
Ο τρόπος γραφής του Salinger – γνωστός στους περισσότερους από τον «Φύλακα στη Σίκαλη» - είναι πρωτότυπος, κλασάτος και γοητευτικός. Οι «9 Ιστορίες» του παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο γιατί δένουν ισχυρά όλες μαζί, όσο και για...
Η Στέφανι είναι μια μητέρα ενός μικρού αγοριού, συντηρητική, υποδειγματική, η οποία διαθέτει ένα μπλογκ όπου δίνει γυναικείες συμβουλές. Θα γνωρίσει την Έμιλυ, μία όμορφη, σέξι και αντισυμβατική γυναίκα. Σύντομα οι δυο τους θα γίνουν φίλες. Μία μέρα καθώς η Έμιλυ ζητάει από την Στέφανι να της προσέξει τον γιο της, η πρώτη εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Η Στέφαν...
Ντρέπομαι λίγο είναι η αλήθεια, αλλά για την συγκεκριμένη σειρά έμαθα πριν από ένα μήνα από πολύ κόσμο με πολύ καλά λόγια. Όχι, δεν ήρθε μια λαοθάλασσα με γνώμες για την σειρά, αλλά σε διάσπαρτες συζητήσεις συμφωνούσαν όσοι συνάνθρωποι συμμετείχαν. Δεν πίστεψα κανέναν στην αρχή αλλά μετά από παρότρυνση φίλου έκατσα να δω την πρώτη σεζόν του Peaky Blinders. ...