Καληνύχτα άνθρωπε
Κι ενώ ακόμη οι πανηγυρισμοί για την Eurovision είναι νωποί στην μνήμη μας μαζί με την γεύση της πίκρας που άφησε στην Κύπρο η δεύτερη θέση, γιατί εννοείται πως εν μέσω των εξελίξεων στην χώρα αυτό θα ήταν πρωταγωνιστικό υποπόδιο της στάχτης των ματιών μας, γίνεται ότι γίνεται στην Παλαιστίνη.
Τα όσα αίσχη συνέβησαν στην Λωρίδα της Γάζας μας δείχνουν πως ο κόσμος έχει πάει κατά διαόλου.
Το γνωρίζαμε, δεν κάναμε κάτι γι’ αυτό.
Πρώτη θέση για το Ισραήλ στην Eurovision και όλοι έλεγαν τα καλύτερα για την συμμετοχή της χώρας και το τραγούδι που την εκπροσώπησε. Άρχισε να ακούγεται, στην χώρα μας τουλάχιστον αλλά λογικά και σε άλλες, σε σταθμούς και μαγαζιά. Επίσης είχε γίνει ένας μικρός χαμός για την εμφάνιση της τραγουδίστριας του Ισραήλ, υπήρξαν κάποια άσχημα σχόλια από πολλούς και όλοι έσπευσαν προς υπεράσπιση της διαφορετικότητας και του αδυνάτου, όλοι καταδίκαζαν τις εκφράσεις και τις χαρακτήριζαν χυδαίες και άνανδρες (όταν ακούγονταν από άνδρες) και εκτός πραγματικότητας.
Έχουμε αλλάξει αιώνα και διανύουμε έναν νέο διαφωτισμό, έλεγαν. Είμαστε πλέον πολιτισμένοι, δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι σε παρελθοντικά μότο τα οποία μας κρατάν πίσω σε σκοταδισμό.
Κι όλα αυτά για την εκπρόσωπο του Ισραήλ. Έγινε το σούσουρο. Βεβαίως η ατομική ευθύνη της είναι μηδαμινή. Δεν φταίει εκείνη για τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου στις μέρες μας.
Περίεργος που είναι ο κόσμος, λίγες ώρες αργότερα έγινε ότι έγινε στην Παλαιστίνη με δύο χιλιάδες (βάση εκτιμήσεων) τραυματίες και πενήντα νεκρούς. Κανείς δεν ασχολείται, ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε με την Παλαιστίνη. Όποτε και να υπήρχαν ένοπλες συρράξεις, εμείς θεατές και σχολιαστές, στα τόσα χρόνια που θυμάμαι την ιστορία του κόσμου, η Παλαιστίνη πάντα μα πάντα είχε πόλεμο. Πάντα είχε νεκρούς, πάντα ανάμεσα στους νεκρούς υπήρχαν παιδιά.
Κι εμείς εδώ θεατές μια ζωή, να φοράμε ένα παλαιστινιακό μαντήλι όταν πάμε στο γήπεδο, να έχουμε άποψη και γνώμη για όλα και να μην κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε κάτι. Κι όχι, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε την οικονομική μας κατάσταση και να λέμε πως έχουμε δικά μας θέματα και προβλήματα, ή να σκεπτόμαστε πως έχουμε περάσει κι εμείς πόλεμο - πάνε και γράφτα αλλού.
Δεν είναι εκεί η ουσία.
Ένα κράτος που σκοτώνει σήμερα, χρόνια το κάνει αλλά σήμερα το είδαν κάποιοι, επιβραβεύτηκε για την καλλιτεχνία του σε έναν διαγωνισμό μουσικής πριν από λίγες ημέρες. Ειρωνεία και κάρμα ή ωμή πραγματικότητα του κόσμου;
Δεν μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου και την επιλεκτική του μνήμη. Η Ιντιφάντα έρχεται και πάλι, αλίμονο σε δυνάστες και επαναστάτες συνάμα, ο κόσμος ποτέ δεν θα αλλάξει.
Υ.Γ.: Εννοείται πως σημαίες σε προφίλ διαδικτυακό με χρώμα της Παλαιστίνης δεν πρόκειται να εμφανιστούν. Δεν πουλάει το Παλαιστινιακό άλλωστε.
Δεν είμαστε σε γήπεδο.
