Μια άλλη Κυριακή
Πολλές φορές με είχαν παρακαλέσει φίλοι που συμμετείχαν σε μαραθώνιους και τέτοιου είδους αθλητικές δραστηριότητες να τους ακολουθήσω, να φορέσω τις πανάκριβες μου φόρμες και τα επιχρυσωμένα αθλητικά μου παπούτσια και να μπω κι εγώ στην σειρά ερασιτεχνών δρομέων που περιμένουν το «ΜΠΑΜ» για να ξεκινήσουν να τρέχουν.
Έτσι, στο άγνωστο «Χ» σημείο της πόλης θα τερματίσουν, θα παραλάβουν κι ένα μετάλλιο από τον τάδε αντιδήμαρχο και θα είναι ευχαριστημένοι που συμμετείχαν στον μαραθώνιο.
Προς μεγάλη έκπληξη τους αλλά και δική μου φέτος είπα, ναι θα έρθω μαζί σας. Κι έτσι λοιπόν πήγα τους πήρα, ζωσμένους με τα σορτσάκια και τα κοντομάνικα τα φιρμάτα, κατεβήκαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και αναμειχτήκαμε με όλους τους άλλους ερασιτέχνες αθλητές.
Η ημέρα ήταν καλοκαιρινή όσο δεν πάει, ο κόσμος γύρω ήταν ενθουσιασμένος όσο και οι ερασιτέχνες αθλητές τους μαραθωνίου. Όσο συζητούσαμε για την διοργάνωση κοιτούσα τον δρόμο, το πεζοδρόμιο, τον κόσμο, ένιωθα την ατμόσφαιρα. Ήταν όλα διαφορετικά, περισσότερο προσεγμένα από μια απλή Κυριακή στην παραλία της Θεσσαλονίκης.
Ούτε σκουπίδια κάτω, ούτε ο πανικός της καθημερινής τάδε ημέρας, ούτε οι γνωστοί αλαλαγμοί των οδηγών, ούτε οι αλληλοκατηγορίες των δημοτών δεν ακούγονταν.
Ούτε οι άστεγοι ένα γύρω από εκεί που συνήθως βρίσκουν καταφύγιο, ούτε τα παιδιά που ζητιανεύουν ένα ευρώ για να ξαπλώσουν με τον θάνατο, ούτε τα αδέσποτα που έχουν αυξηθεί δραματικά, ούτε οι μικροναρκέμποροι που πουλάν πλέον ελεύθερα σε κάθε γωνιά της πόλης, τίποτα από όλα αυτά που κάνουν την Θεσσαλονίκη αυτήν που είναι δεν υπήρχε.
«Φοράς παντελόνι, πως θα τρέξεις;» με ρωτήσανε καθώς σφύριζε ο κύριος που είχε το πιστολάκι που θα σήμανε την έναρξη του μαραθωνίου στα χέρια του.
«Δεν θα τρέξω, για βόλτα ήρθα» απάντησα και απομακρύνθηκα καθώς οι αθλητές της Κυριακής συγκεντρώνονταν στην αρχή της κούρσας.
Τρία, δύο ένα και ΜΠΑΜ, άρχισε και αυτή η αθλητική γιορτή της πόλης, άρχισε ένας ακόμη μαραθώνιος που σπονσοράρεται από τον τάδε για να δειχτεί το ένα και το άλλο μέσω αυτού.
Περπάτησα για αρκετή ώρα προσπερνώντας όλο τον κόσμο που χειροκροτούσε μανιασμένα και φώναζε σαν να εξαρτιόταν η ζωή του από την έκβαση του μέτριου αυτού γεγονότος.
Δεν είδα κάτι που να προσβάλει την εικόνα της Θεσσαλονίκης στα σημεία που εκτεινόταν η γιορτή αυτή, δεν είδα εικόνες της καθημερινότητας με παραβατικότητα και κατάντια, δεν είδα κάτι που θα αμαυρώσει την διοργάνωση.
Όλα καλά λοιπόν, στο τέλος του μαραθωνίου βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας, πήραμε και τα μετάλλια μας, πήγαμε και για τον καφέ μας σε μια από τις χιλιάδες καφετέριες της παραλίας.
Είχαμε πρόγραμμα.
Η πόλη ως δια μαγείας είχε μεταμφιεστεί για λίγες ώρες, είχε βάλει την μάσκα της υποκρισίας και είχε χώσει όπως-όπως τα σκουπίδια της κάτω από το πατάκι, απλά για να μην φαίνονται.
Αυτά σκεφτόμουν στον καφέ στην παραλία βλέποντας φίλους με μετάλλια στα στήθη και χαμόγελα στα πρόσωπα, βλέποντας μια πόλη που ξεχνιέται φορώντας ψεύτικα προσωπεία ενώ κοιτάει σε καθρέφτη και ποτέ δεν έχει δει το πραγματικό της πρόσωπο.
Γιατί δεν πουλάω;
Κατ’ αρχήν ας ξεκινήσουμε με το βασικό, δηλαδή το στόχο σας, το όραμά σας: Ξεκινάτε με την προοπτική να κάνετε μια μικρομεσαία επιχείρηση ή να γίνετε διάσημοι και πάμπλουτοι; Έχετε διαβάσει δεκάδες φορές την ιστορία του ιδρυτή του Facebook και στοχεύετε σε κάτι αντίστοιχο που θα χτυπήσει την παγκόσμια αγορά; Μήπως θέλετε να δημιουργήσετε τη νέα Apple...
''ΜΕΤΑ..ΚΟΜΙΖΩ ΓΛΥΚΑ ΕΙΣ ΤΟ ΝΕΟ ''
Το σπίτι είναι ένα αγαθό πολύτιμης συναισθηματικής αξίας που συνήθως στεγάζει όνειρα, χαρές, μνήμες και λειτουργεί σαν ένα κέλυφος προστασίας και μια διαρκής γεννήτρια θετικών συναισθημάτων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι στη καθομιλουμένη για να προσδιορίσουν ότι νιώθουν ''άνετα'' χρησιμοποιούν πολύ συχνά την έκφραση ότι νιώθουν ''σαν το σπίτι ...
Ένας 20χρονος στην Ελλάδα της κρίσης
Ένας εικοσάχρονος σκέφτεται πολλά στις μέρες μας, έχει πολλούς προβληματισμούς στο μυαλό του για το μέλλον και την ζωή του. Ζούμε σε μία χώρα που δεν βοηθάει τους νέους και τις προσπάθειες τους για να πετύχουν στην ζωή τους και από την άλλη έχει χαθεί από τους νέους η όρεξη για να κάνουν κάτι ώστε να υπερνικήσουν τις δυσκολίες που τους παρουσιάζονται....
Φύση: Η πανίσχυρη θεραπεύτρια
Δεν είναι μυστικό: Η φύση είναι μάγισσα. Όχι από εκείνες τις γριές, τις ρυτιδιασμένες, τις στρίγκλες των παραμυθιών, μα από αυτές τις όμορφες, τις καλοσυνάτες που εμφανίζονται στις ιστορίες σαν από μηχανής θεοί για να σώσουν, να θεραπεύσουν, να βοηθήσουν. Μπορεί να μην κρατάει ραβδί, αλλά είναι γεγονός πως φυλάει τα πιο καλά της ξόρκια για εμάς...
Τα μυστικά για ένα μοναδικό στυλ
Με το κατάλληλο ντύσιμο μπορούμε να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση αλλά και το αντίθετο. Αν διαθέτουμε αυτοπεποίθηση μπορούμε να αναδείξουμε το στυλ μας.
Οι σωστές επιλογές είναι αυτές που γίνονται κατόπιν σκέψης. Η μόδα αλλάζει, το στυλ μένει αναλλοίωτο. Αναζητήστε ένα καλό ύφασμα και πετύχετε την σωστή εφαρμογή...
Πολίτης γένους...ουδέτερου! Μέρος Α
Με αφορμή το καλοκαίρι που (δυστυχώς) πέρασε και τις επαναλαμβανόμενες συζητήσεις στις οποίες έλαβα μέρος σχετικά με την είσοδο των κατοικίδιων στην παραλία, πήρα την απόφαση να γράψω ένα άρθρο στο οποίο θα συμπεριλαμβάνω τους πιο βασικούς νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία έτη για τους μικρούς μας φίλους...
Μετά την άσπρη μέρα, η γκρίνια
Τα δριμύ κατηγορώ μας εναντίον του απέναντι, η γκρίνια δηλαδή, είναι ένα εθνικό μας σπορ. Το έχουμε αγαπήσει κι όσο περνάν τα χρόνια γινόμαστε καλύτεροι κι ίσως το πάμε και για πρωταθλητισμό.
«Γκρινιακοί ολυμπιακοί αγώνες του 2024», ήδη αξίζει προσοχής.
Αν κατέβουμε ποτέ σε τέτοιου είδους πρωτάθλημα θα είναι περίπατος, δεν θα είναι καν ανταγωνισμός. Θ...
Τι θα γίνει το 2017;
2016s; 2016+1 ή 2017. Άλλη μια ημερολογιακή χρονιά έχει ξεκινήσει και η προσωπική ιστορία του καθενός αρχίζει να παίρνει μια νέα ανάσα. Άραγε τι θα έρθει; τι θα συμβεί φέτος; Θα ζήσουμε το 2017 σαν Υπέροχα Πλάσματα, σαν Εκάβες, σαν καρτούν ή σαν άνθρωποι με χάπι εντ; ...
Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις
Πρόσφατα γίναμε «μάρτυρες» εξαγγελιών στους τομείς της παιδείας και εκπαίδευσης που επιχειρήθηκε -κακώς κατ΄ εμέ- να εμφανιστούν ως μεταρρυθμίσεις. Λέω κακώς διότι διαχρονικά, όλοι οι υπουργοί παιδείας στα λόγια εμφανίζονται ως καινοτόμοι μεταρρυθμιστές στην πράξη όμως, αποδεικνύονται απλοί διαχειριστές και μάλιστα αποτ...
