Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη γκρεμίζω ουρανούς
Με τα τελευταία γεγονότα περί πολιτικής ατασθαλίας στην ευρεία ζώνη γειτνίασης του σπιτιού μας, περί αναθεώρησης συνθηκών συνθηκολόγησης μεταξύ ημών και των γειτόνων, περί πολιτικών αναταράξεων ολούθε, περί εξτρεμιστικών στρατιωτικών καθεστώτων να εντείνονται να κυβερνούν και να τείνουν να μας φάνε, περί εχθρών που αιχμαλωτίζουν και απειλούν ευθέως με πόλεμο και αιματοκύλισμα, πληθαίνουν οι φωνές ωμής ανωριμότητας οι οποίες απευθύνονται κυρίως στην δικιά μας πλευρά του φράχτη.
Και τι λένε οι φωνές, εμείς δεν ξέρουμε από προσφυγιά και πολέμους, ζούμε σε μια περιοχή που η ειρήνη είναι δεδομένη και ποτέ δεν είδαμε αιματοκύλισμα. Ποτέ δεν αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τα σπίτια και τις οικογένειες μας, τους νεκρούς μας, το είναι μας το ίδιο.
Απλά εμείς είμαστε οι κάποιοι που γκρινιάζουν χωρίς να γνωρίζουν τι θα πει προσφυγιά και πόλεμος, δεν ακούσαμε τον ήχο της οβίδας και δεν νιώσαμε στα μάτια μας το τσούξιμο της σκόνης των ερειπίων που πίσω της αφήνει.
Ζούμε σε μια περιοχή που ποτέ δεν μάτωσε, ποτέ δεν είδαμε παιδιά να φτάνουν στο χώμα μας ξυπόλητα κι ορφανά έχοντας στο βλέμμα τους ζωγραφισμένη την απορία.
Γιατί, για ποιον λόγο ήρθε ο κόκκινος ή ο μπλε στρατός και άρχισε να βομβαρδίζει το σπίτι μου και να πετσοκόβει τους δικούς μου;
Κι άντε να απαντήσεις στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Μπορείς να απαντήσεις;
Και κάπου εδώ απαντάμε, ξέρουμε από φτώχεια, είμαστε σε μια περιοχή που πέρασαν λίγα χρόνια από τον τελευταίο μας πόλεμο. Ξέρουμε τις κακουχίες και τα δεινά του πολέμου, έχουμε κλάψει για παιδιά που στα καλά των καθουμένων δεν είχαν τίποτα άλλο στον κόσμο παρά το χέρι του αδερφού τους περασμένο στον λαιμό τους στην καλύτερη, τους νεκρούς γονείς τους στο πλάι τους στην χειρότερη.
Ο πόλεμος είναι ίδιος όσα χρόνια κι αν περάσουν, όποιον κι αν στοχεύει και τα μεγαλύτερα θύματα είναι πάντα τα παιδιά.
-Και οι ενήλικες τι είναι ρε μεγάλε, θα ρωτήσεις. Επίσης θύματα. Αλλά άντε κοίτα στα μάτια ένα πιτσιρίκι που μόλις έχει ανασυρθεί ζωντανό από χαλάσματα και πες του τον λόγο που το χώμα που έπαιζε πλέον δεν του ανήκει, πως το σπίτι που μεγάλωσε καταστράφηκε και πως οι γονείς του πέθαναν πολεμώντας έναν εχθρό που ποτέ δεν θα δει και για τον οποίο ποτέ δεν είχε ακούσει.
Τι μπορούμε να κάνουμε να βοηθήσουμε;
Πραγματικά ρωτάω γιατί δεν έχω την απάντηση. Μια αρχή είναι να μην σιωπούμε ίσως. Στην θέση του κάθε πρόσφυγα έχουμε βρεθεί όλοι μας στον χώρο αυτό που ζούμε κι αναπνέουμε.
Στην Ελλάδα του 2018 δεν έχει θέση κανένας που μισεί όποιον υποφέρει από αυτό το στρατηγικό παιχνίδι συμφερόντων του οποίου κομμάτι είναι και οι σκοτωμοί. Ξέρουμε από φτώχεια, ξέρουμε από μίσος τρίτων, ξέρουμε πως αισθάνεται κάποιος που δείχνουν όλοι με το δάχτυλο.
Και τα παραπάνω γράφονται μόνο για τους πληγέντες από πόλεμο και ειδικότερα για κάθε παιδί, όχι για τον οποιοδήποτε σαλτιμπάγκο ενδύεται τον μανδύα του πρόσφυγα και προξενεί το οτιδήποτε.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι αλλά δεν πρέπει να μας επηρεάζουν στην κρίση, στην σκέψη και στην δράση.
Τα παιδιά και τα μάτια μας, αυτά είναι το μέλλον και αυτά θα μας καταδικάσουν όταν έρθει η ώρα. Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη ας γκρεμίσουμε κανένα εσωτερικό σύνορο και έπειτα αν μπορέσουμε ας γκρεμίσουμε και κανέναν ουρανό.
Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής
Λόγια και χρόνια χαμένα
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα θυμάμαι κάθε βράδυ τέτοια ώρα, εκεί γύρω στις δέκα προς έντεκα. Την ώρα που τα μεσάνυχτα έρχονται και δεν ξέρεις αν θα μείνεις ξύπνιος μέχρι το πρωί ή αν θα σε πάρει ο ύπνος μπροστά από την οθόνη σε μισό λεπτό. ...
Βία
Βία, από τα πρώτα μας τα χρόνια μας μαθαίνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι να την αποφεύγουμε και να μην την παράγουμε, είναι κάτι το κακό και στα αυτιά μας βροντοχτυπάει το γνωμικό πως η βία φέρνει βία. Επειδή βία είναι απλά το ξύλο σε μια αλάνα ενός σχολείου μεταξύ δυο πιτσιρικάδων. Δεν είναι κάτι πιο βαθύ, κάτι τέτοιο καταλαβαίνουμε ...
Τέλος καλοκαιριού = ευκαιρία για μια νέα αρχή
Μέχρι πριν 2 ημέρες, βρισκόμουν σε μια όμορφη, αμμώδη παραλία στα σύνορα του νομού Λάρισας με αυτόν του νομού Πιερίας που έχω την τύχη να έχω το ταπεινό μου εξοχικό λίγο πριν τον γνωστό και -δυστυχώς ή ευτυχώς- κοσμικό πια Πλαταμώνα. Πέρασα αρκετές μέρες όπως εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώντας να ξεκουραστώ και...
Η ώρα, το όρος και τα οράματα
Υπάρχει ένα γνωμικό του Στίβεν Κινγκ που το έχω υιοθετήσει και το έχω κάνει μότο. Από το Μαύρο Πύργο, μια από τις καλύτερες του ιστορίες. Ο Ρόλαντ λέει σε ένα σημείο ότι: ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό.
...
Γιατί τα Γαλλάκια δεν τσιρίζουν;
Επίσης τρώνε όλο τους το φαγητό, είναι πειθαρχημένα και δεν ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας; Το best seller της Πάμελα Ντράκερμαν μας εξηγεί τα μυστικά της πειθαρχίας των γάλλων γονιών.
Σίγουρα θα τα έχετε δει κάπου, τα καλοκαίρι, στις διακοπές ίσως ή στα ταξίδια σας στο εξωτερικό. Είναι εκείνα τα πιτσιρίκια, που κάθονται όλη την ώρα...
Freud: Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια
Ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, η απώθηση και η παιδική σεξουαλικότητα.
Οι επιστημονικές θεωρίες του και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Μέχρι...
Αγορομάνες, την προσοχή σας: δεν είναι ο γιος σας ο άντρας της ζωής σας!
Έρχεται η στιγμή που κάποιες τον κρατάμε με απέραντη ευτυχία στην αγκαλιά μας. Είναι ο γιος μας! Αυτό το εύθραυστο πλασματάκι, που έρχεται στον κόσμο για να διεκδικήσει τη δική του ζωή.
Ώσπου σκάνε στη μύτη τα ρημάδια τα οιδιπόδεια συμπλέγματα. Λίγο πολύ όλες ξέρουμε τι είναι και τι σημαίνουν.
Αυτό που ίσως, όμως, να αγνοούμε, είναι οι συνέπειες που μπ...
«Ακατάλληλος για ανηλίκους ο… Γουίνι»!
Μετά τα σενάρια για τη ταυτότητα του… Μπομπ του Σφουγγαράκη, ο οποίος για κάποιους είναι ομοφυλόφιλος και επομένως κακό πρότυπο για τα παιδιά (!), ήρθε η σειρά της αξιολάτρευτης στρουμπουλής αρκούδας Γουίνι (Winnie the Pooh).
Έπειτα από απόφαση δημοτικού συμβουλίου στην πόλη Τούσζιν της Πολωνίας, κρίθηκε ακατάλληλος ο Γουίνι, με αποτέλεσμα να μην τοποθε...
Οι θετικές προεκτάσεις της διαφήμισης και ο ρόλος του ατόμου στην ανάδειξη αυτών
'Εχει ταυτιστεί με τον καταναλωτισμό και τον υλικό ευδαιμονισμό. Έχει θεωρηθεί βασικός παράγοντας οικονομικής αφαίμαξης και συχνά ταυτίζεται με την προπαγάνδα και θεωρείται πλύση εγκεφάλου. Χαρακτηρίζεται ως μέσο χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού. Ενοχοποιείται για τον ενστερνισμό αρνητικών προτύπων. Ο λόγος για τη διαφήμιση ...
