Πολιτισμός υπό αμφισβήτηση
Αποτελεί κοινά αποδεκτή πραγματικότητα ότι μέσα από μια δύσκολη, συχνά επίπονη, μακραίωνη πορεία, το ανθρώπινο γένος έχει οδηγηθεί και φτάσει σήμερα σ΄ένα πολύ υψηλό επίπεδο που συνοπτικά χαρακτηρίζεται πολιτισμός. Έχει δημιουργήσει και κατακτήσει πολλά και σημαντικά και έχει θέσει τις βάσεις για περαιτέρω εξέλιξη και πρόοδο. Παρόλα αυτά όμως, ο πολιτισμός αυτός αμφισβητείται και σε κάποιες περιπτώσεις απαξιώνεται από τον ίδιο του τον δημιουργό, τον άνθρωπο.
Οξύμωρο θα έλεγε κάποιος ή μήπως όχι. Η ανθρωπότητα, το υγιώς σκεπτόμενο τουλάχιστον κομμάτι αυτής, εξαιτίας ακριβώς αυτής της πολιτισμικής της αναβάθμισης στο πέρασμα των χρόνων, δείχνει να αντιλαμβάνεται τα "κακώς κείμενα" του πολιτισμού μας και να εκφράζεται κριτικά και ενίοτε επικριτικά και να επιχειρεί να τα περιορίσει. Αυτή η στάση, συνειδητοποιημένη κριτική και γόνιμη, είναι το πλέον ξεκάθαρο δείγμα του πόσο ο άνθρωπος έχει σήμερα εξελιχθεί. Όμως, δεν είναι αρκετή ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά για να αλλάξει ή έστω να αμβλύνει τα αρνητικά του σύγχρονου κόσμου.
Θέλει πράγματι πολλή δουλειά για να απαλλαγεί η σύγχρονη πολιτισμική, ανθρώπινη πραγματικότητα από πλήθος λαθών, παραλείψεων και αδυναμιών. Ο αμιγώς τεχνοκρατικός χαρακτήρας του πολιτισμού μας, ο υπερκαταναλωτισμός και ο υλικός ευδαιμονισμός, ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια, η απομάκρυνση από τη φύση και η κακοποίηση αυτής, η αστυφιλία με τον απρόσωπο τρόπο ζωής στα μεγάλα αστικά κέντρα, ο κίνδυνος του πυρηνικού ολέθρου, η ακόμη και σήμερα ισχυρή επίδραση στερεοτύπων, προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών, η κατάφωρη, σε πολλές περιπτώσεις, παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, το αίσθημα του ανικανοποίητου που ο άνθρωπος βιώνει είναι στίγματα στην ανθρώπινη ιστορία και εξέλιξη και πιστοποιούν την ανάγκη δραστηριοποίησης για την αντιμετώπισή τους.
Αυτή η αντιμετώπιση όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι θεωρητική. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει στο επίπεδο των διαπιστώσεων που απλά αμφισβητούν. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει πεδίο ατέρμονων συζητήσεων φιλοσοφικού χαρακτήρα. Πρέπει η αμφισβήτηση να οδηγήσει σε ατομική και συλλογική δράση μέσα από την υιοθέτηση μιας άλλης φιλοσοφίας και στάσης ζωής. Πρέπει να πάρει χαρακτήρα καθημερινής προσπάθειας για αλλαγή του τρόπου ζωής και υιοθέτησης άλλων προτύπων. Πρέπει να οδηγήσει σε μια αέναη παρακολούθηση των εξελίξεων και προσαρμογής σε αυτές. Παιδεία, οικογένεια αλλά και το ίδιο το άτομο πρέπει να είναι αρωγοί σε κάθε τέτοια προσπάθεια για ουσιαστική πολιτισμική εξέλιξη. Μέχρι αυτό να γίνει κατορθωτό καλό είναι που ο πολτισμός μας αμφισβητείται αν και όχι αρκετό...
