Πανελλήνιες και σημασία
Τέτοια εποχή θυμάμαι την τελευταία τάξη του Λυκείου και το άγχος που είχαν όλοι οι συμμαθητές μου για τις εξετάσεις.
Οι Πανελλήνιες, ή πανελλήνιες, ήταν η τελική αποστολή στην προτελευταία μας πίστα στο παιχνίδι της εφηβικής ζωής μας, αν την περνούσαμε θα μπορούσαμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, την φοιτητική ζωή. Η φοιτητική ζωή ήταν η Μέκκα μας τότε, όλοι αυτήν εξυμνούσαν και έθεταν σαν στόχο πρώτο τους, όχι τις σπουδές στην ανάλογη σχολή που θα τους παρείχε και την φοιτητική ζωή, μόνο την φοιτητική ζωή.
Και λογικό από την μία έτσι;
Όταν για τρία ολόκληρα χρόνια ένα παιδί βρίσκεται σε μια θάλασσα όπου διαβάζει για να εξετασθεί η αποστήθιση του σε κάποια συγκεκριμένα μαθήματα και έτσι να κριθεί κατόπιν και το μέλλον του, περιμένει μια σανίδα να επιπλεύσει. Αυτή η σανίδα σε εμάς ήταν η φοιτητική ζωή σε μια απομακρυσμένη από τους γονείς πόλη της Ελλάδος.
Ένα-ένα όμως.
Είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις μια τόσο σημαντική φάση στην ζωή ενός παιδιού;
Είναι, αν το παιδί έχει θέσει έναν στόχο για μια συγκεκριμένη καριέρα και δουλειά από τα δεκαπέντε χρόνια του και είναι διατεθειμένο να γράψει είκοσι καθαρό για τις καλές-με μεγάλη ζήτηση σχολές, αν θέλει να περνά όλη του την εφηβεία σε βιβλία και αποστήθιση χωρίς κανένα νόημα.
Είναι, αν ο αυριανός σκεπτόμενος άνθρωπος θέλει να αποκατασταθεί με το πέρας της φοιτητικής ζωής σε μια καλή δουλειά με παχυλό μισθό και ξεκούραστη εργασία. Είναι, αν το πτυχίο ή σε πολλές περιπτώσει τα πτυχία που θα αποκομίσει από τις σπουδές του παίζουν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή του και στην αλληλεπίδραση του με οικογένεια και οικείους.
Πάλι, είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις τόσο σημαντικές για το μέλλον ενός πιτσιρικά; Είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις η κορδέλα τερματισμού στον αγώνα της εφηβικής ζωής και η δεύτερη θέση και κάτω απλά υπάρχει για να υπάρχει;
Όσα παιδιά δίνουν εξετάσεις αντιμετωπίζουν ένα κοινό εχθρό που αν και με μπιμπερό και ακίνδυνος μπορεί πολύ εύκολα να ανδρωθεί και να κάνει κακό, το άγχος.
Παρεμπιπτόντως, την παλιά χρυσή εποχή της ελληνικής τηλεόρασης υπήρχαν εκπομπές που δεν έπρεπε να υπάρχουν αλλά τουλάχιστον αυτές οι εκπομπές φιλοξενούσαν κι έναν ψυχολόγο που έδινε και μια-δυο συμβουλές ψυχικής υγείας. Τώρα, τίποτα. Είναι σαν να μην ενδιαφέρεται ο οποιοσδήποτε για την ψυχική του κατάσταση και ο νούμερο ένα παράγοντας που την επηρεάζει είναι το άγχος.
Τι δημιουργείται από την ατέρμονη προσπάθεια τέτοιες περιόδους στα παιδιά; Άγχος.
Πώς θα βοηθήσουμε;
Ξεχωρίζουμε την ζωή του παιδιού από την επιτυχία του στις εξετάσεις, μιλάμε μαζί του και του κάνουμε ξεκάθαρο πως η ζωή του δεν θα κριθεί από το αποτέλεσμα τους.
Ναι, υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι πέρα από το απαρχαιωμένο σύστημα εξετάσεων που διαθέτει η Ελλάδα, καιρός να υιοθετήσουμε και να περπατήσουμε κάποιους από αυτούς. Εδώ γεννήθηκαν οι πρώτες σχολές του κόσμου κάποτε και δεν αρνούνταν την είσοδο σε κανέναν που άξιζε να σπουδάσει.
Θα κλείσει η πόρτα στις μέρες μας σε παιδιά που έχουν τη θέληση αλλά όχι τον βαθμό;
