Πολλές φορές με είχαν παρακαλέσει φίλοι που συμμετείχαν σε μαραθώνιους και τέτοιου είδους αθλητικές δραστηριότητες να τους ακολουθήσω, να φορέσω τις πανάκριβες μου φόρμες και τα επιχρυσωμένα αθλητικά μου παπούτσια και να μπω κι εγώ στην σειρά ερασιτεχνών δρομέων που περιμένουν το «ΜΠΑΜ» για να ξεκινήσουν να τρέχουν.
Έτσι, στο άγνωστο «Χ» σημείο της πόλης θα τερματίσουν, θα παραλάβουν κι ένα μετάλλιο από τον τάδε αντιδήμαρχο και θα είναι ευχαριστημένοι που συμμετείχαν στον μαραθώνιο.
Προς μεγάλη έκπληξη τους αλλά και δική μου φέτος είπα, ναι θα έρθω μαζί σας. Κι έτσι λοιπόν πήγα τους πήρα, ζωσμένους με τα σορτσάκια και τα κοντομάνικα τα φιρμάτα, κατεβήκαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και αναμειχτήκαμε με όλους τους άλλους ερασιτέχνες αθλητές.
Η ημέρα ήταν καλοκαιρινή όσο δεν πάει, ο κόσμος γύρω ήταν ενθουσιασμένος όσο και οι ερασιτέχνες αθλητές τους μαραθωνίου. Όσο συζητούσαμε για την διοργάνωση κοιτούσα τον δρόμο, το πεζοδρόμιο, τον κόσμο, ένιωθα την ατμόσφαιρα. Ήταν όλα διαφορετικά, περισσότερο προσεγμένα από μια απλή Κυριακή στην παραλία της Θεσσαλονίκης.
Ούτε σκουπίδια κάτω, ούτε ο πανικός της καθημερινής τάδε ημέρας, ούτε οι γνωστοί αλαλαγμοί των οδηγών, ούτε οι αλληλοκατηγορίες των δημοτών δεν ακούγονταν.
Ούτε οι άστεγοι ένα γύρω από εκεί που συνήθως βρίσκουν καταφύγιο, ούτε τα παιδιά που ζητιανεύουν ένα ευρώ για να ξαπλώσουν με τον θάνατο, ούτε τα αδέσποτα που έχουν αυξηθεί δραματικά, ούτε οι μικροναρκέμποροι που πουλάν πλέον ελεύθερα σε κάθε γωνιά της πόλης, τίποτα από όλα αυτά που κάνουν την Θεσσαλονίκη αυτήν που είναι δεν υπήρχε.
«Φοράς παντελόνι, πως θα τρέξεις;» με ρωτήσανε καθώς σφύριζε ο κύριος που είχε το πιστολάκι που θα σήμανε την έναρξη του μαραθωνίου στα χέρια του.
«Δεν θα τρέξω, για βόλτα ήρθα» απάντησα και απομακρύνθηκα καθώς οι αθλητές της Κυριακής συγκεντρώνονταν στην αρχή της κούρσας.
Τρία, δύο ένα και ΜΠΑΜ, άρχισε και αυτή η αθλητική γιορτή της πόλης, άρχισε ένας ακόμη μαραθώνιος που σπονσοράρεται από τον τάδε για να δειχτεί το ένα και το άλλο μέσω αυτού.
Περπάτησα για αρκετή ώρα προσπερνώντας όλο τον κόσμο που χειροκροτούσε μανιασμένα και φώναζε σαν να εξαρτιόταν η ζωή του από την έκβαση του μέτριου αυτού γεγονότος.
Δεν είδα κάτι που να προσβάλει την εικόνα της Θεσσαλονίκης στα σημεία που εκτεινόταν η γιορτή αυτή, δεν είδα εικόνες της καθημερινότητας με παραβατικότητα και κατάντια, δεν είδα κάτι που θα αμαυρώσει την διοργάνωση.
Όλα καλά λοιπόν, στο τέλος του μαραθωνίου βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας, πήραμε και τα μετάλλια μας, πήγαμε και για τον καφέ μας σε μια από τις χιλιάδες καφετέριες της παραλίας.
Είχαμε πρόγραμμα.
Η πόλη ως δια μαγείας είχε μεταμφιεστεί για λίγες ώρες, είχε βάλει την μάσκα της υποκρισίας και είχε χώσει όπως-όπως τα σκουπίδια της κάτω από το πατάκι, απλά για να μην φαίνονται.
Αυτά σκεφτόμουν στον καφέ στην παραλία βλέποντας φίλους με μετάλλια στα στήθη και χαμόγελα στα πρόσωπα, βλέποντας μια πόλη που ξεχνιέται φορώντας ψεύτικα προσωπεία ενώ κοιτάει σε καθρέφτη και ποτέ δεν έχει δει το πραγματικό της πρόσωπο.
Στην αισθηματική κωμωδία του 1989 «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι», οι πρωταγωνιστές είχαν μόλις αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο του Σικάγο και ταξίδεψαν παρέα μέχρι τη Νέα Υόρκη, για να μοιραστούν τα έξοδα. Από την πρώτη τους αυτή συνάντηση τίθεται το διαχρονικό ερώτημα: Μπορούν ένας άνδρας και μια γυναίκα να είναι φίλοι;
Χάρι: Αντιλαμβάνεσαι φυσικά ότι...
Είναι γεγονός, περάσαμε σε μια νέα εποχή. Από τις αυτοκρατορίες μεταβήκαμε στα έθνη- κράτη και εν συνεχεία στις ενώσεις κρατών υπό μια διοίκηση, ένα νόμισμα, ένα δικαστήριο. Στα πλαίσια των ενώσεων, δεν παραβιάζεται (ανοικτά τουλάχιστον) ο εθνικός χαρακτήρας, το εθνικό φρόνημα κάθε λαού μιας και κατέχει η κάθε χώρα το δικό της Σύνταγμα...
Μία ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της, μία σημαντική αλλά και δύσκολη χρονιά, μία χρονιά που κρίθηκαν και θα κριθούν πολλά για τη χώρα μας. Τέτοιες ημέρες, καλό είναι να φέρνουμε στο μυαλό μας καταστάσεις και ανθρώπους που δεν είναι ευνοημένοι και τυχεροί όπως εμείς.
Υπάρχουν χίλια-δυο παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων. Το μόνο που πρέπει...
Βία, από τα πρώτα μας τα χρόνια μας μαθαίνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι να την αποφεύγουμε και να μην την παράγουμε, είναι κάτι το κακό και στα αυτιά μας βροντοχτυπάει το γνωμικό πως η βία φέρνει βία. Επειδή βία είναι απλά το ξύλο σε μια αλάνα ενός σχολείου μεταξύ δυο πιτσιρικάδων. Δεν είναι κάτι πιο βαθύ, κάτι τέτοιο καταλαβαίνουμε ...
Κάποιες ημέρες αργότερα από την ημέρα μαύρης επετείου, της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, οι νεκροί συγγενείς μας από Πόντο κι από Σμύρνη μας κοιτάν από ψηλά και δακρύζουν. ...
«Τίποτα δεν θα μπορούσε να εκραγεί από τα βάθη μας, εάν δεν υπήρχε μέσα μας»
«Η δυσπιστία που έχει ο πρωτόγονος για τη γειτονική του φυλή, που νομίζαμε πως από καιρό την είχαμε ξεπεράσει, χάρη στους διεθνείς οργανισμούς μας, που αγκαλιάζουν ολόκληρη την υδρόγειο, ξαναγύριζε μ' αυτόν τον πόλεμο».
«Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν -στατιστικό- εγκληματία, όπ...
'Εχει ταυτιστεί με τον καταναλωτισμό και τον υλικό ευδαιμονισμό. Έχει θεωρηθεί βασικός παράγοντας οικονομικής αφαίμαξης και συχνά ταυτίζεται με την προπαγάνδα και θεωρείται πλύση εγκεφάλου. Χαρακτηρίζεται ως μέσο χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού. Ενοχοποιείται για τον ενστερνισμό αρνητικών προτύπων. Ο λόγος για τη διαφήμιση ...
Από το 2001, η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων τιμάται κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου. Την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων αφιερώνουμε λίγο από το χρόνο μας για να αναγνωρίσουμε και να τιμήσουμε τη δύναμη, το κουράγιο και την επιμονή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που αναγκάστηκαν βίαια να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
...
Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας ημέρα για λουδουδάκια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για καλοπέραση. Είναι μια εργατική πρωτομαγιά που προηγήθηκε της γνωστής, διότι αν και οι γυναίκες ανήκαν στο ανθρώπινο είδος, επί αιώνες εργαζόταν πολλές φορές διπλάσια από ό,τι το "ισχυρό φύλο". Τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινο είδος τα κατέκτησαν μετά από πολλά ερ...
Σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία όπου ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, η ζήτηση για παραγωγή περισσοτέρων τροφίμων και ενέργειας είναι γεγονός. Αυτή η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην εποχή μας. Πολλά απόβλητα τροφίμων όπως είναι οι πρωτεΐνες, τα λιπίδια και διάφορες θρεπτικές ουσίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρώτη ύλη για τη...
Τα συστήματα Δέσμευσης και Αποθήκευσης Άνθρακα (Carbon Capture and Storage-CCS) ουσιαστικά «φυλακίζουν» σε πορώδη πετρώματα βαθιά στο υπέδαφος το διοξείδιο του άνθρακα που παράγουν βιομηχανικές και ηλεεκτροπαραγωγικές μονάδες. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή πρόκειται για μια λύση ενεργοβόρο και οικονομικά μη βιώσιμη.
Έτσι, οι επιστημονικές προσπάθει...
Σύμφωνα με μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και του Διεθνούς Ινστιτούτου Καρκίνου οι αιτίες που προκαλούν καρκίνο είναι περίπου γνωστές:
30% οφείλεται στο κάπνισμα, 33% στα τρόφιμα, 5% στην κληρονομικότητα και το υπόλοιπο 32% στις ακτινοβολίες, τους ιούς και τις ορμόνες. Στα τρόφιμα οφείλεται το 1/3 των καρκίνων του πεπτικού συστήματος. Μερ...
Ήρθε η στιγμή να αναφερθώ σε μια κατάσταση που με έχει στοιχειώσει, από πιτσιρίκι με κυνηγά και μέχρι τώρα παραμονεύει να με αρπάξει από το λαιμό. Πολλοί άνθρωποι την έχουν βιώσει, πολλοί άνθρωποι την έχουν νικήσει κι άλλοι τόσοι έχουν νικηθεί από αυτήν. Πολλοί την αντιμετωπίζουν όταν ακόμη βρίσκεται στα σπάργανα, άλλοι την αντιμετωπίζουν όταν περνά καιρός. ...
Οι καιροί έχουν δυσκολέψει, η καθημερινότητα έχει γίνει πολύ πιο απαιτητική και σκληρή με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερος κόσμος να βιώνει αυτή την ύπουλη ψυχική ασθένεια που ακούει στο όνομα κατάθλιψη. Και την ονομάζω ύπουλη γιατί δεν έχει σωματικά συμπτώματα, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια της, όπως άλλες ασθένειες, με αποτέλεσμα...
Ένα βιβλίο που σου δημιουργεί έντονα συναισθήματα καθώς η ταύτιση με τους χαρακτήρες είναι πολύ εύκολη αφού η πλοκή διαδραματίζεται στην Αθήνα του σήμερα αλλά κυρίως λόγω της πολύ καλής σκιαγράφησής τους από τη συγγραφέα.
...
Η Άννι έχει εδώ και πολλά χρόνια σχέση με τον καθηγητή Ντάνκαν, ο οποίος δεν θέλει δεσμεύσεις ούτε και παιδιά. Είναι όμως φανατικός θαυμαστής ενός ξεπεσμένου ροκ σταρ, ονόματι Τάκερ Κρόου ο οποίος έκανε επιτυχία προ 15 ετών. Ο Ντάνκαν είναι περισσότερο αφοσιωμένος στο μουσικό του είδωλο παρά στη σύντροφό του κάτι που την δυσαρεστεί και απομακρύνει ιδιαίτερα....
Η μεγάλη θεατρική επιτυχία της χρονιάς επιστρέφει στο Πάνθεον από 17 Απριλίου για 15 παραστάσεις
Η πρώτη χρονιά λειτουργίας του θεάτρου Πάνθεον συνδυάστηκε με τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της φετινής θεατρικής περιόδου. Από τον περασμένο Οκτώβρη και για ένα περίπου μήνα η παράσταση «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» μαγνήτισε το κοινό σημειώνοντας...
Το παιδικό δωμάτιο είναι το πιο απαιτητικό μέρος του σπιτιού καθώς λειτουργεί ασυναίσθητα στην ψυχολογία του παιδιού οπότε θα πρέπει να είναι λειτουργικό με έμπνευση. Φυσικά φτιάξτε το με την βοήθεια του παιδιού και στηριζόμενοι στην προσωπικότητα του. Θα δούμε 7 οικονομικές λύσεις για μία όμορφη αρχή....
Από μικροί όταν κρυολογούσαμε μας έκαναν εντριβές με αυτή την καυτή (και για άλλους παγωμένη) κρέμα Vicks, στο θρυλικό μπλε βαζάκι. Όταν μας την άπλωναν στο στέρνο και την πλάτη τότε ως δια μαγείας η μύτη ξεβούλωνε, κοιμόμασταν βαθιά και το επόμενο πρωινό ήμασταν "περδίκι".
Σήμερα έχουμε πλέον την δυνατότητα να παρασκευάζουμε το Vicks μόνοι μας παίρνοντας...
